Κώστας Πολυχρονίου

Ο Έλληνας, κυρίως αμυντικός, μέσος Κώστας Πολυχρονίου, γεννήθηκε  στις 12 Νοεμβρίου του 1936 στο Πλατανιστό της Εύβοιας. Αγωνίστηκε σε όλη του την καριέρα στον Ολυμπιακό Πειραιώς, κατακτώντας 6 Πρωταθλήματα Ελλάδος, 8 κύπελλα και 1 Βαλκανικό κύπελλο. Ο Μάρτον Μπούκοβι (Márton Bukovi) έκανε τον Ολυμπιακό κυρίαρχο, στηριζόμενος στην εμπειρία του  Πολυχρονίου και τη φοβερή τριάδα των Γιώργου Σιδέρη, Βασίλη Μποτίνου και Νίκου Γιούτσου. Ήταν το «λιοντάρι» του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδος, ένας από τους  σταθερότερους ποδοσφαιριστές που γνώρισαν ως τώρα οι φίλαθλοι. Διακρινόταν από το αλύγιστο πείσμα του και την μαχητικότητά του. Χαλύβδινος ποδοσφαιριστής ήξερε να ακινητοποιεί τα μεγαλύτερα αστέρια του κόσμου. Στην Εθνική είχε 27 συμμετοχές. Το 1958 ψηφίστηκε από τον ΠΣΑΤ ως ο Καλύτερος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς στην Ελλάδα.

Από όταν ήταν μωρό, η οικογένεια, οι γονείς με τα 4 κορίτσια και 2 αγόρια, μετακόμισε στη Κυψέλη, ενώ αργότερα ήλθε στην Παιανία. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από μια μικρή ομάδα, τη Σέζα χωρίς δελτίο, ερασιτεχνικά. Αργότερα αγωνίστηκε με τον Παμπαιανικό. Μια Κυριακή θα έπαιζε ο Παμπαιανικός με τον Πανλαυρεατικό, φιλικό αγώνα, αλλά το φορτηγό που μετέφερε την ομάδα έμεινε στο δρόμο. Έπαιξαν έτσι ένα οικογενειακό διπλό. Κάποιος σκούντηξε τον Πολυχρονίου,  λέγοντάς του: «άντε μικρέ μπες να ξεκινήσουμε»! Έπαιξε εξτρέμ και έβαλε 3 γκολ, κάνοντας εκπληκτικό ματς.

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού, ο Χάρι Γκέιμ (Harry Game), έμαθε για τον Πολυχρονίου και τη μεγάλη του αξία και παρά την επιθυμία να τον δει στην προπόνηση, ο «κόκκινος» προπονητής του στην  ομάδα του Παμπαιανικού τον έστειλε στον Γιάννη Χέλμη, προπονητή του Ολυμπιακού! Ο Χέλμης ήθελε να τελειώσει το Γυμνάσιο και μετά να τον ανεβάσει στην πρώτη ομάδα, κάτι που έγινε το 1965. Όταν υπέγραψε στον Ολυμπιακό του έδωσαν ένα δεκάρικο και μια πορτοκαλάδα, που την ήπιε από μισή με ένα οπαδό του ΟΣΦΠ! Ο σπουδαίος Δαρίβας διέκρινε το θράσος και την αυτοπεποίθησή του, ενώ ο Χέλμης δήλωσε θαμπωμένος από τις ικανότητές του: «αυτός θα σας βράσει τα κόλλυβα»!

Ντεμπουτάρισε εναντίον της Ελευσίνας ως χαφ, επειδή πήρε νερό το μηχανάκι του Μπάμπη Κοτρίδη και «έμεινε» κάπου στο Σκαραμαγκά! Στο δεύτερό του ματς εναντίον του Ατρόμητου, σκόραρε 4 φορές! Από τους τελικούς κυπέλλου που συμμετείχε ξεχωρίζει αυτός του 1960, όπου στο επαναληπτικό του 1-1 (Λ. Αλεξάνδρας) κέρδισε στο Φάληρο μόνος του τον Παναθηναϊκό πετυχαίνοντας τα 2 από τα 3 γκολ της ομάδας (3-0), αλλά και του 1962 που δεν τελείωσε ποτέ καθώς οι θεατές υποψιασμένοι ότι οι δυο ομάδες επεδίωκαν την ισοπαλία, ώστε να παίξουν επαναληπτικό αγώνα (επιπλέον έσοδα), πέταγαν αντικείμενα. Με τη μεγάλη καθυστέρηση όμως από την έναρξη του αγώνα είχε πέσει ήδη το σκοτάδι (το γήπεδο δεν είχε ακόμη προβολείς), με αποτέλεσμα ο Ελβετός διαιτητής Μελέ να διακόψει τον αγώνα στο 7΄ της παράτασης! Ο εκπληκτικός Βασίλης Μποτίνος τόνισε πολύ εύστοχα ότι ήταν 15 χρόνια μπροστά από όλους και ένας  εκ των κορυφαίων  Ελλήνων αμυντικών. Έχει 146 συμμετοχές στην Α' Εθνική και 23 γκολ.

