Μο Τζόνστον

Ο Σκωτσέζος κεντρικός επιθετικός Μο Τζόνστον (Maurice John Giblin "Μο" Johnston), γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1963, στην Γλασκόβη. Έχοντας ξεκινήσει τη καριέρα του με τη Πάρτικ Θιστλ το 1981, μεταγράφηκε στην αγγλική Γουότφορντ το 1983, φτάνοντας στον τελικό του αγγλικού Κυπέλλου το 1984. Μετά από μόλις μια σεζόν μεταγράφηκε στη Σέλτικ, όπου έγινε ένας παραγωγικός σκόρερ με απόδοση 72 γκολ σε 128 αγώνες, κερδίζοντας το Κύπελλο Σκωτίας το 1985 και το Πρωτάθλημα το 1986. Άφησε τη Σέλτικ για τη Ναντ το 1987 πριν επιστρέψει στην Σκωτία με την Ρέιντζερς, κατορθώνοντας να γίνει ανεπιθύμητος σε μια ολόκληρη πόλη και να αναζωπυρώσει το μίσος δύο προαιώνιων αντιπάλων σε δυσθεώρητα επίπεδα! Μετά τη κατάκτηση δύο τίτλων της σκωτσέζικης Premier League με τη Ρέιντζερς, μετακόμισε στην Έβερτον. Αγωνίστηκε ακόμη στη Χαρτς, στη Φάλκιρκ και στο Κάνσας, στην βορειοαμερικάνικη Λίγκα, μέχρι το 2001, όταν και αποσύρθηκε. Εκπροσώπησε τη Σκωτία σε 38 διεθνείς αγώνες, πετυχαίνοντας 14 γκολ και εμφανίστηκε για τη χώρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990.

Ξεκίνησε την καριέρα με την Πάρτικ Θιστλ το 1981, σκοράροντας 41 τέρματα στις 2½ σεζόν εκεί.  Στη συνέχεια, μεταγράφηκε στην αγγλική Γουότφορντ έναντι αμοιβής £ 200.000 στερλινών, τον Νοέμβριο του 1983, με τον σύλλογο να μάχεται να αποφύγει τον υποβιβασμό. Η άφιξή του, έδωσε νέα πνοή στην ομάδα, τελειώνοντας στη μέση του πίνακα, καθώς ο ίδιος σημείωσε 20 γκολ σε μόλις 29 παιχνίδια πρωταθλήματος, παράλληλα έκανε το διεθνές ντεμπούτο του και βοήθησε την ομάδα του να φτάσει στον πρώτο της τελικό του αγγλικού Κυπέλλου, όπου ηττήθηκαν με 0-2 από την Έβερτον. Ξεκίνησε τη σεζόν 1984/85 και σημείωσε 3 γκολ σε 9 παιχνίδια, πριν επιστρέψει στην Σκωτία για λογαριασμό της Σέλτικ.

Σκόραρε 14 γκολ σε 27 παιχνίδια πρωταθλήματος κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν του στο σύλλογο. Στη σεζόν 1985/86 σκόραρε 15 γκολ σε 32 παιχνίδια της σκωτσέζικης Premier Division, κατακτώντας παράλληλα τον τίτλο, ενώ κατά τη διάρκεια της περιόδου 1986/87 σκόραρε 23 γκολ σε 40 παιχνίδια. Ιδιαίτερα παραγωγικός σκόρερ, είχε συνολική επίδοση 72 γκολ σε 128 αγώνες, κατακτώντας και το Κύπελλο Σκωτίας του 1985. Άφησε την Σέλτικ για την γαλλική Ναντ το 1987 και σημείωσε 22 γκολ σε δύο σεζόν εκεί. Το 1989, η επιστροφή του στους «Bhoys» έμοιαζε σίγουρη. Ο ίδιος δήλωνε σε συνέντευξη τύπου στο "Πάρκχεντ": «Δεν ήθελα ποτέ να φύγω από τη Σέλτικ και δε σκοπεύω να το κάνω τώρα. Ποτέ δεν ήθελα να παίξω σε άλλο κλαμπ και δεν υπάρχει άλλη ομάδα στη Βρετανία που να θέλω να αγωνιστώ, πλην της Σέλτικ».

