Βλογημένος: Ίβιτσα Σούριακ

Ο Γιουγκοσλάβος, κροατικής καταγωγής, κεντρικός μέσος, Ίβιτσα Σούριακ (Ivan "Ivica" Šurjak), γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1953, στο Σπλιτ. Ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την Χάιντουκ του Σπλιτ, στη «Χρυσή Γενιά» της, στη δεκαετία του 1970, οδηγώντας την στο γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα και στην ευρωπαϊκή διάκριση. Υπήρξε ένας από Μεγαλύτερους Ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το γιουγκοσλαβικό ποδόσφαιρο, έχοντας ξεκινήσει από αριστερό μπακ, αλλά με τη πάροδο των ετών έμαθε να παίζει ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, το πρότυπο του ποδοσφαιριστή που μπορεί να αγωνιστεί σε κάθε θέση με την ίδια επιτυχία. Διακρίθηκε με την ταχύτητά του, τη εξαιρετική του ντρίμπλα, το ιδιαίτερα δυνατό σουτ και την αντοχή του. Έπαιξε 54 παιχνίδια για την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας. Σε συλλογικό επίπεδο, αγωνίστηκε επίσης στη Παρί Σεν Ζερμέν, την Ουντινέζε και τη Ρεάλ Σαραγόσα. Υπηρέτησε και ως αθλητικός διευθυντής στην Χάιντουκ από το 1999 έως το 2003.

Ξεκίνησε με το ποδόσφαιρο το 1964. Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1970, έπαιξε το πρώτο παιχνίδι του με την Χάιντουκ, ένα φιλικό αγώνα εναντίον της Ομίς (4- 0). Έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο με την Χάιντουκ, στην πρώτη κατηγορία της Γιουγκοσλαβίας, στις 3 Οκτωβρίου του 1971, σ’ ένα παιχνίδι με την Παρτιζάν Βελιγραδίου, πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ (2-1). Από τότε, υπήρξε βασικό μέλος της μεγάλης γενιάς της Χάιντουκ που κατέγραψε εξαιρετικά αποτελέσματα στο γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα. Στα επόμενα χρόνια, κέρδισε 3 φορές το πρωτάθλημα και 5 φορές το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας.

Ξεκίνησε ως αριστερός ακραίος αμυντικός, αλλά με το χρόνο έμαθε να παίζει σε όλες τις θέσεις, κυρίως του κέντρου, το πρότυπο του σύγχρονου ποδοσφαιριστή που μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις εξίσου επιτυχημένα. Πολύ γρήγορος, παρόλο το ύψος του (1.90 m), με άριστους ελιγμούς και την κινητικότητα που τον διέκρινε, ήταν ο κινητήριος μοχλός για τις επιθέσεις της ομάδας του. Επιπλέον, έπαιξε τακτικά χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς και ήταν πάντα γεμάτος ενέργεια και μαχητικότητα, τα συστατικά του ηγέτη και αρχηγού. Μέχρι το 1981, όταν και έφυγε από το Σπλιτ, συμμετείχε συνολικά σε 487 αγώνες της Χάιντουκ (εθνικούς και ευρωπαϊκούς), σκοράροντας 127 γκολ.

Συνέχισε την καριέρα του στη Παρί Σεν Ζερμέν, με κόστος 3 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα, όντας ο πρώτος Κροάτης στο γαλλικό πρωτάθλημα. Παρέμεινε εκεί την περίοδο 1981/82, παίζοντας σε 33 αγώνες, πετυχαίνοντας 11 γκολ και κερδίζοντας το Κύπελλο Γαλλίας. Συνέχισε στην ιταλική Ουντινέζε, παίζοντας για μια περίοδο, το μισό από τον προβλεπόμενο στο συμβόλαιο χρόνο του, λόγω των μεταγραφών των βραζιλιάνων Ζίκο (Arthur Antunes Coimbra, “Zico”) και Εντίνιο (Edino Nazareth Filho, “Edinho”), που έπιασαν και τις 2 θέσεις ξένων που επέτρεπε τότε ο κανονισμός. Για την Ουντινέζε έπαιξε σε 29 αγώνες και σκόραρε 2 γκολ. Την περίοδο 1984/85, αγωνίστηκε στην Ισπανία με τα χρώματα της Ρεάλ Σαραγόσα, σκοράροντας 2 γκολ σε 22 αγώνες. Στο τέλος αυτής της περιόδου, αποσύρθηκε και από την ενεργό δράση.

Για την Γιουγκοσλαβική εθνική ομάδα, έπαιξε για πρώτη φορά στις 6 Ιουνίου του 1973, στο 0-0 εναντίον της Ισπανίας στο Ζάγκρεμπ. Το πρώτο του γκολ για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, το πέτυχε κατά της Ελλάδας, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974, στη νίκη με 4-2 για τη Γιουγκοσλαβία. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο, στη Γερμανία, έπαιξε σε 5 αγώνες και σκόραρε 2 γκολ. Συμμετείχε και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1976, αλλά και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, χωρίς να σκοράρει. To τελευταίο αγώνα του για την εθνική ομάδα, τον έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 εναντίον της Ονδούρας, στις 24 Ιουνίου, στη νίκη για τους Γιουγκοσλάβους με σκορ 1-0. Συνολικά, αγωνίστηκε σε 54 παιχνίδια για τη Γιουγκοσλαβία, σκοράροντας 10 γκολ.

Από το 1999 έως το 2003, ήταν ο αθλητικός διευθυντής της Χάιντουκ και από τον Απρίλιο του 2007, έχει τα καθήκοντα του γενικού διευθυντή του συλλόγου. Τον Ιούλιο του 1999, κατά την οδήγηση ενός ταχύπλοου σκάφους κοντά στις ακτές της Trogir (Κροατία), τραυμάτισε θανάσιμα έναν κολυμβητή, τον Μίροσλαβ Ντίντακ, ο οποίος πέθανε λίγες μέρες μετά το ατύχημα, ενώ ήταν σε κώμα στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου Firule. Αργότερα, απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία.