Ο Έλληνας
κυρίως μέσος ή και αμυντικός, Πέτρος Καραβίτης, γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου του
1952, στο Χαϊδάρι. Έχοντας ξεκινήσει από τον σύλλογο της γενέτειράς του, έκανε
σπουδαία καριέρα με τον Ολυμπιακό, αποτελώντας πάντοτε μια τρομερά αξιόπιστη
λύση, στη δεκαετία του 1970. Πήγε στην ΑΕΚ το 1981 για να ολοκληρώσει τη
καριέρα του, το 1984 στη Προοδευτική. Υπήρξε 10 φορές διεθνής με την εθνική μας
ομάδα για την οποία σημείωσε 3 γκολ.
Ξεκίνησε
το ποδόσφαιρο από το Χαϊδάρι και στα 16 του χρόνια, το 1968 βρέθηκε στις ακαδημίες του Ολυμπιακού
έναντι 30.000 δραχμών. Προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα την περίοδο 1971/72 από τον
τότε προπονητή του συλλόγου, Λάκη Πετρόπουλο. Αρχικά, υπολογιζόταν ως «έξω
αριστερά». Αργότερα, όμως, μετετράπη σε αριστερό μπακ ή χαφ, ενώ στη συνέχεια
αγωνίστηκε ως λίμπερο και αμυντικός μέσος. Έμεινε στο λιμάνι για μια δεκαετία,
μέχρι δηλαδή τα 28 του. Σε αυτό το διάστημα, πήρε μέρος σε 200 συναντήσεις Α’ Εθνικής,
πετυχαίνοντας 50 τέρματα. Αναδείχθηκε 5 φορές πρωταθλητής και 4 Κυπελλούχος
Ελλάδας με τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Έπειτα
από απόφαση του τότε προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Σταύρου Νταϊφά, αποχώρησε το
1981, πικραμένος απ’ την κατάληξη που είχε η σταδιοδρομία του στους
«ερυθρόλευκους». Υπέγραψε στην ΑΕΚ στην οποία αγωνίστηκε για μία περίοδο
(1981/82), έχοντας 27 συμμετοχές στο Πρωτάθλημα με 6 γκολ και 2 συμμετοχές στο
Κύπελλο Ελλάδας. Στη συνέχεια, το 1982, αγωνίστηκε για δύο χρόνια στην
Προοδευτική και λίγο αργότερα συνεργάστηκε με τον Α.Ο. Χαϊδαρίου σαν παίκτης–προπονητής,
οριοθετώντας στην ουσία την λήξη της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Υπήρξε
10 συνολικά φορές διεθνής με την εθνική Ελλάδας, σημειώνοντας τρία γκολ, την
περίοδο από το 1975 έως το 1979. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 30
Δεκεμβρίου του 1975, στον εκτός έδρας φιλικό αγώνα με την Ιταλία στη Φλωρεντία,
όταν υπό τις οδηγίες του Αλκέτα Παναγούλια ξεκίνησε ως βασικός. Υπήρξε επίσης
μέλος της εθνικής Ελπίδων, η οποία το 1971 κατέκτησε το 4ο Βαλκανικό Κύπελλο.
Ως ποδοσφαιριστής,
ήταν η επιτομή του όρου «ένας παίκτης για όλες τις δουλειές». Ένα χρήσιμο,
πολύτιμο «γρανάζι» στη μηχανή των ομάδων που αγωνίστηκε αλλά παράλληλα και ένας
«παίκτης χωρίς θέση». Σημαντικό στοιχείο που τον βοήθησε συχνά να χριστεί
σκόρερ, η ικανότητα του στις εκτελέσεις φάουλ και πέναλτι. Είναι χαρακτηριστικό
ότι από τα 31 πέναλτι που εκτέλεσε στην καριέρα του, αστόχησε μόνο σε τρία, ενώ
δοκίμαζε συχνά με επιτυχία και σουτ από μακρινή απόσταση. Μάλιστα, την περίοδο
1978/79 (την προτελευταία του ως παίκτης του Ολυμπιακού), αναδείχθηκε πρώτος
σκόρερ της ομάδας του, με 13 γκολ!
Μετά
το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε με την προπονητική παραμένοντας όμως σε
χαμηλές κατηγορίες ενώ ασχολήθηκε χωρίς επιτυχία με την πολιτική ως υποψήφιος
στην Β’ Αθήνας με το κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ. Ασχολείται ακόμη με το ποδόσφαιρο, ενώ
έχει διατελέσει και αντιδήμαρχος στο δήμο Χαϊδαρίου. Ασχολήθηκε και με την
διοίκηση του Α.Ο. Χαϊδαρίου ως επικεφαλής ομάδας επενδυτών. Το 2015 ανέλαβε τεχνικός
διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος στην Παναχαϊκή.
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική
καριέρα
- -1968: Αθλητικός Ομιλος Χαϊδαρίου
- 1968-1981: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 201 (50)
- 1981/82: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ)
- 1982-1984: Αθλητικός Όμιλος Προοδευτική Νεολαία
Διεθνής
- 1975-1979: Ελλάδα, 10 (3)
Τίτλοι
Με
τον Ολυμπιακό
- Πρωτάθλημα Ελλάδας: 5 (1973, 1974, 1975, 1980, 1981)
- Κύπελλο Ελλάδας: 4 (1971, 1973, 1975, 1981)
