Ράιαν Γκιγκς

Ο Ουαλός κεντρικός μέσος Ράιαν Γκιγκς (Ryan Joseph Giggs), γεννήθηκε στις 29 Νοεμβρίου του 1973 στο Κάντον, μια συνοικία της πρωτεύουσας της Ουαλλίας, του Κάρντιφ. Έπαιξε ολόκληρη την επαγγελματική σταδιοδρομία για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Γιος του παίκτη του ράγκμπι Ντάνι Γουίλσον (Danny Wilson), μετακόμισε στο Μάντσεστερ στην ηλικία των 6 ετών, όταν ο πατέρας του εντάχθηκε στη Swinton RLFC. Κυρίως ως αριστερό εξτρέμ, ξεκίνησε την καριέρα του με την Μάντσεστερ Σίτι, αλλά εντάχθηκαν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο 14ο έτος της ηλικίας του, το 1987. Έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο του για τον σύλλογο το 1991 και πέρασε τα επόμενα 23 χρόνια στην πρώτη ομάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στο τέλος της σεζόν 2013/14, ονομάστηκε ως προσωρινός παίκτης-προπονητής της Γιουνάιτεντ μετά την απόλυση του Ντέιβιντ Μόγιες (David Moyes). Ονομάστηκε ως βοηθός προπονητή του Λουίς φαν Γκάαλ (Louis van Gaal), στις 19 Μαΐου του 2014. Αποσύρθηκε από το παιχνίδι την ίδια μέρα. Κατέχει το ρεκόρ συλλόγου για τις ανταγωνιστικές εμφανίσεις. Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε για την εθνική ομάδα της Ουαλίας 64 φορές μεταξύ 1991 και 2007 και ονομάστηκε ως ο αρχηγός της ομάδας της Μεγάλης Βρετανίας που αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 .

Είναι ο πολυνίκης  ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο. Κατά τη διάρκεια της θητείας  του στη Γιουνάιτεντ, κέρδισε 13 μετάλλια νικητή στην αγγλική Premier League, 4 μετάλλια νικητή Κυπέλλου Αγγλίας, 3 μετάλλια νικητή Λιγκ Καπ Αγγλίας, δύο μετάλλια νικητή Τσάμπιονς Λιγκ, ένα μετάλλιο νικητή Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, ένα μετάλλιο νικητή Διηπειρωτικού Κυπέλλου, ένα μετάλλιο νικητή Ευρωπαϊκού Super Cup και 9 μετάλλια νικητή FA Community Shield. Διετέλεσε αρχηγός της ομάδας σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα στην σεζόν 2007/08, όταν ο τακτικός αρχηγός Γκάρι Νέβιλ (Gary Neville) είχε αποκλειστεί με διάφορους τραυματισμούς.

 Έχει επίσης μια σειρά από προσωπικά επιτεύγματα. Ήταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που κέρδισε δύο συνεχόμενες φορές το βραβείο του Καλύτερου Νέου Παίκτη της σεζόν (1992 και 1993), αν και ο ίδιος δεν είχε κερδίσει το βραβείο του Καλύτερου Παίκτης της Χρονιάς μέχρι το 2009. Είναι ο μόνος παίκτης που αγωνίστηκε σε κάθε μια από τα πρώτες 22 σεζόν της Premier League, καθώς και ο μοναδικός παίκτης που σκόραρε σε κάθε μια από τα πρώτες 21 σεζόν. Εκλέχτηκε στην Ιδανική 11άδα του Αιώνα, από τους επαγγελματίες συναδέλφους του, το 2007, στην ομάδα της δεκαετίας της Πρέμιερ Λιγκ το 2003, καθώς και στην Ιδανική 11άδα του Κυπέλλου Αγγλίας του Αιώνα. Ο Ράιαν Γκιγκς κατέχει το ρεκόρ για τις περισσότερες ασίστ στην ιστορία της Premier League, με 271. Είχε ονομαστεί ως Προσωπικότητα της Χρονιάς από το  BBC Sports το 2009. Εκτός από τις πολλές τιμητικές διακρίσεις, έχει ονομαστεί Αξιωματικός του Τάγματοες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, στη Τιμητική Λίστα των γενεθλίων της Βασίλισσας το 2007 για τις υπηρεσίες του στο ποδόσφαιρο.

