Ο Ιταλός επιτελικός μέσος Τζιανκάρλο Αντονιόνι (Giancarlo
Antognoni), γεννήθηκε την 1η Απριλίου του 1954, στο Μαρτσιάνο της Ούμπρια,
κοντά στην Περούτζια. Ένας ικανότατος και δημιουργικός πλέι μέικερ, από τους
σπουδαιότερους «επιτελικούς» ποδοσφαιριστές που φάνηκαν στα ιταλικά και
ευρωπαϊκά γήπεδα τις δεκαετίες του 1970 και του 1980! Ξεχώρισε για την υψηλή του
τεχνική, τη φαντασία και τη θαυμάσια μεταβίβαση, κάτι που του επέτρεψε να
διακριθεί σε οργανωτικό ρόλο, διαθέτοντας παράλληλα και στόφα ηγέτη. Θεωρείται
ως ένας από τις Καλύτερους Ιταλούς Ποδοσφαιριστές Όλων των Εποχών στη θέση του.
Έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της συλλογικής του καριέρας με την Φιορεντίνα, κατακτώντας
το Κύπελλο Ιταλίας και το Αγγλο-Ιταλικό Κύπελλο το 1975. Σε διεθνές επίπεδο, κατέκτησε
το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 με την ιταλική εθνική ομάδα και αντιπροσώπευσε
επίσης τη χώρα του στη διοργάνωση του 1978 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του
1980, τερματίζοντας στην 4η θέση και στις δύο διοργανώσεις. Τον
Οκτώβριο του 2010, τιμήθηκε με το βραβείο «Χρυσό Παπούτσι» ως ένας «Θρύλος του
Ποδοσφαίρου».
Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας το 1970
με τα χρώματα της Άστι. Δύο χρόνια αργότερα, το 1972 κι αφού ήδη είχε τραβήξει
πάνω του τα βλέμματα ισχυρότερων συλλόγων, μετεγγράφηκε στη Φιορεντίνα, ύστερα
από επιμονή του Νιλς Λίντχολμ (Nils Liedholm), η οποία πλήρωσε το ποσό των 435
εκατομμυρίων λιρετών (!!!), τρομερό ποσό για την εποχή! Συνέδεσε το όνομά του,
άρρηκτα με τους «βιόλα», φορώντας τη φανέλα τους για 15 ολόκληρα χρόνια
(1972-1987). Το καλοκαίρι του 1978, ο αείμνηστος ιδιοκτήτης της FIAT και της
Γιουβέντους, ο Τζιάνι Ανιέλι (Gianni Agneli), πρόσφερε «γη και ύδωρ»
προκειμένου να τον εντάξει στην ομάδα του. Είχε προτείνει στην διοίκηση της
Φιορεντίνα, να επιλέξει 4 ποδοσφαιριστές μεσαίου βεληνεκούς ή να της δώσει 2
δισεκατομμύρια λιρέτες, αντίστοιχο των σημερινών 25 εκατομμυρίων € (!!!), ποσό
εξωφρενικό για την εποχή, με αντάλλαγμα να πάρει τον Αντονιόνι, που τότε ήταν
μόλις 24 ετών!
Πριν απαντήσει η διοίκηση, βγήκε και μίλησε ο ίδιος ο
Αντονιόνι: «Όχι, μένω στη Φιορεντίνα!» ήταν η ξερή απάντησή του, για την οποία
έχει πει κατά καιρούς ότι δεν μετάνιωσε ποτέ! Μία απάντηση, την οποία πήρε «πιο
εύκολα απ’ όσο φαίνεται απ’ έξω». Συζήτησε με την γυναίκα του και την επόμενη
είπε το δικό του ΟΧΙ στον Ανιέλι. Παραμένει, μέχρι σήμερα, ο ρέκορντμαν
συμμετοχών του μεγάλου συλλόγου της Τοσκάνης στη Serie A, με 341 εμφανίσεις και
61 γκολ, ενώ διετέλεσε για αρκετές σεζόν ο αρχηγός τους! Συνολικά, έπαιξε 412
παιχνίδια για τη Φιορεντίνα και χάρηκε μαζί τους το Κύπελλο Ιταλίας του 1975, καθώς
και το Αγγλο-Ιταλικό Κύπελλο εκείνης την χρονιάς, νικώντας τη Γουέστ Χαμ, που
αποτελούν και τους μοναδικούς τίτλους της σταδιοδρομίας του σε συλλογικό
επίπεδο!
