Η Μπαρτσελόνα (Futbol Club Barcelona), κοινώς γνωστή ως «Barça» (Μπάρτσα), είναι ένας επαγγελματικός ποδοσφαιρικός σύλλογος με έδρα τη Βαρκελώνη, τη πρωτεύουσα της Καταλονίας, στην Ισπανία. Ιδρυμένος στις 29 Νοεμβρίου του 1899 από μια ομάδα Ελβετών, Άγγλων και Καταλανών ποδοσφαιριστών με επικεφαλής τον Ζοάν Γκαμπέρ (Joan Gamper), ο σύλλογος έχει γίνει ένα σύμβολο της καταλανικής κουλτούρας και του «Καταλανισμού» εξ ου και το σύνθημα «Més que un club» (Περισσότερο από ένας σύλλογος). Σε αντίθεση με πολλά άλλα ποδοσφαιρικά σωματεία, οι οπαδοί της ελέγχουν και λειτουργούν τη Μπαρτσελόνα. Είναι ο 2ος σε αξία σύλλογος που δραστηριοποιείται σε ομαδικά αθλήματα στον κόσμο, αξίας $ 3.560.000.000 δολαρίων και 2η Πλουσιότερη Ποδοσφαιρική Ομάδα του κόσμου από πλευράς εσόδων, με ετήσιο κύκλο εργασιών € 560.800.000 ευρώ. Ο επίσημος ύμνος της Μπαρτσελόνα είναι ο "Cant del Barça”, γραμμένος από τον Χάουμε Πικάς (Jaume Picas) και τον Γιόζεπ Μαρία Εσπίνα (Josep Maria Espinas).
Στις εθνικές ισπανικές διοργανώσεις, η Μπαρτσελόνα έχει κερδίσει 24 πρωταθλήματα, 28 Κύπελλα, 12 ισπανικά Σούπερ Καπς, 3 Κύπελλα Eva Duarte και 2 τρόπαια της ισπανικής Λίγκας (Λιγκ Καπ), όντας ο κάτοχος του ρεκόρ για τις 4 τελευταίες διοργανώσεις. Σε διεθνές επίπεδο, η Μπαρτσελόνα έχει κερδίσει πέντε UEFA Champions League τίτλους, ένα ρεκόρ 4 Κυπέλλων Κυπελλούχων Ευρώπης, ένα ρεκόρ 5 Ευρωπαϊκών Super Cups , ένα ρεκόρ 3 Κυπέλλων Διεθνών Εκθέσεων και ένα ρεκόρ 3 Διηπειρωτικών Κυπέλλων και ένα ρεκόρ 3 Λατινικών Κυπέλλων. Η Μπαρτσελόνα κατέλαβε την πρώτη θέση στην κατάταξη των συλλόγων από την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) για το 1997, 2009, 2011, 2012 και το 2015 και κατέχει σήμερα την 3η θέση στις κατατάξεις της UEFA . Ο σύλλογος διατηρεί μια μακροχρόνια αντιπαλότητα με τη Ρεάλ Μαδρίτης και οι αγώνες ανάμεσα στις δύο ομάδες αναφέρονται ως «El Clásico».
Η Μπαρτσελόνα είναι μία από τις πιο υποστηριζόμενες ομάδες στον κόσμο και έχει το μεγαλύτερο υπόβαθρο στα social media στον κόσμο μεταξύ των αθλητικών συλλόγων. Παίκτες της Μπαρτσελόνα έχουν κερδίσει ένα ρεκόρ στον αριθμό των βραβείων της «Χρυσής Μπάλας», καθώς και ένας αριθμό ρεκόρ σε βραβεία του «Καλύτερου Παίκτη στον Κόσμο» της. Το 2010, 3 παίκτες της που βγήκαν από την ακαδημία του συλλόγου, ο Λιονέλ Μέσι (Lionel Messi), ο Αντρές Ινιέστα (Andrés Iniesta) και ο Τσάβι (Xavier "Xavi" Hernández Creus) επιλέχθηκαν ως οι 3 καλύτεροι παίκτες στον κόσμο για τα βραβεία της «Χρυσής Μπάλας», έναν πρωτοφανή άθλο για παίκτες από την ίδια σχολή ποδοσφαίρου!
