Ο Γάλλος κεντρικός μέσος Κριστιάν Καρεμπέ (Christian Karembeu) γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1970 στο Λιφού του αρχιπελάγους της Νέας Καληδονίας, μιας υπερπόντιας γαλλικής νησιωτικής κτήσης στον Ειρηνικό Ωκεανό, περίπου 1200 χιλιόμετρα ανατολικά της Αυστραλίας. Ο Κριστιάν μεγάλωσε σε αυτή την ξεχασμένη γωνιά της Ωκεανίας με πληθυσμό περίπου 230.000 κατοίκους. Οι γονείς του, ο ίδιος και τα 17 αδέρφια του! Υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Ναντ το 1990, κερδίζοντας τον τίτλο του πρωταθλητή Γαλλίας το 1995. Συνέχισε στην Ιταλία για την Σαμπντόρια , όπου παρέμεινε δύο σεζόν. Το 1997, μεταγράφηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης και κατέκτησε το Champions League το 1998. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την αγγλική Μίντλεσμπρο, ήλθε στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό, όπου κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2002 και το 2003. Το 2004, εντάχθηκε στη Σερβέτ, αλλά, μετά από οικονομικά προβλήματα, έφυγε από το σύλλογο λίγους μήνες αργότερα. Ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο τον Οκτώβριο του του 2005 μετά από έξι μήνες στη Μπαστιά.
Έχει 53 διεθνείς συμμετοχές και σκόραρε ένα γκολ με τη Γαλλία. Έγινε δημοφιλής κερδίζοντας δύο σημαντικούς τίτλους με την ομάδα της Γαλλίας: το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1998 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, αλλά η φήμη του ενισχύθηκε, λόγω της σχέσης του και το γάμο με τη Σλοβάκα μανεκέν Αντριάνα Σκλεναρίκοβα (Adriana Sklenarikova) μεταξύ 1998 και 2011. Πέρα από τις συλλογικές επιδόσεις του και σε μια σειρά από ατομικές, εξελέγη Παίκτης της Χρονιάς για την Ωκεανία το 1995 και το 1998 και Παίκτης του 20ου Αιώνα για την Ωκεανία από την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου. Στο Σεπτέμβριο του 199 , τιμήθηκε ως μέλος της Λεγεώνας της Τιμής από τον Γάλλο Πρόεδρο Ζακ Σιράκ (Jacques Chirac).
Ο Κριστιάν από πολύ μικρός βρέθηκε μέσα στον αθλητισμό. Πριν φορέσει τα ποδοσφαιρικά, ασχολήθηκε με το τένις, τον στίβο και το χάντμπολ. Αυτό, όπως λέει ο ίδιος, του χάρισε σιγουριά. Πάντα είχε μέσα στο μυαλό του ότι μπορούσε να κερδίσει τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό άθλημα και αυτό ήταν κάτι που τον βοήθησε να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο. Διηγείται ο ίδιος:
"Ήταν μια ιστορία λίγο περίεργη. Με ανακάλυψε ένας τεχνικός της γαλλικής ομοσπονδίας που με είδε να παίζω χωρίς παπούτσια στην αυλή του σχολείου. Είχα έναν ξάδελφο που του άρεσε πολύ η μπάλα. Μαζί με τον αδερφό μου προσπαθούσαν να πλαστογραφήσουν ένα δελτίο για να μπορέσω να παίξω σε έναν τοπικό σύλλογο. Με είχαν πάρει σε ένα φιλικό ματς ανάμεσα σε δυο ομάδες. Έλειπε ένας παίκτης. Εγώ πίστευα ότι δεν μπορούσα να αγωνιστώ, αφού δεν είχα δελτίο. Όμως με φώναξαν να κατέβω από την εξέδρα για να παίξω. Κερδίσαμε τον αγώνα και ο ίδιος τεχνικός που με είχε δει στο Γυμνάσιο, με συνέστησε στην ομάδα της Ναντ. Έτσι ξεκίνησαν όλα"
