Ρομπέρτο Περφούμο

Ο Αργεντίνος κεντρικός ή και ακραίος αμυντικός Ρομπέρτο Περφούμο (Roberto Alfredo Perfumo), γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1942, στο Σαραντί το προάστιο του Μπουένος Άιρες, δίπλα στο μεγάλο λιμάνι της Αβεγιανέδα στα νότια της αργεντίνικης πρωτεύουσας. Με το παρατσούκλι «El Mariscal» (Ο Στρατάρχης), αναμειγνύοντας ταλέντο και ισχυρή προσωπικότητα, θεωρείται ως ένας από τους Καλύτερους Αργεντίνους Αμυντικούς Όλων των Εποχών! Σε μια χώρα που οι αμυντικοί είναι σκληροί και σχετικά αργοί, ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Γρήγορος, μπορούσε να αντιμετωπίσει με τη ταχύτητα και όχι τη τραχύτητα, τους ντελικάτους αντιπάλους του. Σε συλλογικό επίπεδο έπαιξε για την Ράσινγκ, κατακτώντας τον αργεντίνικο τίτλο, το Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό Κύπελλο, τη Ρίβερ Πλέιτ με 3 πρωταθλήματα Αργεντινής και την βραζιλιάνικη Κρουζέιρο με 3 πολιτειακά πρωταθλήματα Μίνας Ζεράις. Αδιαμφισβήτητος αρχηγός της εθνικής ομάδας, ήξερε να μεταδίδει τεράστια ηρεμία στους συμπαίκτες του. Έπαιξε μαζί της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 και ήταν ο αρχηγός της στην διοργάνωση του 1974. Μετά την απόσυρσή του, εργάστηκε ως σχολιαστής για το ESPN και για την δημόσια τηλεόραση. 

Ο πατέρας του, Ρομπέρτο κι αυτός, διατηρούσε ένα κρεοπωλείο και η μητέρα του, Γκλόρια, ήταν γραμματέας σε σχολείο και είχε 3 μικρότερες αδελφές. Η πρώτη επαφή με το ποδόσφαιρο ήταν να παίξει στην ομάδα της γειτονιάς του, που ονομαζόταν «Pulqui». Γράφτηκε στα τμήματα υποδομής της Ρίβερ Πλέιτ και το 1960 έκανε το ντεμπούτο του με την ερασιτεχνική ομάδα της Ρίβερ Πλέιτ. Στη συνέχεια, το 1961, έγινε παίκτης της Ράσινγκ της Αβεγιανέδα, στην οποία παρέμεινε έως το 1970, παίζοντας σε 207 παιχνίδια, σημειώνοντας 14 τέρματα. Έκανε το ντεμπούτο του στις 18 Ιανουαρίου του 1964, σ’ έναν αγώνα εναντίον της βραζιλιάνικης Φλαμένγκο στο Διεθνές Τουρνουά της Χιλής, στο Σαντιάγκο.

Η αρχική του θέση ήταν μέσος, αλλά άρχισε να παίζει στα άκρα της άμυνας στην αναπληρωματική ομάδα της Ράσινγκ.  Αργότερα αγωνίστηκε σαν κεντρικός αμυντικός. Έκανε το ντεμπούτο του στην Πριμέρα Ντιβιζιόν της Αργεντινής, σε μια ήττα 0-1 από την Φέρο Καρίλ Οέστε, προωθούμενος από τον Νέστορ Ρόσι (Néstor Rossi), τότε προπονητή της Ράσινγκ. Παίζοντας με την «ακαδημία», ο Περφούμο, θεωρήθηκε ως ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της Αργεντινής, κερδίζοντας τον τίτλο της Πριμέρα Ντιβιζιόν το 1966, το Κόπα Λιμπερταδόρες το 1967 και το Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1968. Σε όλες αυτές τις διαδοχικές επιτυχίες, επαινέθηκε από τους δημοσιογράφους και τους οπαδούς, ως ο πιο αξιόλογος παίκτης της Ράσινγκ!

