Ο Άγγλος μεσοεπιθετικός Τζον Μπαρνς (John Charles Bryan Barnes), γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1963, στο Κίνγκστον της Τζαμάικα. Ένας γρήγορος και ικανότατος αριστερός μεσοεπιθετικός, είχε επιτυχείς περιόδους στη Γουότφορντ και κυρίως τη Λίβερπουλ, όπου και έγινε γνωστός, στη δεκαετία του 1980 και του 1990. Το 2006, σε μια επίσημη δημοσκόπηση της Λίβερπουλ για τους «100 Παίκτες που Συγκλόνισαν την KOP» τη περίφημη εξέδρα των φανατικών της, πήρε τη 5η θέση. Ένα χρόνο αργότερα, το περιοδικό “FourFourTwo” τον ονόμασε ως τον Καλύτερος Παίκτης της Λίβερπουλ Όλων των Εποχών! Πήγε στη Γουότφορντ στα 17 του, το 1981, έκανε το διεθνές ντεμπούτο του για την Αγγλία το 1983 και τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1987, μεταγράφηκε στη Λίβερπουλ. Μέχρι το 1997, κατέκτησε δύο φορές το αγγλικό πρωτάθλημα και άλλες τόσες το Κύπελλο Αγγλίας, ενώ μέχρι τη τελευταία του εμφάνιση για την Αγγλία, το 1995 είχε 79 συμμετοχές, ένα ρεκόρ για έναν μαύρο παίκτη. Μετά από δύο χρόνια με την Νιούκαστλ, τελείωσε την επαγγελματική του καριέρα στη Τσάρλτον, το 1999. Ονομάστηκε Παίκτης της Χρονιάς από τους επαγγελματίες συνάδελφούς του, 2 φορές (το 1987/88 και 1989/90) και μία φορά από τους επαγγελματίες δημοσιογράφους (το 1987/88). Το 2005 εγκαταστάθηκε στο αγγλικό ποδοσφαιρικό Hall of Fame.
Μετακόμισε στη Σκωτία αναλαμβάνοντας προπονητής στη Σέλτικ το 1999 με τον πρώην προπονητή του στη Λίβερπουλ Κένι Νταλγκλίς (Kenny Dalglish) ως διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος, χωρίς επιτυχία, αφού απολύθηκε το 2000. Από τότε έχει οδηγήσει την εθνική ομάδα της Τζαμάικα, τη σεζόν 2008/09 και την αγγλική Τρανμίρ για 4 μήνες το 2009. Σήμερα, εργάζεται ως σχολιαστής και ως μια ποδοσφαιρική αυθεντία για το “ESPN” και το “SuperSport”.
Γιος ενός αξιωματικού του στρατού από το Τρινιντάντ, γεννήθηκε και αρχικά μεγάλωσε στην Τζαμάικα. Μετακόμισε στο Λονδίνο με την οικογένειά του όταν ήταν 12 ετών, τελειώνοντας το σχολείο στη γενέτειρά του. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ερασιτεχνική Σάντμπερυ Κορτ. Γρήγορα τα αθλητικά του προσόντα προκαλούν εντύπωση σε συνδυασμό με την εξαιρετική, για το Νησί και για την εποχή, τεχνική του. Ειδικά όμως η σωματοδομή του είναι κάτι που δεν συναντάται εύκολα σε ποδοσφαιριστή. Τα «λαγωνικά» της Γουότφορντ εντόπισαν το ταλέντο του και τον έφεραν στην ομάδα, με τη φανέλα της οποίας πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο το 1981 στη Β’ κατηγορία.
Μετακόμισε στη Σκωτία αναλαμβάνοντας προπονητής στη Σέλτικ το 1999 με τον πρώην προπονητή του στη Λίβερπουλ Κένι Νταλγκλίς (Kenny Dalglish) ως διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος, χωρίς επιτυχία, αφού απολύθηκε το 2000. Από τότε έχει οδηγήσει την εθνική ομάδα της Τζαμάικα, τη σεζόν 2008/09 και την αγγλική Τρανμίρ για 4 μήνες το 2009. Σήμερα, εργάζεται ως σχολιαστής και ως μια ποδοσφαιρική αυθεντία για το “ESPN” και το “SuperSport”.
