Μίμης Παπαιωάννου

Ο Έλληνας επιθετικός Δημήτρης “Μίμης” Παπαιωάννου, γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1942, στη Νέα Νικομήδεια της Ημαθίας.  Το 1962 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, από την ομάδα του τόπου του, τη Νέα Γενεά Νικομήδειας, έναντι 140.000 δραχμών. Με την «Ένωση»  αγωνίστηκε επί 17 συνεχείς περιόδους και μαζί της γνώρισε μεγάλες διακρίσεις, κατακτώντας 5 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Ελλάδας. Επίσης, αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ και ήταν βασικός συντελεστής σε δύο εντυπωσιακές πορείες της ομάδας στα ευρωπαϊκά κύπελλα, το 1968/69 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και το 1976/77 στο Κύπελλο UEFA. Πέτυχε 233 γκολ, σε 480 αγώνες πρωταθλήματος, ένα ρεκόρ που κατέρριψε πολλά χρόνια αργότερα ο συμπαίκτης του Θωμάς Μαύρος. Μέχρι σήμερα κατέχει την 6η  θέση σε συμμετοχές και την 3η  θέση στους σκόρερ στην Α΄ Εθνική. Είναι ο Κορυφαίος Σκόρερ στην ιστορία της ΑΕΚ.

Το 1979, μετέβη στις ΗΠΑ, όπου αγωνίστηκε για μια περίοδο στον Παγκύπριο Νέας Υόρκης ως παίκτης - προπονητής και κατάφερε να κατακτήσει το νταμπλ στο τοπικό πρωτάθλημα και κύπελλο. Αν και πλησίαζε τα 40 προσέλκυσε το ενδιαφέρον της κορυφαίας επαγγελματικής λίγκας των ΗΠΑ, της NASL, αλλά πλέον είχε αποφασίσει να σταματήσει. Στην εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε από το 1963 έως το 1978, σημειώνοντας ρεκόρ συμμετοχών (61) και τερμάτων (21) για την εποχή εκείνη. Σήμερα, κατέχει την 5η θέση στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών με την εθνική ομάδα της Ελλάδας. Αναδείχθηκε ως ο Κορυφαίος Έλληνας Ποδοσφαιριστής του 20ου Αιώνα, από την Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS).

Ο Μίμης Δομάζος, ο Γιώργος Σιδέρης και ο Μίμης Παπαϊωάννου
πριν από αγώνα της εθνικής Ελλάδος

Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος, ήταν έφορος στην τοπική ομάδα Νέα Γενεά, από όπου και ο μικρός τότε Μίμης έκανε δειλά-δειλά τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο. Η αγάπη του για τη μπάλα αλλά και οι οικονομικές δυσκολίες της εποχής, τον ανάγκασαν να σταματήσει το σχολείο και να αρχίσει να εργάζεται στο κουρείο του χωριού. Το  ποδοσφαιρικό του  όμως ταλέντο του δεν πέρασε απαρατήρητο και η μεταγραφή του στη Βέροια δεν άργησε να γίνει. Μάλιστα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η φήμη του είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα και οι προτάσεις άρχισαν να διαδέχονται η μια την άλλη. Το ενδιαφέρον απόκτησης του νεαρού επιθετικού εξέφρασαν από τη Θεσσαλονίκη ο ΠΑΟΚ, ο Άρης και ο Απόλλωνας, ωστόσο η μεταγραφή του στο «δικέφαλο» του Βορρά που ήταν και ο πιο ένθερμος από τους επίδοξους αγοραστές, δεν ολοκληρώθηκε λόγω του ότι οι δύο σύλλογοι δεν τα βρήκαν στο οικονομικό κομμάτι, μόλις για 20.000 δραχμές.