Στα 17 του, λοιπόν, έφυγε από την Νέα Καληδονία για τη Γαλλία, όπου κέρδισε μια υποτροφία για να συνεχίσει το σχολείο και παράλληλα να παίξει στις ακαδημίες της Ναντ. Σε ηλικία 20 ετών πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Ligue 1 και παρέμεινε στα "καναρίνια" για μια πενταετία (1990-1995). Στην τελευταία του χρονιά κατέκτησε το γαλλικό πρωτάθλημα μαζί με τους Πατρίς Λοκό (Patrice Loko) και Κλοντ Μακελελέ (Claude Makélélé) και αμέσως μετά μετακινήθηκε στο Καμπιονάτο, φορώντας τη φανέλα της Σαμπντόρια του Σβεν Γκόραν Έρικσον (Sven-Göran Eriksson), με συμπαίκτες τους Σίνισα Μιχαΐλοβιτς (Siniša Mihajlović), Κλάρενς Ζέεντορφ (Clarence Seedorf), Ρομπέρτο Μαντσίνι (Roberto Mancini) και Ενρίκο Κιέζα (Enrico Chiesa). Την πρώτη του χρονιά η ομάδα τερμάτισε στην 8η θέση, ενώ τη δεύτερη, με την προσθήκη του Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν (Juan Sebastián Verón) ανέβηκε μέχρι την 6η, κερδίζοντας ευρωπαϊκό εισιτήριο για το Κύπελλο UEFA.
Η ώρα για το μεγάλο βήμα είχε φτάσει. Ο Καρεμπέ στα 27 του χρόνια, ώριμος ποδοσφαιρικά πλέον και καταξιωμένος ως ένα από τα κορυφαία αμυντικά χαφ της Ευρώπης, γρήγορος, δυνατός, μαχητής, τρεχαλατζής και πάντα ουσιώδης, μετακινήθηκε το καλοκαίρι του 1997 στη Ρεάλ Μαδρίτης, υπογράφοντας τετραετές συμβόλαιο με συνολική αμοιβή 741 εκατομμύρια πεσέτες (περίπου 4.5 εκ. ευρώ). Ήταν μια νίκη της "βασίλισσας", όχι μόνο στον αγωνιστικό σχεδιασμό της, αλλά και στην αιώνια κόντρα της με την Μπαρτσελόνα, αφού για αρκετούς μήνες πριν την μεταγραφή, τον διεκδίκησαν και οι "μπλαουγκράνα". Οι "μερένγκες" ξεκινούσαν για μια ακόμη σεζόν με μεγάλο όνειρο την επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης και την κατάκτηση της «séptima», του έβδομου δηλαδή Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Είχαν ήδη συμπληρωθεί τρεις δεκαετίες χωρίς το κορυφαίο τρόπαιο που στο ξεκίνημα του θεσμού είχε γίνει αποκλειστική υπόθεση της ομάδας του Τσαμαρτίν.
Η Ρεάλ του Γιουπ Χάινκες (Jupp Heynckes) ήταν μια υπερομάδα. Σαντιάγκο Κανιθάρες (Santiago Cañizares), Ρομπέρτο Κάρλος (Roberto Carlos), Φερνάντο Ιέρο (Fernando Hierro), Μανουέλ Σαντσίς (Monolo Sanchís), Φερνάντο Ρεδόνδο (Fernando Redondo), Ραούλ (Raúl), Νταβόρ Σούκερ (Davor Šuker), Πρέτραγκ Μιγιάτοβιτς (Predrag Mijatović), Κλάρενς Ζέεντορφ, Χοσέ Αμαβίσκα (José Amavisca), Γκούτι (Guti), Φερνάντο Μοριέντες (Fernando Morientes), Κριστιάν Πανούτσι(Christian Panucci)! Η προσθήκη του Καρεμπέ αποδείχθηκε καταλυτική. Οι "μπλάνκος" με μια ξέφρενη πορεία έφτασαν μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και το κατέκτησαν κερδίζοντας 1-0 την Γιουβέντους στην "Amsterdam Arena" με το γκολ του Μιγιάτοβιτς.