Γιος ενός αξιωματικού του στρατού από το Τρινιντάντ, γεννήθηκε και αρχικά μεγάλωσε στην Τζαμάικα. Μετακόμισε στο Λονδίνο με την οικογένειά του όταν ήταν 12 ετών, τελειώνοντας το σχολείο στη γενέτειρά του. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ερασιτεχνική Σάντμπερυ Κορτ. Γρήγορα τα αθλητικά του προσόντα προκαλούν εντύπωση σε συνδυασμό με την εξαιρετική, για το Νησί και για την εποχή, τεχνική του. Ειδικά όμως η σωματοδομή του είναι κάτι που δεν συναντάται εύκολα σε ποδοσφαιριστή. Τα «λαγωνικά» της Γουότφορντ εντόπισαν το ταλέντο του και τον έφεραν στην ομάδα, με τη φανέλα της οποίας πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο το 1981 στη Β’ κατηγορία.
Την πρώτη χρονιά κάνει αισθητή την παρουσία του, αφού από θέση εξτρέμ ταλαιπωρεί όλη την αντίπαλη αμυντική γραμμή, συγκλίνοντας προς το κέντρο και δείχνει από πολύ νωρίς ότι θα αφήσει εποχή στο νησί. Στο τέλος της περιόδου κάνει το ντεμπούτο του με τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας σε ένα παιχνίδι με την Βόρειο Ιρλανδία. Παρ’ όλα αυτά, πολλά ταλέντα κάνουν μία καλή πρώτη χρονιά και μετά χάνονται. Δεν ισχύει το ίδιο και για τον νεαρό, ο οποίος την επόμενη χρονιά παίρνει από το χέρι τη Γούτφορντ και την οδηγεί σε πολλές επιτυχίες.
Όταν η ομάδα του πηγαίνει στο Μπέρμιγχαμ για το κύπελλο, ο Μπαρνς δηλώνει «παρών». Σκοράρει δύο φορές με μία συγκλονιστική εμφάνιση και το ένα από αυτά είναι μία ατομική εξαιρετική προσπάθεια: Περνάει δύο αντιπάλους και ενώ άλλοι δύο τον κυνηγούν εκείνος από το ύψος της μεγάλης περιοχής λομπάρει τη μπάλα και αυτή με τη σειρά της υπακούοντας αναπαύεται στα αντίπαλα δίχτυα.
Έμεινε, στις «Σφήκες» έξι έτη (292 ματς/93 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις) και χάρηκε μαζί τους την άνοδο στην Division One το 1982, την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα την ακόλουθη σεζόν, αλλά και την συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου το 1984, όπου ηττήθηκαν από την Έβερτον με 2-0. Παράλληλα, τράβηξε πάνω του τα βλέμματα ισχυρότερων σωματείων καθώς οι εμφανίσεις του ήταν εξαιρετικές. Αυτή που κέρδισε εν τέλει την υπογραφή του ήταν η Λίβερπουλ.
Η Λίβερπουλ του 1987 στο αγγλικό πρωτάθλημα ήταν μία ομάδα που πρωταγωνιστούσε και είχε αστέρες στις τάξεις της, ενώ προπονητής της είναι ο θρυλικός Κένυ Νταγκλίς (Kenny Dalglish). Ο μύθος λέει ότι το καλοκαίρι του 1987 στο Άνφιλντ, ο κόουτς μάζεψε τους παίκτες και τους ρώτησε ποιοι τους δημιούργησαν τα σημαντικότερα προβλήματα εκείνη την περίοδο. Εκείνοι μετά από ψηφοφορία κατέληξαν στα εξής ονόματα: Τζον Μπάρνς, Πήτερ Μπίρτσλι (Peter Beardsley) και Ρέι Χάουτον (Ray Houghton) Ο Νταγλίς τους αγόρασε και τους τρεις. Ο Μπαρνς κόστισε 900,000 λίρες. Αποδείχτηκε πολύ καλή τιμή για την Λίβερπουλ. Μάλιστα πολλοί είναι εκείνοι που θα ισχυριστούν ότι ο Μπαρνς είναι μία από τις καλύτερες μεταγραφές όλων των εποχών για τη Λίβερπουλ με κριτήριο την αναλογία τιμής και απόδοσης.
