Λοράν Μπλαν: Ο Πρόεδρος

Ο Γάλλος κεντρικός αμυντικός Λοράν Μπλαν (Laurent Blanc Robert) γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου του 1965 στο Αλέ, μια πόλη στις όχθες του ποταμού Γαρούνα, βόρεια-βορειοδυτικά της Νιμ στη Νότιο Γαλλία. Έχει το παρατσούκλι «Le President» (Ο Πρόεδρος), το οποίο του το κόλλησαν μετά από θητεία του στην Μαρσέιγ, αφιέρωμα για τις ηγετικές του ικανότητες. Έπαιξε επαγγελματικό ποδόσφαιρο για πολλούς συλλόγους, συμπεριλαμβανομένης της Μονπελιέ, της Νάπολι, της Μπαρτσελόνα, της Μαρσέιγ, της Ίντερ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, για τις οποίες συχνά αγωνιζόταν στη θέση του λίμπερο/σκούπας. Είναι επίσης, ένας πρώην Γάλλος διεθνής, κερδίζοντας 97 συμμετοχές και σκοράροντας 16 διεθνή τέρματα. Εκπροσώπησε τη χώρα του σε πολλά διεθνή τουρνουά, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, διοργανώσεις που κατέκτησε η Γαλλία. Στις 28 Ιουνίου του 1998, σκόραρε το πρώτο Χρυσό Γκολ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων εναντίον της Παραγουάης.

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στη Μπορντό το 2007, κερδίζοντας εθνικούς τίτλους, συμπεριλαμβανομένου του γαλλικού πρωταθλήματος 2008/09. Μετά την αποχώρησή του το 2010, έγινε ο προπονητής της γαλλικής εθνικής ομάδας μέχρι το 2012, αντικαθιστώντας τον Ρεϊμόντ Ντομενέκ (Raymond Domenech) στον απόηχο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, οδηγώντας την ομάδα στα προημιτελικά του Euro του 2012. Το 2013, ανέλαβε την Παρί Σεν Ζερμέν, κερδίζοντας κι άλλες  τιμητικές διακρίσεις. Μετά από 3 χρόνια επιτυχημένης πορείας με τους Παριζιάνους, έφυγε από το σύλλογο, τον Ιούνιο το 2016. 

Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στις εφηβικές ομάδες της Μονπελιέ, το 1981, και μετά από 2 χρόνια υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό του συμβόλαιο. Αρκετά καλός από τεχνικής άποψης, αλλά αργός, ξεκίνησε να παίζει ως μεσοεπιθετικός και βοήθησε την ομάδα να ανέβει στην Α’ κατηγορία το 1987. Οπισθοχώρησε στο κέντρο της άμυνας, ακούγοντας την συμβουλή τού, τότε, προπονητή του Μισέλ Μεζί (Michel Mézy), διαθέτοντας και τα σωματικά προσόντα (1,91 μ, 82 kg), αλλά και την ψυχραιμία που απαιτεί η θέση. Κατάφερε να σκοράρει τουλάχιστον 12 γκολ σε κάθε περίοδο, μέχρι το 1991 για την Μονπελιέ! Τα περισσότερα με πέναλτι και κεφαλιές. Κατέκτησε μαζί της το Κύπελλο Γαλλίας του 1990, σκοράροντας ένα γκολ στον τελικό. Ο Μπλάν έγινε και παραμένει, ένας από τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών για την Μονπελιέ, με 84 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις!

Το 1991, έκανε την πρώτη του μεταγραφή στο εξωτερικό, υπογράφοντας για την Νάπολι στην ιταλική Serie A. Παρά την αξιοπρόσεκτη παρουσία του, καταφέρνοντας να σκοράρει και έξι γκολ, ένιωθε σαν να μην μπορούσε να ξετυλίξει πλήρως τις δυνατότητές του και μετά από ένα χρόνο επέστρεψε στη Γαλλία για  ένα χρόνο στη Νιμ και στη συνέχεια για 2 χρόνια την Σεντ Ετιέν. Όχι μόνο επιβλήθηκε ως ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στο πρωτάθλημα, αλλά σκόραρε και 13 γκολ στην τελευταία του σεζόν με την Σεντ Ετιέν.

