Αλεξάντερ Ζαβάροφ

Ο Σοβιετικός, ουκρανικής καταγωγής, επιθετικός μέσος, Αλεξάντερ Ζαβάροφ (Aleksandr Anatoljević Zavarov /  Oleksandr Anatoliyovych Zavarov), γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1961, στο Λουγκάνσκ, το παλαιό Βοροσίλοφγκραντ, στο ανατολικότερο άκρο της Ουκρανίας. Το 1986, ονομάστηκε ως ο Καλύτερος ποδοσφαιριστής στην πρώην Σοβιετική Ένωση και την Ουκρανία και ως ο 6^ος  Καλύτερος Ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη, σύμφωνα με το ‘’France Football’’. Σπουδαίος τεχνίτης, που διακρίθηκε για τις εξάρσεις στο παιχνίδι του και την ευχέρειά του στο σκοράρισμα, θεωρείται ευρέως ως ένας από τους Μεγαλύτερους Ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης και της Ουκρανίας, ενώ το 2000 είχε συμπεριληφθεί στην ουκρανική ομάδα του 20^ου Αιώνα, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση από το ουκρανικό εβδομαδιαίο περιοδικό ‘’Ουκραΐνσκι Φουτμπόλ’’ (Ukrainsky Futbol).

Μικρός το δέμας (1,70μ.), ξεκίνησε την καριέρα του στην τοπική Ζόρυα το 1977. Τρία χρόνια μετά μετακινήθηκε στη ρωσική ΣΚΑ του Ροστόφ, κερδίζοντας μαζί της το Κύπελλο Σοβιετικής Ένωσης  του 1981. Έναν χρόνο αργότερα επέστρεψε στη Ζόρυα, όπου όμως δεν έμεινε για πολύ αφού η πανίσχυρη Ντυναμό Κιέβου, του τεράστιου Βαλερί Λομπανόφσκι (Valeriy Lobanovskyi), που είχε αποφασίσει να επενδύσει στο ταλέντο του, τον έκανε δικό της. Έμεινε μία πενταετία στους «κυανόλευκους», σκοράροντας 36 γκολ σε 136 αναμετρήσεις, βοηθώντας τους αποφασιστικά να κερδίσουν 2 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα ΕΣΣΔ, καθώς  και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης του 1986. Εκείνη τη χρονιά αρχικά αναδείχθηκε Καλύτερος Παίκτης στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στην Ουκρανία, ενώ αργότερα κατετάγη 6^ος στην ψηφοφορία για τη «Χρυσή Μπάλα»! Στο πρωτάθλημα της Σοβιετικής Ένωσης, σημείωσε 66 γκολ σε 253 αγώνες, κατά μέσο όρο ένα γκολ κάθε τέσσερα παιχνίδια.

Παράλληλα, ήταν βασικότατο στέλεχος της εθνικής ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης που έφθασε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1988, χάνοντας το τρόπαιο από την Ολλανδία (0-2). Μερικές εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση εκείνου του τουρνουά, υπέγραψε στη Γιουβέντους. Δεν κατάφερε να προσαρμοσθεί στα ιταλικά γήπεδα και το 1990 αποδεσμεύθηκε από τους «μπιανκονέρι»,  έχοντας  ήδη παίξει σε 60 συναντήσεις τους και έχοντας σημειώσει 7 τέρματα. Κατέκτησε μαζί τους το Κύπελλο Ιταλίας και το Κύπελλο UEFA, αμφότερα το 1990. Επόμενος «σταθμός» του ήταν η γαλλική Νανσύ, στην οποία τα πήγε σαφώς καλύτερα. Χρησιμοποιήθηκε σε 133 παιχνίδια των «Chardons», με 23 γκολ, μέχρι το 1995, όταν και μετακόμισε στη Σεν Ντιζιέ. Ως παίκτης της τελευταίας κρέμασε τα παπούτσια του, το 1998.

 Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης, στις 7 Αυγούστου του 1985, σε μια νίκη με 2-0 εναντίον της Ρουμανίας και σημείωσε το πρώτο του διεθνές γκολ με την ΕΣΣΔ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, στη νίκη με 2-0 εναντίον του Καναδά στους ομίλους. Χρίσθηκε 41 φορές διεθνής και σκόραρε 6 γκολ. Πήρε μέρος, εκτός από το Euro 1988, στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1986 και του 1990.

Ένας δημιουργικός, γρήγορος, ευέλικτος και εξαιρετικά ικανός μέσος, ήταν κυρίως γνωστός για την εξαιρετική τεχνική του κατάρτιση, ικανότατος και με τα 2 πόδια, την αντοχή και τη τακτική ευφυΐα του. Αν και συνήθως αναπτυσσόταν ως επιθετικός ή ως δεύτερος επιθετικός σε ρόλους υποστήριξης, ήταν επίσης σε θέση να παίξει και ως πλέι-μέικερ, ρόλο που οφείλει στην ευελιξία, τη διορατικότητα και την ακρίβεια της μακρινής πάσας του. Με τις δεξιότητες του στη ντρίμπλα, την ικανότητα στην οργάνωση, αλλά και για την ηγεσία, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις επιτυχίες της Ντιναμό Κιέβου του Βαλερί Λομπανόφσκι, προτερήματα που έκαναν τον θρυλικό προπονητή να τον συγκρίνει με τον Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona).