Ο ίδιος, πάντως, δεν πρόκειται να ξεχάσει την περιπέτεια
που πέρασε στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν τραυματίσθηκε σοβαρά στο
κεφάλι σε σύγκρουσή του με τον τερματοφύλακα της Τζένοα, Σιλβάνο Μαρτίνα
(Silvano Martìna), που τον ανάγκασε να μείνει 16 μήνες μακριά από τα γήπεδα! Όταν
αποδεσμεύθηκε από την ομάδα της Φλωρεντίας, συνέχισε την καριέρα του στη
Λωζάννη. Έπαιξε δύο σεζόν στους Ελβετούς, συμμετέχοντας σε 51 ματς,
σημειώνοντας 7 τέρματα και στη συνέχεια αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Χρίσθηκε 73 φορές διεθνής, και σημείωσε 7 γκολ. Ντεπουτάρισε
στις 20 Νοεμβρίου του 1974, σε μια ήττα (1-3) εκτός έδρας, από την Ολλανδία,
για τα προκριματικά του Euro 1976, στην ηλικία των 20 ετών. Αγωνίστηκε στο
Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, στο Euro του 1980, καταλαμβάνοντας την 4η θέση σε
αμφότερες τις διοργανώσεις και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, στο οποίο
διέπρεψε. Πανηγύρισε την κατάκτηση του Παγκοσμίου Τίτλου, όντας ο ιθύνων νους
της «σκουάντρα ατζούρα», συμβάλλοντας τα μέγιστα σε όλη την πορεία προς τον
τελικό, στον οποίο, ωστόσο, δεν έλαβε μέρος λόγω τραυματισμού! Στον ημιτελικό
κατά της Πολωνίας, υπέφερε από τα μαρκαρίσματα του Βλάντισλαβ Ζμούντα
(Władysław Żmuda), με συνέπεια να μην μπορέσει να αγωνισθεί κατά της Δυτικής
Γερμανίας (3-1).
Η τελευταία του εμφάνιση, ήρθε εναντίον της
Τσεχοσλοβακίας, στις 16 Νοεμβρίου του 1983. Ήταν ο αρχηγός της εθνικής ομάδας
σε τέσσερις περιπτώσεις. Είναι, μέχρι σήμερα ο παίκτης της Φιορεντίνα με τις
περισσότερες εμφανίσεις για την εθνική ομάδα. Κατέχει το ρεκόρ για τις
περισσότερες εμφανίσεις φορώντας τη φανέλα με το № 10 για την Ιταλία. Με δύο
κόκκινες κάρτες σε όλη την διεθνή καριέρα του, είναι επίσης ο παίκτης με τις περισσότερες
κόκκινες στην ιστορία της «σκουάντρα ατζούρα», μαζί με τον Φράνκο Καούζιο (Franco
Causio) και τον Ντανιέλε Ντε Ρόσι (Daniele De Rossi).
Ένας επιδέξιος, γρήγορος και δημιουργικός πλέι-μέικερ, θεωρείται
ένας από τους Καλύτερους Ιταλούς παίκτες της γενιάς του και ένας από τους Καλύτερους
Ιταλούς Μεσοεπιθετικούς Όλων των Εποχών, διακρινόμενος για την αντίληψη, τον
έλεγχο, την τεχνική ικανότητα, την ακριβή πάσα του και το μοίρασμα του
παιχνιδιού. Ήταν επίσης ένας άριστος ντριμπλέρ, ο οποίος ήταν γνωστός για το
ρυθμό του και την κομψότητά του με την μπάλα, καθώς επίσης για την ταχύτητα και
την ικανότητά του να κρατά ψηλά το κεφάλι του με τη μπάλα στην κατοχή του.
Παρόλο που συνήθως χρησιμοποιούνταν ως ένα παραδοσιακό №
10, ήταν σε θέση να παίζει ως κεντρικός μέσος, όπου λειτούργησε ως οργανωτικός
πλέι-μέικερ πίσω από τους επιθετικούς. Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης σε όλη την
καριέρα του, για την ακρίβεια του σουτ στις στημένες φάσεις, καθώς και για
ισχυρό σουτ του έξω από την περιοχή. Αν
και φυσικός δεξιοπόδαρος, ήταν ικανός να περνά τη μπάλα με ακρίβεια και με τα
δύο πόδια. Εκτός από τις ποδοσφαιρικές δεξιότητές του ξεχώρισε επίσης και για τις
ηγετικές του ικανότητες σε όλη την σταδιοδρομία του. Παρά το ταλέντο του, η καριέρα
του, σε μεγάλο βαθμό, σημαδεύτηκε από επίπονους τραυματισμούς.
Σήμερα, κατέχει το πόστο του υπευθύνου των «μικρών»
αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων της πατρίδας του. Στο παρελθόν διετέλεσε και
γενικός διευθυντής στη Φιορεντίνα.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- 1970–1972: Astimacobi, 27 (4)
- 1972–1987: Associazione Calcio Fiorentina, 341 (61)
- 1987–1989: Football Club Lausanne-Sport, 51 (7)
Σύνολο καριέρας: 419 (72)
Διεθνής
- 1974–1983: Ιταλία, 73 (7)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Fiorentina- Κύπελλο Ιταλίας: 1974/75.
- Anglo-Italian League Cup: 1975.
Διεθνείς
Με την Ιταλία
- Παγκόσμιο Κύπελλο: 1982
Προσωπικές Διακρίσεις
- Χρυσό Παπούτσι ως Ένας Θρύλος του Ποδοσφαίρου: 2010
ΠΗΓΗ: balleto.gr