Η Μπαρτσελόνα είναι ένα από τα 3 ιδρυτικά μέλη της Primera División που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την κορυφαία ισπανική κατηγορία, μαζί με την Αθλέτικ του Μπιλμπάο και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το 2009, η Μπαρτσελόνα έγινε η πρώτη ισπανική ομάδα που κέρδισε το ηπειρωτικό τρεμπλ που αποτελείται από το ισπανικό πρωτάθλημα (La Liga), το ισπανικό Κύπελλο (Copa del Rey), και το UEFA Champions League και επίσης, έγινε η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα που κέρδισε έξι στους έξι τελικούς αγώνες μέσα σε ένα χρόνο, συμπληρώνοντας μια εξάδα τίτλων, έχοντας επίσης κατακτήσει το ισπανικό Super Cup , το Ευρωπαϊκό Super Cup και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της FIFA. Το 2011, ο σύλλογος έγινε πρωταθλητής Ευρώπης και πάλι, κερδίζοντας 5 τρόπαια. Αυτή η ομάδα της Μπαρτσελόνα, η οποία κατέχει το ρεκόρ των έξι διαδοχικών παρουσιών σε ημιτελικά Champions League και κέρδισε 14 τρόπαια σε 4 μόλις χρόνια υπό τις οδηγίες του Πεπ Γκουαρντιόλα (Pep Guardiola), θεωρείται από ειδήμονες του ποδοσφαίρου ότι είναι η Μεγαλύτερη Ομάδα Όλων των Εποχών. Με τη κατάκτηση του 5ου τους τροπαίου Champions League στις 6 Ιουνίου του 2015, έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα στην ιστορία που κατέκτησε το ηπειρωτικό τρεμπλ δύο φορές.
«Més que un club». Η φράση αυτή δεσπόζει στις εξέδρες του γηπέδου Κάμπ Νόου της Μπαρτσελόνα και σημαίνει «περισσότερο από ένα κλαμπ». Αν και η Μπαρτσελόνα είναι σήμερα από τους πλουσιότερους συλλόγους του κόσμου, με τεράστιες επιτυχίες και ποδοσφαιριστές αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η πορεία της προς τη δόξα δεν ήταν εύκολη. Το πνεύμα ανεξαρτησίας και αμφισβήτησης ήταν πάντα βασικό χαρακτηριστικό της ομάδας. Κι αν έπρεπε να πληρώσει ακριβά το τίμημα, αυτό δεν ήταν εμπόδιο.
Στις εθνικές ισπανικές διοργανώσεις, η Μπαρτσελόνα έχει κερδίσει 24 πρωταθλήματα, 28 Κύπελλα, 12 ισπανικά Σούπερ Καπς, 3 Κύπελλα Eva Duarte και 2 τρόπαια της ισπανικής Λίγκας (Λιγκ Καπ), όντας ο κάτοχος του ρεκόρ για τις 4 τελευταίες διοργανώσεις. Σε διεθνές επίπεδο, η Μπαρτσελόνα έχει κερδίσει πέντε UEFA Champions League τίτλους, ένα ρεκόρ 4 Κυπέλλων Κυπελλούχων Ευρώπης, ένα ρεκόρ 5 Ευρωπαϊκών Super Cups , ένα ρεκόρ 3 Κυπέλλων Διεθνών Εκθέσεων και ένα ρεκόρ 3 Διηπειρωτικών Κυπέλλων και ένα ρεκόρ 3 Λατινικών Κυπέλλων. Η Μπαρτσελόνα κατέλαβε την πρώτη θέση στην κατάταξη των συλλόγων από την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) για το 1997, 2009, 2011, 2012 και το 2015 και κατέχει σήμερα την 3η θέση στις κατατάξεις της UEFA . Ο σύλλογος διατηρεί μια μακροχρόνια αντιπαλότητα με τη Ρεάλ Μαδρίτης και οι αγώνες ανάμεσα στις δύο ομάδες αναφέρονται ως «El Clásico».
