Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Φραγκίσκος Σούρπης

Ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός Φραγκίσκος Σούρπης, γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1943, στην Κηφισιά. Αγωνίστηκε για έντεκα χρόνια στον Παναθηναϊκό, από το 1962 έως το 1973 οπότε και τερμάτισε την καριέρα του σε ηλικία 30 ετών. Κατέκτησε 6 Πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ελλάδος. Βασικό μέλος της χρυσής γενιάς των δεκαετιών του 1960 και του 1970 και μέλος της ομάδας που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης το  1971, στο Γουέμπλεϊ. Είναι ένας από τους τρεις ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν σε όλη τους την καριέρα μόνο στον Παναθηναϊκό. Οι άλλοι 2 είναι ο Άνθιμος Καψής και ο Βαγγέλης Πανάκης. Συμμετείχε σε 6 αγώνες της εθνικής ομάδας της Ελλάδας. Αργότερα έγινε ένας αρκετά πετυχημένος ορθοπεδικός.


Αγωνίστηκε για 11 χρόνια στον Παναθηναϊκό από το 1962 έως το 1973 οπότε και τερμάτισε την καριέρα του σε ηλικία 30 ετών. Στον Παναθηναϊκό τον έστειλε, το 1958, ο Νίκος Σίμος, προπονητής του στην ομάδα βόλεϊ της Κηφισιάς, όπου αγωνιζόταν σε νεαρή ηλικία. Ξεκίνησε ως επιθετικό χαφ, αλλά λόγω της αλτικότητας γρήγορα τοποθετήθηκε στην άμυνα όπου και μεγαλούργησε. Προπονητής στο τριφύλλι ήταν τότε ο Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς (Svetislav Glišović), που πέρασε στην ιστορία σαν ο άνθρωπος που παραλίγο να καταστρέψει και να ρίξει το σύλλογο στην Β΄ Εθνική κατηγορία. Ήθελε να βάλει τον Σούρπη, σε νεαρή ηλικία, κατευθείαν στην πρώτη ομάδα, αλλά τον προειδοποίησε και τον έσωσε ο Σίμος. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί παλαιότερα και με άλλους παίχτες που έπεσαν από νωρίς στα βαθιά και «καταστράφηκαν», όπως π.χ. ο Δημήτρης Κοζαδίνος. 


Ντεμπούτο έκανε, το 1959,  σε παιχνίδι κυπέλλου εναντίον της Καλαμάτας, ενώ στο πρωτάθλημα, στο 5-0, εναντίον της Νίκης Βόλου. Μόλις στα 20 του χρόνια, ήταν βασικός στην άμυνα δίπλα στον Κώστα Λινοξυλάκη, ενώ αργότερα δημιούργησε ένα πολύ ισχυρό και απροσπέλαστο αμυντικό δίδυμο με τον Αριστείδη Καμάρα κάτι που πιστώνεται στον εξαιρετικό προπονητή Στέφαν Μπόμπεκ (Stjepan Bobek), που είχε αυτή την έμπνευση. Αγωνιζόταν στη θέση του κεντρικού αμυντικού, συμμετέχοντας σε 310 αγώνες της Α΄ Εθνικής. Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε 6 Πρωταθλήματα (1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972), αλλά και 2 κύπελλα, το 1967 νικώντας 1-0 τον Πανιώνιο και το 1969, 1-1 με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, με τον Παναθηναϊκό να παίρνει το τρόπαιο μετά από κλήρωση, καθώς δεν είχε θεσπιστεί ακόμα ο κανονισμός των πέναλτι.
 
Αρχηγός του Παναθηναϊκού, το 1969, με τον Γιώργο Κούδα, σ' ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.

Συμμετείχε σε 25 ευρωπαϊκά παιχνίδια του Παναθηναϊκού και το 1971, ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα -και μοναδική ως σήμερα- που συμμετείχε σε τελικό ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης. Οι "πράσινοι" ξεπερνώντας τα εμπόδια της Ζενές Ες (5-0, 2-1),  της Σλόβαν Μπρατισλάβας (3-0, 1-2), της Έβερτον (1-1, 0-0) και του Ερυθρού Αστέρα (1-4, 3-0), έφτασαν στον μεγάλο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου αντιμετώπισαν την ομάδα - μοντέλο, τον Άγιαξ των Ρίνους Μίχελς (Rinus Michels) και Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruyff). Ηττήθηκαν με 2-0, αλλά κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ το σπουδαίο κατόρθωμα του Παναθηναϊκού. Ο Σούρπης ήταν βασικός σε όλα τα παιχνίδια χωρίς μάλιστα να χάσει ούτε ένα λεπτό, ενώ ήταν και ο προσωπικός φρουρός του Κρόιφ στον τελικό. Ο Φραγκίσκος Σούρπης μαζί με τον Άνθιμο Καψή και τον Βαγγέλη Πανάκη, είναι οι τρεις ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν σε όλη τους την καριέρα μόνο στον Παναθηναϊκό. Έχει αγωνιστεί σε 6 αγώνες με την Εθνική Ελλάδος.