Ο νεαρός Ράιαν Τζόζεφ Γουίλσον, όπως είναι το αρχικό του όνομα, μετακόμισε στο Μάντσεστερ όταν ήταν 6 ετών, μιας και ο πατέρας του, Ντάνι Γουίλσον (Danny Wilson), έγινε παίκτης της ομάδας ράγκμπι της Σουίντον. Το Γκιγκς είναι το επώνυμο της μητέρας του, Λιν, από τον δεύτερο γάμο της, το οποίο υιοθέτησε σε ηλικία 16 ετών, δύο χρόνια μετά το χωρισμό των γονιών του.

Μόνο κρυφό δεν είναι πως ο Ράιαν Γκιγκς αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον (Sir Alex Ferguson) και του τμήματος σκάουτινγκ της Γιουνάιτεντ. Από μικρός είχε δείξει τις ικανότητές του και αυτός ήταν ο λόγος που τον παρακολουθούσαν στενά πολλές ομάδες. Όταν πήγε στην Αγγλία άρχισε να παίζει στην Deans FC, προπονητής της οποίας ήταν ο Ντένινς Σόφιλντ (Dennis Sawfield), σκάουτερ της Μάντσεστερ Σίτι. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποκτήθηκε από τους «πολίτες». Ωστόσο, ήταν ένας σεκιούριτι του Ολντ Τράφορντ, εκείνος που έπαιξε κομβικό ρόλο στην καριέρα του Ουαλού. Ο λόγος για τον Χάρολντ Γουντ (Harold Wood), ο οποίος μίλησε προσωπικά στον Φέργκιουσον και τον έπεισε να στείλει σκάουτερ. Πολύ γρήγορα άπαντες στη Γιουνάιτεντ συνειδητοποίησαν πόσο καλός παίκτης ήταν και ανήμερα των 14ων γενεθλίων του Γκιγκς ο Φέργκιουσον πήγε στο σπίτι του για να μιλήσει σε εκείνον και την οικογένειά του.

Του προσέφερε διετές συμβόλαιο στις ακαδημίες της ομάδας και δε δυσκολεύτηκε πολύ να τον πείσει, αφού ο πιτσιρικάς είχε ανέκαθεν μία συμπάθεια προς την κόκκινη ομάδα του Μάντσεστερ. Η συνέχεια δικαίωσε πανηγυρικά τόσο τον Φέργκιουσον όσο και τον, τότε ακόμη, Ράιαν Τζόσεφ Γουίλσον, ο οποίος αποφάσισε να υιοθετήσει το επώνυμο της μητέρας του και να παίξει στην εθνική Ουαλίας παρόλο που είχε το δικαίωμα να αγωνιστεί με την Αγγλία λόγω της καταγωγής του πατέρα του (έχει μία συμμετοχή και ένα γκολ με την εθνική Αγγλίας U-16).

Έγινε επαγγελματίας στις 29 Νοεμβρίου του 1990, τη μέρα των 17ων γενεθλίων του. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 2 Μαρτίου του 1991, ως αλλαγή του Ντένις Έργουιν (Dennis Irwin), σε αγώνα κόντρα στην Έβερτον στο «Ολντ Τράφορντ». Η ειρωνεία της τύχης τον έφερε αντιμέτωπο με την Μάντσεστερ Σίτι στο πρώτο παιχνίδι του, ως βασικός και μάλιστα σε αυτό σημείωσε το παρθενικό γκολ της καριέρας του και μοναδικό της αναμέτρησης, μετά από κόντρα στον Κόλιν Χέντρι (Collin Hendry).

