Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Φώτο Στρακόσια

Ο Αλβανός, με Βορειοηπειρωτική καταγωγή, τερματοφύλακας Φώτο Στρακόσια (Fotaq "Foto" Strakosha), γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1965, στο χωριό Μεμαλιάι κοντά στο Τεπελένι της Αλβανίας. Είναι ένας από τους πιο δημοφιλής και Μεγαλύτερους Τερματοφύλακες που έβγαλε η γειτονική χώρα, έχοντας διατελέσει και αρχηγός της εθνικής ομάδας για πολλά χρόνια, πριν από τη απόσυρσή του το 2005. Είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών στην αλβανική εθνική ομάδα, με 73 διεθνείς αγώνες από το 1990 έως 2005. Ήρθε στην Ελλάδα το 1990, τότε που άνοιξαν τα σύνορα και ρίζωσε! Εξαιρετικός γκολκίπερ,  αρκετά ευλύγιστος και γρήγορος παρά το ύψος του και τον όγκο του. Πολύ δυνατός στις εξόδους και στα τετ-α-τετ, αλλά απλά καλός, παίζοντας στην εστία, κάτω απ' τα δοκάρια! «Παιδί-διαμάντι», όπως έλεγαν οι συμπαίκτες του σε όποια ομάδα κι αν αγωνίστηκε, ήταν καθαρά, παίκτης ψυχολογίας!

 
Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, τα έκανε στην ομάδα της γενέτειράς του, την Μινατόρι, από την οποία το 1988 μεταγράφηκε στην Ντιναμό Τιράνων.  Προς τα τέλη του 1990, με την κατάρρευση του παλιού καθεστώτος στην Αλβανία και το άνοιγμα των συνόρων, ήρθε στην Ελλάδα για ένα καλύτερο αύριο. Το ξημέρωμα του 1991 τον βρήκε στα Γιάννινα να δοκιμάζεται στον ΠΑΣ. Ο υψηλόσωμος γκολκίπερ (ύψος 1.88), εξέπληξε τον προπονητή των Ιωαννίνων και αποκτήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης. Έκανε  το ντεμπούτο του, τη 17η αγωνιστική, στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό και «έβγαλε μάτια» με την απόδοση του! Ο Παναθηναϊκός επιτίθετο κατά κύματα, αλλά ο Στρακόσα, κυριολεκτικά μόνος του, σταματούσε τους επιθετικούς του, περιορίζοντας το σκορ στο τελικό 1-2 υπέρ του Παναθηναϊκού.


Το άμεσο ενδιαφέρον πολλών ομάδων, ήταν δεδομένο,  απ' τη στιγμή μάλιστα, που δεν θα έπιανε και θέση ξένου, ως Βορειοηπειρώτης! Πρόλαβε να τον αποκτήσει ο Εθνικός Πειραιώς, απ' τον πνιγμένο στα χρέη, ΠΑΣ Γιάννινα το καλοκαίρι του 1991. Στον Εθνικό, έμεινε μια διετία (1991-1993), όταν οι Σωκράτης Κόκκαλης και Γιώργος Λούβαρης, τον έφεραν στον Ολυμπιακό, που έψαχνε για τερματοφύλακα, μιας και ο Ηλίας Ταληκριάδης δεν ενέπνεε πια εμπιστοσύνη και ο Αλέκος Ράντος κάθε τρείς και λίγο μπαινόβγαινε στα χειρουργεία.


Ο Στρακόσα ήταν αρκετά ευλύγιστος και γρήγορος παρά το ύψος του και τον όγκο του. Πολύ δυνατός στις εξόδους και στα τετ-α-τετ, όχι όμως το ίδιο καλός και κάτω απ'τα δοκάρια (κάτι στο οποίο ο Αλέκος Ράντος ήταν "μετρ", σε αντίθεση με τις εξόδους του). Το μεγάλο του πρόβλημα ήταν πως... παραήταν συναισθηματικός για τερματοφύλακας. "Παιδί-διαμάντι" όπως έλεγαν οι συμπαίκτες του σε όποια ομάδα και αν αγωνίστηκε. Παίκτης ψυχολογίας, καθαρά, μπορούσε να κρατήσει το "μηδέν" κάνοντας πλάκα στους αντίπαλους επιθετικούς, αλλά μπορούσε και να αποβεί μοιραίος αν τον έπαιρνε από κάτω για κάποιο λόγο.


