O Σκωτσέζος κεντρικός επιθετικός Άντι Γκρέι (Andrew Mullen "Andy" Gray), γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1955, στην Γλασκόβη. Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του το 1973 στην Νταντί Γιουνάιτεντ, τη σεζόν 1975/76 μετακόμισε στο Μπέρμιγχαμ για λογαριασμό της Άστον Βίλα, αναδεικνυόμενος πρώτος σκόρερ στο αγγλικό πρωτάθλημα στη δεύτερη σεζόν του με 25 γκολ. Το 1979, για ένα τότε βρετανικό ρεκόρ μεταγραφής £ 1.500.000 στερλινών μεταγράφηκε στη Γουλβς και παρέμεινε εκεί παρά τον υποβιβασμό που βίωσε, χαρίζοντάς της με δικό του γκολ το Λιγκ Καπ του 1980. Στη συνέχεια, πέρασε δύο σεζόν στην Έβερτον, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας, το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Για £ 150.000 στερλίνες, επέστρεψε αργότερα για δύο χρόνια πίσω στην Άστον Βίλα και μετά από μία σεζόν στην Γουέστ Μπρομ, τη Ρέιντζερς της Γλασκόβης και τη Τσέλτενχαμ, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1990. Εκπροσώπησε επίσης και σε 20 αγώνες την εθνική ομάδα της Σκωτίας. Ήταν επικεφαλής ως ποδοσφαιρική αυθεντία για το “Sky Sports”, μέχρι την απόλυσή του τον Ιανουάριο του 2011 μετά από πολλαπλές καταγγελίες για σεξισμό. Σήμερα, εργάζεται για το «Bein Sports» στη Ντόχα του Κατάρ.
Ο Σκωτσέζος αργότερα, διεθνής επιθετικός έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στο «Ταναντάις Πάρκ» (Tannadice Park) και στις 62 παρουσίες του με τη φανέλα της Νταντί Γιουνάιτεντ πέτυχε 46 γκολ. Επίτευγμα που κίνησε το ενδιαφέρον των αγγλικών ομάδων με την Άστον Βίλα, που μόλις τότε είχε ανέβει στην 1η κατηγορία, να επενδύει αρκετές χιλιάδες στερλίνες για να τον αποκτήσει τον Οκτώβριο του 1975 στα 20 του χρόνια.
Η είσοδος του στο αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ την σεζόν 1976/77 με 25 γκολ. Αλλά τα τέσσερα περισσότερα την αμέσως επόμενη τον ανέδειξαν κορυφαίο παίκτη της χρονιάς στο δημοψήφισμα της Ένωσης Επαγγελματιών ποδοσφαιριστών της χώρας τόσο στην κατηγορία των ανδρών όσο και των νέων. Ένα ιστορικό νταμπλ που χρειάστηκε να περάσουν 30 ολόκληρα χρόνια για να το επαναλάβει άλλος ποδοσφαιριστής (ο Κριστιάνο Ρονάλντο). Τότε ήταν ο νεότερος ποδοσφαιριστής ο οποίος έπαιρνε το βραβείο του κορυφαίου της χρονιάς και ο πρώτος που κέρδιζε περισσότερα από ένα από τα τρία σημαντικότερα ατομικά ετήσια έπαθλα στο Νησί.
Επόμενος σταθμός, τον Σεπτέμβρη του
1979, η αιώνια αντίπαλος των «χωριατών», η Γούλβς που αναγκάστηκε να καταρρίψει
το τότε ρεκόρ μεταγραφής στη Βρετανία καταβάλλοντας 1,5 εκατομμύριο στερλίνες
για την απόκτηση του. Ήταν ο παίκτης ο οποίος πέτυχε το μοναδικό και φυσικά νικητήριο
γκολ στον τελικό του Λιγκ Καπ κόντρα στην μεγάλη, κάτοχο του τίτλου της
διοργάνωσης και πρωταθλήτρια Ευρώπης τότε, Νότιγχαμ Φόρεστ του αλησμόνητου
Μπράιαν Κλαφ (Brian Clough). Και παρά το ενδιαφέρον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
έμεινε στους «λύκους», αν και υποβιβάστηκαν στην 2η κατηγορία το 1982, και
τους βοήθησε να επιστρέψουν ένα χρόνο αργότερα στα σαλόνια του αγγλικού
ποδοσφαίρου.