Ο δρόμος είχε ανοίξει διάπλατα και από την επόμενη σεζόν λογιζόταν ως βασικό στέλεχος της ομάδας. Αναδείχθηκε 2 σερί χρονιές κορυφαίος νεαρός ποδοσφαιριστής της χρονιάς, όντας ο πρώτος παίκτης που το πετυχαίνει αυτό και λίγο αργότερα έκανε και το ντεμπούτο του με την εθνική Ουαλίας που προτίμησε αντί της Αγγλίας, ως αλλαγή σε αγώνα κόντρα στην Δυτική Γερμανία τον Ιούνιο του 1991. Τη σεζόν 1991/92 κατέκτησε το πρώτο τρόπαιο στην καριέρα του, το League Cup με νίκη επί της Νότιγχαμ στις 12 Απριλίου, δίνοντας την ασίστ στον Μπράιαν Μακλέρ (Brian McClair) για το μοναδικό γκολ της συνάντησης. Την επόμενη σεζόν, όταν και άρχισε η εποχή της Premier League, ήρθε και το πρώτο πρωτάθλημα για τον Ουαλό αριστερό εξτρέμ, ο οποίος πήρε τη φανέλα με τον αριθμό 11 εκείνη τη σεζόν κι έκτοτε δεν την αποχωρίστηκε...

Από τη στιγμή που έγινε η αρχή, ο Ράιαν Γκιγκς δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Είτε με συμπαίκτες τον Ερικ Καντονά (Eric Cantona), τον Πολ Ινς (Paul Ince), τον Αντρέι Καντσέλσκις (Andrej Kancelskis) είτε με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ (David Beckham), τον Πολ Σκόουλς (Paul Scholes) τον Άντι Κόουλ (Andy Cole), τα τρόπαια ήταν μονόδρομος. Ως βασικό στέλεχος της αριστερής πτέρυγας της ομάδας, ο Ουαλός συνέδεσε το όνομά του με την «χρυσή» δεκαετία της Γιουνάιτεντ, αυτή του 1990, όπου κατέκτησε 6 πρωταθλήματα και φυσικά το περίφημο treble του 1998/99. Πλαστική κίνηση, ασταμάτητος με τη μπάλα, ποδοσφαιρικό μυαλό Βραζιλιάνου, μάτι έτοιμο να κοιτάξει την παραμικρή κίνηση συμπαίκτη για να βγάλει την ασίστ, σκόρερ όποτε χρειάστηκε. Επιτομή των ικανοτήτων του, το γκολ που σημείωσε στο 2ο ημίχρονο της παράτασης του ημιτελικού κυπέλλου με την Άρσεναλ το 1999, ένα από τα καλύτερα που έχουν σημειωθεί στα αγγλικά γήπεδα.

Αντοχή στις αλλαγές

Η νέα χιλιετία δεν συνδυάστηκε με συνέχιση αυτής της ευφορίας. Η γενιά του treble είχε πάρει φθίνουσα πορεία και μαζί της και ο Γκιγκς. Σε σημείο, μάλιστα, που υπήρξαν φίλαθλοι που τον αποδοκίμασαν σε ορισμένους αγώνες του «Ολντ Τράφορντ». Αν και αρχηγός της ομάδας, άρχισε να νιώθει την αμφισβήτηση στο πετσί του, χωρίς να επηρεαστεί ιδιαιτέρως. Χαμηλών τόνων, ο Γκιγκς απλώς συνέχισε να δουλεύει και το πρωτάθλημα του 2002/03 ήταν εν μέρει αποτέλεσμα και της αγωνιστικής ανόδου του. Ο χρόνος, όμως, είναι αδυσώπητος για όλους και από τη στιγμή που αποφάσισε να παραμείνει για πάντα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (απορρίπτοντας το ενδεχόμενο να συνεχίσει στην Ιντερ) έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες του... rotation. Οι συχνοί τραυματισμοί του (ίσως το μοναδικό «μελανό» σημείο της καριέρας του) τον απέτρεπαν από συνεχείς παρουσίες στην ενδεκάδα. Σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις του στην εθνική Ουαλίας, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο εύκολα για τον ίδιο.