Η Μπαρτσελόνα είναι μία από τις πιο υποστηριζόμενες ομάδες στον κόσμο και έχει το μεγαλύτερο υπόβαθρο στα social media στον κόσμο μεταξύ των αθλητικών συλλόγων. Παίκτες της Μπαρτσελόνα έχουν κερδίσει ένα ρεκόρ στον αριθμό των βραβείων της «Χρυσής Μπάλας», καθώς και ένας αριθμό ρεκόρ σε βραβεία του «Καλύτερου Παίκτη στον Κόσμο» της. Το 2010, 3 παίκτες της που βγήκαν από την ακαδημία του συλλόγου, ο Λιονέλ Μέσι (Lionel Messi), ο Αντρές Ινιέστα (Andrés Iniesta) και ο Τσάβι (Xavier "Xavi" Hernández Creus) επιλέχθηκαν ως οι 3 καλύτεροι παίκτες στον κόσμο για τα βραβεία της «Χρυσής Μπάλας», έναν πρωτοφανή άθλο για παίκτες από την ίδια σχολή ποδοσφαίρου!
Η Μπαρτσελόνα είναι ένα από τα 3 ιδρυτικά μέλη της Primera División που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την κορυφαία ισπανική κατηγορία, μαζί με την Αθλέτικ του Μπιλμπάο και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το 2009, η Μπαρτσελόνα έγινε η πρώτη ισπανική ομάδα που κέρδισε το ηπειρωτικό τρεμπλ που αποτελείται από το ισπανικό πρωτάθλημα (La Liga), το ισπανικό Κύπελλο (Copa del Rey), και το UEFA Champions League και επίσης, έγινε η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα που κέρδισε έξι στους έξι τελικούς αγώνες μέσα σε ένα χρόνο, συμπληρώνοντας μια εξάδα τίτλων, έχοντας επίσης κατακτήσει το ισπανικό Super Cup , το Ευρωπαϊκό Super Cup και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της FIFA. Το 2011, ο σύλλογος έγινε πρωταθλητής Ευρώπης και πάλι, κερδίζοντας 5 τρόπαια. Αυτή η ομάδα της Μπαρτσελόνα, η οποία κατέχει το ρεκόρ των έξι διαδοχικών παρουσιών σε ημιτελικά Champions League και κέρδισε 14 τρόπαια σε 4 μόλις χρόνια υπό τις οδηγίες του Πεπ Γκουαρντιόλα (Pep Guardiola), θεωρείται από ειδήμονες του ποδοσφαίρου ότι είναι η Μεγαλύτερη Ομάδα Όλων των Εποχών. Με τη κατάκτηση του 5ου τους τροπαίου Champions League στις 6 Ιουνίου του 2015, έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα στην ιστορία που κατέκτησε το ηπειρωτικό τρεμπλ δύο φορές.
«Més que un club». Η φράση αυτή δεσπόζει στις εξέδρες του γηπέδου Κάμπ Νόου της Μπαρτσελόνα και σημαίνει «περισσότερο από ένα κλαμπ». Αν και η Μπαρτσελόνα είναι σήμερα από τους πλουσιότερους συλλόγους του κόσμου, με τεράστιες επιτυχίες και ποδοσφαιριστές αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η πορεία της προς τη δόξα δεν ήταν εύκολη. Το πνεύμα ανεξαρτησίας και αμφισβήτησης ήταν πάντα βασικό χαρακτηριστικό της ομάδας. Κι αν έπρεπε να πληρώσει ακριβά το τίμημα, αυτό δεν ήταν εμπόδιο.