Η αρχή του τέλους του στον Ολυμπιακό, ήρθε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1996, στη ρεβάνς του αγώνα με την Φερεντσβάρος στο Καραϊσκάκη. Ο νέος προπονητής της ομάδας τότε, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, είχε δείξει την προτίμηση του στον Στρακόσα έναντι του Αλέκου Ράντου. Ξεκίνησε βασικός στον αγώνα με την Καστοριά, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος και στον 1ο αγώνα με τη Φερεντσβάρος στην Ουγγαρία. Εκεί, επικρίνεται για το γκολ που δέχθηκε από μακρινό σουτ του Αράνιε στο 52', αλλά στη ρεβάνς του Καραϊσκάκη, έζησε την απόλυτη ταπείνωση. Δέχθηκε δύο αστεία γκολ απ' τους Μιριούτα (22') και Λιμπέργκερ (47') και ουσιαστικά καταδίκασε τον Ολυμπιακό σε αποκλεισμό. Εν χορώ η κερκίδα άρχισε να τον αποδοκιμάζει και να τον χειροκροτεί ειρωνικά κάθε φορά που ερχόταν σε επαφή με τη μπάλα. Σε άθλια κατάσταση μετά το τέλος του αγώνα, ξέσπασε σε λυγμούς και ο Μπάγεβιτς βλέποντας τον σε τόσο άσχημη ψυχολογική κατάσταση προτίμησε να ρισκάρει και να χρησιμοποιήσει τον πιτσιρικά Δημήτρη Ελευθερόπουλο στο επερχόμενο ματς του Καυταντζογλείου με τον Ηρακλή, μιας και ο Ράντος ήταν τραυματίας.


Ευτύχησε να σηκώσει την κούπα του πρωταθλητή, το καλοκαίρι του 1997 με τον Ολυμπιακό και αποδεσμεύτηκε απ' τον σύλλογο. Συνέχισε την καριέρα του στον Πανιώνιο (1997-1999), με τον οποίο κέρδισε το Κύπελλο Ελλάδος το 1998, στον Ιωνικό Νικαίας (1999-2002), στην Καλλιθέα (2002/03), στον Εθνικό Αστέρα και την Προοδευτική (2003/04) και έκλεισε την καριέρα του, τη σεζόν 2004/05, με τη φανέλα του Πανιωνίου.


Είχε 73 συμμετοχές με την εθνική ομάδα της Αλβανίας και ήταν βασικός και αναντικατάστατος στο διάστημα 1990-2000. Η πρώτη του συμμετοχή, ήλθε στις 30 Μαΐου του 1990, στο Ρέϊκιαβικ, κόντρα στην Ισλανδία, ενώ στην εθνική ομάδα έπαιζε μέχρι τα... βαθιά του γεράματα! Η τελευταία του διεθνής συμμετοχή, ήταν στις 9 Φεβρουαρίου του 2005, στα Τίρανα, στον αγώνα με την Ουκρανία, με τους Αλβανούς φιλάθλους στις εξέδρες να τον αποθεώνουν, που αποφάσισε να αποσυρθεί σε ηλικία 40 ετών! Κατέχει μέχρι σήμερα, το ρεκόρ διεθνών συμμετοχών με την Εθνική Αλβανίας.


 Αργότερα, εργάστηκε ως προπονητής τερματοφυλάκων, αρχικά στον Ολυμπιακό, για σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ το 2007 είχε το ίδιο πόστο στον ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο. Το καλοκαίρι του 2014, η ΠΑΕ Ολυμπιακός ανακοίνωσε την επαναπρόσληψή του στο πόστο του προπονητή τερματοφυλάκων, αυτή τη φορά σε επίπεδο Νέων. Ο γιος του, Θωμάς (γεννημένος στις 19 Μαρτίου του 1995 στην Αθήνα) είναι επίσης τερματοφύλακας και αγωνίζεται στην ιταλική Λάτσιο.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

  • 1985–1988: Klubi Futbolli Memaliaj Tepelenë
  • 1988–1990: Futboll Klub Dinamo Tirana, 38 (0)
  • 1991: Πανηπειρωτικός Σύλλογος Γιάννινα, 3 (0)
  • 1991–1993: Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς, 33 (0)
  • 1993–1997: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 39 (0)
  • 1997–1999: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης, 56 (0)
  • 1999–2002: Αθλητικός Όμιλος Ιωνικός Νικαίας, 75 (0)
  • 2002/03: Συμναστικός Σύλλογος «Η Καλλιθέα», 13 (0)
  • 2003/04: Εθνικός Αστήρ Γυμναστικός Αθλητικός Όμιλος, 13 (0)
  • 2004: Αθλητικός Όμιλος Προοδευτική Νεολαία, 12 (0)
  • 2004/05: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης, 5 (0)

Διεθνής

  • 1990–2005: Αλβανία, 73 (0)

Προπονητική καριέρα

  • 2011–2014: Εθνική Εφήβων Αλβανίας

 

Τίτλοι

Με την Dinamo Tirana
  • Πρωτάθλημα Αλβανίας: 1989/90
  • Κύπελλο Αλβανίας: 2 (1988/89, 1989/90)
  • Σούπερ Καπ Αλβανίας: 1990

Με τον Ολυμπιακό
  • Πρωτάθλημα Ελλάδος: 1996/97

Με τον Πανιώνιο
  • Κύπελλο Ελλάδος: 1997/98