Ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός Κώστας
Λινοξυλάκης, γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1933, στο Άνω Μέρος του Ρεθύμνου. Συμπεριλαμβάνεται
στους κορυφαίους αμυντικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου και θεωρείται ως ο
κορυφαίος της γενιάς του. Ξεκίνησε την καριέρα του από τον Αστέρα Αθηνών και
στη συνέχεια αγωνίστηκε για 13 χρόνια στον Παναθηναϊκό, κατακτώντας 4
πρωταθλήματα και ένα κύπελλο. Με τη γαλανόλευκη φανέλα αγωνίστηκε σε 28 αγώνες
σκοράροντας μια φορά. Υπήρξε επίσης μέλος της ολυμπιακής εθνικής ομάδας που
συμμετείχε στην Ολυμπιάδα του Ελσίνκι το 1952. Ντελικάτος παίκτης που διέθετε
ασύγκριτη (για αμυντικό) εκτελεστική δεινότητα,
έμπαινε αποφασιστικά στις φάσεις, με εξαιρετικό άλμα, αλλά και καλή
τεχνική κατάρτιση! Το 1956 συμμετείχε στην ταινία «Οι Άσσοι του Γηπέδου»
(γνωστή και ως "Κυριακάτικοι Ήρωες"), στο πλευρό σημαντικών
ποδοσφαιριστών της εποχής, όπως ο Ανδρέας Μουράτης, ο Λάκης Πετρόπουλος, ο
Στάθης Μανταλόζης, ο Κώστας Πούλης και άλλοι.
Μεγάλωσε
κι έμαθε μπάλα στις αλάνες των Αμπελοκήπων. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα
από τον Αστέρα Γκύζη (νυν Αστέρας Ζωγράφου) αμέσως μετά τον πόλεμο, αφού
προηγουμένως είχε δοκιμαστεί και απορριφθεί από τον Παναθηναϊκό. Όταν έγινε 18
πήγε στον Παναθηναϊκό, όπου παρέμεινε, διαπρέποντας, μέχρι το τέλος της
καριέρας του, το 1963. Στην Α’ Εθνική κατηγορία είχε 101 συμμετοχές και 7
τέρματα στο πρωτάθλημα και 5 στο κύπελλο, καθώς συχνά προωθούνταν σε «στημένες»
φάσεις λόγω του ύψους, του άλματός του αλλά και της σωματοδομής που διέθετε.
Αγωνίστηκε και 5 φορές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Με τον Παναθηναϊκό
κατέκτησε 4 πρωταθλήματα (1953, 1960, 1961, 1962), αλλά και 1 κύπελλο Ελλάδος
(1955: 2-0 τον ΠΑΟΚ).
Είναι
χαρακτηριστικό ότι στο πρωτάθλημα του 1953 συμμετείχαν στη διοργάνωση μόλις 3
(!) ομάδες, με τον Ολυμπιακό & τον Άρη να συμπληρώνουν την 3άδα! Αντίθετα
στο νεοσύστατο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής, το 1960, κατέκτησε τον πρώτο τίτλο
στην ισοβαθμία με την ΑΕΚ, με τον Λινοξυλάκη να μεγαλουργεί στην καλύτερη άμυνα
της χρονιάς στην κατηγορία, με μόλις 20 τέρματα παθητικό!
Ένα
χρόνο μετά, το 1961, με τον Χάρι Γκέιμ να επιστρέφει στον πάγκο, το τριφύλλι
κατέκτησε εύκολα την ελληνική κορυφή έχοντας για μια ακόμη χρονιά τον
Λινοξυλάκη βασικό και από τους διακριθέντες της ομάδας, που και πάλι είχε την
καλύτερη άμυνα (και επίθεση) στο πρωτάθλημα. Υπήρξε η ηγετική φυσιογνωμία της
πράσινης άμυνας και το απέδειξε και το 1962, βοηθώντας το τριφύλλι να
κατακτήσει την κορυφή στην Ελλάδα για 3η συνεχή χρονιά.
Αποσύρθηκε
από την ενεργό δράση μόλις στα 29 του χρόνια (!!), αλλά 10 μήνες μετά αποφάσισε να ξαναπαίξει -ύστερα από
παράκληση του προπονητή του, λόγω του κρισιμότατου ντέρμπι με την ΑΕΚ για την
τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος του 1963, το οποίο κέρδισαν οι
«κιτρινόμαυροι», το πρώτο μετά από 17 χρόνια!
Με
την γαλανόλευκη στο στήθος έπαιξε σε 28 αγώνες σκοράροντας μάλιστα μια φορά.
Αρχικά, είχε απορριφθεί από τον προπονητή Αντώνη Μηγιάκη, αλλά ο ίδιος μόλις το 1949 τον κάλεσε στην Εθνική,
αν και έπαιζε ακόμα για τον τοπικό Αστέρα. Ντεμπούτο έκανε (όπως και οι Λάκης
Εμμανουηλίδης και ο Γιάννης Ιωάννου) την Πέμπτη, 13 Δεκεμβρίου του 1950, όταν
επιλέχθηκε από τον τότε εκλέκτορα της Εθνικής, Κώστα Νεγρεπόντη να συμμετάσχει
στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Β' ομάδας της Γαλλίας, στο πλαίσιο του
Κυπέλλου Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου, που διεξήχθη στο Γήπεδο Λεωφόρου
Αλεξάνδρας, (0-1). Σημείωσε το μοναδικό του γκολ, στη νίκη 2-1 επί του Ισραήλ
για το προολυμπιακό τουρνουά στις 6 Μαρτίου του 1960. Υπήρξε, επίσης, μέλος της
ολυμπιακής εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες
του Ελσίνκι το 1952.