Δεν είναι απλώς μια ποδοσφαιρική
ομάδα, αλλά μια ιδέα, ένα σύμβολο. Σύμβολο υπερηφάνειας των Καταλανών και του
πόθου τους για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία από τη Μαδρίτη, σύμβολο κοινωνικών
και αντιδικτατορικών αγώνων. Και φυσικά, η αιώνια αντίπαλός της Ρεάλ Μαδρίτης,
που εκπροσωπεί την κεντρική εξουσία της Μαδρίτης και το Στέμμα, αλλά και της
συμπολίτισσάς της Εσπανιόλ, που αντιπροσωπεύει τους βασιλόφρονες και τους
κεντριστές της Καταλονίας.
Το σύνθημα «Περισσότερο από ένα κλάμπ»
το πρωτοείπε το 1968 ο πρόεδρος της ομάδας Ναρσίς ντε Καρέρας (Narcís de
Carreras), για να τονίσει τον κοινωνικό ρόλο της Μπαρτσελόνα. Λίγα χρόνια
αργότερα, ο Αγκούστι Μοντάλ ι Κόστα (Agustí Montal i Costa), στην καμπάνια του
για την προεδρεία των «μπλαουγράνα», το υιοθέτησε, με την ελπίδα να συγκινήσει
τα μέλη και να κερδίσει τις εκλογές. Δυστυχώς για αυτόν όμως, πρόεδρος έγινε ο Λουίς
Κασακουμπέρτα (Luís Casacuberta).
Η Μπαρτελόνα ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Ελβετού επιχειρηματία Χανς Γκάμπερ (Hans-Max Gamper). Στις 22 Οκτωβρίου του 1899, ο Γκάμπερ δημοσίευσε μια αγγελία στο περιοδικό Los Deportes, αναζητώντας ποδοσφαιριστές για τη δημιουργία ποδοσφαιρικής ομάδας. Στις 29 Νοεμβρίου του 1899 οι ενδιαφερόμενοι συγκεντρώθηκαν στο Γυμνάσιο Σόλε (Gimnasio Solé) και ίδρυσαν την ομάδα που πήρε το όνομα της πόλης. Στη συνάντηση εκείνη επελέγησαν και τα χρώματα της Μπαρτσελόνα, το μπλε και το γκρενά, που ήταν τα χρώματα της ελβετικής Βασιλείας (FC Basel), της ομάδας που υποστήριζε και είχε αγωνισθεί ο ιδρυτής της Μπάρτσα. Εξ ου και το προσωνύμιο «μπλαουγκράνα», με το οποίο είναι γνωστή η Μπαρτσελόνα.
Γρήγορα, η νέα ομάδα, υπό την καθοδήγηση του Γκάμπερ, ξεπέρασε τα σύνορα της Καταλονίας κι έγινε μία από τις μεγάλες δυνάμεις του ισπανικού ποδοσφαίρου. Το 1902 αγωνίστηκε στον πρώτο μεγάλο τελικό της ιστορίας της, στο Κύπελλο του Βασιλιά (Copa del Rey), όπως ονομάζεται ο θεσμός του Κυπέλλου στην Ισπανία, αλλά έχασε από τη Βισκάγια (Club Vizcaya) με 2-1. Στις 14 Μαρτίου του 1909, η Μπαρτσελόνα απέκτησε το πρώτο της γήπεδο χωρητικότητας 6.000 θέσεων, αλλά μέχρι το τέλος του χρόνου οι ανάγκες της είχαν μεγαλώσει, καθώς τα μέλη της είχαν ξεπεράσει τα 10.000.
Έτσι, μετακόμισε στο Λες Κορτς (Camp de Les Corts), χωρητικότητας 20.000 θέσεων, που με την πάροδο του χρόνου έφθασε τις 60.000 και τη φιλοξένησε ως τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Την εποχή αυτή στην ομάδα αγωνίστηκε ο Παουλίνο Αλκάνταρα (Paulino Alcántara), που με 356 γκολ στο ενεργητικό του παραμένει ο πρώτος σκόρερ της Μπαρτσελόνα. Ως το 1925 που ο Γκάμπερ παρέμεινε στην προεδρία της ομάδα, η Μπαρτσελόνα κατέκτησε 5 Κύπελλα Ισπανίας και άλλα μικρότερα έπαθλα, καθώς το πρωτάθλημα, άρχισε το 1928. Στην ομάδα αγωνίστηκαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι Γιόζεπ Σαμιτιέρ (Josep Samitier), Ρικάρντο Ζαμόρα (Ricardo Zamora), Φραντζ Πλάτκο (Franz Platko) και Φέλιξ Σεσούμαγκα (Félix Sesúmaga).