Μετακόμισε στην Έβερτον το Νοέμβρη του
1983 έναντι 250 χιλιάδων στερλινών κάνοντας πολύ επιτυχημένη καριέρα στο
σωματείο του Μερσεϊσάιντ. Μάλιστα ήταν μεταξύ των σκόρερ του τελικού του
κυπέλλου του 1984 κόντρα στην Γουότφορντ, στη νίκη 2-0 για την Έβερτον και
πέτυχε ένα από τα πλέον αμφισβητούμενα γκολ στο «Γουέμπλεϊ» κερδίζοντας με
κεφαλιά τη μπάλα από τα χέρια του γκολκίπερ των «Χόρνετς» Στιβ Σέργουντ (Steeve Sherwood).
Ένα χρόνο αργότερα αναδείχθηκε
πρωταθλητής Αγγλίας και θριαμβευτής στο Κύπελλο Κυπελλούχων με τη φανέλα των
«μπλε». Μάλιστα ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ στον τελικό κόντρα στη Ραπίντ
Βιέννης στο «Ντε Κούιπ» του Ρότερνταμ βοηθώντας, την κατά πολλούς κορυφαία
ομάδα όλων των εποχών, για την Έβερτον να νικήσει 3-1 και να κατακτήσει τον ένα
και μοναδικό ευρωπαϊκό τίτλο του συλλόγου του μεγάλου λιμανιού. Την ίδια χρονιά
όμως το γκολ του Νόρμαν Γουαϊτσάιντ (Norman Whiteside) στην παράταση εμπόδισε την ομάδα του
κάνει ένα εντυπωσιακό τρεμπλ καθώς ηττήθηκε 1-0 στον τελικό του Κυπέλλου
Αγγλίας από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ακολούθησε λίγες εβδομάδες αργότερα ο ερχομός του μεγάλου Γκάρι Λίνεκερ (Gary Lineker) στο «Γκούντισον Πάρκ» και παρά τις οργισμένες αιτήσεις των οπαδών της Έβερτον για παραμονή του Γκρέι, ο τελευταίος πέρασε την πόρτα της εξόδου στις 10 Ιουλίου του 1985 επιστρέφοντας στην πρώτη του (αγγλίδα) αγαπημένη Άστον Βίλα έναντι 150 χιλιάδων στερλινών. Όμως η δεύτερη του θητεία στο «Βίλα Πάρκ» δεν ήταν επιτυχημένη . Μόλις πέντε γκολ σε 35 παρουσίες στο πρωτάθλημα στο 1985/86 με την ομάδα του να αποφεύγει στο …τσακ τον υποβιβασμό. Την επόμενη σεζόν τα πήγαν αμφότεροι ακόμα χειρότερα καθώς δεν σημείωσε ούτε ένα για δείγμα σε 19 εμφανίσεις και η Βίλα αποχαιρέτησε την κορυφαία κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Έτσι τον Σεπτέμβριο του 1987 δίχως να έχει ούτε μία παρουσία με τη φανέλα της μεταγράφηκε στην γειτονική Μπρόμγουϊτς όπου παρέμεινε μόλις μία επίσης τραυματική σεζόν (καθώς η ομάδα του απέφυγε την τελευταία στιγμή τον υποβιβασμό στην 3η κατηγορία). Το καλοκαίρι του 1988 επέστρεψε στα πάτρια εδάφη αυτή τη φορά για να φορέσει τη φανέλα της λατρεμένης του Ρέιντζερς την οποία και βοήθησε να κατακτήσει το πρωτάθλημα Σκωτίας στη μοναδική σεζόν του στο «Άϊμπροξ». Τέλος πριν κρεμάσει τα παπούτσια του το 1990 γύρισε στην Αγγλία και αγωνίστηκε στην τότε ερασιτεχνική Τσέλτεναμ.