Οι «κόκκινοι» ξεκινάνε καταπληκτικά και όχι απλά κερδίζουν τα παιχνίδια, αλλά συνδυάζουν αποτέλεσμα και θέαμα. Ο Μπαρνς ξεκινώντας από θέση έξω αριστερά, συγκλίνει και πραγματοποιεί ένα τόσο καλό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα που ακόμη και οι πιστότεροι θαυμαστές του μένουν άφωνοι. Οι δε κακόπιστοι και καχύποπτοι καταπίνουν τη γλώσσα τους. Το πρώτο παιχνίδι του Μπαρνς είναι απέναντι στην Κ.Π.Ρ και το αποτέλεσμα του ματς είναι 4-0, ενώ εκείνος με μία ακόμα λόμπα βάζει ένα φανταστικό γκολ από τα τριάντα μέτρα. Η σαιζόν τελειώνει με τη Λίβερπουλ να σηκώνει την κούπα και τον Μπαρνς να βραβεύεται ως «παίκτης της χρονιάς». Παρόλα αυτά, δεν ήταν όλα ρόδινα. Εκείνη τη χρονιά, η Λίβερπουλ δεν πετυχαίνει το νταμπλ, αφού χάνει από την Γουίμπλεντον σε μία σοκαριστική ήττα. Πάντως ο Μπαρνς σηκώνει το κύπελλο, αφού την επόμενη χρονιά με μία εμφατική νίκη με 3-2 επί της μισητής Έβερτον δίνει χαρά στο λιμάνι. Δεν παίρνει το πρωτάθλημα, του το κλέβει η Άρσεναλ κυριολεκτικά μέσα στο Άνφιλντ στο τελευταίο λεπτό.
Η καταπληκτικότερη χρονιά του Μπαρνς είναι την περίοδο ’89-’90, όταν και θα πετύχει 22 γκολ και θα ονομαστεί ο «καλύτερος παίκτης χρονιάς», φτάνοντας ουσιαστικά στο απόγειο της δόξας του. Το 1995 βοηθάει την ομάδα του να κατακτήσει το Λιγκ καπ, αλλά είναι ο Μακμάναμαν που θα δώσει τη λύση για τους «κόκκινους» και γενικότερα ο Μπαρνς έχει περάσει στο παρασκήνιο, αφήνοντας τη σκηνή για τους νεότερους. Ούτως ή άλλως, η Λίβερπουλ έχει πάρει την κάτω βόλτα μετά το 1990, το πρωτάθλημα παραμένει όνειρο θερινής νυκτός και ο Μπαρνς δεν μπορεί να συμβάλει περισσότερο. Δυστυχώς για τον ίδιον και για την ομάδα του, προλαβαίνει να γνωρίσει την ήττα στον τελικό του κυπέλλου το 1996 από την Γιουνάιτεντ.
Έπαιξε στους «Κόκκινους» μία ολόκληρη δεκαετία! Σε αυτό το διάστημα έλαβε μέρος σε 407 παιχνίδια, με 108 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις, όντας πράγματι πολυτιμότατο γρανάζι της μηχανής του ιστορικού συλλόγου του Μέρσεϊσαϊντ. Πανηγύρισε την κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων, ενός Κυπέλλου, και τριών Τσάριτι Σιλντ και αναδείχθηκε καλύτερος Άγγλος παίκτης δύο φορές.
Αφήνοντας τη Λίβερπουλ υπέγραψε στη Νιουκάστλ. Βοήθησε τους «Ανθρακωρύχους», συνεπικουρούμενος από τους Νίκο Νταμπίζα και Τιμούρ Κετσπάγια, να φθάσουν στον τελικό του Κυπέλλου το 1998, όταν και ηττήθηκαν από Άρσεναλ, 0-2. Λίγες εβδομάδες μετά, ωστόσο, τα ηνία της ομάδας ανέλαβε ο Ρουντ Γκούλιτ, που δεν τον υπολόγιζε. Τον Φεβρουάριο του 1999, λοιπόν, αποτέλεσε παρελθόν, και εντάχθηκε στην Τσάρλτον. Στο τέλος εκείνης της περιόδου ήπιε το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού στη Β’ κατηγορία. Ακολούθως, αφού αποδεσμεύθηκε από τους «Άντικς», επέλεξε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Χρίσθηκε 79 φορές διεθνής, σημειώνοντας 11 τέρματα, από το 1983 έως το 1995. Αγωνίστηκε σε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αυτό του 1988 στη Γερμανία και σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, αυτό του 1986 στο Μέξικο και του 1990 στην Ιταλία όπου τα «Λιοντάρια» κατέλαβαν την 4η θέση.
