Βαγγέλης Κουσουλάκης

Ο Έλληνας μέσος Βαγγέλης Κουσουλάκης, γεννήθηκε στις 16 Απριλίου του 1954, στην Θεσσαλονίκη. Κατατάσσεται μεταξύ των κορυφαίων σε αριθμό συμμετοχών στην Α΄ Εθνική κατηγορία, έχοντας συμπληρώσει 412 για τους Ηρακλή Θεσσαλονίκης, Ολυμπιακό Πειραιώς και Απόλλωνα Θεσσαλονίκης κατά τη 17ετή πορεία του στην ανώτατη βαθμίδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Ένας ποδοσφαιριστής  πραγματικό μηχανάκι, που κατάπινε τα χιλιόμετρα καλύπτοντας κάθε σημείο του αγωνιστικού χώρου, με απίστευτες αντοχές αλλά και εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, έχοντας σύνθετους ρόλους μέσα στο γήπεδο, ανασταλτικούς και δημιουργικούς. Επίσης ήταν και καλός σκόρερ βγαίνοντας συχνά σαν κρυφός κυνηγός. Μνημονεύεται από το φίλαθλο κοινό και την αθλητική βιβλιογραφία για τα αποφασιστικά του τέρματα σε σημαντικές αναμετρήσεις. Πραγματοποίησε 15 εμφανίσεις με την ομάδα της Ελλάδας, σημειώνοντας ένα τέρμα.

Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, τα έκανε σε ηλικία 9 ετών, στην ομάδα που είχε ιδρύσει ο πατέρας του στη Θεσσαλονίκη, τον Τιτανικό. Στα 11 του χρόνια πήρε μετεγγραφή στα τσικό του Ηρακλή, ύστερα από εισήγηση του αείμνηστου Θωμά Ζαχαριάδη. Το 1971, σε ηλικία 17 ετών, έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, με προπονητή τον Λάκη Πετρόπουλο. Στον «Γηραιό» παρέμεινε για 8 χρόνια, μέχρι το 1979, αγωνιζόμενος σε 200 παιχνίδια πρωταθλήματος και σημειώνοντας 7 τέρματα. Κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας του 1976, χριζόμενος σκόρερ, τόσο στο 72^ο λεπτό, όταν και έδωσε το προβάδισμα (2-1), όσο και τη διαδικασία των πέναλτι, στον τελικό με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, σ’ έναν από τους καλύτερους τελικούς στην ιστορία του θεσμού.

Το καλοκαίρι του 1979, ύστερα από 8 χρόνια στον «Γηραιό», μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό, αντί του ποσού των 14 εκατομμυρίων δραχμών, συν τις εισπράξεις 2 φιλικών σε Καραϊσκάκη και Καυταντζόγλειο. Ήταν ο παίκτης που στις 24 Μαΐου του 1980, άνοιξε το σκορ στο μπαράζ του τίτλου Ολυμπιακός-Άρης Θεσσαλονίκης 2-0, στον Βόλο, με την έναρξη της επανάληψης και ύστερα από έντονη υπεροχή των ηττημένων στο Α΄ ημίχρονο. Η μεγάλης κρισιμότητας επιτυχία του, συνέβαλε στην κατάκτηση του πρώτου επαγγελματικού πρωταθλήματος από το σύλλογο και του πρώτου στη δική του καριέρα.

Στις 2 Νοεμβρίου του 1980, το γκολ που σημείωσε στο 40^ο λεπτό του αγώνα εναντίον του Παναθηναϊκού, στην Λεωφόρο, ένα δεξί σουτ "κουντεπιέ", ακριβώς έξω από το ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής που κατέληξε στην αριστερή γωνία του Βασίλη Κωνσταντίνου. Το ντέρμπι είχε πυροδοτηθεί επικίνδυνα ένα τριήμερο νωρίτερα, όταν ο Ολυμπιακός προσκόμισε στον αθλητικό δικαστή στοιχεία ότι παράτυπα η ΕΠΟ είχε εκδώσει δελτίο στον Χουάν Ραμόν Ρότσα (Juan Ramon Rocha) το 1979 (ουσιαστικά, η αρχή του "σήριαλ Μπουμπλή" που θα απασχολήσει έως και το Συμβούλιο της Επικρατείας και δεν θα τελεσιδικήσει παρά τον Ιούνιο του 1982). Το συγκεκριμένο γκολ, είναι ένα από τα πλέον διάσημα όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς επί χρόνια ήταν συχνή η τηλεοπτική του παρακολούθηση μέσω δύο διαφορετικών τρόπων. Είχε συμπεριληφθεί στο θέμα τίτλων της Αθλητικής Κυριακής και σε διαφήμιση καταναλωτικού προϊόντος.

Σε 7 χρονιές για τους Πειραιώτες, προσέθεσε στο ενεργητικό του 169 εμφανίσεις και 24 γκολ, κατακτώντας τα πρώτα 4 διαδοχικά επαγγελματικά πρωταθλήματα, μεταξύ 1980 και 1983. Στέφθηκε επίσης μία ακόμη φορά κυπελλούχος το 1981, διαμορφώνοντας στις καθυστερήσεις το 3-1 επί του ΠΑΟΚ. Είναι  ο δεύτερος (μετά τον Αλέκο Χατζησταυρίδη), που σκόραρε με δύο διαφορετικές ομάδες σε τελικούς του θεσμού και ο πρώτος από το 1947.

