Ο Ιταλός κεντρικός αμυντικός Πιέτρο Βιέρκοβουντ (Pietro
Vierchowod), γεννήθηκε στις 6 Απριλίου του 1959, στο Καλτσινάτε της Λομβαρδίας,
κοντά στο Μπέργκαμο. Εκπροσώπησε την ιταλική εθνική ομάδα σε 45 παιχνίδια με 2
γκολ και ήταν κυρίως μέλος της ιταλικής ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο
Κύπελλο το 1982. Σε συλλογικό επίπεδο, έκανε τη μεγάλη καριέρα με την
Σαμπντόρια, ενώ έχει και αγωνιστική παρουσία στις Κόμο, απ’ όπου ξεκίνησε,
φιορεντίνα, Ρόμα, Γιουβέντους, Μίλαν και Πιατσέντζα, μέχρι το 2000. Θεωρείται ευρέως
ως ένας από τους Μεγαλύτερους Ιταλούς σέντερ μπακ Όλων των Εποχών και ένας από τους
Καλύτερους της γενιάς του. Επίμονος παίκτης και με καλή σωματική διάπλαση,
διέθετε παράλληλα και εξαιρετικό ρυθμό. Ήταν ένας από τις πιο δύσκολους
αμυντικούς, την δεκαετία του 1980 και του 1990, λόγω της δύναμης, της
επιθετικότητας, του στενού μαρκαρίσματος και της σκληρής αντιμετώπισης, στην
Serie A. Είχε το παρατσούκλι «Lo Zar» (Ο Τσάρος), λόγω της ικανότητάς του και των σωματικών
προσόντων του, αλλά και της ουκρανικής καταγωγής του, μιας και ήταν γιος ενός στρατιώτη
του Κόκκινου Στρατού από το Σταρομπλίσκ.
Ο πατέρας του, Ιβάν Λουκγιάνοβιτς
Βιέρκοβουντ (Ivan Lukjanovič Vierchowod), ήταν ένας στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού, αιχμάλωτος στο Μπολζάνο, τη
Πίζα και τη Μόντενα. Όταν τελείωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος αρνήθηκε να επιστρέψει
στην πατρίδα του και εγκαταστάθηκε στο Σπιράνο, στην επαρχία του Μπέργκαμο. Ξεκίνησε
την επαγγελματική του σταδιοδρομία για την Κόμο, το 1976, καταφέρνοντας τον
άθλο διαδοχικών ανόδων για δύο συναπτές περιόδους, την 1978/79 από Serie C1 στη
Serie B και την 1979/80 για την Serie A, πριν μεταγραφεί στην Φιορεντίνα, το
1981. Ωστόσο, οι πρώτες του επιτυχίες, ήρθαν όταν πήγε στην Ρόμα, κατακτώντας
το πρωτάθλημα της περιόδου 1982/83. Την επόμενη χρονιά, μεταγράφηκε στη
Σαμπντόρια, με την οποία κέρδισε 4 Κύπελλα Ιταλίας, το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης
της περιόδου 1989/90 και το πρωτάθλημα του 1990/91. Το 1995 υπέγραψε στην
Γιουβέντους, με την οποία κατέκτησε το Champions League της περιόδου 1995/96, σε
ηλικία 37 ετών.
Αγωνίστηκε στον τελικό της Ρώμης
εναντίον του Άγιαξ, που η Γιούβε κέρδισε στα πέναλτι. Στη συνέχεια, μεταγράφηκε
στη Μίλαν και το 1997 στην Πιατσέντσα με την οποία συνέχισε να αγωνίζεται,
μέχρι το 2000, όταν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, σε ηλικία 41 ετών! Έπαιξε σε 562 αγώνες της Σέριε Α, που τον κατατάσσουν
7ο στην σχετική λίστα (2016), πίσω από τους Πάολο Μαλντίνι (Paolo Maldini), Χαβιέ Ζανέτι (Javier Zanetti),
Φραντσέσκο Τότι (Francesco Totti), Τζιανλουίτζι Μπουφόν (Gianluigi_Buffon), Τζιανλούκα
Παλιούκα (Gianluca Pagliuca) και Ντίνο Τζοφ (Dino Zoff).
Αγωνίστηκε 45 φορές με την εθνική
ομάδα της Ιταλίας μεταξύ 1981 και 1993, σκοράροντας 2 γκολ. Έκανε το διεθνές
ντεμπούτο του, στις 6 Ιανουαρίου του 1981, σε ηλικία 21 ετών, στην ισοπαλία 1-1
εναντίον της Ολλανδίας στο Μοντεβιδέο, στο τουρνουά του "Mundialito"
του 1981. Ήταν μέλος της ιταλικής ομάδας, αν και δεν έπαιξε σε κάποιο αγώνα,
που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του
1986 και έκανε επίσης τρεις εμφανίσεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990,
τερματίζοντας στην 3η θέση.