Παρά το ταλέντο που επέδειξε με την Ντιναμό, αλλά και στο Euro του 1988, σε συνδυασμό με τη φήμη του ως ένας από τους Μεγαλύτερους Παίκτες που κατάφερε ποτέ να βγει από τη Σοβιετική Ένωση, η αγωνιστική του παρουσία με τη Γιουβέντους ήταν λιγότερο επιτυχής, αποτυγχάνοντας να δικαιώσει τις αρχικές προσδοκίες στη Serie A. Λόγω της αστάθειάς του στην απόδοση και την έλλειψη ακρίβειας μπροστά από το τέρμα, κάτι που έφερε την κριτική από τον Τύπο, ξεχώρισε επίσης για τον εκπληκτικά κακό ρυθμό του και την κίνηση χωρίς την μπάλα! Είχε επίσης κατηγορηθεί για έλλειψη εμπιστοσύνης και την μη αποτελεσματική βοήθεια στους επιθετικούς της ομάδας. Γενικά, λόγω του εσωστρεφή και ντροπαλού χαρακτήρα του, πήρε κριτική ότι δεν διέθετε τις απαραίτητες ηγετικές ικανότητες που τον έφεραν στην ομάδα, για να καλύψει το κενό που άφησε ο Μισέλ Πλατινί (Michel Platini) σε προηγμένο ρόλο στη μεσαία γραμμή και στην οργάνωση του παιχνιδιού, κατά τη διάρκεια της μετά τον Τζιοβάνι Τραπατόνι (Giovanni Trapattoni) κρίσης που πέρασε η «Γηραιά Κυρία».

Σήμερα, εργάζεται  ως προπονητής. Στο παρελθόν κάθισε στον πάγκο των Σεν Ντιζιέ στη Γαλλία, ως παίκτης/προπονητής της, στην ελβετική Βιλ,  στην Άστανα του Καζακστάν και στις  Μέταλιστ Χάρκοβο και Άρσεναλ Κιέβου στην πατρίδα του. Διετέλεσε υπηρεσιακός προπονητής της εθνικής ομάδας της Ουκρανίας για μικρό διάστημα και βοηθός προπονητή της, θέση που κατέχει και σήμερα.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

 Εφηβική καριέρα

• ·         1968–1977: Football Club Zorya Luhansk

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1977–1979: Football Club Zorya Luhansk, 23 (7)
• ·         1980/81: Football Club Sports Club of the Army (SKA) Rostov-on-Don. 64 (13)
• ·         1982: Football Club Zorya Luhansk, 30 (10)
• ·         1983–1988: Football Club Dynamo Kyiv, 136 (36)
• ·         1988–1990: Juventus Football Club, 60 (7)
• ·         1990–1995: Association Sportive Nancy-Lorraine, 133 (23)
• ·         1995–1998: Club Olympique de Saint-Dizier, ? (17)

 Διεθνής

• ·         1985–1990: Σοβιετική Ένωση, 41 (6)
  

Προπονητική καριέρα

• ·         1995–2003: Club Olympique de Saint-Dizier
• ·         2003–2004: Fussball Club Wil 1900
• ·         2004: Football Club Astana-1964
• ·         2005: Football Club Metalist Kharkiv
• ·         2006–2010: Football Club Arsenal Kyiv
• ·         2012: Ουκρανία (υπηρεσιακός)
• ·         2013–        : Ουκρανία (βοηθός)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Dynamo Kyiv

• ·         Πρωτάθλημα Σοβιετικής Ένωσης: 2 (1985, 1986)
• ·         Κύπελλο  Σοβιετικής Ένωσης: 3 (1981, 1985, 1987)
• ·         Κύπελλο Κυπελλούχων: 1985/86

Με την Juventus

• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 1989/90
• ·         Κύπελλο UEFA: 1989/90

Διεθνείς

Με την Σοβιετική Ένωση

• ·         Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: φιναλίστ το 1988

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Παίκτης της Χρονιάς για την Σοβιετική Ένωση: 1986
• ·         Παίκτης της Χρονιάς για την Σοβιετική Ένωση: 1986
• ·         Μέλος Ιδανικής Ενδεκάδας του 20^ου Αιώνα για την Ουκρανία, από δημοψήφισμα του περιοδικού «Ukrainsky Futbol»: 2000
• ·         Πρώτος Σκόρερ Κυπέλλου Κυπελλούχων:  1985/86
• ·         Χρυσή μπάλα: 6^ος το 1986, 17^ος το 1987, 8^ος το 1988, 23^ος το 1989.

ΠΗΓΗ: balleto.gr