Ο Κριστιάν, παρών σε όλο το 90λεπτο, είχε κατακτήσει τον πρώτο πολύ μεγάλο τίτλο της καριέρας του. Μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες, εκτός από το σημαντικότερο τρόπαιο σε επίπεδο συλλόγων, θα «ανέβαινε» και στην κορυφή του κόσμου, κερδίζοντας με την εθνική ομάδα της Γαλλίας το Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι «τρικολόρ», με τον Καρεμπέ παρόντα στα τρία τελευταία ματς της διοργάνωσης (προημιτελικό με Ιταλία, ημιτελικό με Κροατία και τελικό με Βραζιλία), έφτασαν μέχρι τον τελικό, εκεί όπου διέλυσαν με 3-0 την «πληγωμένη» από την επιληπτική κρίση του Ρονάλντο την παραμονή του αγώνα, "σελεσάο". Ο Καρεμπέ και οι συμπαίκτες του, η μεγάλη φουρνιά των Ζινεντίν Ζιντάν (Zinedine Zidane), Φαμπιάν Μπαρτέζ (Fabien Barthez), Μαρσέλ Ντεσαγί (Marcel Desailly), Ντιντιέ Ντεσάν (Didier Deschamps), Μπιξέντε Λιζαραζού (Bixente Lizarazu), Εμανουέλ Πετί (Emmanuel Petit), Πατρίκ Βιεϊρά (Patrick Vieira), Γιούρι Τζορκαέφ (Youri Djorkaeff) κλπ, χάρισαν στη διοργανώτρια το πρώτο Μουντιάλ της ιστορίας της.
Σαν να υπήρχε κάποια αόρατη συνωμοσία συμπτώσεων, ο Καρεμπέ κατέκτησε δυο ακόμα μεγάλους τίτλους, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως το 1998. Ήταν το 2000, όταν ο Κριστιάν πήρε το δεύτερό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ και στη συνέχεια, λίγες εβδομάδες αργότερα, κατέκτησε με την Εθνική Γαλλίας το άλλο μεγάλο τρόπαιο που έλειπε από τη συλλογή του, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Ολλανδία. Εδώ όμως, σε αντίθεση με το 1998, δεν αγωνίστηκε ούτε στον έναν, ούτε στον άλλο τελικό, παρακολουθώντας αμφότερους από τον πάγκο.
Οι "μερένγκες" σκόρπισαν εύκολα 3-0 τη Βαλένθια μέσα στο "Σταντ ντε Φρανς", το οποίο είχε σταθεί για μια ακόμα φορά γούρικο για τον Καρεμπέ. Αμέσως μετά, η παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία, ταξίδεψε στις Κάτω Χώρες και πραγματοποίησε μια επική ανατροπή στον τελικό, απέναντι στην Ιταλία, ισοφαρίζοντας το 0-1 στις καθυστερήσεις του αγώνα με το γκολ του Σιλβέν Βιλτόρ (Sylvain Wiltord), για να πάρει τη νίκη και το τρόπαιο με την ονειρεμένη βολίδα του Νταβίντ Τρεζεγκέ (David Trezeguet) στην παράταση. Ο Καρεμπέ αγωνίστηκε μόλις σε ένα ματς στη διοργάνωση, στην ήττα με 2-3 από την Ολλανδία στον όμιλο. Όμως δεν είχε χορτάσει τίτλους. Βλέποντας ότι είχε χάση τη θέση του στην ενδεκάδα της Ρεάλ, αποφάσισε να αναζητήσει καινούργιο προορισμό. Οι "μερένγκες" τον παραχώρησαν στην αγγλική Μίντλεσμπρο για 2.1 εκατομμύρια λίρες στερλίνες (κάτι λιγότερο από 3 εκ. ευρώ).