Μέχρι το 2008, όταν και ξεπεράστηκε από
τον Κριστιάν Πανούτσι (Christian Panoucci),
ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Ιταλίας,
σκοράροντας εναντίον της Μάλτας, (6-1) στις 24 Μαρτίου του 1993, για τα
προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994, σε ηλικία 33 ετών, 11 μηνών και
18 ημερών. Το τελευταίο διεθνές παιχνίδι του, το έπαιξε την 1η Μαΐου
του 1993, εναντίον της Ελβετίας. Αγωνίστηκε επίσης για την Ιταλία, στους Ολυμπιακούς
Αγώνες του Λος Άντζελες, το 1984, όπου η Ιταλία τερμάτισε τέταρτη, ενώ δεν έχει παίξει ποτέ για την Ιταλία σε ένα
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Υπήρξε ένας ανυποχώρητος και φυσικός κεντρικός αμυντικός,
ο οποίος διακρίθηκε για τον εξαιρετικό του ρυθμό. Θεωρήθηκε ένας από τους πιο
δύσκολους αμυντικούς στην ιταλική Serie A, τη δεκαετία του 1980 και του 1990,
λόγω της τεράστιας δύναμής του, του ασφυκτικού μαρκαρίσματος των αντιπάλων και
της σκληρής αντιμετώπισης στυλ του παιχνιδιού. Η ταχύτητά του, η υπομονή και η
επιμονή, αλλά και η ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι, του επέτρεψαν να κόβει τις
αντίπαλες επιθέσεις, να κερδίσει πίσω την κατοχή και να εκμεταλλεύεται χαμένες
μπαλιές. Αυτά τα χαρακτηριστικά, του επέτρεψαν επίσης να αποδίδει το ίδιο
ικανοποιητικά σε άμυνα ζώνης, κατά τη διάρκεια της μετέπειτα καριέρας του. Όμως,
παρά το επιθετικό στυλ παιχνιδιού του, θεωρείται ως ένας δίκαιος παίκτης τόσο
εντός όσο και εκτός γηπέδου.
Μιλώντας στο αργεντίνικο
περιοδικό «El Gráfico», ο Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona), τον έχει ονομάσει
ως τον πιο σκληρό αμυντικό που έχει αντιμετωπίσει στην καριέρα του, αναφέροντας
( … [ο Βιέρκοβουντ] ήταν ένα ζώο που είχε μυς ακόμη και στις βλεφαρίδες! Ήταν
εύκολο να περάσω από αυτόν, αλλά στη συνέχεια, όταν σήκωνα το κεφάλι μου, ήταν
μπροστά μου και πάλι. Θα έπρεπε να τον περάσω δύο ή τρεις φορές και στη
συνέχεια να έδινα τη μπάλα, γιατί δεν μπορούσα να σταθώ άλλο». Καθ' όλη την
καριέρα του, ο Μαραντόνα τον αποκαλούσε με το παρατσούκλι «Hulk»! Την ίδια
ακριβώς άποψη, εξέφρασε και ο Γκάρι Λίνρκερ (Gary Lineker), σε μια συνέντευξή
του στο αγγλικό περιοδικό «FourFourTwo», λέγοντας ότι ο Βιέρκοβουντ ήταν « … ο
πιο δύσκολος αμυντικός που αντιμετώπισα στην καριέρα μου!», προσθέτοντας ότι «…
ήταν ιδιαίτερα σκληρός και με αστραπιαίες αντιδράσεις!»
Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό
δράση, διετέλεσε προπονητής της Κατάνια στη Serie C1, στη Φιορεντίνα και στην Τριεστίνα,
στη Serie Β. Σε όλες τις περιπτώσεις, απολύθηκε πριν από το τέλος της σεζόν. Στις
13 Ιουνίου του 2014, ανέλαβε την Χόνβεντ Βουδαπέστης, αλλά μετά την κακή
απόδοση της ομάδας, απολύθηκε στις 6 Οκτωβρίου.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- · 1973–1976: Romanese
Επαγγελματική καριέρα
- · 1976–1981: Calcio Como, 115 (6)
- · 1981/82: Associazione Calcio Fiorentina, 28 (2)
- · 1982/83: Associazione Sportiva Roma, 30 (0)
- · 1983–1995: Unione Calcio Sampdoria, 358 (25)
- · 1995/96: Juventus Football Club, 21 (2)
- · 1996/97: Associazione Calcio Milan, 16 (1)
- · 1997–2000: Piacenza Calcio 1919, 79 (6)
Σύνολο καριέρας: 647 (42)
Διεθνής
- · 1981–1993: Ιταλία, 45 (2)
Προπονητική καριέρα
- · 2001: Calcio Catania
- · 2002: Associazione Calcio Fiorentina
- · 2005: Unione Triestina Società Sportiva Dilettantistica
- · 2014: Budapest Honvéd Futball Club
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Roma
- · Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1982/83
Με την Sampdoria
- · Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1990/91
- · Κύπελλο Ιταλίας: 4 (1984/85, 1987/88, 1988/89, 1990/91)
- · Σούπερ Καπ Ιταλίας: 3 (1988, 1989, 1994)
- · Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1989/90
Με την Juventus
- · Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1995
- · UEFA Champions League: 1995/96
Διεθνείς
Με την Ιταλία
- · Παγκόσμιο Κύπελλο: 1982
Προσωπικές Διακρίσεις
- · Βραβείο Σταδιοδρομίας "Gaetano Scirea": 1995
Τιμές
- · Ιππότης 5ης Κλάσης -Μετάλλιο της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας: 1991