Η ομάδα που αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971. Διακρίνονται όρθιοι από αριστερά: Αριστείδης Καμάρας, Τάκης Οικονομόπουλος, Γιώργος Βλάχος, Γιάννης Τομαράς, Φραγκίσκος Σούρπης και ο Άνθιμος Καψής. Καθήμενοι από αριστερά: Χάρης Γραμμός, Μίμης Δομάζος, Αντώνης Αντωνιάδης, Τότης Φυλακούρης και ο Κώστας Ελευθεράκης.

Το  1969, πήρε το πτυχίο της Ιατρικής (ορθοπεδικός χειρούργος) και αναγκάστηκε να σταματήσει το ποδόσφαιρο, μόλις στα 31 του, το 1973, επειδή πήρε υποτροφία για την Αγγλία. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 5 χρόνια με τον ανώτατο βαθμό του «κονσάλτερ» διευθυντή, ενώ για 8 χρόνια ήταν αρχίατρος του αγαπημένου του Παναθηναϊκού. Μάλιστα, λίγο πριν φύγει για την Αγγλία, δόθηκε προς τιμήν του ένα αποχαιρετιστήριο ματς, εναντίον της Καλαμάτας, της ομάδας δηλαδή εναντίον της όποιας ξεκίνησε την καριέρα του. Όταν αντικαταστάθηκε στο 35ο  λεπτό σείστηκε η Λεωφόρος και όρθιοι όλοι τον χειροκροτούσαν.


Υπήρξε ένας εξαιρετικός αθλητής στο άλμα επί κοντώ και σε αυτό πιστεύει ότι οφείλεται και η μεγάλη αλτικότητα που τον διέκρινε ως ποδοσφαιριστή. Επίσης ήταν εξαιρετικός και στο άλμα σε ύψος, καθώς πηδούσε πάνω από το 1,95 ενώ το πανελλήνιο ρεκόρ ήταν στα 2,05μ.!  Εκτός από τον κλασσικό αθλητισμό ο Σούρπης διέπρεψε ως πασαδόρος στην ομάδα βόλεϊ της Κηφισιάς, έχοντας μάλιστα συμμετοχές και στην Εθνική ομάδα! Επειδή εκείνη την εποχή απαγορευόταν σε μαθητή να ανήκει σε κάποιο αθλητικό σωματείο, ο νεαρός τότε άσσος του Παναθηναϊκού ζητούσε από τις εφημερίδες να τον παρουσιάζουν στις φυλλάδες με το όνομα Σούρμπης!


Θαυμαστής του Γιώργου Σιδέρη  και ο προσωπικός του αντίπαλος στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ο Σούρπης, σχολίασε κάποτε σχετικά: «Ο Σιδέρης ήταν παίκτης άλλου επιπέδου, ευρωπαϊκής κλάσης και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν βλέπω άλλον τέτοιον στην Ευρώπη σήμερα. Ήταν τανκ! Ταχύτατος και χρειαζόταν μισή ευκαιρία για να βάλει γκολ…». Αλλά και ο Σιδέρης είχε μιλήσει στο παρελθόν με τα καλύτερα λόγια για τον αμυντικό του Παναθηναϊκού, υπογραμμίζοντας ότι ήταν ο δυσκολότερος αντίπαλος που είχε αντιμετωπίσει.


Δηλώνει υποστηρικτής της ιστορικής Αγγλικής Ντέρμπι Κάουντι, καθώς ήταν ο γιατρός της τη χρονιά που πήρε τον τελευταίο της τίτλο, το 1974!  Το ποδόσφαιρο πήρε περισσότερα και ο ίδιος κέρδισε λιγότερα από αυτό. Όταν αποσύρθηκε η Ελλάδα έγινε φτωχότερη, καθώς έχασε έναν σπουδαίο αμυντικό και αθλητή με σπουδαία φυσικά προσόντα, όπως η ταχύτητά του, η εκρηκτικότητά του και κυρίως αξιοθαύμαστη αλτικότητά του.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

  • 1962-1973: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος,  310 (?)

Διεθνής

  • 1964-1967: Ελλάδα, 6 (0)

Τίτλοι

  • Πρωτάθλημα Ελλάδος: 5 (1963/64, 1964/65, 1968/69, 1969/70, 1971/72)
  • Κύπελλο Ελλάδος: 2 (1966/ 67, 1968/69)



ΠΗΓΗ: evrytanika.gr