Ο Γκάμπερ καθοδήγησε την ομάδα για 25 χρόνια. Έπαιξε σε αυτήν και όταν η ομάδα αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα, «χτύπησε» όσες πόρτες μπορούσε για να μαζέψει χρήματα και να τη σώσει. Τα πρώτα χρόνια, η καταλανική ομάδα περιπλανιόταν από γήπεδο σε γήπεδο. Αυτό δεν την εμπόδισε όμως, μέχρι το 1930, να σημειώσει σημαντικές επιτυχίες, που την καθιέρωσαν ως μια από τις μεγαλύτερες ομάδες, κατακτώντας 17 πρωταθλήματα Καταλονίας και 8 κύπελλα Ισπανίας. Η ταυτότητα της ομάδας όμως, δεν ήταν αμιγώς ποδοσφαιρική, αλλά είχε έντονο το πολιτικό στοιχείο. Εκπροσωπούσε την εθνική συνείδηση των Καταλανών, που θεωρούσαν ότι είναι ένα ξεχωριστό έθνος από την Ισπανία και επιθυμούσαν την απόσχιση....
Η αποδοκιμασία του εθνικού ύμνου
Τα προβλήματα της ομάδας με το ισπανικό καθεστώς άρχισαν από το 1925. Η Μπαρτσελόνα οπισθοχωρεί και χάνει την αίγλη της για πολιτικούς λόγους. Στις 14 Ιουνίου 1925 οι οπαδοί της, σε μια έκρηξη καταλανικού εθνικισμού, γιουχάρουν τον ισπανικό εθνικό ύμνο και ο δικτάτορας Μιγκέλ Πρίμο Ντε Ριβέρα (Miguel Primo de Rivera), θέλοντας να «χτυπήσει» τους επαναστάτες της Καταλονίας και τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα, που εξεγέρθηκαν εναντίον του, χτύπησε τον πρόεδρο Γκάμπερ.
Επιβάλλει εξάμηνη διακοπή των λειτουργιών της και την αποβολή του Γκάμπερ από την προεδρία της. Η ομάδα αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά προβλήματα και από τη μείωση των μελών της. Ο Ελβετός αντιμετώπιζε κι αυτός οικονομικά προβλήματα, τα οποία επιδεινώθηκαν με το κραχ του 1929. Το κυνηγητό από τη χούντα για την αγαπημένη του ομάδα, συμπλήρωσε ένα ολέθριο παζλ, που τον οδήγησε στη μοιραία απόφαση. Ο ιδρυτής της Μπαρτσελόνα αυτοκτόνησε. Η ομάδα όμως δεν σταμάτησε να τον δικαιώνει ποτέ. Μετά τον θάνατό του, συνέχισε ακάθεκτη και πήρε πέντε πρωταθλήματα Καταλονίας μέχρι και το 1936....
Η Μπαρτσελόνα στον εμφύλιο
Τότε άρχισε ο ισπανικός εμφύλιος. Κατά
τη διάρκεια του (1936 - 1939), η Μπαρτσελόνα, όπως και όλη η Καταλονία,
τάσσεται με το πλευρό των Δημοκρατικών. Ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα και μέλος
του αυτόνομου καταλανικού κοινοβουλίου, Ζόζεπ Σουνιόλ (Josep Sunyol), υποβλήθηκε σε φάλαγγα και
εκτελέστηκε από τους εθνικιστές του στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο (Francisco
Franco). Η ομάδα περιοδεύει στις ΗΠΑ και το Μεξικό, προκειμένου να συγκεντρώσει
χρήματα για τον αγώνα. Ποδοσφαιριστές, όχι μόνο του συλλόγου, αλλά και της
Αθλέτικ Μπιλμπάο, δολοφονήθηκαν ως εχθροί του καθεστώτος. Οι φαλαγγίτες του
Φράνκο διαρκώς πυρπολούσαν ή έβαζαν βόμβες στα γραφεία των συνδέσμων ή της
ομάδας. Με την επικράτηση του Φράνκο το 1939 αρχίζουν τα μαύρα χρόνια για την
Μπαρτσελόνα, καθώς ο δικτάτορας πριμοδοτούσε σκανδαλωδώς την αγαπημένη του Ρεάλ
Μαδρίτης, που αποτελούσε το σύμβολο της ενωμένης Ισπανίας, σε αντίθεση με την
Μπαρτσελόνα, που αντιπροσώπευε τις αποσχιστικές τάσεις της Καταλονίας.
