Ο
Βραζιλιάνος τερματοφύλακας Μοασίρ Μπαρμπόσα (Moacir Barbosa Nascimento), γεννήθηκε
στις 27 Μαρτίου του 1921, στο Καμπίνας, κοντά στο Σάο Πάουλο. Σε μια καριέρα
που εκτάθηκε 22 χρόνια, ήταν ένας από τα καλύτερους γκολκίπερ του κόσμου, τις
δεκαετίες του 1940 και του 1950. Ήταν
γνωστός, επειδή δεν φορούσε ποτέ γάντια, γιατί ήθελε να αισθάνεται την
μπάλα με τα γυμνά του χέρια. Παρά το γεγονός ότι κέρδισε πάρα πολλούς τίτλους,
η φήμη του συνδέθηκε, «μαρτυρικά», με την ήττα της Βραζιλίας στον αποφασιστικό
τελευταίο αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1950 από την Ουρουγουάη. Είναι ο
άνθρωπος, που το μεγαλύτερο «ποδοσφαιρικό» έθνος αυτού του πλανήτη, του
«χρέωσε» -κυριολεκτικά- την απώλεια του Παγκόσμιου Τίτλου!
Σε
συλλογικό επίπεδο, ξεκίνησε την καριέρα του το 1940 με την ADCI στο Σάο Πάουλο.
Το 1942, εντάχθηκε στην Ιπιράγκα και είχε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του με την
Βάσκο ντα Γκάμα, για την οποία έπαιξε μια δεκαετία (1945-1955), κερδίζοντας αρκετά
τρόπαια με τον σύλλογο, συμπεριλαμβανομένων 6 πολιτειακών πρωταθλημάτων Καριόκα
(Ρίο ντε Τζανέιρο) και του «Campeonato Sul-Americano de Campeões», τον πρόδρομο
του Κόπα Λιμπερταδόρες, του 1948. Θεωρείται ο Κορυφαίος Τερματοφύλακας στην
ιστορία του συλλόγου. Στη συνέχεια, έπαιξε για τη Σάντα Κρουζ, τη Μπονσουκέσο
και τη Κάμπο Γκράντε, μέχρι και το 1962 όταν και αποσύρθηκε από την ενεργό
δράση, σε ηλικία 41 ετών.
Με
την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, αγωνίστηκε σε 17 παιχνίδια. Τα 16 μέχρι το 1950
και ένα το 1953! Κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα του 1949, ύστερα από την νίκη με 7-0
(!!!) επί της Παραγουάης, που παραμένει μέχρι σήμερα, η μεγαλύτερη νίκη σε
τελικό της διοργάνωσης!
Στο
Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950, η Βραζιλία έπαιξε με την Ουρουγουάη, στον
αποφασιστικό τελευταίο αγώνα της τελικής φάσης, στο Μαρακανά. Η Βραζιλία θα κατακτούσε τον τίτλο, έστω και
με μια ισοπαλία! Παρά το γεγονός ότι
σκόραρε πρώτη, έχασε τελικά με 1-2, όταν ο Αλτσίντες Γκίτζια (Alcides Ghiggia)
σκόραρε το νικητήριο γκολ για την Ουρουγουάη στο 79ο λεπτό του αγώνα, με σουτ στη κλειστή γωνία,
αιφνιδιάζοντας τον Μπαρμπόσα. Ο
Εντουάρντο Γκαλεάνο (Eduardo Galeano), ο
πασίγνωστος Ουρουγουανός συγγραφέας, περιγράφει την σκηνή που ακολούθησε, ως
την «Τρομερότερη Σιγή της Ιστορίας του Ποδοσφαίρου», η οποία βύθισε μια
ολόκληρη χώρα σε πένθος, αυτό που έγινε γνωστό στην Παγκόσμια Ποδοσφαιρική
Ιστορία ως «Μαρακανάσο» (Maracanazo)!
Ο
Μπαρμπόσα, παρότι ονομάστηκε ως ο Καλύτερος Τερματοφύλακας του Τουρνουά,
κατηγορήθηκε για την ήττα, για την οποία υπέφερε σ’ ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή
του. Υπήρξε ο αποδιοπομπαίος τράγος ενός ολόκληρου έθνους και έγινε
καταθλιπτικός. Αυτός ο αγώνας έγινε μέρος της βραζιλιάνικης λαογραφίας, αφού η χώρα
ολόκληρη, δεν άντεξε την απρόσμενη ήττα και έζησε μια περίοδο από σκοτεινές και
θλιβερές ημέρες, που χαρακτηρίζεται από το υψηλότερο κύμα αυτοκτονιών στην
ιστορία της!