Στον αντίποδα, η ΑΕΚ ήταν η κερδισμένη της όλης υπόθεσης, καθώς το 1962 κατόρθωσε να εντάξει στο δυναμικό της τον 20χρονο νεαρό επιθετικό, έναντι 140.000 δραχμών. Στην Ένωση, όπου αγωνίστηκε για περίπου 17 χρόνια, ο Παπαϊωάννου χρίστηκε δύο χρονιές πρώτος σκόρερ (1964,1966), ευτύχισε να κατακτήσει 5 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Ελλάδος, ενώ ήταν από τους πρωτεργάτες της τρελής πορείας στο Κύπελλο UEFA τη σεζόν 1976/77, όπου οι «κιτρινόμαυροι» έφτασαν μέχρι τους Ημιτελικούς, περνώντας τους  σκοπέλους των Ντιναμό Μόσχας, Ντέρμπι Κάουντι, Ερυθρού Αστέρα και Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς.

Το 1964 είναι η χρονιά που σημάδεψε τον Μίμη, καθώς η ΑΕΚ είπε «ΟΧΙ» στην 4.000.000 δραχμών, με 750.000 αποδοχές για τον ίδιο τον παίκτη, πρόταση απόκτησής του από τη Ρεάλ Μαδρίτης! Το περιστατικό αυτό συνέπεσε με την γνωριμία του ποδοσφαιριστή με τον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή Στέλιο Καζαντζίδη, που ήταν φίλος του Χρήστου Νικολόπουλου, με τον οποίο ο Παπαϊωάννου ήταν κοντοχωριανός. Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά στους περισσότερους, καθώς ο 22χρονος επιθετικός, απογοητευμένος από την απόφαση αυτή της Ένωσης αποφάσισε να σταματήσει την μπάλα και να φύγει μαζί με τον Καζαντζίδη και τη Μαρινέλλα για μια δίμηνη περιοδεία στη Δυτική Γερμανία.

Όταν ο «δικέφαλος» κατάλαβε το λάθος του επιχείρησε να έρθει σε διαπραγματεύσεις με τον παίκτη προκειμένου να τον μεταπείσει να επιστρέψει στην ομάδα, φροντίζοντας ωστόσο να του εξασφαλίσει και την ανάλογη αύξηση των αποδοχών του. Ο ίδιος ο Καζαντζίδης ήταν εκείνος μάλιστα που ήρθε σε συνεννόηση με τη διοίκηση θέτοντας τον όρο ότι το νέο συμβόλαιο του φίλου του Μίμη θα έπρεπε να ανέρχεται στις 500.000 δραχμές. Η εξέλιξη των γεγονότων είναι γνωστή. Ο Παπαϊωάννου αγνοώντας το γεγονός ότι πολλοί όπως λέει τον αποκάλεσαν «εκβιαστή», επέστρεψε στην ΑΕΚ όπου και παρέμεινε μέχρι το 1979 γνωρίζοντας μεγάλη δόξα και πολλές επιτυχίες σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

"Με πειράζει που δεν πήγα στη Ρεάλ. Με ενοχλεί το γεγονός ότι δεν ξέρω που θα μπορούσα να φτάσω. Θα έπαιζα; Κανείς δεν ξέρει. Η αλήθεια πάντως είναι ότι φοβόμουν αρκετά να πάω να αγωνιστώ δίπλα στα πιο μεγάλα ονόματα εκείνης της εποχής",

δηλώνει χαρακτηριστικά.

Στην Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε από το 1963 έως το 1978, σημειώνοντας ρεκόρ συμμετοχών (61) και τερμάτων (21) για την εποχή εκείνη. Σήμερα, κατέχει την 5η θέση στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών με την εθνική ομάδα.