Χρειαζόταν προσεκτική διαχείριση του εαυτού του, ακόμα κι εντός γηπέδων. Εκτός, ο ίδιος είχε φροντίσει να απορρίψει τον έκλυτο βίο των συμπαικτών του και να ζήσει μία δική του, μυστική ζωή. Ολοκλήρωσε την πορεία του στην εθνική Ουαλίας το 2007. Συμβιβάστηκε με την ιδέα του πάγκου. Μείωσε τις εμφανίσεις του σε κύπελλο και λιγκ καπ. Αναγεννήθηκε. Όταν ο Ζοζέ Μουρίνιο (José Mourinho) έχασε τον τίτλο του «αυτοκράτορα» με την Τσέλσι, τα σκήπτρα επέστρεψαν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και φυσικά στον Ουαλό. O Γουέιν Ρούνεϊ (Wayne Rooney) και o Κριστιάνο Ρονάλντο (Christiano Ronaldo)  είχαν κλέψει τα φώτα, αλλά τον ίδιο ποτέ δεν τον ενδιέφερε κάτι τέτοιο. Όποτε, κάποιος νεαρός ή νεοφερμένος ποδοσφαιριστής έκανε κάτι έξω από τη λογική του Γκιγκς στα αποδυτήρια της ομάδας, ήταν ο πρώτος που τον άρπαζε και τον... δίδασκε τι εστί Γιουνάιτεντ, τι εστί Μόναχο, τι εστί ποδόσφαιρο, κίνητρο, νίκη και πως φτάνεις σε αυτήν. Με το «ιερό τοτέμ» στις τάξεις της, ακόμα κι αν όχι πάντοτε στο γήπεδο, η Γιουνάιτεντ άρχισε μία 2η εποχή επιτυχιών.

Προσαρμογή στα νέα δεδομένα

Τρία σερί πρωταθλήματα μεταξύ 2007 και 2009, ένα Champions League το 2008 και καθημερινά μαθήματα ποδοσφαίρου σε συμπαίκτες και αντιπάλους. Ο «βιονικός» Γκιγκς γινόταν πρώτο θέμα στις αθλητικές εκπομπές, ως «θαύμα της φύσης», αφού κατάφερνε να προσφέρει ποιοτικές στιγμές του παλιού καλού εαυτού του και να βοηθάει τη Γιουνάιτεντ παρά το προχωρημένο της ηλικίας του. Για το αριστερό πόδι του (αλλά και για τον Πολ Σκόουλς), ο Φέργκιουσον αψηφούσε το κανόνα να μην εμπιστεύεται παίκτες άνω των 30 ετών. Με τις μονοετείς ανανεώσεις συμβολαίων, διατηρήθηκε και στην 6η σπουδαία ομάδα που έχτισε ο Σκοτσέζος τεχνικός. Η παρουσία του, βέβαια, στη μετά Ρονάλντο Γιουνάιτεντ δεν θυμίζει σε τίποτα αυτή των πρώτων βημάτων στην καριέρα του. Κεντρικός χαφ τις περισσότερες φορές, δίπλα στον Μάικλ Κάρικ (Michael Carrick), με στόχο να συνεισφέρει με κοντινές ή βαθιές μπαλιές ακριβείας.