Ωστόσο, εκείνη την περίοδο, ο σύλλογος ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα υποβιβαστεί, καταφέρνοντας να μείνει στην Α’ κατηγορία, επειδή η Μαρσέιγ δεν είχε τη δυνατότητα να επιστρέψει σ’ αυτήν, λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε. Ο Γκι Ρου (Guy Roux), ο εμβληματικός προπονητής της Οσέρ, εντυπωσιασμένος από το Μπλαν, που έψαχνε τον αντικαταστάτη του Ολλανδού Φρανκ Φερλάατ (Frank Verlaat), τον έπεισε να υπογράψει στην Οσέρ το 1995. Παρά το τραυματισμό του στην αρχή της περιόδου, επανήλθε σύντομα και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιτυχία του double αυτής της περιόδου του συλλόγου της Βουργουνδίας.

Οι εμφανίσεις του στον αγωνιστικό χώρο, συνεπικουρούμενες από την επιτυχία της Οσέρ, έστρεψαν την προσοχή αρκετών μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, πάνω του. Τελικά υπέγραψε για τη Μπαρτσελόνα. Και η δεύτερη εμπειρία στο εξωτερικό δεν είναι τόσο επιτυχής όσο θα μπορούσε να ελπίσει. Ο Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος εισηγήθηκε την απόκτηση και τον έπεισε να υπογράψει για Barça, απολύθηκε την ίδια μέρα που ο Μπλαν συμφώνησε να ενταχθεί στον σύλλογο. Κατέκτησε το Σούπερ Καπ Ισπανίας εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά στην συνέχεια τραυματίστηκε. Επανήλθε σχετικά γρήγορα, αλλά αποβλήθηκε κατά τη διάρκεια του προημιτελικού του Κυπέλλου Κυπελλούχων εναντίον της ΑΙΚ Στοκχόλμης. Εν συνεχεία, ένας ακόμα τραυματισμός σ’ έναν αγώνα με την Εξτρεμαδούρα, τον υποχρέωσε να χάσει το «κλάσικο» με την Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά και τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων εναντίον της Παρί Σεν Ζερμέν. Μετά από αυτή την απογοητευτική σεζόν και μόλις ένα χρόνο πριν από τη διοργάνωση του Παγκόσμιο Κύπελλο, που θα γινόταν στην Γαλλία, αποφάσισε να εγκαταλείψει τον μεγάλο ισπανικό σύλλογο.

"Le President" 

Ο Ρολάν Κουρμπίς (Rolland Courbis), προπονητής τότε της Μαρσέιγ, κατάφερε να τον πείσει να συνεχίσει την καριέρα στον σύλλογο του λιμανιού, η οποία αποδείχθηκε ευεργετική τόσο για το σύλλογο όσο και για το Μπλαν. Γρήγορα έγινε ο ηγέτης της ομάδας και την βοήθησε να τερματίσει στην τιμητική τέταρτη θέση στην πρώτη του σεζόν, σκοράροντας 11 γκολ και κερδίζοντας το παρατσούκλι «Le President» (Ο Πρόεδρος). 

Η περίοδος 1998/99, η πρώτη μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από την Γαλλία ήταν ταυτόχρονα επιτυχής και απογοητευτική για τον Μπλαν και τη Μαρσέιγ, δεδομένου ότι τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα, με ένα βαθμό πίσω από την Μπορντό, και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου UEFA, χάνοντας 3-0 από την Πάρμα, στο Λουζνίκι της Μόσχας (Luzhniki Stadium, Moscow). Μετά από 2 εξαιρετικές χρονιές στην Μασσαλία, μεταγράφηκε στην Ίντερ του Μιλάνου, όπου ήταν από τους πρωταγωνιστές του συλλόγου, κερδίζοντας μάλιστα τον τίτλο του Καλύτερου Παίκτη της Χρονιάς για την Ίντερ (Pirata d'Oro) το 2000.