Στην Αγγλία ο Καρεμπέ έμεινε μόνο μια σεζόν (2000/01) και στη συνέχεια δέχτηκε μια πολύ μεγάλη πρόταση από τον Ολυμπιακό. Η Μίντλεσμπρο πήρε κοντά στο ένα δις δραχμές και ο Γάλλος υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τους "ερυθρόλευκους". Ο Κριστιάν κατέκτησε δυο πρωταθλήματα Ελλάδας με την ομάδα του Πειραιά, πριν επιστρέψει στη Γαλλία για να ολοκληρώσει την καριέρα του στη Μπαστιά, αφού πρώτα είχε κάνει ένα σύντομο πέρασμα από την ελβετική Σερβέτ.
Η ευαισθησία του Καρεμπέ για θέματα που αφορούν την κοινωνία, είναι δεδομένη. Ο ίδιος συνδυάζει τα επαγγελματικά του με δράσεις που στόχο έχουν να βοηθήσουν τους αδύναμους. Οι σχέσεις του με την FIFA, η συμμετοχή του σε προγράμματα που προωθούν το ποδόσφαιρο σε χώρες του τρίτου κόσμου, η συνεργασία του με φορείς, συλλόγους και παράγοντες στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, όλα αυτά είναι τα δικά του "όπλα" στην προσπάθειά του να εφαρμόσει σε κάθε ευκαιρία αυτό που ο ίδιος ονομάζει "διεθνισμό" του ποδοσφαίρου. Ο Κριστιάν Καρεμπέ είναι αναμφίβολα μια μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Αλλά είναι και κάτι παραπέρα από αυτό. Είναι ένας πρέσβης του αθλητισμού και της ευγενούς άμιλλας, ένας ακούραστος "εργάτης" που υπηρετεί τα δικά του πιστεύω και ιδανικά.
Ο "φιλόσοφος" συνεχίζει, ως "απόμαχος" πλέον, να νιώθει το ίδιο πάθος που τον έκανε να αγαπήσει το ποδόσφαιρο και να διαγράψει μια πολύ μεγάλη πορεία, κερδίζοντας τρόπαια, τα οποία σίγουρα ζηλεύουν παίκτες όπως ο Μέσι ή ο Κριστιάνο. Η μεγαλύτερη κατάκτησή του όμως, δεν έχει να κάνει με τους τίτλους, αλλά με τον σεβασμό του στην ανθρώπινη ύπαρξη και την προσπάθεια που καταβάλλει ώστε να υπάρχει ένα καλύτερο αύριο για όλους. Οι καταβολές από την Νέα Καληδονία είναι ριζωμένες πολύ βαθιά μέσα του και το χρήμα και η δόξα δεν τις επηρέασαν.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος (Club), Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- 1990–1995: Football Club de Nantes, 130 (5)
- 1995–1997: Unione Calcio Sampdoria, 62 (6)
- 1997–2000: Real Madrid Club de Fútbol, 51 (1)
- 2000/01: Middlesbrough Football Club, 33 (4)
- 2001/04: Oλυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 88 (5)
- 2004/05: Association du Servette Football Club, 23 (2)
- 2005/06: Sporting Club de Bastia, 7 (0)
Σύνολο καριέρας: 414 (23)
Διεθνής
- 1992–2002: Γαλλία, 53 (1)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Nantes
- Πρωτάθλημα Γαλλίας: 1994/95
- Κύπελλο Γαλλίας: φιναλίστ το 1992/93
Με την Real Madrid
- UEFA Champions League: 2 (1997/98, 1999–2000)
- Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1998
- UEFA Super Cup: φιναλίστ το 1998
Με τον Ολυμπιακό
- Πρωτάθλημα Ελλάδος: 2 (2001/02, 2002/03)
- Κύπελλο Ελλάδος: φιναλίστ 2 (2001/02, 2003/04)
Διεθνείς
Με την Γαλλία
- Παγκόσμιο Κύπελλο: 1998
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 2000
- Κύπελλο Συνομοσπονδιών: 2001
Προσωπικές Διακρίσεις
- Παίκτης της Χρονιάς για την Ωκεανία: 2 (1995, 1998)
- Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής: 1998