Τη σεζόν 2011/12, ένα προσωπικό θέμα, η απώλεια του Σκόουλς στο πρώτο μισό της σεζόν και ο ανταγωνισμός από τη Μάντσεστερ Σίτι έφεραν νέους τριγμούς στην καριέρα του. Ο Φέργκιουσον τον χρησιμοποίησε σε αρκετά παιχνίδια, δίνοντάς του πολλά λεπτά συμμετοχής, ίσως περισσότερα από όσα άντεχε το σκαρί ενός 39χρονου ποδοσφαιριστή. Το πρωτάθλημα χάθηκε, αλλά φυσικά ο Γκιγκς είχε το μικρότερο μερίδιο ευθύνης. Το 2012/13, οι συμμετοχές του περιορίστηκαν ακόμη περισσότερο. Οι υπηρεσίες των Γκιγκς και Σκόουλς στη Γιουνάιτεντ έγιναν περισσότερο άυλες, αλλά παρέμειναν εξίσου σημαντικές. Ο ίδιος το είχε αντιληφθεί και παρότι αποδέχθηκε το νέο συμβόλαιο, που τον κρατούσε ως παίκτη στο «Ολντ Τράφορντ» μέχρι το καλοκαίρι του 2014, είχε αρχίσει ήδη να βλέπει το μέλλον του. Η ιδέα του προπονητή βρισκόταν βαθιά χαραγμένη στο μυαλό του και δεν δίσταζε να το δηλώσει. Ο Φέργκιουσον τον υπολόγιζε για τις μικρότερες ομάδες της Γιουνάιτεντ, όπου θα μπορούσε να πάρει το «βάπτισμα του πυρός», ακολουθώντας τα χνάρια του Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ (Ole Gounnar Solskjier). Εξάλλου, δεν έχει μείνει τίποτα ακόμα που να μην έχει πετύχει ή κάνει στο ποδόσφαιρο ως παίκτης. Ακόμη και ο μύθος του πέναλτι, ανήκε στο παρελθόν. Στις 24 Απριλίου του 2010 σκόραρε για πρώτη φορά με πέναλτι σε αγώνα πρωταθλήματος απέναντι στην Τότεναμ και διέγραψε το τελευταίο πράγμα της λίστας του...

Ο Ράιαν Γκιγκς ανήκει στην πλέον άτυχη κατηγορία ποδοσφαιριστών, που παρότι βάσει αξίας κατατάσσονται στην ελίτ, αυτό δεν μπορεί να αποδειχθεί από την παρουσία τους σε διοργανώσεις εθνικών ομάδων, λόγω της καταγωγής τους. Ο Ουαλός Γκιγκς δεν μπορούσε να παραστεί σε Euro ή Μουντιάλ, όπως συνέβη στο παρελθόν για παράδειγμα με τον Βορειοϊρλανδό Τζορτζ Μπεστ (George Best). Σε συνδυασμό με τις συστηματικές απουσίες του από φιλικά προετοιμασίας  η σχέση με την εθνική Ουαλίας ήταν περίεργη. Υπήρξε μία περίοδος που έλειψε από 18 συνεχή παιχνίδια λόγω... τραυματισμών, αλλά στην ουσία ο Φέργκιουσον δεν του επέτρεπε να πάει! Όπως και να έχει αποχώρησε με 64 εμφανίσεις και 12 γκολ από το 1991 μέχρι το 2007 κι έχοντας φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Ο προπονητής Γκιγκς

Το όνειρο του Γκιγκς να ξεκινήσει τα πρώτα του βήματα ως προπονητής έγινε πραγματικότητα. Μόνο που κλήθηκε να αναλάβει μια ευθύνη μεγαλύτερη από αυτή που φανταζόταν. Η αποχώρηση του Ντέιβιντ Μόγες (David Moyes) από τη Γιουνάιτεντ μετά από μια καταστροφική χρόνια, σηματοδότησε και την έναρξη της προπονητικής καριέρας του Ουαλού, που ανέλαβε να ηγηθεί των «μπέμπηδων» στη μεταβατική αυτή περίοδο. Στις 26 Απριλίου του 2014, ο Γκιγκς πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση ως προπονητής των «κόκκινων διαβόλων». Το ντεμπούτο του μάλιστα, υπήρξε θριαμβευτικό, καθώς συνοδεύτηκε από μια άνετη επικράτηση 4-0 επί της Νόριτς για την 36η αγωνιστική της Premier League, χάρη σε 2 γκολ των Γουέιν Ρουνεϊ και Χουάν Μάτα (Juan Mata).