Μετά
το 1950, έπαιξε μόνο μια φορά στην εθνική, το 1953 (!!!) και δεν ξανακλήθηκε,
ύστερα από λαϊκή απαίτηση! Το
1993, ο πρόεδρος της βραζιλιάνικης Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, ο Ρικάρντο
Τεξέιρα (Ricardo Teixeira), δεν του επέτρεψε να είναι σχολιαστής κατά τη
διάρκεια ενός από τους διεθνείς αγώνες της Βραζιλίας. Όταν μάλιστα θέλησε να
επισκεφτεί την εθνική ομάδα σε μια προπόνηση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994,
στις ΗΠΑ, του το αρνήθηκαν λόγω των δεισιδαιμονιών ότι θα φέρει γρουσουζιά για
την ομάδα του. Το 2000, λίγο πριν από το θάνατό του, είπε σε συνέντευξή του: «Η
ανώτατη ποινή στη Βραζιλία είναι 30 χρόνια φυλάκιση, αλλά εγώ εδώ και 50
χρόνια, συνεχίζω να πληρώνω για κάτι που δεν ήμουν υπεύθυνος».
Το
1963, πήρε ως δώρο τα παλιά ξύλινα δοκάρια του Μαρακανά, τα οποία και έκαψε! Εξαιτίας
αυτής της ήττας, η εθνική ομάδα της Βραζιλίας δεν ξαναφόρεσε ΠΟΤΕ λευκή
εμφάνιση! Η ίντριγκα της όλης ιστορίας, είναι πως ο άνθρωπος που ανέλαβε να
σχεδιάσει και να ράψει τη νέα εμφάνιση της «σελεσάο», με μπλε, κίτρινο και
πράσινο, ήταν …οπαδός της Ουρουγουάης!
Επίσης, ο Μπαρμπόσα ήταν ο πρώτος και παράλληλα ο τελευταίος έγχρωμος γκολκίπερ
της εθνικής Βραζιλίας, μέχρι τον Ντίντα (Nélson de Jesus Silva “Dida”), το
1999!
Μετά
την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, πήρε θέση υπευθύνου στον Τομέα Αθλητισμού
της πολιτείας του Ρίο ντε Τζανέιρο. Στα νεότερα χρόνια, αντιμετώπισε το θάνατο
της συζύγου του Clotilde το 1997 από καρκίνο, με την οποία είχε μια κόρη
(υιοθετημένη), ενώ μήνες μετά το θάνατο, είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, κάτι
που ανάγκασε την Βάσκο ντα Γκάμα να του χορηγεί ένα ποσό, το μόνο του εισόδημα.
Ο Μοασίρ Μπαρμπόσα, πέθανε στις 7
Απριλίου του 2000, από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 79 ετών.
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- 1940/41: ADCI-SP
- 1942–1944: Ypiranga-SP
- 1945–1955: Club de Regatas Vasco da Gama
- 1956: (δανεικός) → Bonsucesso Futebol Clube
- 1957: Santa Cruz Futebol Clube
- 1958-1960: Club de Regatas Vasco da Gama
- 1962: Campo Grande Atlético Clube
Διεθνής
- 1949–1953: Βραζιλία, 17 (0)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με
την Vasco da Gama
- Campeonato Sul-Americano de Campeões: 1948
- Torneio Rio-São Paulo: 1958
- Campeonato Carioca: 6 (1945, 1947, 1949, 1950, 1952, 1958)
Ανεπίσημα Τουρνουά
- Torneio Quadrangular do Rio (συμμετοχή Vasco da Gama & Flamengo (Βραζιλία), Boca Juniors & Racing Club (Αργεντινή): 1953
- Torneio Internacional de Santiago de Chile (συμμετοχή Vasco da Gama, Millonarios (Κολομβία) & Colo-Colo (Χιλή): 1953
Διεθνείς
Με
την Βραζιλία
- Copa América: 1949
- Παγκόσμιο Κύπελλο: φιναλίστ το 1950
Ανεπίσημα Τουρνουά
- Copa Roca (φιλικό τουρνουά Αργεντινής - Βραζιλίας): 1945
- Copa Rio Branco (φιλικό τουρνουά Βραζιλίας - Ουρουγουάης): 2 (1947, 1950)
ΠΗΓΗ:
sombrero.gr
