Τονίνιο Σερέζο

Ο Βραζιλιάνος ανασταλτικός μέσος Αντόνιο Κάρλος Σερέζο, περισσότερο γνωστός ως Τονίνιο Σερέζο (Antônio Carlos Cerezo, “Toninho Cerezo”), γεννήθηκε στις 21 Απριλίου του 1955, στο Μπέλο Οριζόντε, την πρωτεύουσα της πολιτείας Μίνας Ζεράις, τη νότια Βραζιλία. Γνωστός για την ακούραστη δουλειά του, το ενεργητικό στυλ του παιχνιδιού του και της τακτικής ευφυΐας του, ήταν επίσης γνωστός για τη διορατικότητά του και το εύρος της πάσας του, σε ρόλους οργανωτικού μέσου ή και πλέι μέικερ. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους Καλύτερους Αμυντικούς Μέσους που φάνηκαν στα γήπεδα του κόσμου τη δεκαετία του 1980, έχοντας παίξει για την εθνική ομάδα της πατρίδας του και για τις Ατλέτικο Μινέιρο, Ρόμα, Σαμπντόρια και Σάο Πάουλο. Παίκτης που συνδύαζε υψηλή τεχνική κατάρτιση με την παραγωγικότητα στο παιχνίδι του και «όργωνε» ακούραστα σε κάθε ματς τον αγωνιστικό χώρο, διαθέτοντας απίστευτες αντοχές! Τον αποκαλούσαν «Ακροβάτη» επειδή είχε την ικανότητα να… στέκεται στον αέρα!

Σε ηλικία 16 ετών, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και το 1972, πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο, με την Ατλέτικο Μινέιρο. Έμεινε έντεκα συνεχόμενες σεζόν στη «Γκάλο», μέχρι το 1983, μ’ ένα μικρό διάλειμμα την περίοδο 1973/74, όταν και παραχωρήθηκε δανεικός στη Νασιονάλ του Μανάους. Σ’ αυτό το διάστημα, συμμετείχε σε 111 αναμετρήσεις, πέτυχε 12 γκολ, κέρδισε 7 πρωταθλήματα της πολιτείας Μίνας Ζεράις (1976 και 1978 έως 1983), ενώ κλήθηκε και αγωνίστηκε για πρώτη φορά και στην εθνική Βραζιλίας, το 1977. Τη χρονιά αυτή (1977) και το 1980, ψηφίστηκε ως ο Καλύτερος και το 1976 ήταν επιλαχών για Καλύτερος Παίκτης της σεζόν.

Η Ρόμα, έχοντας εκτιμήσει το ταλέντο του, έσπευσε και απέσπασε την υπογραφή του. Στους «τζιαλορόσι» πήρε αμέσως φανέλα βασικού και τους βοήθησε αποφασιστικά να κερδίσουν 2 Κύπελλα Ιταλίας (1984, 1986) αλλά και να προκριθούν στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1984, όπου αντιμετώπισαν τη Λίβερπουλ στις 30 Μαΐου, στο Ολίμπικο της ιταλικής πρωτεύουσας.  Ήταν στο αρχικό σχήμα σε αυτό το ματς, ωστόσο η ομάδα του έχασε το τρόπαιο στη διαδικασία των πέναλτι.

ο 1986 και αφού είχε συμπληρώσει 70 παρουσίες, με 13 γκολ με τη Ρόμα, μεταγράφηκε στη Σαμπντόρια και εξελίχθηκε γρήγορα σε πολύτιμο «γρανάζι» της «μηχανής» της. Ανήκε στη «Σαμπ» ως το 1992, συμμετέχοντας σε 145 αναμετρήσεις της και σημειώνοντας 14 γκολ. Χάρηκε μαζί της το πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου, το 1991, δύο Κύπελλα (1988, 1989) και το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1990, ενώ συμμετείχε και στον τελικό του Πρωταθλητριών του 1992, όπου ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα.

Επαναπατρίστηκε για λογαριασμό της Σάο Πάουλο, με την οποία κέρδισε έναν πολιτειακό τίτλο (1993), το Κόπα Λιμπερταδόρες του 1993, 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα, το 1992 και το 1993, το Σουπερκόπα Σουδαμερικάνα του 1993 και 2 Ρεκόπα Σουδαμερικάνα, του 1993 και του 1994. Ονομάστηκε ως ο Καλύτερος Παίκτης στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου του 1993, στη νίκη με 3-2 επί της Μίλαν. Την επόμενη τριετία, φόρεσε διαδοχικά τη φανέλα των Κρουζέιρο, Παουλίστα, ξανά Σάο Πάολο, Αμέρικα της Μίνας Ζεράις και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση ως παίκτης της Ατλέτικο Μινέιρο, το 1997, σε ηλικία 42 ετών!

Το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας, πραγματοποιήθηκε στις 10 Μαρτίου του 1977, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, σε μια νίκη με 6-0 εναντίον της Κολομβίας. Χρίσθηκε 57 φορές διεθνής, έως τον Ιούνιο του 1985 και σκόραρε 7 τέρματα. Υπήρξε βασικότατο μέλος της «σελεσάο» στο Μουντιάλ του 1978, τερματίζοντας στην 3^η θέση και αναντικατάστατο στην θεαματικότερη ομάδα που εμφανίστηκε στα γήπεδα αυτού του πλανήτη, τη Βραζιλία του 1982, «πιάνοντας» εξαιρετική απόδοση. Ένα λάθος γύρισμά του, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο ο Πάολο Ρόσι (Paolo Rossi), στο περίφημο παιχνίδι στο Σαρία της Βαρκελώνης, κάτι για το οποίο επικρίθηκε σφοδρότατα τα επόμενα χρόνια από τον Τύπο και τους Βραζιλιάνους οπαδούς.

Σήμερα, απασχολείται ως προπονητής. Έχει εργαστεί στη Βιτόρια, φθάνοντας στους ημιτελικούς του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος, τη Γκουαρανί, την Ατλέτικο Μινέιρο, την Σπορτ Ρεσίφε στην Βραζιλία, την Αλ Χιλάλ στη Σαουδική Αραβία, την Αλ Αΐν και την Αλ Σαμπάμπ στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την οποία οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2008 και μεγαλούργησε ως προπονητής, στην ιαπωνική Κασίμα Άντλερς, την οποία έστεψε 2 φορές πρωταθλήτρια και ισάριθμες Κυπελλούχο Ιαπωνίας!

Στις 23 Οκτωβρίου του 2016 έγινε μέλος του Hall of Fame της Ρόμα. Είναι πατέρας τεσσάρων παιδιών, συμπεριλαμβανομένου της Leandra Medeiros Cerezo, γνωστή επαγγελματικά ως Lea T (γεννήθηκε στις 17 Απριλίου 1981 στο Μπέλο Οριζόντε), διάσημη Βραζιλιάνα τρανσέξουαλ μοντέλο μόδας. Είναι η μούσα του Riccardo Tisci, καλλιτεχνικού διευθυντή του γαλλικού οίκου πολυτελείας Givenchy.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1972–1983: Clube Atlético Mineiro, 111 (12)
• ·         1973/74: (δανεικός) → Nacional Futebol Clube (AM), 20 (3)
• ·         1983–1986: Associazione Sportiva Roma, 70 (13)
• ·         1986–1992: Unione Calcio Sampdoria, 145 (14)
• ·         1992/93: São Paulo Futebol Clube, 13 (1)
• ·         1994: Cruzeiro Esporte Clube, 10 (3)
• ·         1995: Paulista Futebol Clube                      
• ·         1995/96: São Paulo Futebol Clube, 8 (0)
• ·         1996: América Futebol Clube (MG)                         
• ·         1997: Clube Atlético Mineiro                      

Διεθνής

• ·         1977–1985: Βραζιλία, 57 (5)

Προπονητική καριέρα

• ·         1999: Esporte Clube Vitória
• ·         2000–2005: Kashima Antlers Football Club
• ·         2005: Guarani Futebol Clube
• ·         2005: Clube Atlético Mineiro
• ·         2007: Al-Hilal Saudi Football Club
• ·         2008: Al Shabab Al Arabi Club (Dubai)
• ·         2009/10: Al-Ain Football Club
• ·         2010: Sport Club do Recife
• ·         2012: Esporte Clube Vitória
• ·         2013–2015: Kashima Antlers Football Club

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Με την Nacional

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Αμαζονίου (Campeonato Amazonense): 1974

Με την Atlético Mineiro

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Μίνας Ζεράις (Campeonato Mineiro): 7 (1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983)

Με την Roma

• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 2 (1984, 1986)
• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών: φιναλίστ 1984

Με την Sampdoria

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1990/91
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 2 (1988, 1989) και φιναλίστ 1991
• ·         Κύπελλο Κυπελλούχων: 1990 και φιναλίστ 1989
• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών: φιναλίστ 1992

Με την São Paulo

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 1992
• ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2 (1992, 1993)
• ·         Copa Libertadores: 2 (1992, 1993)
• ·         Supercopa Sudamericana: 1993
• ·         Recopa Sudamericana: 2 (1993, 1994)

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Πρώτος Σκόρερ Πρωταθλήματος Νέων Νοτίου Αμερικής: 1977
• ·         Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς για την Βραζιλία: 2 (1977, 1980)
• ·         Καλύτερος Αμυντικός Μέσος της Χρονιάς για την Βραζιλία: 3 (1976, 1977, 1980)
• ·         Αναπληρωματικό Μέλος Επιλέκτων FIFA: 1979
• ·         Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) Τελικού Διηπειρωτικού Κυπέλλου: 1993

Ως προπονητής

Συλλογικοί

Με τους Kashima Antlers

• ·         Πρωτάθλημα Ιαπωνίας: 2 (2000, 2001)
• ·         Κύπελλο Ιαπωνίας: 2 (2000, 2002)
• ·         Emperor's Cup: 2000
• ·         Suruga Bank Championship: 2013

Με την Al-Shabab

• ·         Πρωτάθλημα Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων: 2008

ΠΗΓΗ: balleto.gr