Βλογημένος: Ίαν Κάλαχαν

Ο Άγγλος κεντρικός μέσος Ίαν Κάλαχαν (Ian Robert Callaghan), γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1942, στο Τόξτεθ, ένα προάστιο της πόλης του Λίβερπουλ. Είναι ο ποδοσφαιριστής ο οποίος κατέχει το ρεκόρ για τις περισσότερες εμφανίσεις για τη Λίβερπουλ. Ένας «μύθος» της Λίβερπουλ, ένας "ΚΥΡΙΟΣ" των βρετανικών και ευρωπαϊκών γηπέδων. Ο όρος πίστη και αφοσίωση, από έναν ποδοσφαιριστή προς τον σύλλογο του, πρέπει να συνοδεύεται από το όνομά του, αφού ο Ίαν Κάλαχαν έπαιξε σε 857 παιχνίδια για τη Λίβερπουλ, έχοντας λείψει από έναν και μοναδικό αγώνα, στον επαναληπτικό τελικό του Λιγκ Καπ του 1978, στο Ολντ Τράφορντ, όταν οι «κόκκινοι» ηττήθηκαν από τη Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ (Brian Clough)! Έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1977, όταν η Λίβερπουλ νίκησε τη Μπορούσια του Μενχενγκλάντμπαχ με 3-1, αλλά το 1978, αποδείχθηκε η τελευταία του χρονιά στο σύλλογο, όταν και ο χρόνος συμμετοχής του μειώθηκε σημαντικά, λόγω της προσθήκης των νεότερων αστέρων, όπως ο Γκρέιμι Σούνες (Graeme Souness) και ο Κένι Νταλγκλίς (Kenny Dalglish). Ήταν στον πάγκο των αναπληρωματικών, όταν η Λίβερπουλ διατήρησε τα σκήπτρα στην υπέρτατη ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση εναντίον της Μπριζ, το 1978. Έπαιξε επίσης 4 φορές για την Αγγλία.

Γέννημα θρέμμα του Λίβερπουλ, εντάχθηκε στο δυναμικό της ομώνυμης ομάδας στα 17 του χρόνια, όταν η Λίβερπουλ αγωνιζόταν στη 2^η κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Στα 18 του, στις 16 Απριλίου του 1960, στο «Άνφιλντ», μπαίνει ως αλλαγή στον αγωνιστικό χώρο, αντικαθιστώντας το αστέρι του συλλόγου, το θρυλικό εξτρέμ Μπίλι Λίντελ (Billy Liddell), που πλέον βάδιζε στα 39 του, σ΄ ένα νικηφόρο παιχνίδι κόντρα στους Μπρίστολ Ρόβερς. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, πήρε το θερμό χειροκρότημα της εξέδρας, των αντιπάλων, αλλά και του ίδιου του διαιτητή στη λήξη του αγώνα. Ένα παιδί 18 χρονών, που έδειξε πως το μέλλον του ανήκει.

Η καριέρα του χωρίστηκε σε δύο κομμάτια του χόρτου. Κλασσικός δεξιός εξτρέμ που πατούσε πάνω στη γραμμή στα πρώτα χρόνια, μεταμορφώθηκε σ έναν ακούραστο εργάτη του κέντρου, στη δεύτερη νιότη της πορείας του. Γρήγορος, με απίστευτη εκρηκτικότητα και αντοχή, ο Κάλαχαν ήταν απ τους πρωτεργάτες της ανόδου στην 1^η κατηγορία, το 1961/62, έχοντας συμπαραστάτες τους Ίαν Σεντ Τζον (Ian St John) και Ρότζερ Χαντ (Roger Hunt), ένα απ’ τα πιο επιτυχημένα επιθετικά δίδυμα στην ιστορία της ομάδας του λιμανιού. Ήταν από τα πιο σημαντικά "εργαλεία" του Μπιλ Σάνκλι (Bill Shankly) για την αναγέννηση και τον ερχομό των τίτλων.

Κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1964, 1966), ένα κύπελλο Αγγλίας (1965), 3 Τσάριτι Σιλντ (1964, 1965, 1966), ενώ έφτασε μια ανάσα απ την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά ηττήθηκε με 2-1 απ τη Ντόρτμουντ στη Γλασκώβη. Τα καλύτερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμα. Τη δεκαετία του 1970, όταν και η Λίβερπουλ θα γιγαντωθεί, ο Κάλαχαν θα παίξει καθοριστικό ρόλο, αφού οι συμμετοχές του κάθε σεζόν προκαλούσαν ίλιγγο, με αποκορύφωμα τις 66 (!!!) την περίοδο 1972/73. Ενδιάμεσα είχε έρθει και η κλήση στην Εθνική ομάδα της Αγγλίας, με τον Κάλαχαν να παίρνει το «βάπτισμα του πυρός» λίγο πριν το Μουντιάλ του 1966, σ΄ ένα φιλικό με τη Φινλανδία. Η δεύτερη συμμετοχή του ήταν με τους Γάλλους, στη φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με τον Κάλαχαν να στέφεται πρωταθλητής κόσμου στα 24 χρόνια του, με μία μόνο συμμετοχή στην πορεία προς τον τίτλο.