Το τέλος στην ποδοσφαιρική καριέρα του 40χρονου ήρθε στις 6 Μαΐου. Έδωσε το αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του στο κοινό του «Ολντ Τράφορντ» και μετά το τέλος του αγώνα με τη Χαλ πήρε το μικρόφωνο για να μιλήσει στους θεατές. Η αποθέωση!

Ο... άλλος Γκιγκς

Το Μάιο του 2011 χτύπησε σαν κεραυνός εν αιθρία η είδηση πως ο Ράιαν Γκιγκς προσπάθησε με δικαστικό τρόπο να φιμώσει twitter και αγγλικά ΜΜΕ που θα αποκάλυπταν εξωσυζυγική σχέση του με το διάσημο εξ Ουαλίας μοντέλο, Ιμοτζέν Τόμας (Imogen Thomas). Οι αποκαλύψεις ακολούθησαν ρυθμό καταρράκτη. Το θέμα έφτασε μέχρι το αγγλικό κοινοβούλιο, σχετικά με την ελευθερία λόγου και τις σχετικές απαγορεύσεις που συχνά επιβάλλονται στον Τύπο. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα λίγες ημέρες μετά, όταν αποκαλύφθηκε ότι διατηρούσε δεσμό 8 ετών με τη Νατάσα, μετέπειτα σύζυγό του αδερφού του. Δεσμός που κράτησε ακόμα και στις πρώτες ημέρες του έγγαμου βίου του Ρόντρι Γκιγκς και η οποία, σύμφωνα με κάποια αποτελέσματα, περιελάμβανε και ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, με τον Ράιαν Γκιγκς να μην βοηθάει οικονομικά στη διαδικασία άμβλωσης.

Τα ρεκόρ του Γκιγκς

• Είναι ο πιο πολυνίκης ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου με 34 τρόπαια 

• Έχει 952 συμμετοχές σε κάθε διοργάνωση με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, περισσότερες από κάθε άλλον παίκτη.! Στις 5 Σεπτεμβρίου του 2001 ο πλανήτης κρατά την ανάσα του. Ο Ράιαν Γκιγκς αποβάλλεται για μία και μοναδική φορά στην καριέρα του, σε ένα διεθνές ματς της Ουαλίας εναντίον της Νορβηγίας.

• Έχει βρεθεί στην αρχική ενδεκάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ περισσότερες φορές από κάθε άλλον παίκτη.

• Είναι ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στην Premier League. Σε αυτές τις 672 συμμετοχές δεν έχει αποβληθεί ούτε μία φορά! 

• Από το 2002 που άρχισαν να μετράνε τις ασίστ στην Πρέμιερ Λιγκ έχει δώσει τις περισσότερες. 

• Έχει παίξει εναντίον 117 ομάδων, δίπλα σε 150 συμπαίκτες. Την τελευταία του περίοδο στην Γιουνάιτεντ τρεις εκ των συμπαικτών του, δεν είχαν καν γεννηθεί όταν ο Γκιγκς ξεκινούσε την καριέρα του!

• Είναι ο παίκτης που έχει σκοράρει στις περισσότερες διοργανώσεις Champions League (16), μεταξύ των οποίων σε 11 σερί (1996-1997 μέχρι 2006-2007). Μόνο ο Ραούλ έχει καλύτερο σερί (14 σεζόν).

• Είναι ο Βρετανός παίκτης με τα περισσότερα γκολ στο Champions League / Κύπελλο Πρωταθλητριών και ο 14ο συνολικά (δεν περιλαμβάνονται τα προκριματικά).

• Είναι ο 1ος παίκτης που έχει φτάσει τα 100 γκολ στην Premier League για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

• Είναι ο 2ος μέσος που φτάνει τα 100 γκολ στην Premier League για τον ίδιο σύλλογο (1ος ο Ματ λε Τισιέρ της Σαουθάμπτον).

• Μαζί με τον Ρόι Κιν είναι ο παίκτης της Μάντσεστερ με τα περισσότερα κύπελλα Αγγλίας (4).