Υποχρεώθηκε να «ξηλώσει» την καταλανική σημαία από το σήμα της και το γήπεδο,
ενώ αναγκάστηκε να αλλάξει το όνομά της σε Club de Futbol Barcelona.
Όλα ήταν μάταια. Απλά επιβεβαίωναν τον συμβολικό ρόλο της ομάδας στις καρδιές των Καταλανών. Η καταλανική συνείδηση εκφραζόταν πάντα στους αγώνες, με τα συνθήματα στην τοπική διάλεκτο, με τις σημαίες και με κάθε τρόπο, που μπορούσε να δηλώσει την εθνική ταυτότητα των κατοίκων. Η Μπαρτσελόνα δεν σταμάτησε ποτέ να αποτελεί κι ένα σημαντικό καταφύγιο για τους διανοούμενους της Αριστεράς και σύμβολο υπεράσπισης των ατομικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Το γήπεδό της παρέμεινε ένα από τα λίγα μέρη, που μπορούσε ο κόσμος να μιλήσει ελεύθερα τα καταλανικά.
Η κόντρα με τη Ρεάλ
Η πλάστιγγα όμως έγερνε εσκεμμένα προς
την ομάδα της Καστίλης. Τη βασιλική Ρεάλ Μαδρίτης, που ήταν προστατευόμενο
σωματείο του Φράνκο και ένα τέλειο εργαλείο προπαγάνδας. Βέβαια, ο Φράνκο δεν
είχε ηθικούς φραγμούς, ούτε απέναντι στους Μαδριλένους. Ένας δημοκρατικός
πρόεδρος της Ρεάλ και ορισμένα αντικαθεστωτικά μέλη των «μερένχες»,
βασανίστηκαν για τις ιδέες τους, ενώ ο κομμουνιστής πρόεδρος της Ρεάλ, Αντόνιο
Ορτέγκα (Antonio Ortega), αναζητείται ακόμη. Μετά την εκκαθάριση του συλλόγου,
οι παρεμβάσεις του καθεστώτος υπέρ των Μαδριλένων και εναντίον των Καταλανών,
«έβγαζαν» μάτι.
Μεταξύ άλλων, η Ρεάλ απέκτησε το εντυπωσιακό σημερινό της γήπεδο. Ο τεράστιος Αργεντινός ποδοσφαιριστής, Αλφρέδο Ντι Στέφανο (Alfredo Di Stefano), μεταγράφηκε με φωτογραφικό διάταγμα στους «μερένχες» και όχι στην Μπαρτσελόνα, αν και είχε συμφωνήσει μαζί της. Επιχειρήθηκε να «βαφτιστεί» η Ρεάλ ως εθνική ομάδα. Χαρακτηριστικό είναι και το επεισόδιο του 1943. Στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου Ισπανίας η Μπαρτσελόνα νίκησε 3-0 τη Ρεάλ. Στον επαναληπτικό της Μαδρίτης οι παίκτες της δέχθηκαν στα αποδυτήρια την επίσκεψη ενός υψηλόβαθμου αξιωματούχου του Φράνκο, ο οποίος τους υπενθύμισε ότι «παίζουν ποδόσφαιρο χάρις στη μεγαλοψυχία του καθεστώτος». Οι ποδοσφαιριστές της Μπάρτσα πανικοβλήθηκαν και έχασαν με κατεβασμένα τα χέρια 11-1.