Οι αρχές της επόμενης δεκαετίας, βρίσκει τη Λίβερπουλ σε ανανέωση. Με τους Ρέι Κλέμενς (Ray Clemence), Φιλ Νιλ (Phil Neal), Έμλιν Χιουζ (Emlyn Hughes), Τόμι Σμιθ (Tommy Smith), Κέβιν Κίγκαν (Kevin Keegan), Φιλ Τόμσον (Phil Thompson), Τζον Τόσακ (John Toshack) και Στιβ Χάιγουεϊ (Steve Heighway), αλλά και τον ίδιο τον Κάλαχαν στην πρώτη γραμμή, ο σύλλογος ζούσε τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας του. Με τον Σάνκλι στην αρχή και τον Μπόμπ Πέισλι (Bob Paisley) από το 1974 κι έπειτα, ο Κάλαχαν πλέον είχε περάσει στο μέσον του γηπέδου, έχοντας μετατραπεί σ΄ ένα από τα καλύτερα κεντρικά χαφ στο «Νησί». Ο "αειθαλής" ποδοσφαιριστής συνέβαλε τα μέγιστα και η Λίβερπουλ σάρωσε τα πάντα: 3 πρωταθλήματα Αγγλίας (1973, 1976 και 1977), ένα κύπελλο Αγγλίας (1974), 3 Τσάριτι Σιλντ (1974, 1976 και 1977), 2 κύπελλα UEFA (1973 και 1976), ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης (1977), αλλά το αποκορύφωμα ήταν τα δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, αρχής γενομένης τη σεζόν 1976/77, με σκορ 3-1 κόντρα στη Γκλάντμπαχ του Άλαν Σίμονσεν (Allan Simonsen), με τον 35χρονο Κάλαχαν να ξεκινά βασικός στον τελικό της Ρώμης!

Έντεκα ολόκληρα χρόνια μετά τις δύο του συμμετοχές με τα "λιοντάρια" καταφέρνει κάτι μοναδικό: καλείται ξανά στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Αγγλίας για δύο παιχνίδια, κάτι που αποτελεί ρεκόρ, με βάση τα χρόνια που είχαν περάσει μεταξύ των δύο κλήσεων του στην εθνική ομάδα. Κι ας ήταν πλέον 35 ετών. Η σεζόν 1977/78 ήταν και η τελευταία του στο "Άνφιλντ". Πήρε μέρος σε 41 αγώνες, δεν έπαιξε όμως στον τελικό κόντρα στη βελγική Κλαμπ Μπριζ, στη νίκη 1-0 με σκόρερ τον Κένι Νταλγκλίς (Kenny Dalglish), στο δεύτερο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης που κατέκτησε η Λίβερπουλ. Αποβλήθηκε μόλις μια φορά σ ολόκληρη την καριέρα του, συνεχίζοντας να παίζει ποδόσφαιρο στη Σουόνσι, τη Κρου και σε ομάδες της Αυστραλίας και της Ιρλανδίας μέχρι τα 40 του, όταν λόγω προβλήματος στον αχίλλειο τένοντα αποσύρθηκε οριστικά, το 1982. Είναι μέχρι σήμερα ο 1^ος σε συμμετοχές στη σχετική λίστα των παικτών της Λίβερπουλ με 857, αριθμός που πολύ δύσκολα θα καταρριφθεί. Συνολικά σ΄ όλη του την καριέρα του αγωνίστηκε για 979 ματς πετυχαίνοντας και 69 γκολ.

Εξακολουθεί να κατέχει το ρεκόρ με τα περισσότερα παιχνίδια πρωταθλήματος και τους περισσότερους αγώνες για τις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις για τον σύλλογο. Είναι επίσης ο μόνος μέχρι σήμερα παίκτης της Λίβερπουλ που ήταν ενεργό μέλος της ομάδας από όταν η Λίβερπουλ αγωνιζόταν στη Β’ Κατηγορία μέχρι που αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αν και ήταν στην ομάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, επειδή δεν έπαιξε στο τελικό, δεν πήρε το μετάλλιο του νικητή. Μετά από μια εκστρατεία ποδοσφαιρόφιλων, αλλά και του αγγλικού ειδικού τύπου, υπό την αρωγή της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, κατάφεραν να πείσουν την Παγκόσμια Ομοσπονδία, να παραδοθούν τα μετάλλια σε όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της νικήτριας ομάδας. Ο Ίαν Κάλαχαν παρέλαβε το μετάλλιο του από τον πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν, κατά τη διάρκεια τελετής στο № 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, έδρα της πρωθυπουργικής κατοικίας, στις 10 Ιουνίου του 2009.