Ο Έλληνας τερματοφύλακας Απόστολος Φίλης, γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 1949 στον Ασπρόπυργο. Ξεκινώντας από την ομάδα του τόπου του ως τερματοφύλακας, πήρε μεταγραφή για τον Πανιώνιο το 1970. Αγωνίστηκε στο σύλλογο για οκτώ χρόνια, όντας βασικό μέλος της ποιοτικότερης ίσως ομάδας στην ιστορία των «κυανερύθρων», αυτής των αρχών της δεκαετίας του 1970, από την οποία αναδείχθηκαν πολλοί διεθνείς ποδοσφαιριστές. Υπήρξε διεθνής με την Εθνική Ελπίδων και με μακροχρόνια παρουσία κάτω από τα δοκάρια του Πανιωνίου. Αγωνίστηκε ακόμη για μια τριετία στον ΠΑΟΚ και έκλεισε τη καριέρα του το 1982 στον Πανελευσινιακό. Αγωνίστηκε πέντε φορές στην Εθνική Ελπίδων αλλά ποτέ βασικός στην Εθνική Ανδρών αν και κλήθηκε 11 φορές ως αναπληρωματικός, κυρίως, του Τάκη Οικονομόπουλου. Έχει ύψος 1,83 μ. και όταν αγωνιζόταν είχε βάρος 80 κιλά.
Έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα με τον σύλλογο της πόλης, τον Πανασπροπυργιακό στην Α΄ κατηγορία της Ε.Π.Σ. Πειραιά, το 1965/66. Γρήγορα εντοπίστηκε από μεγάλες ομάδες, μεταξύ των οποίων και από τον Ολυμπιακό. Όμως, δεν γέμισε το μάτι του τότε προπονητή του θρύλου, του Στέφαν Μπόμπεκ (Stjepan Bobek) και τελικά το 1970 κατέληξε στη Νέα Σμύρνη, στην ομάδα του Πανιωνίου. Αγωνίστηκε στο σύλλογο οκτώ χρόνια. Υπήρξε βασικό μέλος της ποιοτικότερης ίσως, ποδοσφαιρικής ομάδας στην ιστορία του Πανιωνίου, των αρχών της δεκαετίας του 1970, από την οποία αναδείχθηκαν πολλοί διεθνείς ποδοσφαιριστές της Εθνικής Ελλάδος. Με τον Πανιώνιο τερμάτισε στη 2η θέση του πρωταθλήματος τη σεζόν 1970/71, μπροστά από τον τότε φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ, Παναθηναϊκό. Αν και δεν ξεκίνησε ως βασικός τερματοφύλακας, μετά τη 10η αγωνιστική άρχισε να χρησιμοποιείται από τον προπονητή Τζο Μάλετ (Joe Mallett) και τελικά την ιστορική εκείνη χρονιά έπαιξε σε 17 ματς (15 ως βασικός και 2 ως αναπληρωματικός). Σημαντική ήταν η εμφάνισή του στο ισόπαλο 2-2 με την ΑΕΚ στη Νέα Σμύρνη και κυρίως στη νίκη με 2-1 κατά του Παναθηναϊκού τον Ιούνιο του 1971, από τα οποία κρίθηκε η 2η θέση. Μάλιστα μια αθλητική εφημερίδα είχε τίτλο μετά το ματς με τον ΠΑΟ: «ΦΙΛΗΣε την Ευρώπη ο Πανιώνιος!»
Την επόμενη σεζόν 1971/72, αγωνίστηκε με το σύλλογο στα τρία
ματς που έδωσε στο Κύπελλο UEFA.
Στον A’ γύρο απέκλεισε
τη δυνατή Ατλέτικο Μαδρίτης (Club Atlético de Madrid) αλλά στο B΄ γύρο αποκλείστηκε από την ουγγρική Φερεντσβάρος (Ferencvárosi Torna Club), έπειτα από
ένα επεισοδιακό πρώτο ματς, στο οποίο αποβλήθηκαν ο Μπάμπης Ιντζόγλου στο 23΄
και ο Βασίλης Μωραϊτέλης στο 65΄, αφήνοντας την ομάδα με εννέα παίκτες. Ο
Πανιώνιος ηττήθηκε με 6-0, αλλά τιμωρήθηκε με αποκλεισμό χωρίς να διεξαχθεί η
ρεβάνς λόγω επεισοδίων και πολλοί παίκτες του τιμωρήθηκαν με μακροχρόνιες
ποινές.