Παρά τη δύσκολη πολιτική κατάσταση, η ομάδα σήκωσε κεφάλι και πέτυχε αξιόλογες διακρίσεις τη δεκαετία του 1940 και του 1950. Τη φανέλα της φόρεσαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι Σέζαρ (César Rodríguez Álvarez), Αντόνι Ράμαλετς (Antoni Ramallets), Χουάν Βελάσκο (Juan Zambudio Velasco), Ζόλταν Τσίμπορ (Zoltán Czibor), Σάντορ Κότσιτς (Sándor Kocsis) και Λάζλο Κουμπάλα (László Kubala), που από πολλούς θεωρείται ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που φόρεσε την κυανέρυθρη φανέλα. Το 1954 η ομάδα μετακόμισε στο αχανές Καμπ Νου (Camp Nou) και το 1958 είχε και την πρώτη της ευρωπαϊκή διάκριση με την κατάκτηση του Κυπέλλου Εκθέσεων (νυν Κυπέλλου UEFA).
Η Μπαρτσελόνα γιγαντώθηκε τη δεκαετία
του 1970, όταν απέκτησε τον διάσημο Ολλανδό, Γιόχαν Κρόιφ (Johan Croyff). Το 1978 ήταν μια σημαδιακή χρονιά
για την Μπαρτσελόνα. Στην προεδρία του συλλόγου εξελέγη ο 56χρονος εργολάβος
οικοδομών Ζοζέπ Νούνιεζ (Josep Lluís Núñez), που υποσχέθηκε να κάνει την
Μπάρτσα παγκόσμια δύναμη και οικονομικά αυτάρκη. Το 2000, όταν παρέδωσε την
προεδρία στον Ζοάν Γκασπάρτ (Joan Gaspart), είχε επιτύχει και τους δύο στόχους
του. Η Μπαρτσελόνα με 7 πρωταθλήματα, 7 Κύπελλα, 5 σούπερ κύπελλα Ισπανίας,
1 Τσάμπιονς Λιγκ, 3 Κύπελλα Κυπελλούχων και 2 Ευρωπαϊκά Σουπερ -
Καπ ήταν η ομάδα που ονειρεύονταν οι οπαδοί της.
Τη φανέλα της την περίοδο Νούνιεζ φόρεσαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι Μπερντ Σούστερ (Bernd Schuster), Αντόνι Θουμπιθαρέτα (Andoni Zubizarreta), Πεπ Γκουαρντιόλα (Pep Guardiola), Χοσέ Μαρί Μπακέρο (José Mari Bakero), Γκάρι Λίνεκερ (Gary Lineker), Τσίκι Μπεγκιριστάιν (Txiki Begiristain), Αντόνι Γκοϊγκοετσέα (Ion Andoni Goikoetxea), Γκεόργκε Χάτζι (Gheorghe Hagi), Ρόναλντ Κούμαν (Ronald Koeman), Μίκαελ Λάουντρουπ (Michael Laudrup), Ρομάριο (Romário), Χρίστο Στόιτσκοφ (Hristo Stoichkov), Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona), Λουίς Φίγκο (Luís Figo), Πάτρικ Κλάιφερτ (Patrick Kluivert), Τζιοβάνι (Giovanni Silva de Oliveira) και Ριβάλντο (Rivaldo). Πιο επιτυχημένος προπονητής ήταν ο παλιός της παίχτης Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruyff) με 11 τίτλους.
Μετά την παρένθεση Γκασπάρτ (2000 - 2003), η Μπαρτσελόνα ξαναβρέθηκε στο δρόμο των επιτυχιών, με πρόεδρο τον Ζοάν Λαπόρτα (Joan Laporta), προπονητή τον Φρανκ Ράικαρντ (Frank Rijkaard) και παίκτες, όπως οι Ροναλντίνιο (Ronaldinho), Τιερί Ανρί (Thierry Henry), Λιονέλ Μέσι (Lionel Messi), Ντέκο (Deco), Σάμουελ Ετό (Samuel Eto'o), Λουντοβίκ Ζιουλί (Ludovic Giuly), Κάρλες Πουγιόλ (Carles Puyol), Αντρές Ινιέστα (Andrés Iniesta) και Τσάβι (Xavi).