Το 1979 σταμάτησε να αγωνίζεται στην Ελλάδα έπειτα από 480 αγώνες. Πέτυχε 233 γκολ, ρεκόρ για την εποχή που κατέρριψε ο συμπαίκτης του Θωμάς Μαύρος πολλά χρόνια αργότερα. Μέχρι σήμερα κατέχει την έκτη θέση σε συμμετοχές και την τρίτη θέση στους σκόρερ στην Α΄ Εθνική. Είναι δε στην πρώτη θέση στους σκόρερ με την ίδια ομάδα. Την ίδια χρονιά, ο Παπαϊωάννου μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και τον Παγκύπριο όπου παρέμεινε έως και το 1986 αρχικά ως ποδοσφαιριστής, στη συνέχεια ως ποδοσφαιριστής-προπονητής και τέλος από το πόστο του προπονητή. Κατάφερε να κατακτήσει το νταμπλ στο τοπικό πρωτάθλημα και κύπελλο. Αν και πλησίαζε τα 40 προσέλκυσε το ενδιαφέρον της κορυφαίας επαγγελματικής λίγκας των ΗΠΑ, της NASL, αλλά πλέον είχε αποφασίσει να σταματήσει. Παρόλα αυτά ο ίδιος δηλώνει:

"Δεν είμαι καλός προπονητής. Μπορεί να έπαιξα καλό ποδόσφαιρο, αλλά δεν έχω μάθει ούτε να κλέβω, ούτε να μαλώνω, ούτε να βρίζω, ούτε να στήνω παιχνίδια. Και επιπλέον αυτό που κατάλαβα στη συνέχεια είναι ότι δεν μπορώ να μεταδώσω σε άλλους τις γνώσεις μου".

Η έλευση της νέας 100ετίας-1000ετίας χάρισε στο Μίμη Παπαϊωάννου τον τίτλο του Καλύτερου Έλληνα Ποδοσφαιριστή για τον 20o αιώνα. κατόπιν σχετικής απόφασης της Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου, υπό την αιγίδα της FIFA. Οι λόγοι είναι προφανείς: χαρακτήρας, ήθος, επιμονή, υπομονή, συμμετοχές, επιδόσεις, γκολ. Σε όλη του τη ζωή δεν έχει αντικρίσει ΠΟΤΕ την κόκκινη κάρτα, ενώ δέχθηκε μόλις τρεις κίτρινες! Ο ίδιος μάλιστα τονίζει ότι το γεγονός ότι οι φίλαθλοι δεν τον πείραζαν όπου και αν πήγαινε να αγωνιστεί σημαίνει πολλά, ενώ συμπληρώνει ότι δεν προκαλούσε ποτέ ούτε τους συμπαίκτες, αλλά ούτε και τους παίκτες ή τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Τέλος αναφέρει χαρακτηριστικά:

"Ψηφίστηκα γιατί δεν μπορείς να παίζεις έτσι 18 χρόνια συνέχεια. Σταμάτησα όταν αντιλήφθηκα ότι δεν μπορούσα να πάω ούτε μπροστά ούτε πίσω. Εμένα αυτό που με ενδιέφερε πάντοτε ήταν να υπάρχει ποιότητα στο παιχνίδι μου".

 Ακολουθεί συνέντευξη που παραχώρησε ο ίδιος στην Κα Ελπίδα Φαρδογιάννη, απ΄ όπου αντλήθηκαν και τα στοιχεία του αφιερώματος.

• Ε.Φ: "Αν δεις έναν ψηλό να τρέχει, ένας κοντός τον κυνηγάει", όπως έχετε δηλώσει και ο ίδιος στο παρελθόν. Πολλοί εκτιμούν ότι οι κοντοί ποδοσφαιριστές δεν είναι ιδιαίτερα καλοί στο ψηλό παιχνίδι, εσείς όμως αποδείξατε το αντίθετο. 233 γκολ από τα οποία τα 49 ήταν με κεφαλιές. Ποιο ήταν το μυστικό σας; 