Λίγες μέρες αργότερα, στις 7 Ιουλίου, επέλεξε να μην επιστρέψει στη Σέλτικ, που είχε πρόσφατα παραχωρήσει τον αντικαταστάτη του, τον Φρανκ ΜακΑβένι (Frank McAvennie) πίσω στη Γουέστ Χαμ, υπογράφοντας στους Ρέιντζερς, που τότε προπονούσε ο Γκρέιαμ Σούνες (Graeme Souness)! Με αυτό τον τρόπο, έγινε μόλις ο δεύτερος παίκτης που έχει παίξει και για τις δύο πλευρές του «Old Firm» μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με πρώτο τον Άλφι Κον (Alfie Conn), όντας ο πρώτος με υψηλότατο προφίλ Καθολικός που αγωνίστηκε για την Ρέιντζερς. Το τι έγινε μετά εντάσσεται στο βιβλίο «Ιστορίες ποδοσφαιρικής τρέλας». Οι οπαδοί της Σέλτικ τον θεώρησαν το μεγαλύτερο προδότη στην ιστορία του συλλόγου και εκείνοι των "τζερς"ούτε που ήθελαν να τον βλέπουν στα μάτια τους μετά τις δηλώσεις που είχε κάνει και το "πράσινο" παρελθόν του.

Εκατοντάδες φίλοι των "Διαμαρτυρόμενων" έκαιγαν κασκόλ και τα διαρκείας τους έξω από το "Άιμπροξ", ο ποδοσφαιριστής δεχόταν απειλές κατά της ζωής του και χούλιγκανς την πέσανε στην οικογένειά του. Δύο τίτλοι στην Σκωτσέζικη Premier League με τη Ρέιντζερς, σκοράροντας 46 γκολ σε 100 παιχνίδια, δεν ήταν αρκετά για να γίνει αρεστός στους οπαδούς των Ρέιντζερς! Ούτε τον Νοέμβριο του 1989, όταν σκόραρε το νικητήριο τέρμα στις καθυστερήσεις για τη Ρέιντζερς εναντίον της Σέλτικ ή ακόμα όταν έφτυσε το σήμα της Σέλτικ, δεν κατάφερε να ανατρέψει την κατάσταση. Έφυγε μετά από δύο χρόνια, παίρνοντας μεταγραφή  στην Έβερτον, ξέροντας πως σε καμιά πλευρά της Γλασκώβης δεν ήταν επιθυμητός. Αντιθέτως, όλοι τον μισούσαν.

Στις 18 Νοεμβρίου του 1991, υπέγραψε στην Έβερτον για £ 1.5 εκατομμύριο στερλίνες, σχηματίζοντας μια αξιόλογη επιθετική τριπλέτα μαζί με τον Τόνι Κότι (Tony Cottee) και τον Πίτερ Μπίρτσλι (Peter Beardsley). Σκόραρε 10 γκολ σε 34 παιχνίδια πρωταθλήματος, με την Έβερτον να τερματίζει στις μεσαίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Παρά την αποχώρηση του Πίτερ Μπίρτσλι για τη Νιούκαστλ στο κλείσιμο της σεζόν 1992/93, παρέμεινε έξω από την βασική 11άδα κατά τη διάρκεια της σεζόν 1993/94, όταν ο Χάουαρντ Κένταλ (Howard Kendall) επανήλθε στο παραδοσιακό 4-4-2, παίζοντας με τον Κότι και τον Πολ Ραϊντάουτ (Paul Rideout) στην επίθεση. Τον Οκτώβριο του 1993, του παραχωρήθηκε η ελευθέρας του, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια παραχώρησής του.

