Ιβάν Τσούρκοβιτς

Ο Γιουγκοσλάβος, κροατικής καταγωγής και πολιτογραφημένος Σέρβος τερματοφύλακας,, Ιβάν Τσούρκοβιτς (Ivan Ćurković) γεννήθηκε στις15 Μαρτίου του 1944, στο Μόσταρ της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Έπαιξε για τη Βελέζ του Μόσταρ, τη Παρτιζάν Βελιγραδίου και τη Σεντ Ετιέν στη Γαλλία. Ήταν ο τερματοφύλακας της εξαιρετικής Σεντ Ετιέν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, περίοδο ακμής του γαλλικού συλλόγου, συμβάλλοντας τα μέγιστα στις κατακτήσεις του εθνικού τίτλου, αλλά και στη παρουσία των «στεφανουά» στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της περιόδου 1975/76 σεζόν. Υπήρξε συμπαίκτης του Μισέλ Πλατινί από το 1978 μέχρι το 1981. Αργότερα κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, υπηρέτησε ως πρόεδρος της Παρτιζάν και στην Ολυμπιακή Επιτροπή της Σερβίας και έχει επίσης εργαστεί ως συν-προπονητής της εθνικής ομάδας της Σερβίας και του Μαυροβουνίου.

Ξεκίνησε την καριέρα του στη γενέτειρά του με την Βελέζ του Μόσταρ, όπου έκανε το ντεμπούτο του στην κορυφαία κατηγορία στην ηλικία των 17 ετών, το 1960. Στα 20 του μεταγράφηκε στην Παρτιζάν Βελιγραδίου. Αρχικά, ήταν στη σκιά του Μιλούτιν Σόσκιτς (Milutin Šoškić), αλλά ανήκε στο ρόστερ, όταν ο σύλλογος κατέκτησε τον τίτλο του 1965 και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της περιόδου 1965/66, όταν και ηττήθηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης.

Ύστερα από 8 χρόνια, μεταγράφηκε το 1972 στην γαλλική Σεντ Ετιέν και αποτέλεσε τον φύλακα-άγγελο των «Στεφανουά» καθ’ όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Στο πρώτο παιχνίδι του με τους «πράσινους», σε ένα φιλικό, δέχθηκε 4 γκολ, κάτι που προκάλεσε τον αστεϊσμό του προέδρου Ροζέ Ροσέ (Roger Rocher) προς τον διαφημιστή Πιερ Γκαρονέρ (Pierre Garonnaire), εμπνευστή της μεταγραφής: «Αυτός είναι ο Τσούρκοβιτς;». Γρήγορα έγινε ο ηγέτης της άμυνας των «στεφανουά» και συμμετείχε ενεργά στην επιτυχία της ομάδας, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, στη δεκαετία του 1970. Κατέκτησε μαζί τους 4 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Γαλλίας και ήταν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της πορείας της γαλλικής ομάδας προς τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της περιόδου 1975/76, όπου ηττήθηκαν από την Μπάγερν Μονάχου μ’ ένα γκολ του Φραντζ Ροτ (Franz Roth).

Μνημειώδεις έχουν μείνει οι εμφανίσεις του εναντίον της Αϊντχόφεν, στους ημιτελικούς, όπου έκανε ένα από τα πιο επιτυχημένα παιχνίδια της καριέρας του, διατηρώντας το 0-0, ύστερα από τη νίκη με 1- 0 στο πρώτο παιχνίδι. Σημάδι της επιρροής του στο σύλλογο, είναι ότι έφερε το 1974 στη Σεντ Ετιέν τον συμπατριώτη του τερματοφύλακα, Εσάντ Ντούγκαλιτς (Esad Dugalić), ο οποίος, παρότι παρέμεινε 5 χρόνια στο σύλλογο, θα παίξει μόνο σε δύο παιχνίδια! Υπήρξε συμπαίκτης του Μισέλ Πλατινί (Michel Platini) από το 1978 έως το 1981.

Μετά από μια ήττα από την Μπαστιά, την τρίτη αγωνιστική της περιόδου 1980/81, ο 36χρονος Τσούρκοβιτς, έχασε την θέση του από τον Ζαν Καστανέντα  (Jean Castaneda) και δεν υπολογιζόταν πλέον από τον προπονητή Ρομπέρ Χερμπέν (Robert Herbin). Από το 1972 δεν έπαιξε μόνο σε τέσσερα παιχνίδια, κάνοντας συνολικά 304 αγώνες για τον σύλλογο και υπήρξε το στήριγμα της ομάδας σε 33 Ευρωπαϊκούς αγώνες. Μετά τη κατάκτηση του τίτλου του 1981 και την ήττα στο τελικό του Κυπέλλου (1-2 από την Μπαστιά), τελείωσε την επαγγελματική του καριέρα. Συνολικά, είχε 591 εμφανίσεις στις κορυφαίες κατηγορίες στην  Γιουγκοσλαβία και τη Γαλλία.

Έπαιξε μόνο 19 παιχνίδια με την εθνική γιουγκοσλαβική ομάδα, από το 1964 έως το 1970, εξαιτίας του γεγονότος ότι έπαιξε μαζί με τους Ιλίγια Πάντελιτς (Ilja Pantelić), Ενβέρ Μάριτς (Enver Marić) και Ογκνιέν Πέτροβιτς (Ognjen Petrović). Λόγω ακριβώς αυτού του ανταγωνισμού, δεν πήρε μέρος σε καμιά μεγάλη διεθνή διοργάνωση (το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1976) που συμμετείχαν οι «πλάβι» κατά την διάρκεια της καριέρας του.

Το 1982 ήταν προπονητής των τερματοφυλάκων στην εθνική γαλλική ομάδα, υπό τον Μισέλ Ινταλγκό (Michel Hidalgo) έχοντας αυτή την ιδιότητα και στο Παγκόσμιο Κύπελλο αυτής της χρονιάς. Από το 1989 μέχρι το 2006, ήταν πρόεδρος της Παρτιζάν Βελιγραδίου. Ήταν ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Σερβίας μέχρι τον Φεβρουάριο του 2009, όταν αποχώρησε για να αναλάβει ο πρώην μπασκετμπολίστας Βλάντε Ντίβατς (Vlade Divac). Στις 23 Δεκεμβρίου 2009, ορίστηκε αντιπρόεδρος της Σερβικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Σήμερα είναι μέλος της Τεχνικής Επιτροπής της FIFA για τα γήπεδα και την ασφάλεια. Είναι επίσης Πρόξενος της Σεϋχελλών στο Βελιγράδι.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• 1960–1964: Fudbalski Klub Velež Mostar, 87 (0)
• 1964–1972: Fudbalski klub Partizan, 201 (0)
• 1972–1981: Association Sportive de Saint-Étienne Loire, 304 (0)

Σύνολο καριέρας: 591 (0)

Διεθνής

• 1963–1970: Γιουγκοσλαβία, 19 (0)

Προπονητική καριέρα

• 2001: Γιουγκοσλαβία (co-manager)

 

Τίτλοι

Με την Partizan

• Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας: 1965
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: φιναλίστ το 1966

Με την Saint-Étienne

• Πρωτάθλημα Γαλλίας: 4 (1974, 1975, 1976, 1981)
• Κύπελλο Γαλλίας: 3 (1974, 1975, 1977)
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: φιναλίστ το 1976