Μ.Π: Δεν υπάρχει κάποια τακτική. Αυτό που αντιλήφθηκα όταν σταμάτησα την καριέρα μου ήταν ότι ένας κοντός, στην προκειμένη εγώ, ξέρει που είναι η μπάλα, γνωρίζει το χώρο και το χρόνο, και έτσι μπορεί να κερδίζει τις περισσότερες κεφαλιές. Ήταν θέμα timing πιστεύω, γιατί αντιλαμβανόμουν που βρισκόταν η μπάλα, σε πόση ώρα θα ερχόταν σε μένα και σε ποιο σημείο θα μπορούσα να την φτάσω. Δεν ήταν ότι πηδούσα ψηλά, απλά έβρισκα το χώρο μέσα στο χρόνο και εκεί έκανα την διαφορά. Από μακριά, στην κερκίδα, φαινόταν ότι σταματούσα στον αέρα, έτσι όπως μάζευα τα πόδια μου για να βρω την μπάλα, έδινα την εντύπωση ότι ο χρόνος σταματούσε και εγώ "πάγωνα". Αυτή η φράση έμεινε και γι αυτό δώσαμε και το συγκεκριμένο τίτλο στην αυτοβιογραφία μου: "Ραντεβού στον αέρα ". 

https://www.youtube.com/watch?v=_YFunllDK9s

• Ε.Φ: Πώς θα σχολιάζατε τη συμπεριφορά των φιλάθλων της ΑΕΚ μετά τη λήξη του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας, μολονότι η ομάδα τους είχε καταφέρει να κατακτήσει το τρόπαιο; 

Μ.Π: Όταν ήρθα στην ΑΕΚ πήραμε το πρωτάθλημα. Μόλις τελείωσε η αναμέτρηση με τον μεγάλο μας αντίπαλο Παναθηναϊκό στη Ν. Φιλαδέλφεια όλοι οι φίλαθλοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς να πειράξουν τους παίκτες της άλλης ομάδας και ξέσπασαν σε δάκρυα χαράς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος της σεζόν 1962-63". Αυτό μόνο θα σχολιάσω για το συγκεκριμένο γεγονός.
 Παρόλα αυτά ο κόσμος έπαιξε όμως ρόλο σε άλλη μια σημαντική στιγμή της ζωής μου. Όταν ήταν να υπογράψω στη Ρεάλ ο τότε γενικός αρχηγός της ομάδας, Δ. Σεβαστάκης, μου είπε ότι με 4.000.000 που θα αποκόμιζε η ομάδα από την μεταγραφή μου θα μπορούσαν να έχτιζαν ολόκληρο χωριό, μόνο που θα έχαναν εμένα. Και αυτό ήταν που δεν ήθελαν γιατί φοβούνταν τους φιλάθλους. "Άμα σε δώσουμε θα πρέπει να φύγουμε από την Αθήνα για να μη μας δείρουν οι οπαδοί"  μου επεσήμανε χαρακτηριστικά. 

• Ε.Φ: Θυμάστε τα λόγια κάποιων σπουδαίων ανθρώπων που συναντήσατε στη ζωή σας; 

Μ.Π: Θυμάμαι τα λόγια αρχικά του Πελέ όταν τον πρωτογνώρισα σε ένα τουρνουά στην Αμερική και τον ρώτησα γιατί δε βγαίνουν πια παίκτες όπως αυτός. Εκείνος αποκρίθηκε: " Εμείς παίζαμε τόσο καλή μπάλα γιατί μάθαμε να παίζουμε στις πλατείες, μέσα στην άμμο, στη βροχή, στις λάσπες. Μάθαμε να κάνουμε τρίπλες γύρω από τους κορμούς των δέντρων που βρίσκονταν μέσα στις πλατείες. Σήμερα τα ταλέντα οργιάζουν και μετά από ελάχιστο χρόνο χάνονται".

Ακόμη, μου ‘ρχεται στο μυαλό η συνομιλία μου με τον Πούσκας, όταν τον είχα συναντήσει στην Αθήνα στο φιλικό που δώσαμε τότε με την Ρεάλ. Εγώ είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα όταν ήρθε και μου μίλησε, γιατί ήξερα ποιον άνθρωπο είχα απέναντι μου εκείνη τη στιγμή. Ο Πούσκας, αφού μου είπε ότι η μεταγραφή μου στη "Βασίλισσα" ήταν πολύ κοντά, ανέφερε σχετικά: "Για να γίνεις καλός ποδοσφαιριστής πρέπει πρωτίστως να προσέχεις την υγεία σου, να τρως σωστά και να κοιμάσαι καλά, και εν συνεχεία να μάθεις να παίζεις χωρίς την μπάλα".