Ο αναμορφωτής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, είχε προσπαθήσει να δελεάσει το Μπλαν αρκετές φορές από το 1996 και τελικά, το πέτυχε το 2001. Παρά την ηλικία του, 35 ετών, παρουσιάστηκε ώστε να αντικαταστήσει τον απερχόμενο Γιάπ Σταμ (Jaap Stam). Επικρίθηκε για κακές αποδόσεις κατά τους πρώτους μήνες της παραμονής του στο «Old Trafford», οι οποίες επιδεινώθηκαν από πέντε γρήγορες ήττες της Γιουνάιτεντ στη σεζόν 2001/02 (Νιούκαστλ, Μπόλτον, Λίβερπουλ, Αρσεναλ και Τσέλσι). Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση δύο χρόνια αργότερα, το 2003, έχοντας βοηθήσει την ομάδα στην κατάκτηση της Premier League της περιόδου 2002/03. Ο ίδιος σκόραρε 4 γκολ κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ένα από αυτά ήρθε στο πρωτάθλημα εναντίον της Τότεναμ, και τα άλλα 3 σημειώθηκαν όλα στο Champions League, σε παιχνίδια κόντρα στον Ολυμπιακό και την Μποαβίστα (εντός και εκτός). Κατά την παραμονή του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ήταν γνωστός στους οπαδούς με το παρατσούκλι «Larry White».

O Λοράν Μπλαν κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων του 1988, με την Γαλλία, νικώντας την Ελλάδα στον τελικό. Ανακυρήχθηκε  και ως ο Καλύτερος Παίκτης του Τουρνουά από την UEFA. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1989, έκανε το ντεμπούτο του για την εθνική ομάδα κατά της Ιρλανδίας. Η Γαλλία, στη συνέχεια, στην ανανέωση μετά την αποχώρηση πολλών βασικών παικτών, δεν κατάφερε να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990. Λίγο μετά από αυτό, ξεκίνησε ένα εντυπωσιακό αήττητο σερί 19 παιχνιδιών, μεταξύ των οποίων 8 νίκες σε 8 αγώνες για τα προκριματικά του Euro τοy 1992, που τους κατέστησε ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης. Ωστόσο, αποκλείστηκαν από την μετέπειτα νικήτρια, Δανία.

Απέτυχε να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, επικρινόμενος έντονα γι’ αυτό, όπως και η υπόλοιπη ομάδα στην εντός έδρας ήττα από την Βουλγαρία στο τελευταίο αγώνα των προκριματικών. Απογοητευμένος, αποφάσισε να αποσυρθεί από την εθνική ομάδα. Ο νέος εκλέκτορας Εμέ Ζακέ (Aimé Jacquet), όταν ανέλαβε τη θέση του στην εθνική ομάδα, κατέστησε μία από τις προτεραιότητές του να τον πείσει να αλλάξει την απόφασή του. Ο Μπλαν επέστρεψε στην ομάδα για τα προκριματικά του Euro του 1996 και σκόραρε στη νίκη 4-0 επί της Σλοβακίας. Στα τελικά, έφτιαξε ένα ιδιαίτερα καλό κεντρικό αμυντικό δίδυμο σε συνεργασία με τον Μαρσέλ Ντεσαγί (Marcel Desailly). Πέτυχε το πρώτο γκολ της Γαλλίας στο τελευταίο παιχνίδι της Φάσης των Ομίλων εναντίον της Βουλγαρίας στην νίκη νε 3-1. Στα προημιτελικά με την Ολλανδία στο «Anfield» σκόραρε το νικητήριο πέναλτι της Γαλλίας στην διαδικασία, αφού το παιχνίδι και η παράταση είχαν τελειώσει 0-0. Η Γαλλία αποκλείστηκε στα ημιτελικά από την Τσεχία, πάλι στα πέναλτι, με τον ίδιο πάντως να σκοράρει το δικό του.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, το οποίο έγινε στην πατρίδα του, η παρουσία του ήταν καταλυτική για την μετέπειτα επικράτηση της γαλλικής ομάδας. Στις 28 Ιουνίου του 1998, σκόραρε το πρώτο ποτέ «χρυσό γκολ» στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, κόντρα στην Παραγουάη στο γύρο των 16. Στα προημιτελικά, βοήθησε τη Γαλλία σκοράροντας το τελικό πέναλτι στην διαδικασία, ύστερα από το 0-0 του αγών και της παράτασης.