• Μπήκε στο Hall of Fame της Αγγλίας το 2005 για την προσφορά του στο αγγλικό ποδόσφαιρο.

• Με τα 13 πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει, έχει γίνει ο πολυνίκης στο αγγλικό πρωτάθλημα, με τους Αλαν Χάνσεν και Φιλ Νιλ να ακολουθούν με 8.

• Είναι ο μοναδικός παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που έχει πανηγυρίσει και τα 13 πρωταθλήματα της επί Premier League.

• Είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει σκοράρει σε όλες τις χρονιές της Premier League από την δημιουργία της το 1992.

• Είναι ο γηραιότερος παίκτης (37 ετών, 289 ημερών) που έχει σκοράρει στο Champions League, στις 14 Σεπτεμβρίου του 2011 κόντρα στη Μπενφίκα.

Μερικά πράγματα που ίσως δεν γνωρίζετε για τον Ράιαν Γκιγκς

Γκολ, ασίστ, νίκες, ήττες, πράγματα γνωστά στο ευρύ κοινό. Κάποια άλλα, όμως, δεν είναι και τόσο γνωστά και παρακάτω σας παρουσιάζουμε κάποια στοιχεία από την πορεία του Ουαλού μεσοεπιθετικού που έχουν αρκετό ενδιαφέρον...

• Όταν ήταν στο σχολείο, οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν λόγω της ουαλικής προφοράς του, την οποία και προσπάθησε να αποτινάξει.

• Στην αρχή της καριέρας του μπορούσε να επιλέξει μεταξύ τριών εθνικών ομάδων. Της Ουαλίας, της Αγγλίας, αλλά και της... Σιέρα Λεόνε, από όπου καταγόταν ο παππούς του από την πλευρά του πατέρα του.

• Στις προπονήσεις στις ακαδημίες της Μάντσεστερ Σίτι φημολογείται ότι φορούσε κάτω από την εμφάνιση, φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

•  Ο άνθρωπος που τον εντόπισε πρώτος το ταλέντο του δεν ήταν ο Αλεξ Φέργκιουσον, αλλά ένας φανατικός φίλαθλος της Γιουνάιτεντ και φύλακας στο "Ολντ Τράφορντ", ο οποίος μπήκε φουριόζος στο γραφείο του Σκοτσέζου τεχνικού μια μέρα και τον παρακάλεσε να κοιτάξει τον μικρό, ώστε να μην τον "δεσμεύσει" η Μάντσεστερ Σίτι.

• Παρ’ όλα αυτά, ο αρχισκάουτ της Σίτι εκείνη την εποχή είχε ειδοποιήσει τον Γκιγκς ότι το καλοκαίρι θα έπρεπε να βρει άλλη ομάδα!

• Μέχρι να γίνει 20 ετών ο μάνατζέρ του δεν του επέτρεπε να παραχωρεί συνεντεύξεις για να τον προστατεύσει.

• Είχε δική του εκπομπή στην τηλεόραση "Ryan Giggs' Soccer Skills" για ένα διάστημα στο δίκτυο "ITV".

• Η νέα φουρνιά της Μάντσεστερ στα μέσα του ’90 (Γκιγκς, Μπέκαμ, αδερφοί Νέβιλ, Σκόουλς, Μπατ) έκαναν παρέα κι εκτός γηπέδου. Ο Γκιγκς με τον Μπέκαμ, μάλιστα, μία περίοδο έβγαιναν μαζί με τις Spice Girls που άρχιζαν την πορεία τους τότε. Η εξέλιξη... γνωστή.

• Εν αντιθέσει με τον Μπέκαμ, ο Γκιγκς ποτέ δεν λάτρεψε την λαμπερή ζωή των σταρ και πάντοτε ήταν μετρημένος στις εξόδους του και στους (ελάχιστους) δεσμούς του, τους οποίους ποτέ δεν δημοσιοποιούσε.