Στο περίφημο φιλικό με τη Σάντος, στις 4 Ιουνίου του 1961, που τελείωνε την ευρωπαϊκή της περιοδεία αήττητη, ήταν ο προσωπικός αντίπαλος του μεγάλου Πελέ, που ήδη είχε κατακτήσει το πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο. Με αρχηγό τον Κοτρίδη στο τελευταίο ματς της καριέρας του, ο Ολυμπιακός κέρδισε με 2-1. Την επόμενη μέρα το ΦΩΣ έγραφε: «Ο Πολυχρονίου διέλυσε τον Πελέ», ενώ η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ: «Στους Στεφανάκο & Πολυχρονίου που έπαιξαν σωστά & δυνατά οφείλεται η νίκη. Ο 2ος σκληρός μαχητής περιόρισε τη δυναμική του Πελέ»!

Ο ίδιος περιγράφει:

"Η Σάντος ήταν η μεγαλύτερη ομάδα του πλανήτη τότε. Έκανε μια τουρνέ στη Ευρώπη, είχε κάνει 19 παιχνίδια και είχε μια ισοπαλία με την Ίντερ του Τροπατόνι και τη μοναδική ήττα από τον Ολυμπιακό. Η Σάντος παίζει πρώτα με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Τους κερδίζει με 3-2 και 3-0 αντίστοιχα. Καθόμαστε μαζί με τον Τζίνα Σιμονόφσκι και παρακολουθώ όλες τις κινήσεις του Πελέ, λέω στον Τζίνα όταν παίξουμε εμείς με Σάντος εγώ μόνο Πελέ θα πιάσω. Εκείνος μου είπε πως τρεις παίχτες δεν είναι ικανοί να τον σταματήσουν αλλά το βράδυ αυτό ήμουν τελικά η σκιά του Πελέ. Εγώ είχα εντοπίσει κάτι που δεν το είχε δει κανένας προπονητής.

Αν ο Πελέ σε έβαζε πρόσωπο τρία μέτρα τον έχανες, σε πέρναγε δεξιά, αριστερά σαν σταματημένο. Έτσι δεν τον άφηνα να πάρει την μπάλα και να φύγει, την διεκδικούσαμε μαζί. Ή θα την κέρδιζα εγώ ή κανείς, στον αέρα είχα εγώ υπεροχή. Σε κάποιο λεπτό του αγώνα ο Κοτρίδης με τον Σορμάνι είχαν πιαστεί στα χέρια και έτρεχε εκεί και ο Πελέ, τον πιάνω αγκαλιά για να μην τον δω σε επεισόδιο γιατί τον είχα σαν θεό μου. Δεν τον χτύπησα ποτέ. Απλά τον έπαιζα δυνατά για να μην ακουμπήσει την μπάλα. Έτσι στο 75’ σε μια μονομαχία στον αέρα έκανε ότι τραυματίσθηκε και αποχώρισε από τον αγώνα εκνευρισμένος. Την επόμενη χρονιά, το 1962, παίξαμε με την Ντούγκλα Πράγας του Γιόζεφ Μάζοπουστ. Είχε βγει πρώτος παίκτης της Ευρώπης. Τον εξουδετέρωσα πλήρως κι αυτόν, φέραμε στο Καραϊσκάκης 0-0" 

Στις 22 Μαΐου του 1962, συμμετείχε σ’ ένα  ακόμη σπουδαίο φιλικό του Ολυμπιακού, την νίκη με 1-0 εναντίον της Μπαρτσελόνα, με γκολ του Σιδέρη.