Έκανε το ντεμπούτο του για την εθνική
Σκοτίας στις 17 Δεκεμβρίου του 1975, εναντίον της Ρουμανίας (1-1). Παρά τα
κατορθώματα του στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο τεχνικός της Σκωτίας Άλι
Μακλάουντ (Ally MacLeod) δεν τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για τα Μουντιάλ του
1978 στην Αργεντινή. Δεν συμμετείχε σε καμιά αποστολή της Σκοτίας στα Παγκόσμια
Κύπελλα. Ο συνολικός του απολογισμός με τη φανέλα των «χαϊλάντερς» ήταν 20
παρουσίες και 7 γκολ. Το τελευταίο του ματς με το εθνόσημο έγινε στις 28 Μαΐου
του 1985, εναντίον της Ισλανδίας, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου
του 1986.
Μετά το τέλος της καριέρας του ως
ποδοσφαιριστής εργάστηκε ως βοηθός κόουτς τόσο στην Άστον Βίλα όσο και την
Σέφιλντ Γιουνάιτεντ πλάι στον Ντέβιντ Πλιτ (David Pleat) αλλά εγκατέλειψε γρήγορα το
συγκεκριμένο μετερίζι για να ασχοληθεί επαγγελματικά ως τηλεσχολιαστής. Από το
1992 εργαζόταν στο Sky Sports, πλάι στον Ρίτσαρντ Κις (Richard Keys) καθώς
τον Μάρτιν Τάιλερ (Martin Tyler). Απολύθηκε τον Ιανουάριο του 2011 μετά από πολλαπλές καταγγελίες για σεξισμό. Επίσης συνεργάστηκε με το BBC Radio 5
Live στο Μουντιάλ του 2002 και το ESPN στο Euro 2008. Στις
δραστηριότητες του και τα tips για λογαριασμό της Betfair.
Έχει στο …ενεργητικό του δύο γάμους, με
τις κυρίες Βανέσα Τέιλορ (Vanessa Taylor) και Ζακλίν Τσέρι (Jacqueline Cherry) και
πέντε παιδιά με τέσσερις διαφορετικές γυναίκες. Τις δύο πρώην πλέον συζύγους
του και τις επίσης πρώην φιλενάδες του Σάρα Μάθιους (Sara Matthews) και Τζάνετ
Τρίγκ (Janet Trigg). Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1999, όταν ερωτεύτηκε την πρώην
γυμνάστρια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και συνεργάτιδα του Σούζαν Ντάντο (Susan Dando) δήλωσε στις εφημερίδες ταμπλόϊντ ότι
οι ημέρες του ως… γυναικάς έλαβαν τέλος. «Με τα χρόνια έρχεται η ωριμότητα.
Σίγουρα δεν βλέπω τον εαυτό μου με άλλη γυναίκα στο μέλλον» είχε πει, αλλά δεν
στάθηκε στο ύψος της διακήρυξης του και μέχρι πρόσφατα ήταν δεσμευμένος με την Ρέιτσελ
Λιούις (Rachel Lewis), πρώην μοντέλο και ….προηγούμενη σύζυγο του παλιόφιλου
και ατζέντη του Μάικλ Λιούις.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος (Club), Συμμετοχές
(Γκολ)
- 1970–1973: Clydebank Strollers
Επαγγελματική καριέρα
- 1973–1975: Dundee United Football Club, 62 (46)
- 1975–1979: Aston Villa Football Club, 113 (54)
- 1979–1983: Wolverhampton Wanderers Football Club, 133 (38)
- 1983–1985: Everton Football Club, 49 (14)
- 1985–1987: Aston Villa Football Club, 54 (5)
- 1987: (δανεικός) → Notts County Football Club, 4 (0)
- 1987/88: West Bromwich Albion Football Club, 35 (10)
- 1988/89: Rangers Football Club, 14 (5)
- 1989/90: Cheltenham Town Football Club, 20 (7)
Σύνολο καριέρας: 513 (185)
Διεθνής
- 1975–1985: Σκωτία, 20 (7)
Τίτλοι
Με την Aston Villa
- Λιγκ Καπ: 1980
- Πρωτάθλημα Αγγλίας: 1985
- Κύπελλο Αγγλίας: 1984
- Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1985
Με την Rangers
- Πρωτάθλημα Σκοτίας: 1989
Πηγή: england.gr