Βλογημένος: Φινίντι Τζορτζ

Ο Νιγηριανός δεξιός ακραίος επιθετικός Φινίντι Τζορτζ (Finidi George), γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1971, στο Πορτ Χάρκουρτ, μια πόλη ανατολικά στο Δέλτα του ποταμού Νίγηρα στην νότια Νιγηρία. Υπήρξε ένας από τους πιο σπουδαίους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν ποτέ στην Ευρώπη, με μεγάλη ποικιλία προσόντων και λαμπρή καριέρα. Έχοντας γίνει γνωστός με τον Άγιαξ, όντας μια ηγετική φυσιογνωμία στην ομάδα που κέρδισε 8 σημαντικούς τίτλους, συμπεριλαμβανομένου του Champions League του 1995, έπαιξε αρκετά χρόνια στην Ισπανία με την Ρεάλ Μπέτις, ενώ είχε επίσης, ένα πέρασμα για ένα χρονικό διάστημα στην Αγγλία για την Ίπσουιτς, πριν από τη απόσυρσή του το 2004. Για κάποια χρονική περίοδο χαρακτηρίστηκε ως «Ο Καλύτερος Δεξιός Εξτρέμ στον Κόσμο»! Διέθετε ταχύτητα, εκπληκτική επιτάχυνση, άριστη τεχνική κατάρτιση, θαυμάσια ντρίμπλα, μεγάλη αγωνιστική αντίληψη, φινέτσα, όμορφο στυλ και ουσία στο παιχνίδι του, ενώ ειδικότητά του ήταν οι ασίστ. Ιδιαίτερα μαχητικός και σταθερός σε απόδοση. Η εικόνα του να καλπάζει, αποφεύγοντας σαν σταματημένους τους αντιπάλους αμυντικούς, δύσκολα θα ξεχαστεί! Υπήρξε ένα σημαντικό μέλος της εθνικής ομάδας της Νιγηρίας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και εμφανίστηκε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα. Το όνομά του, Φινίντι, σημαίνει «Το μέλλον γεμάτο ήλιο» στο γλωσσικό ιδίωμα της γενέτειράς του.

Ο πρώτος «σταθμός» της καριέρας του ήταν η Κάλαμπαρ Ρόβερς, το 1989. Έναν χρόνο αργότερα μετακινήθηκε στην Ιβουανιάνβου Νάσιοναλ, από την οποία τον απέκτησε λίγο αργότερα η πιο ισχυρή Σαρκς. Εκεί, τον εντόπισαν τα «λαγωνικά» του Άγιαξ και τον ενέταξαν στο ρόστερ της ομάδας τους, το 1993. Στο Άμστερνταμ, πήγε μαζί με το άλλο μεγάλο αστέρι του νιγηριανού ποδοσφαίρου, τον Νουάνκο Κανού (Nwankwo Kanu). Για τις επόμενες 3 σεζόν αποτέλεσε βασικότατο στέλεχος του «Αίαντα», έχοντας εξαιρετική απόδοση, συμμετέχοντας σε 85 παιχνίδια και σημειώνοντας 18 γκολ. Βοήθησε με τρόπο αποφασιστικό να κερδίσει 3 πρωταθλήματα και 2 ολλανδικά Σούπερ Καπ, το Τσάμπιονς Λιγκ του 1995, όντας βασικός στον τελικό με τη Μίλαν, (1-0), το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της ίδιας χρονιάς! Συμμετείχε επίσης και στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 1996, αλλά η Γιουβέντους, ήταν αυτή που πήρε το τρόπαιο, στη διαδικασία των πέναλτι!

Το καλοκαίρι του 1996, εξαργύρωσε τις επιτυχίες του με τον Άγιαξ, παίρνοντας μεταγραφή στην ισπανική Μπέτις, έχοντας προηγουμένως, σύμφωνα με πληροφορίες, απορρίψει πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης! Φόρεσε για μία τετραετία τη φανέλα των «βερδιμπλάνκος» με πολύ μεγάλη επιτυχία, αγωνιζόμενος σε 130 παιχνίδια, πετυχαίνοντας 38 γκολ και διεκδίκησε μαζί τους το Κύπελλο Ισπανίας του 1997, γνωρίζοντας την ήττα, (2-3), από τη Μπαρτσελόνα, με τον ίδιο να σκοράρει ένα γκολ στον τελικό. Το 2000, ήπιε το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού στη Β’ κατηγορία και στη συνέχεια αποδεσμεύθηκε, συνεχίζοντας στη Μαγιόρκα, όπου έπαιξε για μία περίοδο «πιάνοντας» καλή απόδοση (31 αγώνες/5 γκολ).

Δοκίμασε την τύχη του στην αγγλική Πρέμιερ Λιγκ, για λογαριασμό της Ίπσουιτς, ωστόσο στις δύο σεζόν που έμεινε στο «Πόρτμαν Ρόουντ» δεν δικαίωσε τις προσδοκίες που υπήρχαν για εκείνον (35 συμμετοχές/7 γκολ). Τον Νοέμβριο του 2003 επέστρεψε στη Μαγιόρκα, και 6 μήνες αργότερα κρέμασε ως παίκτης της τα παπούτσια του.

Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του για τη Νιγηρία το 1991, σ’ ένα προκριματικό για το Κύπελλο Εθνών Αφρικής εναντίον της Μπουρκίνα Φάσο, παρέχοντας 3 ασίστ στον Ρασίντ Γιεκινί (Rashidi Yekini) και σκοράροντας μια φορά στη νίκη με 7-1. Χρίσθηκε 62 φορές διεθνής και πέτυχε 6 τέρματα. Στέφθηκε πρωταθλητής Αφρικής με την εθνική Νιγηρίας το 1994, ενώ πήρε μέρος με τη φανέλα της σε άλλα τρία Κύπελλα Εθνών Αφρικής, πετυχαίνοντας μια θέση φιναλίστ το 2000 και 2 τρίτες θέσεις στις διοργανώσεις του 1992 και του 2002, καθώς και στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1994 και του 1998. Στη διοργάνωση των Ηνωμένων Πολιτειών του 1994, σκόραρε στον αγώνα εναντίον της εθνικής μας και πανηγύρισε το γκολ με τον διάσημο, από τότε, «Κατούρημα του Σκύλου»! Οι «Σούπερ Αετοί» και στις 2 διοργανώσεις, έφτασαν μέχρι την φάση των «16»

Αφού κρέμασε τα παπούτσια του, δεν ασχολήθηκε για μερικά χρόνια με αντικείμενο το ποδόσφαιρο, μένοντας στη Μαγιόρκα. Το 2010, επέστρεψε στον χώρο του ποδοσφαίρου αναλαμβάνοντας το πόστο του αθλητικού διευθυντή στη Μπέτις, όμως μερικούς μήνες μετά αποδεσμεύθηκε. Έπειτα, αφοσιώθηκε στην προπονητική, διατελώντας μέλος του τεχνικού τιμ της ολλανδικής Τσβόλε.

Δύο από τα 11 αδέρφια του, ο Iginaware και ο Celestine, ήταν επίσης ποδοσφαιριστές και ο πρώτος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια επεισοδίων σε έναν αγώνα, στην πατρίδα του!