Για την διεθνή του παρουσία, μιλάει ο ίδιος:

"Ξεκίνησα από την Εθνική Νέων το 1955 και σε κάποιο παιχνίδι με την Ισπανία, εκτός έδρας, δεν με είχαν στην αποστολή και βρήκα την ευκαιρία να καταταγώ το 1956 στο Λιμενικό. Εκεί γνώρισα τον Δημήτρη Καλαντζή, ήταν σημαιοφόρος, και είχε παίξει στον Άρη Θεσσαλονίκης και στην Εθνική Ελλάδος. Είχε γίνει ο προστάτης μου στο Λιμενικό. Το 1956 φέρνει ο Δημήτρης Καρέλλας, πρόεδρος του Εθνικού Πειραιώς, τους φυγάδες της Εθνικής Ενόπλων Ουγγαρίας με τους μεγάλους παίκτες Πούσκας, Γκροσιτς, Κόκσιτς, Μπόζικ, Χιντεγκούντι. Παίζουν με τον Εθνικό στο Καραϊσκάκης και τον συντρίβουν με 7-1. Την επόμενη βδομάδα θα έπαιζαν οι Ούγγροι με την δική μας Εθνική Ενόπλων. Έρχεται στο Λιμενικό ένα τζιπ και ζητάνε τον Κώστα Πολυχρονίου να μεταβεί στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει στην Εκάλη η Εθνική Ενόπλων.

Εκεί, ήταν τα μεγάλα ονόματα Λινοξυλάκης, Υφαντής, Νεστορίδης, Λουκανίδης, Θεοδωρίδης Παπαεμανουήλ, , Στεφανάκος κ.α. Και με βάζει ο προπονητής να πιάσω τον Πούσκας. Νικάμε την Εθνική Ενόπλων της Ουγγαρίας με 2-1 και έχω διαλύσει τον καλπάζοντα Συνταγματάρχη Φέρενς Πούσκας. Την άλλη μέρα το ΦΩΣ έγραφε «ο Πολυχρονίου διέλυσε τον Πούσκας». Την επόμενη μέρα με κάλεσαν στην Εθνική Ελλάδος, αυτό ήταν το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας μου. Το επόμενο θύμα μου ήταν ο Ζίστ Φονταίν, ο σέντερ-φορ της Εθνικής Γαλλίας που βγήκε πρώτος σκόρερ στο Μουντιάλ της Σουηδίας το 1958 με 13 τέρματα, ρεκόρ που δεν έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα.

Στη συνέχεια, παίζει η Εθνική Ελλάδος με την Εθνική Γαλλίας στο Πάρκ-ντε Πρένς στις 1-10-1958 προκριματικά κυπέλλου Εθνών Ευρώπης. Παίζουν : Ελλάδα Θεοδωρίδης-Παπουλίδης-Λινοξυλάκης (αρχηγός) Στεφανάκος-Λουκανίδης-Πολυχρονίου-Εμμανουηλίδης-Θεοφάνης-Υφαντής-Χολέβας – Γαλλία Κολονά-Κεμπέλ-Λαφόν-Λερόν-Παβέρν-Μαρσέλ-Ντουί-Ζίστ Φονταίν-Κοπά-Ζιζοσκί-Βενσάν. Με βάζει ο προπονητής να πιάσω τον Ζίστ Φονταίν και τον συγκράτησα, παρά το γεγονός ότι χάσαμε με 7-1 και ο Φονταίν έβαλε 2 γκολ 26’ και 83’. Ο Σάββας Θεοδωρίδης ήταν ο ήρωας του αγώνα. Για την Ελλάδα το γκολ πέτυχε ο Ηλίας Υφαντής. Από την Γαλλία τα άλλα γκολ πέτυχαν οι Κοπά 23’, Ζιζοσκί 30’ και 27’, Βενσάν 62’ και 86’. Την επόμενη μέρα ο δημοσιογράφος της ΕΚΙΠ Γαλλίας Γκαμπριέλ Ανό με είχε μέσα στα τρία καλύτερα χαφ της Ευρώπης, οι άλλοι δύο ήταν ο Φέρενς Πούσκας και ο Ρώσος Νέτο που είχε περάσει από τον Πανιώνιο ως προπονητής

Εκείνη την περίοδο 1957-58 με είχαν ψηφίσει οι δημοσιογράφοι καλύτερο ποδοσφαιριστή της Ελλάδος ανάμεσα σε μεγάλους παίκτες (Λουκανίδη, Λινοξυλάκη, Νεστορίδη, Υφαντή, Μπέμπη, Θεοδωρίδη, Κοτρίδη, Γ.Ιωάννου, Ρωσσίδη, Πανάκη, Παπαεμανουήλ, Δερμάτη) κ.α. Το έπαθλο μου το παρέδωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής .

Επίσης στις 11-4-1962 είχε έρθει στο Καραϊσκάκης η Γαλατασαράι για φιλικό και έπαιζε ένας μεγάλος παίκτης ο Ρετσέπ. Δεν τον άφησα να ακουμπήσει την μπάλα, νικήσαμε 1-0 με γκολ του Στέλιου Ψύχου. Ήξερε λίγα ελληνικά και είπε «όταν έρθεις στην Τουρκία θα σε «καθαρίσω». Στην ρεβάνς στις 24-10-1962 στην Κωνσταντινούπολη, τον περίμενα αλλά δεν έπαιξε. ‘Ήρθαμε 1-1 με σκόρερ τους Αρ .Παπάζογλου 6’ και Μπετίν 78’.

Επίσης, στη δεκαετία του 1960, ήμουν μέσα στην καλύτερη ενδεκάδα που ψήφιζαν οι δημοσιογράφοι.

Με την Εθνική ως παίχτης είχε 27 συμμετοχές. Ντεμπούτο έκανε εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (0-0) για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1958. Η Εθνική τερμάτισε 3η στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας του 1966 (ΕΣΣΔ 10, Ουαλία 6, Ελλάδα 5, Δανία 3) και 2η στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού 2 χρόνια μετά και πάλι πίσω από την ΕΣΣΔ.

Με το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του ακολούθησε καριέρα προπονητή. Ξεκίνησε τη σεζόν 1979/80 στη Α.Ε .Λάρισας. Συνέχισε το 1981/82 στη Ρόδο, το 1983/84 στη Δόξα Δράμας, το 1984 στον Απόλλωνα Σμύρνης, το 1987 στον Λεβαδειακό και το 1993/94 στον πάγκο του Ολυμπιακού. Το 1994  διαδέχθηκε στον πάγκο της Εθνικής τον Αλκέτα Παναγούλια μετά το Μουντιάλ του 1994 στην Αμερική και μέχρι το 1998, ήταν ο εθνικός εκλέκτορας. Σε 34 αγώνες πέτυχε 17 νίκες, 6 ισοπαλίες και 11 ήττες. Ατύχησε στα Προκριματικά του Μουντιάλ 1998, όπου, αν και άξιζε τη πρόκριση, έμεινε στην τρίτη θέση πίσω από Δανία (Σμάιχελ, αδερφοί Λάουντρουπ) και Κροατία (Μπίλιτς, Ασάνοβιτς, Προσινέτσκι, Βλάοβιτς,Σούκερ, Μπόμπαν, Μπόκσιτς), με 14 πόντους, έναντι 17 και 15 αντίστοιχα.Ό ίδιος λέει «αν έμπαινε το γκολ του Αλεξανδρή με τη Δανία ή αν δεν χάναμε από την Κροατία στο Καυτανζόγλειο θα ήμασταν στα τελικά», θεωρώντας κακή την επιλογή αυτής της έδρας!

Ξεχώριζε ως δυσκολότερο αντίπαλο τον Μίμη Παπαϊωάννου, που είχε καλό πάτημα, δύναμη και χαμηλό κέντρο βάρους, αλλά και τον Κώστα Νεστορίδη με το φοβερό, όπως έλεγε, σπάσιμο μέσης. Στα ύστερα της ζωής του, υπήρξε ελαιοπαραγωγός, ενώ διετέλεσε  και αναπληρωτής διευθυντής του σταδίου ΟΑΚΑ. Ο Κώστας Πολυχρονίου, πέθανε την 1η Ιουνίου του 2018, σε ηλικία 81 ετών, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο. 

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• 1954-1968: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς 305 (38)

Διεθνής

• 1957-1967: Ελλάδα 27 (0)

Προπονητική καριέρα

• 1979/80: Αθλητική Ένωση Λάρισας
• 1981/82: Αθλητικός Σύλλογος Ρόδος
• 1983/84: Γυμναστικός Σύλλογος Δόξα Δράμας
• 1984: Γυμναστικός Σύλλογος Απόλλων Σμύρνης
• 1987: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Λεβαδειακός
• 1993/94: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
• 1994-1998: Ελλάδα
• 1999: Αθλητικός Όμιλος Ιωνικός Νίκαιας
• 2001: Πανηλειακός Αθλητικός Όμιλος Πύργου

Τίτλοι

• Πρωτάθλημα Ελλάδος : 7 (1954/55, 1955/56,1956/57, 1957/58, 1958/59, 1965/66, 1966/67
• Κύπελλο Ελλάδος : 9 (1953/54, 1956/57, 1957/58, 1958/59,  1959/60,  1960/61,  1962/63,  1964/65, 1967/68)
• Πρωτάθλημα Πειραιά : 1954/55, 1955/56, 1956/57, 1957/58, 1958/59
• Βαλκανικό Κύπελλο : 1963

ΠΗΓΕΣ: evrytanika.gr - koinoniki.gr