Ρομπέρτο Ντιναμίτε (Κάρλος Ρομπέρτο ντε Ολιβέιρα)

Ο Βραζιλιάνος κεντρικός επιθετικός Κάρλος Ρομπέρτο ντε Ολιβέιρα, περισσότερο γνωστός ως Ρομπέρτο Ντιναμίτε (Carlos Roberto de Oliveira, “Roberto Dinamite”), γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του  1954, στο Ντούκε ντι Καΐξας, την 2^η μεγαλύτερη πόλη στην πολιτεία του Ρίο ντε Τζανέιρο.  Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978 και του 1982 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972. Με μια καριέρα που εκτάθηκε πάνω από 20 χρόνια, είναι ο ποδοσφαιριστής-θρύλος της Βάσκο ντα Γκάμα, της οποία είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών και ο κορυφαίος σκόρερ της Όλων των Εποχών, καθώς επίσης και συνολικά ο πρώτος σκόρερ στην Série Α της Βραζιλίας! Διετέλεσε πρόεδρος της Βάσκο από το  2008 έως το 2014.

Ανδρώθηκε στα τμήματα υποδομής της Βάσκο ντα Γκάμα, κάνοντας το επαγγελματικό του ντεμπούτο, στις 14 Νοεμβρίου του 1971, στα 17 του χρόνια σε μια ήττα από τη Μπαΐα με 0-1. Με τα χρώματα της Βάσκο ντα Γκάμα, αγωνίστηκε από το 1971 έως το 1993, με μονοετείς διακοπές, την περίοδο 1979/80, που αγωνίστηκε στην Ισπανία για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα. Αντικατέστησε τον Αυστριακό Χανς Κρανκλ (Hans Krankl) και στο ντεμπούτο του στον σύλλογο της Καταλονίας, σκόραρε δύο γκολ. Ωστόσο, ο τεχνικός που είχε εισηγηθεί την απόκτησή του, ο Χοακίν Ρίφε (Joaquín Rife), απολύθηκε μετά από 3 αγωνιστικές και αντικαταστάθηκε από τον Ελένιο Ερέρα (Helenio Herrera), ο οποίος δεν του έδωσε τον ίδιο χρόνο συμμετοχής. Τελικά αποχώρησε, έχοντας συμμετάσχει σε μόλις 8 αγώνες της με 2 γκολ. Παρά τη μικρή συμβολή του, είναι ένας από τους λίγους Βραζιλιάνους που είναι στο Hall of Fame του καταλανικού συλλόγου. Ακόμη, την περίοδο 1989/90, αγωνίστηκε στην Ποστουγκέζα του Σάο Πάουλο, συμμετέχοντας σε 16 αγώνες της με 9 γκολ και το 1991, αγωνίστηκε σε 14 αγώνες της Κάμπο Γκράντε, στο Ρίο.

Είναι ένας από τους πιο διάσημους παίκτες της Βάσκο, όντας μέχρι και σήμερα ο Μεγαλύτερος Σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου! Είχε το παρατσούκλι «Ντυναμίτε», από τον δημοσιογράφο Απαρίσιο Πιρές (Aparício Pires), της εφημερίδας «Jornal dos Sports», επειδή σημείωσε  ένα εντυπωσιακό γκολ, 10 ημέρες μετά το ντεμπούτο του στην επαγγελματική ομάδα, στις 25 Νοεμβρίου του 1971, εναντίον της Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε, στο Στάδιο Μαρακανά. Ο δημοσιογράφος έγραψε στην εφημερίδα ότι «… ένα αγόρι-Δυναμίτης  εξερράγη στο Μαρακανά!».

Σημείωνε κατά μέσο όρο, 36 γκολ ανά σεζόν (πολιτειακό και εθνικό πρωτάθλημα, αλλά και άλλοι επίσημοι αγώνες) στην 22χρονη καριέρα του, παίζοντας σε 1.110 αγώνες, με καλύτερη χρονιά του το 1981, όταν βρήκε 62 φορές τον στόχο, ξεπερνώντας το ρεκόρ του Ζίκο (Arthur Antunes Coimbra, “Zico”), τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή του και είδωλο των οπαδών της Φλαμένγκο που είχε ρεκόρ 60 τερμάτων. Είναι, μαζί με τον Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, ‘’Pelé’’) και τον Ροζέριο Σένι (Rogério Mücke Ceni), οι μόνοι Βραζιλιάνοι που έχουν πάνω από 1000 παιχνίδια για μια ομάδα. Σκόραρε 698 γκολ φορώντας την φανέλα των «Ναυάρχων» και συνολικά 864 γκολ σε όλη του τη καριέρα!  Έπαιξε σε 1022 αγώνες, εκ των οποίων 768 επίσημοι και 254 φιλικοί.

Στο πρωτάθλημα Βραζιλίας έχει καταγράψει 331 παιχνίδια με 190 γκολ, ενώ στα πολιτειακά πρωταθλήματα του Ρίο ντε Τζανέιρο (Campeonato Carioca) και του Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista), έχει 419 αγώνες με 278 γκολ, μοιρασμένα σε 270 γκολ στο Καριόκα και 8 τέρματα στο Παουλίστα. Έπαιξε 19 αγώνες με τη Βάσκο στο Κόπα Λιμπερταδόρες, πετυχαίνοντας 4 γκολ. Έφτασε στα προημιτελικά της διοργάνωσης το 1990, χάνοντας από την κολομβιανή ομάδα της Ατλέτικο Νασιονάλ του Μεντεγίν. Κατά τη διάρκεια της σεζόν του 1984, σκόραρε 16 γκολ στο πρωτάθλημα, η οποία είναι και η καλύτερη επίδοσή του στο βραζιλιάνικο πρωτάθλημα.