Τότε θυμάμαι έσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω τι ήθελε να μου πει με το "να παίζω χωρίς την μπάλα". Τώρα μπορώ να πω ότι το κατανόησα βλέποντας το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα τα τελευταία χρόνια. Η Μπάρτσα στις περισσότερες αναμετρήσεις της παίζει χωρίς την μπάλα, δεν μπορείς να τους πιάσεις. Αυτός που έχει την μπάλα στα πόδια του περπατάει, όλοι όμως οι υπόλοιποι τρέχουν ασταμάτητα. Όταν κινείσαι κανείς δεν μπορεί να σε πιάσει. Αυτό ακριβώς κάνει τώρα και ο Μέσσι. Διαφέρει από τους άλλους. Είναι πολύ σωστός. Χάνεται από το παιχνίδι για λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα και μετά τον βρίσκεις πάλι την ώρα που στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Από τα χρόνια του Πούσκας προσπαθούσαν να εφαρμόσουν αυτή την τακτική και τελικά το κατόρθωσαν τώρα.

• Ε.Φ: "Εμπρός της ΑΕΚ παλικάρια σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια". Πώς αισθάνεστε κάθε φορά που ακούτε τον ύμνο της "Ένωσης" τον οποίο και έχετε ερμηνεύσει ο ίδιος; 

Μ.Π: Δεν είναι λίγο να ακούς τον εαυτό σου από τα μεγάφωνα του σταδίου, αισθάνεσαι περήφανος. 

• Ε.Φ: Μήπως όμως ο στίχος υποκρύπτει ένα νόημα το οποίο  αντικατοπτρίζει και την τωρινή πραγματικότητα, μια και τελευταία οι παίκτες έχουν σπάσει στην κυριολεξία τα δοκάρια...; 

Μ.Π: Ο Ντέμης έκανε μια προσπάθεια να αλλάξει τον ύμνο. Οι ύμνοι δεν αλλάζουν! Φταίει το τραγούδι; Αν είναι δυνατόν! Εγώ όταν έπαιζα, δε λέω, έστελνα μερικές φορές την μπάλα στο δοκάρι, αλλά συνήθως  αυτή κατέληγε στα αντίπαλα δίχτυα. Τα δοκάρια είναι και αυτά μέσα στο πρόγραμμα, αλλά δεν πρέπει να το βλέπουμε έτσι. 

 https://www.youtube.com/watch?v=FwCoxXLREPY

•  Ε.Φ: Στο παρελθόν σας διέκρινε ένας έντονα αντιδημοσιογραφικός χαρακτήρας. Για ποιο λόγο είχατε υιοθετήσει αυτή τη στάση; 

Μ.Π: Στην αρχή απέφευγα τους δημοσιογράφους γιατί δεν ήξερα να δίνω συνεντεύξεις, ντρεπόμουν. Τι θα ‘λεγα και πώς, αφού ήμουν και αμόρφωτος λόγω του ότι είχα παρατήσει το σχολείο. Στην πορεία άρχισα να το ευχαριστιέμαι κι έτσι ξανοίχτηκα. Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις έφτασα στο σημείο να εκνευριστώ γιατί ανακάλυψα πως έγραφαν ότι ήθελαν. Άλλα έλεγα και άλλα δημοσίευαν στον τύπο. Ίσως αυτή η στάση να με ωφέλησε, ίσως πάλι και όχι. 

• Ε.Φ:  Στέλιος Καζαντζίδης. Ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή σας. Πείτε μου δυο λόγια γι αυτή τη σχέση-συνεργασία; 

Μ.Π:  Από τον Καζαντζίδη αποκόμισα πολλά πράγματα. Άκουγα από μικρός γι αυτόν και ευτύχισα να τον ζήσω και από κοντά. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του: «Τραγουδιστής δεν ξέρω αν θα γίνεις, πάντως ένα πράγμα ξέρεις να κάνεις καλά και είμαι σίγουρος πως στο τέλος θα δικαιωθείς». Αυτός ήταν μάλιστα που μεσολάβησε και βρήκε τη «χρυσή τομή» για να ξαναγυρίσω στην  ΑΕΚ. 