Δεν αγωνίστηκε στον τελικό, λόγω της αποβολής του στον ημιτελικό μετά από χτύπημα στον Σλάβεν Μπίλιτς (Slaven Bilić), αν και επιμένει ότι ο Μπίλιτς προσποιούνταν, ασκώντας του έντονη κριτική εκ των υστέρων. Η αποβολή του αυτή, ήταν η πρώτη και μοναδική κόκκινη κάρτα της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας του. Παρά την απουσία του Μπλαν, η Γαλλία σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά στην ιστορία της μετά την νίκη με 3-0 επί της Βραζιλία στο «Stade de France». Τα δύο γκολ που δέχτηκε η Γαλλία κατά τη διάρκεια του τουρνουά, ήταν ένα νέο ρεκόρ για τον νικητή του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το ρεκόρ ισοφαρίστηκε από την Ιταλία το 2006 και στην Ισπανία το 2010.

Ήταν επίσης βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Euro 2000, κατά το οποίο, παρά το γεγονός ότι είχε επικριθεί για την ηλικία του και την έλλειψη ταχύτητας κατά τη διάρκεια των προκριματικών, αποδείχθηκε εξαιρετικά αξιόπιστη λύση στην άμυνα, σκοράροντας το πρώτο γκολ της Γαλλίας στο τουρνουά εναντίον της Δανίας, στη φάση των ομίλων. Ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το διεθνές ποδόσφαιρο με το τέλος της διοργάνωσης, ακολουθώντας το παράδειγμα του αρχηγού του Ντιντιέ Ντεσαν (Didier Deschamps0. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 2000, έπαιξε τον τελευταίο αγώνα του για τους «Τρικολόρ» σε ένα φιλικό με την Αγγλία στο Παρίσι.

Ήταν γνωστός για το φίλημα στο κεφάλι του καλού του φίλου, τερματοφύλακα Φαμπιάν Μπαρτέζ (Fabien Barthez) πριν από την έναρξη του κάθε αγώνα, ως γούρι, μια διαδικασία που οι δύο τους επαναλάμβαναν ως τελετουργικό, ακόμα κι όταν έπαιξαν μαζί για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά μόνο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Συνολικά, κατέγραψε 97 παρουσίες με τα γαλλικά εθνικά χρώματα και σημείωσε 16 γκολ. Το 1999, οι αναγνώστες του περιοδικού France Football τον ψήφισαν ως τον τέταρτο καλύτερο Γάλλο Παίκτη Όλων των Εποχών, πίσω από Μισέλ Πλατινί,  τον Ζινεντίν Ζιντάν, και τον Ρειμόντ Κοπά.

Στις 8 Ιουνίου του 2007, ανέλαβε προπονητής της Μπορντό. Στην πρώτη του σεζόν στον πάγκο, οδήγησε την ομάδα στη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και κέρδισε τον τίτλο του Προπονητή της Χρονιάς. Η δεύτερη σεζόν του ήταν εξαιρετικά επιτυχής, καθώς η Μπορντό κέρδισε τα τελευταία 11 παιχνίδια της σεζόν, θέτοντας ένα νέο γαλλικό ρεκόρ για συνεχόμενες νίκες και έκλεισε το πρωτάθλημα 3 βαθμούς μπροστά από τη Μαρσέιγ, έχοντας ήδη κερδίσει το Λιγκ Καπ Γαλλίας εκείνη τη χρονιά. Ήταν και πάλι υποψήφιος για Προπονητής της Χρονιάς, αλλά έχασε τον τίτλο από τον Έρικ Γκέρετς (Eric Gerets), προπονητή της Μαρσέιγ. Στο Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 2009/10 τερμάτισαν πρώτοι και αήττητοι στον όμιλο με αντιπάλους την Γιουβέντους και την Μπάγερν Μονάχου. Κέρδισαν τον Ολυμπιακό στο Γύρο των 16, αλλά αποκλείστηκαν από την Λυών στα προημιτελικά.

Στις 16 Μαΐου του 2010, η Blanc επιβεβαίωσε την αποχώρησή του από το Μπορντό, μετά από 3 σεζόν. Την ίδια μέρα, ονομάστηκε σαν ένας από τους υποψήφιους να αναλάβουν την εθνική μετά από την παραίτηση του Ρειμόντ Ντομενέκ (Raymond Domenech). Στις 18 Μαΐου του 2010, ο πρόεδρος της Μπορντό, απαίτησε αποζημίωση από την Ομοσπονδία. Στις 20 Μαΐου 2010, η ομάδα κατέληξε σε συμφωνία για 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Στις 26 Ιουνίου, τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης επιβεβαίωσαν ότι ο Μπλαν υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Ομοσπονδία για να οδηγήσει την ομάδα στο UEFA Euro 2012. Η συμφωνία οριστικοποιήθηκε μια εβδομάδα αργότερα και ανέλαβε επίσημα ως προπονητής της εθνικής ομάδας στις 2 Ιουλίου.