Την ίδια περίοδο (το 1971) με τον Πανιώνιο κατέκτησε το
Βαλκανικό Κύπελλο συλλόγων. Αγωνίστηκε και στα δύο ματς στο διπλό τελικό κατά
της αλβανικής Μπέσα Δυρραχίου (Klubi Sportiv Besa): στις 24 Νοεμβρίου στη Νέα Σμύρνη, στη νίκη με
2-1 και στην ισοπαλία (1-1) στις 15 Δεκεμβρίου στο Δυρράχιο. Το 1978 αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ, υπήρξε όμως αναπληρωματικός
του τότε βασικού τερματοφύλακα της ομάδας, Σέρβου Μλάντεν Φούρτουλα (Mladen Furtula). Αγωνίστηκε
5 φορές στην Εθνική Ελπίδων αλλά ποτέ στην Εθνική Ελλάδος των ανδρών αν και 11
φορές κλήθηκε ως αναπληρωματικός του Τάκη Οικονομόπουλου.
Στη συνέχεια εργάστηκε ως προπονητής τερματοφυλάκων. Το 1985-1988 δούλεψε στον Πανιώνιο, όταν βασικός προπονητής του συλλόγου ήταν ο Βέλγος Ούρμπεν Μπραμς (Urbain Braems) και υπό την επίβλεψή του ήταν οι: Αντώνης Μανίκας, Δημήτρης Μπαρμπαλιάς, Σάκης Πεφάνης και Τάκης Παντέλης. Στη συνέχεια εργάστηκε επί 13 χρόνια στο προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού. Μάλιστα για δύο μέρες διετέλεσε πρώτος προπονητής, στις 30 και 31 Ιανουαρίου του 1993, μετά το σύντομο πέρασμα του Αντώνη Γεωργιάδη. Ο Φίλης ήταν στον πάγκο στη νίκη του Ολυμπιακού με 5-1 επί του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Μετά την αποχώρησή του από τη θέση του πρώτου προπονητή, παρέμεινε στο τεχνικό τιμ της ομάδας.
«Η μόνη μας διασκέδαση σαν παιδιά εκείνα τα χρόνια στη γειτονιά που γεννήθηκα, στον Ασπρόπυργο, ήταν το ποδόσφαιρο. Μια λαστιχένια μπάλα και παιχνίδι μέχρι που νύχτωνε. Δεν μου άρεσε η θέση του τερματοφύλακα, έπαιζα σε μία ομάδα που υπήρχε τότε, τη Δόξα Αγία Παρασκευής, ως σέντερ φορ και ήμουν καλός. Κάποια στιγμή τραυματίστηκε ο γκολκίπερ και στα 14 μου βρέθηκα κάτω από τα δοκάρια.
Με είδαν από τον Πανασπροπυργιακό, τους άρεσα, ήταν στην ομάδα και ο βετεράνος άσος του Ολυμπιακού, Γιάννης Βάζος, που γνωριζόταν με τον πατέρα μου από την περίοδο όπου ήταν στο ίδιο κελί στη φυλακή επί γερμανικής κατοχής και έτσι το 1965 βρέθηκα στην ομάδα.
Το 1969 ζήτησε ο Ολυμπιακός να με δοκιμάσει, αλλά ο Στέφαν Μπόμπεκ είπε ότι έψαχνε κάτι διαφορετικό. Την επόμενη χρονιά με φώναξαν πάλι από τον Ολυμπιακό, αλλά με έκοψε ο Ηλίας Υφαντής και πήραν τον Μυλωνά από τα Σπάτα. Έτσι, κατέληξα στον Πανιώνιο (1970), στην καλύτερη ίσως ομάδα μέχρι σήμερα στην ιστορία του συλλόγου. Πήραμε το Βαλκανικό Κύπελλο το '71 και κατακτήσαμε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, προσπερνώντας τον Παναθηναϊκό που είχε πάει τότε στον τελικό του Πρωταθλητριών, στο Ουέμπλεϊ, κερδίζοντάς τον 2-1 στη Νέα Σμύρνη.
Μάλιστα, τη σεζόν 1971-72 αποκλείσαμε την Ατλέτικο Μαδρίτης στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου UEFA. Η μετεγγραφή μου στον Πανιώνιο ήταν περιπετειώδης. Δεν με έδιναν από τον Ασπρόπυργο, εγώ πήγα και υπέγραψα μόνος μου και, με βάση μια διάταξη που είχε περάσει τότε η χούντα, μπήκαν 36.000 δραχμές στο Παρακαταθηκών και Δανείων και έτσι έπαιξα στον Πανιώνιο. Έκανα ντεμπούτο, μαζί με τον Θωμά Μαύρο, σε ένα ματς με το Αιγάλεω μπαίνοντας στο δεύτερο ημίχρονο. Προπονητής ήταν ο Τζο Μάλετ που έδινε χώρο στους νέους σε ηλικία παίκτες.