• Πριν την γιγάντωση της φήμης του Μπέκαμ, ο Γκιγκς ήταν ο... Μπέκαμ της εποχής, με παρουσία σε όλα τα εξώφυλλα, αμέτρητες διαφημίσεις και φυσικά τα ανάλογα έσοδα.

• Το 2002 έγινε πρέσβης της UNICEF σε καμπάνια κατά των ναρκών που σκοτώνουν παιδιά. Γενικότερα ασχολείται με το φιλανθρωπικό έργο και προσφάτως συμμετέχει σε προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων για την αγορά μηχανήματος ακτινογραφιών στο παιδικό νοσοκομείο του Μάντσεστερ.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος (Club), Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• 1985–1987: Manchester City Football Club
• 1987–1990: Manchester United Football Club

Επαγγελματική καριέρα

• 1990–2014: Manchester United Football Club, 672 (114)

Διεθνής

• 1989: Εθνική Παίδων Αγγλίας, 1 (1)
• 1989: Εθνική Νέων Ουαλίας, 3 (0)
• 1991: Εθνική Ελπίδων Ουαλίας, 1 (0)
• 1991–2007: Ουαλία, 64 (12)
• 2012: Μεγάλη Βρετανία, 4 (1)

Προπονητική καριέρα

• 2013/14: Manchester United Football Club (παίκτης-βοηθός προπονητή)
• 2014: Manchester United Football Club (παίκτης προπονητής)
• 2014–Manchester United Football Club (βοηθός)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Manchester United

• Πρωτάθλημα Αγγλίας: 13 (1992/93, 1993/94, 1995/96, 1996/97, 1998/99, 1999–2000, 2000/01, 2002/03, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2010/11, 2012/13)
• Κύπελλο Αγγλίας: 4 (1993/94, 1995/96, 1998/99, 2003/04)
• Λιγκ Καπ: 3 (1991/92, 2005/06, 2008/09)
• Κομιούνιτι Σιλντ: 9 (1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010, 2013)
• Τσάμπιονς Λιγκ: 2 (1998/99, 2007/08)
• Σούπερ Καπ Ευρώπης: 1991
• Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1999
• Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων: 2008

Προσωπικές Διακρίσεις

• Παίκτης της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 2 (1991/92, 1992/93)
• Μέλος Ενδεκάδας της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 6 (1992/93, 1997/98, 2000/01, 2001/02, 2006/07, 2008/09)
• Μέλος Ενδεκάδας του Αιώνα από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1997–2007
• Βραβείο από την Ένωση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Αγγλίας: 2007
• Βραβείο αναγνωστών περιοδικού Bravo: 1993
• Προσωπικότητα των Σπορ από το BBC: 2009
• Προσωπικότητα των Σπορ από το BBC Ουαλίας: 2 (1996, 2009)
• Sir Matt Busby Player of the Year: 1997/98
• Καλύτερος Νέος Παίκτης της Χρονιάς: 1990/91, 1991/92
• Βραβείο Δεκαετίας της Πρέμιερ Λιγκ  (1992/93 έως 2001–02): Μέλος Ομάδας της Δεκαετίας
• Βραβείο Εικοσαετίας της Πρέμιερ Λιγκ (1992/93 έως 2011/12): Παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές (596)
• Μέλος Ονειρώδους Ενδεκάδας για την Δεκαετία του Τσάμπιονς Λιγκ (1992 έως 2002): 2002
• Ουαλός Παίκτης της Χρονιάς: 2 (1996, 2006)
• Παίκτης του Μήνα για την Πρέμιερ Λιγκ: Σεπτέμβριος 1993, Αύγουστος 2006, Φεβρουάριος 2007
• Γκολ της Χρονιάς: 1998–99
• Πολυτιμότερος Παίκτης Διηπειρωτικού: 1995
• Μέλος του Hall of Fame Αγγλικού Ποδοσφαίρου: 2005
• Golden Foot: 2011

Πηγές contra.gr - sport24.gr – oneman.gr