Από το 1971 έως το 1974 αγωνίστηκε στην βραζιλιάνικη Κρουζέιρο, κάνοντας 141 εμφανίσεις με 6 γκολ και κατακτώντας τα πρωταθλήματα της πολιτείας Μίνας Ζεράις (Campeonato Mineiro) και των 3 περιόδων που αγωνίστηκε εκεί. Επέστρεψε στην Αργεντινή για λογαριασμό της Ρίβερ Πλέιτ, στην οποία αγωνίστηκε από το 1975 έως το 1978, συμμετέχοντας σε 110 αγώνες των «εκατομμυριούχων», σημειώνοντας 4 γκολ. Η επιστροφή του στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο, συνέπεσε με το πρώτο πρωτάθλημα της Ρίβερ Πλέιτ μετά από τα 18 πιο άγονα χρόνια της ιστορίας της! Κατέκτησε μαζί της τα πρωταθλήματα Μετροπολιτάνο του 1975 και του1977, καθώς και το Νασιονάλ του 1975. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1978, σε ηλικία 36 ετών. Χαρακτηριστικό της καριέρας του, είναι ότι όλα τα γκολ που πέτυχε στην Αργεντινή, συνολικά 24 σε 317 αγώνες πρωταθλήματος, σημειώθηκαν ΟΛΑ με χτυπήματα πέναλτι, στα οποία θεωρούνταν σπεσιαλίστας!

Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε για μια δεκαετία, συμμετέχοντας σε 37 αγώνες, χωρίς να σημειώσει κάποιο τέρμα. Έκανε το ντεμπούτο του στις 24 Μαΐου του 1964, για τα προκριματικά των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, στη Λίμα εναντίον του Περού, στον αγώνα που η Παγκόσμια Ιστορία έχει καταγράψει ως ‘’Η Τραγωδία του Εστάδιο Νασιονάλ’’, γνωστή και ως ποδοσφαιρική τραγωδία της Λίμα και είναι, μέχρι σήμερα, η χειρότερη τραγωδία στην ιστορία του ποδοσφαίρου! Η Αργεντινή προηγείτο με 1-0, όταν, 2 λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα, ο Ουρουγουανός διαιτητής ακύρωσε ένα τέρμα των γηπεδούχων. Το αφηνιασμένο πλήθος εισέβαλε στο γήπεδο για να λιντσάρει το διαιτητή και η αστυνομία παρενέβη με όλα τα μέσα που διέθετε. Οι συμπλοκές στον αγωνιστικό χώρο γρήγορα μετατράπηκαν σε γενική επίθεση με δακρυγόνα κατά των θεατών στις εξέδρες, οι οποίοι τράπηκαν σε άτακτη φυγή.

Πίσω από τον αρχηγό Αντόνιο Ουμπάλντο Ρατίν, το 1966, στον αγώνα με την Δυτ. Γερμανία

Ο αγώνας ωστόσο δεν είχε λήξει και πολλές από τις πόρτες του εθνικού σταδίου της περουβιανής πρωτεύουσας ήταν κλειδωμένες. Οι θεατές συνωστίστηκαν στους αδιέξοδους διαδρόμους. Πολλοί έχασαν τις αισθήσεις τους. Λίγα λεπτά αργότερα, 328 άτομα ήταν νεκρά από ασφυξία, ποδοπατημένα μέχρι θανάτου, ενώ, έξω από το στάδιο, ο μαινόμενος όχλος επιδόθηκε σε ένα όργιο καταστροφής, πυρπολώντας καταστήματα, αυτοκίνητα και εργοστάσια.