Ο Μπαρνς έπεσε συχνά θύμα ρατσισμού, όταν η παγκόσμια κοινότητα ποδοσφαίρου δεν είναι τόσο ευαισθητοποιημένη. Σε πολλά παιχνίδια εκτός έδρας, οι Άγγλοι απεδείκνυαν ότι η σχέση τους με τον ρατσισμό είναι έντονη. Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί ο Αγγλος μεσοεπιθετικός ανέχτηκε όλη αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά τόσα χρόνια. Κάποιοι είπαν για τα λεφτά. Άλλοι ότι σε ότι και να κάνουμε υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις που οφείλουμε να υπομείνουμε. Ποιος πραγματικά ξέρει γιατί ο Μπαρνς ανέχτηκε τόσο ρατσισμό; Βέβαια να θυμίσουμε ότι εκείνες οι εποχές δεν ήταν τόσο ευαίσθητες σε θέματα ρατσισμού όσο είναι σήμερα. Ούτε οι αγορές τόσο ανοικτές, ώστε ο παίκτης να κινηθεί με την ίδια ευκολία που μετακομίζει σήμερα από σύλλογο σε σύλλογο.
Η επιθυμία για διάκριση, για μία καλύτερη ζωή, για την αγάπη και το άθλημα. Ίσως και η πίστη του στη Λίβερπουλ, το λιμάνι που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό και τον καθιέρωσε ως έναν από τους κορυφαίους μεσοεπιθετικούς. Όπως και να’ χει, το ποδόσφαιρο είναι αγάπη και η αγάπη δεν έχει λογική.
Σήμερα, εργάζεται ως τηλεσχολιαστής αγώνων ποδοσφαίρου, για λογαριασμό διάφορων καναλιών. Στο παρελθόν εργάστηκε ως προπονητής στις Σέλτικ, εθνική Τζαμάικας και Τρανμίρ. Επίσης, έχει συμμετάσχει σε τηλεπαιχνίδια, σόου, και τηλεοπτικά σίριαλ!,
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος (Club), Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- Stowe Boys Club
Επαγγελματική καριέρα
- 1980/81: Sudbury Court, ? (?)
- 1981–1987: Watford Football Club, 233 (65)
- 1987–1997: Liverpool Football Club, 314 (84)
- 1997–1999: Newcastle United Football Club, 27 (6)
- 1999: Charlton Athletic Football Club, 12 (0)
Σύνολο καριέρας: 586 (165)
Διεθνής
- 1982/83: Εθνική Ελπίδων Αγγλίας, 3 (0)
- 1983–1995: Αγγλία, 79 (11)
Προπονητική Καριέρα
- 1999/00: The Celtic Football Club
- 2008/09: Τζαμάικα
- 2009: Tranmere Rovers Football Club
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Λίβερπουλ
- Πρωτάθλημα Αγγλίας: 2 (1987/88, 1989/90)
- Κύπελλο Αγγλίας: 2 (1988/89, 1991/92)
- Λίγκ Καπ Αγγλίας: 1994/95
- FA Charity Shield: 3 (1988, 1989, 1990)
Ως προπονητής
Με τη Τζαμάικα
- Κύπελλο Καραϊβικής: 2008
Προσωπικές Διακρίσεις
- Παίκτης της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1988
- Παίκτης της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Αγγλίας: 2 (1988, 1990)
- Μέλος 11άδας της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 3 (1987/88, 1989/90, 1990/91)
- Μέλος Τάξεως της Τιμής Βρετανικής Αυτοκρατορίας: 1998
- Μέλος του Αγγλικού Ποδοσφαιρικού Hall of Fame: 2005
