Βλογημένος: Πολ Βαν Χιμστ

Ο Βέλγος μεσοεπιθετικός Πολ Βαν Χιμστ (Paul van Himst), γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1943, στο Σιντ Πίτερς Λεού, μια ολλανδόφωνη κοινότητα στη περιφέρεια της Φλάνδρας, περίπου 10 χλμ. νοτιοδυτικά των Βρυξελλών. Γνωστός με το παρατσούκλι «Polle-Gazón», το Polle από το όνομά του στη διάλεκτο των Βρυξελλών και το Gazón, λόγω του μεγάλου αριθμού των φάουλ που διαπράχθηκαν σε βάρος του, αφού κοβόταν μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο, θεωρείται ευρέως ως ένας από τους Μεγαλύτερους Ποδοσφαιριστές του Βελγίου. Έπαιξε πολλά χρόνια για την Άντερλεχτ, με την οποία κατέκτησε 8 πρωταθλήματα στο Βέλγιο και ήταν 4 φορές ο Καλύτερος Παίκτης στη χώρα, ενώ ψηφίστηκε ως ο Καλύτερος Βέλγος Παίκτης του 20ου Αιώνα. Διακρίθηκε για την εξαιρετική τεχνική του κατάρτιση και την ευχέρεια στο σκοράρισμα. Για την εθνική ομάδα, σε μια 14ετία σημείωσε 30 γκολ σε 81 εμφανίσεις, ο Κορυφαίος Σκόρερ και 5ος σε συμμετοχές για τους «κόκκινους διαβόλους».

Συνέδεσε το όνομά του με την Άντερλεχτ, ξεκινώντας το 1951, σε ηλικία 9 ετών, από στις ακαδημίες της, συνεχίζοντας στις ομάδες νέων και εφήβων μέχρι το 1959, όταν και εντάχθηκε στην ανδρική ομάδα, κάνοντας ντεμπούτο στα 16 του χρόνια! Έκανε σπουδαία καριέρα με τα χρώματά της για μια 16ετία, έως το 1975, αγωνιζόμενος σε 457 ματς πρωταθλήματος, σημειώνοντας 233 γκολ, ενώ κατέκτησε και 8 πρωταθλήματα (1961/62, 1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68, 1971/72, 1973/74) και 4 Κύπελλα Βελγίου (1964/65, 1971/72, 1972/73, 1974/75)!

Το 1970 έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων (αργότερα Κύπελλο UEFA και σήμερα Europa League), όπου ηττήθηκε από την Άρσεναλ στον διπλό τελικό (3-1 στις Βρυξέλλες και 0-3 στο Λονδίνο). Τη περίοδο 1975/76 αγωνίστηκε στην Ρασίνγκ του Μόλενμπεκ και τη σεζόν 1976/77, έκλεισε την σπουδαία καριέρα του στην Άιντραχτ του Άαλστ, στη Β’ Κατηγορία! Έπαιξε συνολικά 478 επαγγελματικά παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων των 457 με την Άντερλεχτ και σκόραρε 234 γκολ. Κατέχει το ρεκόρ του Καλύτερου Παίκτη της Χρονιάς στο Βέλγιο, κατακτώντας το εθνικό Χρυσό Παπούτσι 4 φορές (1960, 1961, 1965, 1974), ενώ έχει αναδειχθεί Πρώτος Σκόρερ του βελγικού πρωταθλήματος 3 φορές (1963/64, 1965/66, 1967/68)!

Στην εθνική ομάδα του Βελγίου, αγωνίστηκε το διάστημα από το 1960 έως το 1974, παίρνοντας μέρος σε 81 ματς των «κόκκινων διαβόλων», σημειώνοντας παράλληλα 30 γκολ. Η επίδοση αυτή τον κατατάσσει Πρώτο Σκόρερ, από κοινού με τον Μπερνάρ Βουρχούφ (Bernard Voorhoof), της Λιρς την περίοδο από το 1928-1940, σε 61 όμως συμμετοχές και ως τον 5^ο σε συμμετοχές για την βελγική εθνική ομάδα! Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του στις 19 Οκτωβρίου του 1960, σε μια ήττα 0-2 από τη Σουηδία, στη Στοκχόλμη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1962. Πέτυχε το πρώτο του διεθνές τέρμα, στη 2^η διεθνή εμφάνισή του, στις 30 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, σε μια εντός έδρας φιλική νίκη με 2-1 επί της Ουγγαρίας.