• Ε.Φ:  Γνωρίζουμε άπαντες τι προσφέρατε στο ποδόσφαιρο όλα αυτά τα έτη που αγωνιστήκατε τόσο στην ΑΕΚ όσο και στην Εθνική Ελλάδος, το ίδιο το ποδόσφαιρο όμως τι σας πρόσφερε;

 Μ.Π:  Το ποδόσφαιρο μου χάρισε δημοσιότητα και λεφτά. Όχι πολλά, και καλύτερα έτσι, μου φτάνουν τα λίγα, είναι πιο ανθρώπινα, είμαι μέσα στο λαό.  Από την άλλη έζησα μεγάλους αγώνες, έπαιξα δίπλα σε μεγάλους και σπουδαίους παίκτες της εποχής όπως ο Νεστορίδης, τον οποίο και θαύμαζα από μικρός, και επιπλέον όπως αποδείχτηκε ήμουν πάντα κοντά στις καλές εποχές του ποδοσφαίρου(μου αναφέρει σχετικά την χρονιά 1976-7 όταν και χρίστηκε νταμπλούχος με την Ένωση και πραγματοποίησε την ξέφρενη εκείνη πορεία στην Ευρώπη φτάνοντας μέχρι και τους «4» του Κυπέλλου Uefa όπου και αποκλείστηκε από τη Γιουβέντους). 

• Ε.Φ:  Παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα να γίνονται προσπάθειας από την διοίκηση του κ. Αδαμίδη ώστε να δοθεί λύση στο γηπεδικό και να μπορέσει η ΠΑΕ να κατασκευάσει το νέο γήπεδο στη θέση του παλιού στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκτιμάται ότι η κίνηση αυτή είναι σωστή και επιπροσθέτως το γεγονός ότι η ομάδα δεν αγωνίζεται στη φυσική της έδρα της έχει στοιχίσει; 

Μ.Π:  Τώρα το γκρεμίσαμε, δεν μπορούμε να το φτιάξουμε πάλι όπως ήταν τότε,. Είναι ταλαιπωρία για την ομάδα να μην έχει ένα δικό της γήπεδο. Αυτός που έρχεται αντίπαλος στο ΟΑΚΑ αναρωτιέται: «Πού είναι η ΑΕΚ;». Το γήπεδο κάνει τη διαφορά. Τη δεδομένη στιγμή είναι σαν να αγωνίζεσαι εκτός έδρας.  Κι από την άλλη, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν γενικότερα σωστά γήπεδα, μόνο το Καραϊσκάκη πληροί όλες τις προϋποθέσεις. Δεν γίνεται ποδόσφαιρο χωρίς σύγχρονα γήπεδα, το καταστρέφουμε έτσι.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

•        –1960: Νέα Γενεά Νικομήδειας       
• 1960–1962: Γυμναστικός Αθλητικός Σύλλογος Βέροια                    
• 1962–1979: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (AEK), 480 (234)
• 1979–1983: New York Pancyprian-Freedoms                      

Διεθνής

• 1963-1978: Ελλάδα, 61 (21)

Τίτλοι

Συλλογικοί:

Με την ΑΕΚ

• Πρωτάθλημα Ελλάδος: 5 (1962/63, 1967/68, 1970/71, 1977/78, 1978/79).
• Κύπελλο Ελλάδος: 3 (1963/64, 1965/66, 1977/78).

Με τον Παγκύπριο Νέας Υόρκης

• Πρωτάθλημα Cosmopolitan Soccer League: 1980
• Κύπελλο Lamar Hunt U.S. Open Cup: 1980

Διεθνείς

Με την Εθνική Ενόπλων

• Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων: 1962

Προσωπικές Διακρίσεις

• Πρώτος σκόρερ: 2 (1963/64, 1965/66).
• Καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα