Ο Ιταλός κεντρικός ή και περιφερειακός επιθετικός Πιέτρο
Αναστάζι (Pietro Anastasi), γεννήθηκε στις 7 Απριλίου του 1948, στην Κατάνια
της Σικελίας. Θεωρείται ως ένας από τους
καλύτερους Ιταλούς στράικερ της γενιάς του και ήταν ένας γρήγορος, αξιόπιστος και
ευέλικτος επιθετικός, με καλές αντιδράσεις. Ήταν επίσης ένας παραγωγικός, πανέξυπνος
και ευκαιριακός σκόρερ, με οσμή για το γκολ, που ήξερε να παίζει με πλάτη τον
αντίπαλο, δημιουργώντας έτσι ευκαιρίες για τους συμπαίκτες επιθετικούς!
Αγωνιζόταν και στα άκρα της επίθεσης, χάρη στην αξιόπιστη τεχνική του, αλλά και
της ικανότητάς του στο άνοιγμα χώρων.. σε συλλογικό επίπεδο, έχοντας ξεκινήσει
από τη Μασιμινιάνα, αγωνίστηκε ακόμα στη Βαρέζε, τη Γιουβέντους, την Ίντερ, την
Άσκολι και έκλεισε τη καριέρα του στην ελβετική Λουγκάνο, το 1982. Πρωταθλητής
Ευρώπης με τους «ατζούρι» το 1968, πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974. Αν
και σπουδαίος φορ, ποτέ δεν έλαμψε ανάλογα με τις δυνατότητες του, ούτε έδωσε
αυτά που όλοι ανέμεναν, ειδικά στους «ατζούρι», εξαιτίας ενός … μαξιλαροπόλεμου
που του κόστισε τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 …
Έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο του με την
Μασιμινιάνα της Κατάνια, στην Serie D, την σεζόν 1965/66, στην οποία
σκόραρε 18 γκολ. Αποκτήθηκε από την Βαρέζε στην Serie B , με την οποία κέρδισε την άνοδο,
πετυχαίνοντας 6 γκολ σε 37 αγώνες. Έκανε το ντεμπούτο του στη Serie Α, στις 24 Σεπτεμβρίου του 1967, σε
μια ήττα 1-3 από τη Φιορεντίνα, σε ηλικία 19 ετών. Κατά τη διάρκεια της πρώτης
του σεζόν στη Serie A, σκόραρε τον εντυπωσιακό αριθμό των 11 γκολ, 3 εκ των οποίων σημειώθηκαν
στη συγκλονιστική νίκη 5-0 της Βαρέζε επί της Γιουβέντους, στις 4 Φεβρουαρίου του
1968, μια παράσταση η οποία ήταν το διαβατήριό του για την εθνική Ιταλίας! 
Αποκτήθηκε από την Γιουβέντους το 1968, για το παγκόσμιο
ρεκόρ των 650 εκατομμυρίων λιρών (σε σημερινή αντιστοιχία, περίπου 600.000 € -
το «ρεκόρ» έσπασε πολύ αργότερα απ’ τον Γιόχαν Κρόιφ). Έπαιξε το πρώτο παιχνίδι
του για τη «Γηραιά Κυρία» στις 8 Σεπτεμβρίου του 1968, κατά τη διάρκεια μιας ισοπαλίας
0-0 με την Τσεζένα και λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 22 Σεπτεμβρίου, σημείωσε
το πρώτο του γκολ με τους «μπιανκονέρι», κατά τη διάρκεια της εκτός έδρας νίκη
με 3-1 επί της Τζένοα. Εξελίχθηκε σε κινητήριο μοχλό της Γιούβε μαζί με τον
Ρομπέρτο Μπέτεγκα (Roberto Bettega)!
 |
| Με τον Ρομπέρτο Μπέτεγκα |
Με τον σύλλογο του Τορίνο, κέρδισε 3 τίτλους πρωταθλητή (1971/72,
1972/73 και 1974/75), βοηθώντας επίσης στη συμμετοχή στον τελικό της τελευταίας
έκδοσης του Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων (αντικαταστάθηκε από το Κύπελλο UEFA), το 1971, ένα τουρνουά στο οποίο
ήταν πρώτος σκόρερ με 10 γκολ. Είναι επίσης ο άνθρωπος που σημείωσε το τελευταίο
γκολ στην ιστορία του Κυπέλλου Εκθέσεων, σκοράροντας το γκολ της ισοφάρισης στον
αγώνα για το τελικό 1-1, στο 19ο λεπτό του αγώνα κατά της Λιντς
Γιουνάιτεντ, στο Ίλαντ Ρόουντ, στις 3 Ιουνίου του 1971, όμως, να χάνει το τρόπαιο, στη διαφορά
τερμάτων, λόγω της ισοπαλίας 2-2 στο Κομουνάλε του Τορίνο.