Ήταν μέλος της ομάδας του Βελγίου που συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 και τη συνέχεια βοήθησε τους «διαβόλους» στη κατάκτηση της 3^ης θέσης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Κύπελλο Εθνών) του 1972, που πραγματοποιήθηκε στη πατρίδα του. Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1964, έπαιξε στον περίφημο αγώνα ανάμεσα στο Βέλγιο και την Ολλανδία, στη νίκη των Βέλγων με 1-0 στην Αμβέρσα, μαζί με τους υπόλοιπους 10 παίκτες της Άντερλεχτ, μετά την αντικατάσταση στο ημίχρονο του αγώνα, του αρχικού τερματοφύλακα Γκι Ντελάζ (Guy Delhasse) της Λιέγης από τον Ζαν-Μαρί Τραπενιέ (Jean-Marie Trappeniers), συμπαίκτη του στον μεγάλο σύλλογο των Βρυξελλών!

‘Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο έγινε πετυχημένος προπονητής. Στο νέο του ρόλο, έφτασε και πάλι στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 1983, αλλά αυτή τη φορά κατέκτησε το τρόπαιο, επικρατώντας της Μπενφίκα με 1-0 στις Βρυξέλλες και φέρνοντας ισοπαλία 1-1 στη Λισαβόνα. Έφτασε στον τελικό και πάλι την επόμενη χρονιά, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τον τίτλο, χάνοντάς τον από την Τότεναμ, φέρνοντας ισοπαλίες 1-1 και στα 2 παιχνίδια, ηττώμενος με 3-4 στη διαδικασία των πέναλτι. Το 1991, διαδέχτηκε τον εμβληματικό Γκι Τάις (Guy Thys) ως προπονητής της εθνικής ομάδας, θέση που κατείχε μέχρι το 1996. Ήταν ο εκλέκτορας της εθνικής ομάδας του Βελγίου στο άκρως επιτυχημένο γι’ αυτούς, Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών, το 1994.

Το 2003, ανακηρύχθηκε ως ο Κορυφαίος Βέλγος ποδοσφαιριστής του 20ου αιώνα, από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας, στο πλαίσιο του εορτασμού του Χρυσού Ιωβιλαίου (50ετηρίδα) της UEFA. Εμφανίστηκε στην κινηματογραφική επιτυχία του 1981, σε σκηνοθεσία Τζον Χιούστον, «Escape To Victory» (Η Μεγάλη Απόδραση των 11), ως ο Βέλγος ‘’Michel Fieu’’! Είναι ένας πρεσβευτής για τη ΜΚΟ «Γεννημένος στην Αφρική» (συνεργασία Βελγίου/Νότιας Αφρικής) από το 2005. Η σύζυγός του, Arlette Neckebroeck, πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου του 2013. Χονδρέμπορος καφέ, συνεχίζει να ασχολείται ανελλιπώς με την αγαπημένη του Άντερλεχτ.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

· 1951–1959: Royal Sporting Club Anderlecht

Επαγγελματική καριέρα

· 1959–1975: Royal Sporting Club Anderlecht, 457 (233)
· 1975/76: Racing White Daring Molenbeek, 21 (1)
· 1976/77: Sportclub Eendracht Aalst

Διεθνής

· 1960–1974: Βέλγιο, 81 (30)

Προπονητική καριέρα

· 1983–1986: Royal Sporting Club Anderlecht
· 1987/88: Racing White Daring Molenbeek
· 1991–1996: Βέλγιο

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Με την Anderlecht

· Πρωτάθλημα Βελγίου: 8 (1961/62, 1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68, 1971/72, 1973/74)
· Κύπελλο Βελγίου: 4 (1964/65, 1971/72, 1972/73, 1974/75)

Ως προπονητής