Το 1986 επέστρεψε στη γενέτειρά του για λογαριασμό του Απόλλωνα Καλαμαριάς, με τον οποίο αγωνίστηκε 43 φορές σε 2 περιόδους, ολοκληρώνοντας την 17ετή ποδοσφαιρική του καριέρα στην κορυφαία ποδοσφαιρική κατηγορία, κατατασσόμενος μεταξύ των κορυφαίων σε αριθμό συμμετοχών, έχοντας συμπληρώσει 412 εμφανίσεις, στην Α’ Εθνική Κατηγορία. Το 1988, υπέγραψε την Βέροια, όπου μετά από ένα χρόνο, έκλεισε την καριέρα του. Διέθετε τρομερή ικανότητα στην εκτέλεση πέναλτι (εύστοχα τα 7 από τα 8 που ανέλαβε σε όλες τις διοργανώσεις για τον Ολυμπιακό), όσο και κτυπημάτων φάουλ (3 στα 7 του γκολ πρωταθλήματος και κυπέλλου την περίοδο 1983/84).

Παρότι βασικός του ρόλος υπήρξε να καλύπτει εκτεταμένους χώρους της μεσαίας γραμμής, μνημονεύεται από το φίλαθλο κοινό και την αθλητική βιβλιογραφία για τα αποφασιστικά του τέρματα σε σημαντικές αναμετρήσεις, ιδιαίτερα των Ερυθρόλευκων. Εκτός των προαναφερόμενων, πέτυχε:

• ·         στις 4 Φεβρουαρίου του 1981, την Τετάρτη πριν την τραγωδία της Θύρας 7, το άνοιγμα του σκορ με πέναλτι στο 4^ο λεπτό της παράτασης, στον αγώνα Πανιώνιος-Ολυμπιακός 0-2, το οποίο σε συνδυασμό με το 0-0 του σταδίου Καραϊσκάκη, έκρινε τη συμμετοχή στα προημιτελικά της –εν τέλει– νικηφόρας για τους Πειραιώτες διοργάνωσης Κυπέλλου εκείνης της χρονιάς.

• ·         τρεις -και μάλιστα- συνεχείς από τις αγωνιστικές του περιόδους στον Πειραιά, επίτευξη γκολ στα εντός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ για το πρωτάθλημα (6-0, 2-2 και 1-1 αντίστοιχα).

• ·         τέσσερις από τις χρονιές του, επίσης διαδοχικές, ισάριθμες επιτυχίες (2 πέναλτι) σε νίκες εναντίον του γείτονα Εθνικού, τρεις από τις οποίες σημειώθηκαν με την ελάχιστη διαφορά

και

• ·         στις 13 Απριλίου του 1983, το δεύτερο τέρμα του, στο 58^ο λεπτό σε αναμετρήσεις "αιωνίων" που ισοφαρίζοντας το αποτέλεσμα 1-0 του πρώτου αγώνα στο γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης, οδήγησε στην παράταση και το χατ τρικ του Νίκου Αναστόπουλου για την απόσπαση της πρόκρισης στο γύρο των 8 του κυπέλλου.

Πραγματοποίησε 15 εμφανίσεις με την εθνική ομάδα, την πρώτη στις 26 Οκτωβρίου του 1977, σε μια φιλική συνάντηση Βουλγαρία-Ελλάδα (0-0) στη Σόφια. Ο Αλκέτας Παναγούλιας τον δοκίμασε στην τριάδα των μέσων, μαζί με τους Γιάννη Δαμανάκη και Γιώργο Σεμερτζίδη, καθένα από μία ομάδα της συμπρωτεύουσας! Ο ίδιος τον χρησιμοποίησε τρεις φορές τα επόμενα χρόνια (ως παίκτη του Ηρακλή) και σε δύο αγώνες προετοιμασίας για την τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1980 (όντας μέλος του Ολυμπιακού πλέον), χωρίς όμως να τον επιλέξει τελικά στην 22μελή αποστολή. Τον Οκτώβριο του 1983, έπαιξε για τελευταία φορά με την Εθνική, ενώ 8 μήνες νωρίτερα είχε πετύχει το μοναδικό του διεθνές γκολ,  στη φιλική ήττα (1-3) από τη Ρουμανία στη Λάρισα, ισοφαρίζοντας (16') με σουτ έπειτα από ατομική ενέργεια.

Ο πατέρας του Νίκος Κουσουλάκης, περισσότερο γνωστός ως «Τσαγανιάς», υπήρξε αμυντικός επίσης του Ηρακλή και μία φορά του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος των Ανδρών, στην τελευταία προπολεμική αναμέτρηση της. Ακόμα, επί τουλάχιστον 12 χρόνια, το κέντρο άμυνας της Βέροιας, κάλυψε ο μεγαλύτερος αδελφός του, Σωκράτης (162 συναντήσεις και 3 γκολ σε 6 αγωνιστικές περιόδους του συλλόγου στην Α’ Εθνική, από το  1966 έως το 1978).

Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο, ασχολήθηκε για ένα μικρό διάστημα με την προπονητική και αργότερα έγινε δημοτικός υπάλληλος. Είναι παντρεμένος με την Τζένη και έχουν δύο κόρες.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1971-1979: Ηρακλής, 200 (7)
• ·         1979-1986: Ολυμπιακός Πειραιώς, 169 (24)
• ·         1986-1988: Απόλλων Καλαμαριάς, 43 (0)
• ·         1988/89: Βέροια, ? (?)

Σύνολο καριέρας: 412 (31)

Διεθνής

• ·         1977-1983: Ελλάδα, 15 (1)

 

Τίτλοι

Με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης

• ·         Κύπελλο Ελλάδας: 1975/76.

Με τον Ολυμπιακό Πειραιώς

• ·         Πρωτάθλημα Ελλάδος: 4 (1979/80, 1980/81, 1981/82 1982/83)
• ·         Κύπελλο Ελλάδος: 1980/81.

Ορισμένα στοιχεία από το enet.gr