Έγραψε
ιστορία με τον Παναθηναϊκό, αλλά αν ο Απόστολος Νικολαΐδης ήταν πιο
διαλλακτικός και διπλωματικός, ίσως να
έκανε και ευρωπαϊκή καριέρα, αφού επίσημο ενδιαφέρον για να τον αποκτήσουν
είχαν εκδηλώσει η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Τορίνο κ.α!
Το
1956 είχε παίξει και στον κινηματογράφο έχοντας μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο
στην κοινωνική και δραματική ταινία
«Άσσοι του Γηπέδου (Κυριακάτικοι ήρωες)» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και
σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλη, ο οποίος περιγράφει τις προσπάθειες σημαντικών
Ελλήνων ποδοσφαιριστών της δεκαετίας του 1950, να συνδυάσουν την αγάπη τους για
το άθλημα με την ανάγκη για επιβίωση και διαβίωση! Πολύ ποδοσφαιριστές
υποδύθηκαν τους εαυτούς τους, όπως ο ίδιος ο Λινοξυλάκης, ο Ανδρέας Μουράτης, ο
εκπληκτικός πορτιέρο Στάθης Μανταλόζης, ο Λάκης Πετρόπουλος, ο Κώστας Πούλης, ο
Μηγιάκης (προπονητής της Εθνικής), οι ποδοσφαιριστές Γιώργος Δαρίβας, Βαγγέλης
Πανάκης, Γιώργος Καμάρας, Μπάμπης Κοτρίδης, ο αείμνηστος ηθοποιός Θανάσης
Βέγγος (ναύτης-φίλαθλος) κ.ά.
Υπήρξε
συμπαίχτης (έστω και για λίγο) με τον αξέχαστο ηθοποιό Νίκο Κούρκουλο, όταν ο
ίδιος είχε μεταγραφεί με τον Λάκη Πετρόπουλο (από τον Αστέρα) και τον Βαγγέλη
Πανάκη (από τον ΠΑΟ Καλογρέζας) στον Παναθηναϊκό. Μάλιστα την περίοδο 1951-1953
αγωνίσθηκε στον Παναθηναϊκό ως κεντρικός αμυντικός και προπονούνταν κανονικά με
την πράσινη ομάδα! Οι προπονητές του -και ιδιαίτερα ο Οδυσσέας Τσούτσος- τον
θεωρούσαν μεγάλο ταλέντο και πολύ ικανό!!
Παναθηναϊκός
και Ολυμπιακός ανέκαθεν έδιναν εντός αγωνιστικών χώρων, μεγάλες μάχες εκ των
οποίων μερικές άφησαν εποχή και άλλες συνοδεύτηκαν από θλιβερά επεισόδια. Στην
ιστορία και συνάμα παράδειγμα προς μίμηση αποτέλεσε μια σκηνή με πρωταγωνιστές
τον Λινοξυλάκη και τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού Θεοδωρίδη, οι οποίοι εν
μέσω επεισοδίων, έπιασαν μια γωνία και έπαιζαν... βόλεϊ με την ποδοσφαιρική
μπάλα!!
Μετά
το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας έγινε προπονητής, ενώ αργότερα
ασχολήθηκε με την πολιτική και διετέλεσε επί σειρά ετών Δημοτικός Σύμβουλος και
Αντιδήμαρχος του Δήμου Αθηναίων. Όπως ήταν κύριος σαν παίκτης του Παναθηναϊκού,
έτσι αναδείχθηκε και σαν προπονητής. Ως προπονητής του Φωστήρα μόλις
αντιλήφθηκε ότι ο παίχτης της ομάδας του, Νάτσης χτύπησε τον Γκαϊτατζή,
προτίμησε να τον κάνει αλλαγή (ώστε να τον τιμωρήσει με αυτόν τον τρόπο), παρά
να διεκδικήσει ένα θετικό αποτέλεσμα. Διετέλεσε επίσης προπονητής της
Προοδευτικής, του Απόλλωνα Αθηνών και της Χαλκίδας.
Υπήρξε
από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης των Ελλήνων Συμμετασχόντων σε Ολυμπιακούς
Αγώνες (ΕΣΟΑ –το 1987) με πρώτο Πρόεδρό της τον αείμνηστο Γ. Βήχο, τον Γενικό
Γραμματέα της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων. Μάλιστα το 2002, στην εκπομπή «Οι
Ολυμπιακοί Αγώνες στο μικροσκόπιο», ο
θρυλικός παίκτης του Παναθηναϊκού κατέθεσε τις δικές του γνώσεις, εμπειρίες και
απόψεις πάνω σε θέματα του Ολυμπιακού ποδοσφαιρικού τουρνουά, την αντιμετώπιση
του χουλιγκανισμού αλλά και τα θέματα σχετικά με τη σωστή οργάνωση των
εθελοντών.
Ο
Κώστας Λινοξυλάκης πέθανε στην Αθήνα στις 3 Δεκεμβρίου του 2014, σε ηλικία 81
ετών. Νοσηλευόταν σε ιδιωτική κλινική, όπου δεχόταν ιατρική περιποίηση για τα
χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια και πέθανε από
ανακοπή καρδιάς.
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- -1950: Αστέρας Αθηνών
- 1950-1963: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος, 101 (7)
Διεθνής
- 1950-1960: Ελλάδα, 28 (1)
Τίτλοι
- Πρωτάθλημα Ελλάδος: 4 ((1953, 1960, 1961, 1962)
- Κύπελλο Ελλάδος: 1955
ΠΗΓΗ:
evrytanika.gr