Επέστρεψε στην Σκωτία για λογαριασμό της Χαρτς, κάνοντας 31 εμφανίσεις στην πρώτη του σεζόν και σκοράροντας 4 γκολ. Του δόθηκε μια άλλη ελεύθερη μεταγραφή τον Φεβρουάριο του 1995, μετά από μια μακρά διαφωνία όσον αφορά τη διευθέτηση του συμβολαίου του. Πήγε στη Φάλκιρκ, για την οποία σκόραρε ένα γκολ στο υπόλοιπο της σεζόν και άλλα 5 την επόμενη, όταν και ο σύλλογος υποβιβάστηκε από την Premier Division της Σκωτίας. Το 1996, μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Major League Soccer (MLS), υπογράφοντας με τη Κάνσας Σίτι, για την οποία σκόραρε 31 γκολ σε 149 παιχνίδια, τελειώνοντας την επαγγελματική του καριέρα, το 2001. Ήταν μέλος της ομάδας των Γουίζαρντς που κατέκτησε το MLS Cup του 2000.

Έκανε  το πρώτο διεθνές παιχνίδι του με την Σκωτία, το 1984. Εκπροσώπησε τους «χαϊλάντερς» 38 φορές, πετυχαίνοντας 14 γκολ και συμμετείχε μαζί της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, σκοράροντας στον αγώνα με την Σουηδία. Είχε δηλωθεί στην προεπιλογή για το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μεξικό το 1986, αλλά αποκλείστηκε από τον Άλεξ Φέργιουσον (Alex Ferguson), μετά από ένα περιστατικό κατά την προετοιμασία της Σκωτίας για τους αγώνες play-off εναντίον της Αυστραλίας, τον Νοέμβριο του 1985. Στην αυτοβιογραφία του, η οποία δημοσιεύθηκε 14 χρόνια αργότερα, ο Σερ Άλεξ δήλωσε ότι είχε ήδη προειδοποιήσει τον Τζόνστον για την ανάρμοστη συμπεριφορά του, όπως και τον συμπαίκτη του Φρανκ ΜακΑνβένι, όταν έγιναν αντιληπτοί από ένα μέλος του τεχνικού τιμ, έχοντας αγοράσει ποτά και με συνοδεία νεαρών γυναικών, διασκέδαζαν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η εθνική ομάδα.

Από την αποχώρησή του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ακολουθεί την προπονητική, στην Αμερικάνικη Λίγκα.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         Milton Battlefield

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1981–1983: Partick Thistle Football Club, 85 (41)
• ·         1983/84: Watford Football Club, 38 (23)
• ·         1984–1987: Celtic Football Club, 99 (52)
• ·         1987–1989: Football Club de Nantes, 66 (22)
• ·         1989–1991: Rangers Football Club, 76 (31)
• ·         1991–1993: Everton Football Club, 34 (10)
• ·         1993/94: Hearts Football Club, 35 (5)
  
• ·         1994–1996: Falkirk Football Club, 41 (6)
• ·         1996–2001: Kansas City Wizards, 149 (31)

Σύνολο καριέρας: 623 (221)

Διεθνής

• ·         1984–1992: Σκωτία, 38 (14)

Προπονητική καριέρα

• ·         2005/06: New York Red Bulls
• ·         2007/08: Toronto Football Club

 Τίτλοι

Με την Watford

• ·         Κύπελλο Αγγλίας: φιναλίστ 1983/84

Με την Celtic

• ·         Πρωτάθλημα Σκωτίας: 1985/86
• ·         Κύπελλο Σκωτίας: 1984/85

Με την Rangers

• ·         Πρωτάθλημα Σκωτίας: 2 (1989/90, 1990/91)
• ·         Λιγκ Καπ Σκωτίας: 1989

Με την Kansas City Wizards

• ·         Πρωτάθλημα Δυτικής Περιφέρειας: 2000

·         Κύπελλο MLS: 2000