Κατέχει το ρεκόρ για τα περισσότερα γκολ, από έναν παίκτη
της Γιουβέντους, στο Κύπελλο Εκθέσεων με 12 γκολ, καθώς επίσης και το αντίστοιχο
για το Κύπελλο Ιταλίας με 30. Μοιράζεται με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο (Roberto Baggio), τη 10η θέση του
υψηλότερου σκόρερ για την Γιουβέντους στη Serie A, με 78 γκολ και είναι στην 4η
θέση των καλύτερων σκόρερ της στις ευρωπαϊκές και διεθνείς διοργανώσεις, με 22
γκολ. Ήταν επίσης ο πρώτος σκόρερ στο Κύπελλο Ιταλίας της περιόδου1974/75 και συμμετείχε
στον χαμένο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της περιόδου 1972/73, όπου
ηττήθηκαν 1-0 από τον Άγιαξ. Συνολικά, σκόραρε 130 γκολ για την Γιουβέντους, σε
303 εμφανίσεις.
Το 1976, λίγο ότι άρχισε να μη βρίσκει θέση μέσα στην
πρώτη ομάδα της Γιουβέντους ομάδα, λίγο και οι διαφωνίες του με τον προπονητή
Κάρλο Παρόλα (Carlo Parola), τον οδήγησαν σε μεταγραφή στην Ίντερ, ως αντάλλαγμα
για τον Ρομπέρτο Μπονινσένια (Roberto Boninsegna). Κέρδισε το Κύπελλο Ιταλίας της
περιόδου 1977/78 μπαίνοντας ως αλλαγή, στον τελικό εναντίον της Νάπολι, με τις
επιδόσεις του να μην είναι τόσο παραγωγικές όσο αυτές με την Γιουβέντους. Σαν αποτέλεσμα,
παραχωρήθηκε στην Άσκολι το 1978, παραμένοντας στο σύλλογο για τρεις περιόδους, όλες στην Serie A, πετυχαίνοντας 9 γκολ.
 |
| Με τον Φάμπιο Καπέλο |
Τον Δεκέμβριο του 1979, σημείωσε τον 100ο του
γκολ στη Serie A, σε μια νίκη (3-2) επί της πρώην
ομάδας του, της Γιουβέντους. Πέρασε τη τελευταία του χρονιά στην ελβετική Λουγκάνο,
την σεζόν 1981/82, όταν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, στα 34 χρόνια του.
Στην Serie A, έπαιξε συνολικά 338 αγώνες και σκόραρε 105 γκολ. Αν και ποτέ δεν
κέρδισε το βραβείο του Πρώτου Σκόρερ στην Serie Α, ήταν ο 3ος Υψηλότερος Σκόρερ
στο πρωτάθλημα 3 φορές, τις περιόδους 1968/69, 1969/70 και 1973/74.
 |
| Μ ε τους 2 θρύλους των συλλόγων του Μιλάνου. Αριστερά ο Σάντρο Ματσόλα της Ίντερ και δεξιά ο Τζιάνι Ριβέρα της Μίλαν |
Με την εθνική ομάδα της Ιταλίας, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό
Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 1968, ένα τουρνουά στο οποίο έκανε το ντεμπούτο του,
σκοράροντας ένα γκολ στον τελικό εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Ήταν αρχικά για
να λάβει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μέξικο, αλλά ένας χαζός
μαξιλαροπόλεμος μεταξύ των διεθνών στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η
αποστολή, έμελλε να αποβεί μοιραίος για την καριέρα του. Ένας σοβαρότατος
τραυματισμός στα γεννητικά του όργανα, σε πρόσκρουση του στην άκρη του
κρεβατιού, κατέστησε αδύνατη την συμμετοχή του στην προεπιλογή του Φερούτσιο
Βαλκαρέτζι (Ferruccio Valcareggi). Η ομοσπονδία δεν φανέρωσε ποτέ τον
πραγματικό λόγο του αποκλεισμού του και ο ίδιος δήλωσε άλλου τύπου τραυματισμό.
Έπειτα απ’ την ατυχία του, ποτέ δεν ξαναβρήκε τον
πραγματικό εαυτό του, ειδικά με την εθνική ομάδα, αφού ήταν φανερό πως το
συγκεκριμένο πλήγμα, είχε κάνει ζημιά στην ψυχολογία και στην παρουσία του στο
γήπεδο. Πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, πετυχαίνοντας ένα γκολ
κόντρα στην Αϊτή. Συνολικά, έπαιξε 25 διεθνείς αγώνες για την Ιταλία, μεταξύ
1968 και 1975, σκοράροντας 8 γκολ.
Σήμερα, είναι μια αυθεντία για τα ιταλικά ποδοσφαιρικά
τηλεοπτικά δίκτυα «7 Gold» και «SKY».
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- · 1964/66: Massiminiana
Επαγγελματική καριέρα
- · 1966–1968: Varese Calcio Società Sportiva Dilettantistica, 66 (17)
- · 1968–1976: Juventus Football Club, 205 (189)
- · 1976–1978: Football Club Internazionale Milano, 46 (7)
- · 1978–1981: Ascoli Picchio Football Club 1898, 58 (9)
- · 1981/82: Football Club Lugano, 14 (10)
Διεθνής
- · 1967: Εθνική Νέων Ιταλίας, 6 (2)
- · 1968–1975: Ιταλία, 25 (8)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Juventus
- · Πρωτάθλημα Ιταλίας: 3 (1971/72, 1972/73, 1974/75)
Με την Inter
- · Κύπελλο Ιταλίας: 1977/78
Διεθνείς
Με την Ιταλία
- · Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1968
Προσωπικές Διακρίσεις
- · Πρώτος Σκόρερ Κυπέλλου Ιταλίας: 1974/75
- · Πρώτος Σκόρερ Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων: 1970/71