Λίγα χρόνια μετά, το 1976 αν θυμάμαι καλά, έφτασα για τρίτη φορά κοντά στον Ολυμπιακό. Υπήρχε εισήγηση του Βεσελίνοβιτς στη διοίκηση του Ολυμπιακού, να πάω εγώ και ο φίλος μου Βασίλης Μωραϊτέλης. Δεν έγινε και τελικά το 1978 πήρα μετεγγραφή στον ΠΑΟΚ. Σε εκείνη την τριετία έπαιξα σε 34 επίσημους αγώνες, ήμουν αναπληρωματικός του Μλάντεν Φορτούλα και επειδή ήθελα να είμαι βασικός, έφυγα το '81 από την ομάδα. Αγωνίστηκα ένα χρόνο στον Πανελευσινιακό και σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Ήθελα να γίνω προπονητής.
Δούλεψα ως βοηθός του Βέλγου Μπραμς στον Πανιώνιο, ήμουν για μια βραδιά πρώτος προπονητής στον Ολυμπιακό, όταν έφυγε ο Αντώνης Γεωργιάδης από του Ρέντη, ενώ για 13 χρόνια εργάστηκα στην ομάδα ως προπονητής τερματοφυλάκων, δίπλα στον Μπλαχίν, τον Λεμονή και τον Διαμαντόπουλο. Από τα χέρια μου πέρασαν ο Τσέναμο και ο Σιδεράκης.
Το 2003 αποφάσισα να σταματήσω τελείως, είχα κουραστεί, ήμουν 40 χρόνια στα γήπεδα και ήθελα να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου. Να ζήσω κάποια πράγματα που δεν μπόρεσα ως παίκτης και αργότερα ως προπονητής.
Οι δύο καλύτερές μου στιγμές ως παίκτη ήταν η κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου με τον Πανιώνιο και το ταξίδι με την Εθνική στη Βραζιλία. Ηταν κάτι μαγικό. Δεν ήταν μόνο το 0-0, αν και θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει στο δοκάρι του Μαύρου, ήταν η πόλη του Ρίο, η διαφορετική κουλτούρα, όλα... Στις εξέδρες του Μαρακανά ήταν 120.000 κόσμος. Ήταν κάτι εκπληκτικό. Κάποια στιγμή τραυματίστηκε ο Τάκης Οικονομόπουλος, έκανα ζέσταμα για να παίξω, αλλά σηκώθηκε και έμεινα στον πάγκο.
Ήμουν ο μόνιμος αναπληρωματικός στην Εθνική Ελλάδας. Πότε πίσω από τον Οικονομόπουλο και πότε πίσω από τον Κελεσίδη, τον Στεργιούδα, τον Χρηστίδη και τον Κωνσταντίνου. Πλέον, είμαι συνταξιούχος του ΟΤΕ και πηγαίνω και βλέπω ματς, κυρίως του Πανιωνίου και του Ολυμπιακού».
Ο Απόστολος Φίλης γεννήθηκε στον Ασπρόπυργο, στις 23
Δεκεμβρίου 1949. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από τον Πανασπροπυργιακό
(1965-70), στη συνέχεια αγωνίστηκε με επιτυχία στον Πανιώνιο (1970-78) με τον
οποίο κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο το 1971, έπαιξε τρία χρόνια στον ΠΑΟΚ
(1978-81) και κρέμασε τα γάντια του στον Πανελευσινιακό (1981-82). Υπήρξε
διεθνής με την ομάδα των Ελπίδων, ενώ κλήθηκε 11 φορές στην Εθνική Ανδρών, αλλά
δεν πήρε χρόνο συμμετοχής.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
- 1965-1970: Πανασπροπυργιακός Αθλητικός Όμιλος Ασπροπύργου
- 1970-1978: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης, 133 (0)
- 1978-1981: Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών (Π.Α.Ο.Κ.), 34 (0)
- 1981/82: Πανελευσινιακός Αθλητικός Όμιλος
Διεθνής
- 1970-1973: Εθνική Ελπίδων Ελλάδας, 5 (0)
Τίτλοι
- Βαλκανικό Κύπελλο συλλόγων: 1971.
- Πρωτάθλημα 1970/71: 2η θέση.