Το 2008 ξεκίνησε η τετραετία των
μεγάλων επιτυχιών και του «εξωπραγματικού» ποδοσφαίρου (ονομάστηκε «ποδόσφαιρο
playstation») για την Μπαρτσελόνα, με προπονητή τον παλιό της παίχτη Πεπ
Γκουαρντιόλα και μεγάλο αστέρι τον αργεντίνο Λιονέλ Μέσι. Έως τις 27
Απριλίου 2012, οπότε ολοκληρώθηκε η εποχή Γκουαρντιόλα στους
«μπλαουγκράνα», η Μπαρτσελόνα κατέκτησε 14 από τους 19 τίτλους που διεκδίκησε.
Σήμερα αποτελεί το φόβητρο των αντιπάλων της και έναν οικονομικό γίγαντα του ποδοσφαίρου, με περισσότερα από 100 χιλιάδες μέλη. Η ιστορία της είναι γραμμένη σε εκατοντάδες βιβλία και άπειρα ντοκιμαντέρ. Μέχρι πρόσφατα, δεν έβαζε διαφήμιση στη φανέλα, καθώς αυτή ήταν η σημαία και υπήρχε χώρος μόνο για το σύμβολο της Καταλανίας και όσα αυτό πρεσβεύει. Τελευταία, και μετά από την παραχώρηση της φανέλα στη Unicef, η ομάδα απέκτησε χορηγό. Πλέον στη φανέλα φιγουράρει το όνομα μεγάλης αεροπορικής εταιρείας.
Τίτλοι
Εσωτερικές Διοργανώσεις
- Πρωτάθλημα Ισπανίας: 24 (1928/29, 1944/45, 1947/48, 1948/49, 1951/52, 1952/53, 1958/59, 1959/60, 1973/74, 1984/85, 1990/91, 1991/92, 1992/93, 1993/94, 1997/98, 1998/99, 2004/05, 2005/06, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2012/13, 2014/15, 2015/16)
- Κύπελλο Ισπανίας: 28 –πολυνίκης θεσμού (1909/10, 1911/12, 1912/13, 1919/20, 1921/22, 1924/–25, 1925/26, 1927/28, 1941/42, 1950/51, 1951/52, 1952/53, 1956/57, 1958/59, 1962/63, 1967/68, 1970/71, 1977/78, 1980/81, 1982/83, 1987/88, 1989/90, 1996/97, 1997/98, 2008/09, 2011/12, 2014/15, 2015/16)
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 12– πολυνίκης θεσμού (1983, 1991, 1992, 1994, 1996, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011, 2013, 2016)
- Σούπερ Καπ Ισπανίας (Copa Eva Duarte): 3 – πολυνίκης θεσμού (1948, 1952, 1953)
- Λιγκ Καπ Ισπανίας: 2 – πολυνίκης θεσμού (1982/83, 1985–86)
Ευρωπαϊκές Διοργανώσεις
- Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης/ UEFA Champions League: 5 (1991/92, 2005/06, 2008/09, 2010/11, 2014/15)
- Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 4 –πολυνίκης θεσμού: (1978/79, 1981/82, 1988/89, 1996/97)
- Σούπερ Καπ Ευρώπης: 5 – πολυνίκης θεσμού: (1992, 1997, 2009, 2011, 2015)
- Κύπελλο Εκθέσεων UEFA: 3 – πολυνίκης θεσμού: (1955/58, 1958/60, 1965/66)
Παγκόσμιες Διοργανώσεις
- Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων: 2 – πολυνίκης θεσμού: (2009, 2011)
Διαβάστε περισσότερα για την Μπαρτσελόνα και τους τίτλους της