Στις 11 Αυγούστου, στο πρώτο παιχνίδι του ως προπονητή, η Γαλλία έχασε με 2-1 στη Νορβηγία στο «Ullevaal Stadion» στο Όσλο. Ωστόσο, η ομάδα κατάφερε πολύ σύντομα να έλθει στην κορυφή του προκριματικού ομίλου του Euro 2012, επιτυγχάνοντας παράλληλα και φιλικές νίκες επί της Αγγλίας, τη Βραζιλίας και της Γερμανίας. Το πρώτο παιχνίδι του Euro 2012 ήταν εναντίον της Αγγλίας και έληξε με ισοπαλία 1-1. Η Γαλλία στη συνέχεια κέρδισε το δεύτερο παιχνίδι εναντίον της Ουκρανίας και προκρίθηκε στους προημιτελικούς, παρά την ήττα απ’ τη Σουηδία. Αποκλείστηκε στα προημιτελικά, χάνοντας με 2-0 από την Ισπανία. Παραιτήθηκε από προπονητής της εθνικής ομάδας στις 30 Ιουνίου του 2012. Από τις τις 25 Ιουνίου του 2013, είναι προπονητής της Παρί Σεν Ζερμέν.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος (Club), Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• 1981–1983: Montpellier Hérault Sport Club

Επαγγελματική καριέρα

• 1983–1991: Montpellier Hérault Sport Club, 243 (76)
• 1991/92: Società Sportiva Calcio Napoli, 31 (6)
• 1992/93: Nîmes Olympique Football Club, 29 (1)
• 1993–1995: Association Sportive de Saint-Étienne Loire, 70 (18)
• 1995/96: Association de la Jeunesse Auxerroise, 23 (2)
• 1996/97: Futbol Club Barcelona, 28 (1)
• 1997–1999: Olympique de Marseille, 63 (14)
• 1999–2001: F.C. Internazionale Milano, 67 (6)
• 2001–2003: Manchester United Football Club, 48 (1)

Σύνολο καριέρας: 602 (125)

Διεθνής

• 1989–2000: Γαλλία, 97 (16)

Προπονητική καριέρα

• 2007–2010: Football Club des Girondins de Bordeaux
• 2010–2012: Γαλλία
• 2013–          : Paris Saint-Germain Football Club

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Με την Montpellier

• Κύπελλο Γαλλίας: 1989/90

Με την Auxerre

• Πρωτάθλημα Γαλλίας: 1995/96
• Κύπελλο Γαλλίας: 1995/96

Με την Barcelona

• Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1996
• Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1996/97
• Κύπελλο Ισπανίας: 1996/97

Με την Manchester United

• Πρωτάθλημα Αγγλίας: 2002/03

Διεθνείς

Με την Γαλλία

• Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων: 1988
• Παγκόσμιο Κύπελλο: 1998
• Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 2000

Προσωπικές Διακρίσεις

• Καλύτερος Παίκτης της Διοργάνωσης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ελπίδων: 1988
• Παίκτης της Χρονιάς στη Γαλλία: 1990
• Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας της Διοργάνωσης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 3 (1992, 1996, 2000)
• Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας της Χρονιάς από την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων: 3 (1996, 1998, 1999)
• Παίκτης της Χρονιάς για την Ίντερ: 2000

Ως προπονητής

Με την Bordeaux

• Πρωτάθλημα Γαλλίας: 2008/09
• Λιγκ Καπ Γαλλίας: 2008/09
• Τρόπαιο Πρωταθλητών: 2 (2008, 2009)
  
  

Με την Paris Saint-Germain

• Πρωτάθλημα Γαλλίας: 2 ( 2013/14, 2014/15)
• Κύπελλο Γαλλίας: 2014/15
• Λιγκ Καπ Γαλλίας: 2 (2013/14, 2014/15)
• Τρόπαιο Πρωταθλητών: 3 (2013, 2014, 2015)

Προσωπικές Διακρίσεις

• Προπονητής της Χρονιάς για τη Γαλλία: 3 (2008, 2009. 2015)

Τιμές

• Ιππότης Λεγεώνας της Τιμής: 1998