Έχοντας βιώσει τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, βίωσε τη χειρότερη σε διεθνές επίπεδο to 1969, συμμετέχοντας στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. H Αργεντινή ήταν στον ίδιο όμιλο με το Περού και την Βολιβία. Έχοντας ηττηθεί στα 2 πρώτα εκτός έδρας παιχνίδια της (1-3 στη Βολιβία και 0-1 στο Περού), νίκησε τη Βολιβία 1-0 και ήλθε ισόπαλη 2-2 με το Περού, στο τελευταίο παιχνίδι του ομίλου, στο ‘’Λα Μπομπονέρα’’, με συνέπεια τον αποκλεισμό. Είναι το μοναδικό μεταπολεμικό Παγκόσμιο Κύπελλο που η Αργεντινή αποκλείστηκε στους αγωνιστικούς χώρους, αφού το 1950 και το 1954 δεν συμμετείχε λόγω διαφωνιών της Ομοσπονδίας με τη FIFA. Η ήττα και ο αποκλεισμός, αλλά και κριτική που του ασκήθηκε, λόγω της αποβολής του στον αγώνα, ήταν και η αιτία για τη μεταγραφή του στη Κρουζέιρο! Ήταν ο αρχηγός της «αλμπιτσελέστε» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στην Δυτική Γερμανία, σημειώνοντας μάλιστα ένα αυτογκόλ, στο ματς εναντίον της Ιταλίας, σε γύρισμα του Ρομέο Μπενέτι (Romeo Benetti) που καθόρισε το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα στο 1-1.

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ακολούθησε καριέρα προπονητή, αναλαμβάνοντας τη Σαρμιέντο του Χουνίν (1981), την Ολίμπια στη Παραγουάη (1992) και το 1993 την Χιμνάσια της Λα Πλάτα, με την οποία κατέκτησε το ‘’Κύπελλο της 100ετηρίδας’’ της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αργεντινής (AFA). Διετέλεσε για ένα χρόνο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού της Αργεντινής (2003/04).  Tο 2009 εντάχθηκε ως αθλητικός αναλυτής στο «ESPN Latinamerica» κι είχε δική του καθημερινή εκπομπή που ονομαζόταν «Ποδοσφαιρικές Συζητήσεις» (Hablemos de Fútbol), ενώ συχνά σχολίαζε ποδοσφαιρικούς αγώνες σε διάφορα τουρνουά, για λογαριασμό της εκπομπής ‘’Fútbol Para Todos’’.

Ο Ρομπέρτο Περφούμο, πέθανε στις 10 Μαρτίου του 2016, στα 73 του χρόνια. Βρισκόταν σε δείπνο με συναδέλφους του δημοσιογράφους σε ένα εστιατόριο στη γειτονιά του Πουέρτο Μαδέρο του Μπουένος Άιρες, όταν υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα τη πτώση από μια σκάλα που κατέληξε σ’ έναν σοβαρότατο τραυματισμό στο κρανίο του.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1960/61: Club Atlético River Plate

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1962–1970: Racing Club de Avellaneda, 207 (14)
• ·         1971–1974: Cruzeiro Esporte Clube, 141 (6)
• ·         1975–1978: Club Atlético River Plate, 110 (4)

Διεθνής

• ·         1964–1974: Αργεντινή, 37 (0)

Προπονητική καριέρα

• ·         1981: Club Atlético Sarmiento (Junín)    
• ·         1982: Institución Atlética Sud América (IASA)   
• ·         1991: Racing Club de Avellaneda              
• ·         1992: Club Olimpia         
• ·         1993: Club Independiente Santa Fe         
• ·         1993: Club de Gimnasia y Esgrima La Plata           

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με τη Racing Club

• ·         Πρωτάθλημα Αργεντινής: 1966
• ·         Copa Libertadores: 1967
• ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1967

Με τη Cruzeiro

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Μίνας Ζεράις (Campeonato Mineiro): 3 (1972, 1973, 1974)

 

Με τη River Plate

• ·         Πρωτάθλημα Αργεντινής: 3 (1975 Metropolitano, 1975 Nacional, 1977 Metropolitano)

Ως προπονητής

Με τη Gimnasia y Esgrima La Plata

• ·         Copa Centenario AFA: 1993