Σκόραρε το τελευταίο του γκολ για την Βάσκο, στις 26 Οκτωβρίου του 1992, σε μια νίκη (2-0) για το πολιτειακό πρωτάθλημα του Ρίο, εναντίον της Γκοϊτακάζ  στο Σάο Ζανιουάριο, το γήπεδο της Βάσκο. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, στις 24 Μαρτίου του 1993, στα 39 του χρόνια. Ο τελευταίος του αγώνας, ήταν ο αποχαιρετιστήριος εναντίον της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (0-2), που ακόμα και ο Ζίκο φόρεσε την φανέλα της Βάσκο προς τιμή του! Θεωρείται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) ως ο 5^ος Κορυφαίος  Σκόρερ στο Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο σε εθνικά πρωταθλήματα της πρώτης κατηγορίας, με 470 γκολ σε 758 αγώνες.

Ο πρώτος αγώνας του με την εθνική ομάδα, ήταν στις 30 Σεπτεμβρίου του 1975, σε μια ήττα από το Περού με 1-3. Συμμετείχε σε  47 αγώνες με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, έως τον Ιούνιο του 1984, σκοράροντας 25 γκολ, συμπεριλαμβανομένων αγώνων ενάντια σε εθνικές  ομάδες, αλλά και συλλόγους. Έπαιξε 38 αγώνες εναντίον εθνικών ομάδων, από τους οποίους οι 20 ήταν επίσημοι, σκοράροντας 20 γκολ και οι άλλοι 9 αγώνες ήταν εναντίον ομάδων επιλέκτων και συλλόγων, σκοράροντας 5 γκολ σε αυτά τα παιχνίδια. Το πρώτο του διεθνές γκολ, το σκόραρε στις 23 Μαΐου του 1976, το νικητήριο (1-0) εναντίον της  Αγγλίας. Η τελευταία συμμετοχή του έγινε στις 17 Ιουνίου του 1984, όταν Βραζιλία και Αργεντινή ήρθαν ισόπαλοι 0-0.

Ήταν αναπληρωματικός στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, πετυχαίνοντας 3 γκολ, το νικητήριο εναντίον της Αυστρίας στους Ομίλους και 2 εναντίον της Πολωνίας στην Β’ Φάση. Ήταν πάλι αναπληρωματικός του Σερτζίνιο (Sérgio Bernardino, “Serginho”/“Serginho Chulapa”) στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, παίρνοντας την θέση του Καρέκα (Antônio de Oliveira Filho, “Careca”), όταν αυτός  τραυματίστηκε.  Έφτασε στον τελικό του Κόπα Αμέρικα το 1983, όπου ηττήθηκε από την Ουρουγουάη. Τελείωσε από κοινού με τον Αλμπέρτο Αγκιλέρα (Alberto Aguilera) και τον Χόρχε Μπουρουτσάγα (Jorge Burruchaga), πρώτος σκόρερ του τουρνουά με 3 γκολ. Έπαιξε και σε 5 αγώνες με την Ολυμπιακή Ομάδα της Βραζιλίας, όλους το 1972.

Μετά την αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο, ασχολήθηκε με την πολιτική. Το 1992, εντάχθηκε στο κόμμα  PSDB και εξελέγη στην Συνέλευση της πολιτείας του Ρίο ντε Τζανέιρο, με 34.893 ψήφους. Κατάφερε την επανεκλογή δύο φορές από τότε. Ως μέλος του PMDB, εξελέγη στην εθνοσυνέλευση το 1994 με 68.516 ψήφους, το 1998 με 44.993 ψήφους, το 2002 με 53.172 ψήφους και το 2006 με 49.097 ψήφους. Σήμερα είναι μέλος του κόμματος PMDB. Ήταν υποψήφιος για της θέση του προέδρου της Βάσκο ντα Γκάμα, το 2003 και το 2006. Εξελέγη πρόεδρος της, στις 21 Ιουνίου του 2008, διατελώντας στην θέση αυτή μέχρι το 2014.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1970/71: Club de Regatas Vasco da Gama

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1971–1979: Club de Regatas Vasco da Gama, 161 (92)
• ·         1979/80: Futbol Club Barcelona, 8 (2)
• ·         1980–1989: Club de Regatas Vasco da Gama, 134 (89)
• ·         1989/90: Associação Portuguesa de Desportos, 16 (9)
• ·         1990: Club de Regatas Vasco da Gama, 4 (0)
• ·         1991: Campo Grande, 14 (0)
• ·         1992/93: Club de Regatas Vasco da Gama, 2 (0)

Σύνολο καριέρας: 339 (198)

Διεθνής

• ·         1972: Ολυμπιακή Ομάδα της Βραζιλίας, 5 (1)
• ·         1975–1984: Βραζιλία, 47 (26)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Vasco da Gama

• ·         Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1974
• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Ρίο ντε Τζανέιρο (Campeonato Carioca): 5 (1977, 1982, 1987, 1988, 1992)
  

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Πρώτος Σκόρερ Πρωταθλήματος Βραζιλίας: 2 (1974, 1984)
• ·         Καλύτερος Επιθετικός Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος: 3 (1979, 1981, 1984)
• ·         Πρώτος Σκόρερ Διοργάνωσης Κόπα Αμέρικα: 1983
• ·         «Μεγαλύτερο Είδωλο του Ρίο» (Maior Ídolo do Rio) από την εφημερίδα «Jornal dos Sports»: 1985
• ·      «Καλύτερος Παίκτης της Βραζιλίας» (Craque do Brasil) από την εφημερίδα «Jornal dos Sports»: 1985