Ο Ιταλός περιφερειακός πλάγιος
επιθετικός Μπρούνο Κόντι (Bruno Conti), γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1955, στο
Νετούνο, μια παραθαλάσσια πόλη κοντά στη Ρώμη. Θεωρείται από πολλούς ειδικούς
του ποδοσφαίρου ως ένας από τους μεγαλύτερους Ιταλούς παίκτες Όλων των Εποχών
στη θέση του. Ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, με σπουδαία τεχνική κατάρτιση,
ξαφνικά ντεμαράζ, ευθύβολα σουτ και με τα δύο πόδια, καθώς και απαράμιλλη
ντρίμπλα. Μεσουράνησε τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, συνήθως αγωνιζόμενος
ως εξτρέμ και πέρασε ολόκληρη τη ποδοσφαιρική του καριέρα με τη Ρόμα, εκτός από
δύο σεζόν που έπαιξε δανεικός στη Τζένοα, στη δεκαετία του 1970. Είχε το
παρατσούκλι «Sindaco de Roma» (Ο Δήμαρχος της Ρώμης), όντας ένας από τους σημαντικότερους
παίκτες στην ιστορία του συλλόγου, κατακτώντας ένα πρωτάθλημα, καθώς και πέντε Κύπελλα
Ιταλίας κατά τη διάρκεια του χρόνου του στην ιταλική πρωτεύουσα. Σε διεθνές
επίπεδο, ήταν μέλος της «σκουάντρα ατζούρα» που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του
1982 και πήρε επίσης μέρος και στη διοργάνωση του 1986. Σήμερα είναι ο επικεφαλής
των τμημάτων υποδομής της Ρόμα.
Είναι
ένα από τα 7 παιδιά της οικογένειας και λάτρευε το μπέιζμπολ στα νιάτα του. Ο
πατέρας του, Ανδρέα, ήταν οικοδόμος. Μικρός έπαιξε στις Νετούνο και Άντσιο
προτού, το 1972, βρεθεί στα «τσικό» της Ρόμα. Ένα χρόνο αργότερα αγωνίστηκε για
πρώτη φορά πλάι στους επαγγελματίες του συλλόγου της Ρώμης. Κρίθηκε όμως ότι
δεν ήταν ακόμη έτοιμος να μονιμοποιηθεί στο βασικό σχήμα και ότι χρειαζόταν να
αποκτήσει παραστάσεις. Έτσι, το 1975 παραχωρήθηκε για έναν χρόνο με τη μορφή
του δανεισμού στη Τζένοα, με τα χρώματα της οποίας διέπρεψε, παίζοντας σε 36
ματς και σημειώνοντας 3 γκολ, κατακτώντας παράλληλα τον τίτλο στην ιταλική Serie B!
Επέστρεψε
στη Ρόμα, πήρε σαφώς περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ωστόσο το 1978 παραχωρήθηκε
ξανά για μια χρονιά ως δανεικός στους Γενοβέζους (32 αγώνες/ένα γκολ).
Επέστρεψε για δεύτερη φορά στους «τζιαλορόσι» και δεν ξανάφυγε ποτέ από αυτούς!
Κρέμασε
ως παίκτης τους τα παπούτσια του, το 1991, έχοντας στο μεταξύ χρησιμοποιηθεί σε
άλλες 254 αναμετρήσεις τους, με 33 γκολ. Χάρηκε μαζί τους το πρωτάθλημα του 1982/83
και 5 Κύπελλα Ιταλίας (1979/80, 1980/81, 1983/84, 1985/86, 1990/91), ενώ τους
βοήθησε αποφασιστικά να φθάσουν στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης
το 1984. Αγωνίστηκε σε όλη τη διάρκεια εκείνου του παιχνιδιού, αλλά παρά τις προσπάθειές
του η αντίπαλος, η Λίβερπουλ, ήταν αυτή που κέρδισε τελικά το τρόπαιο στη
διαδικασία των πέναλτι. Έχει μείνει μνημειώδης η συνεργασία που είχε για
αρκετές σεζόν με τους σπουδαίους Αγκοστίνο ντι Μπαρτολομέι (Agostino Di
Bartolomei), Ρομπέρτο Προύτσο (Roberto Pruzzo), και Πάουλο Ρομπέρτο Φαλκάο
(Paulo Roberto Falcão), στη μεσοεπιθετική γραμμή των Ρωμαίων.
Έκανε
το ντεμπούτο του με την ιταλική εθνική ομάδα, στις 11 Οκτωβρίου του 1980,
εναντίον του Λουξεμβούργου. Σημείωσε το πρώτο του διεθνές γκολ σε μια εντός
έδρας νίκη με 2-0 εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, στο Τορίνο, στις 15 Νοέμβρη του
1980, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982. Μόλις έγινε τακτικό
μέλος της ιταλικής εθνικής ομάδας, θεωρήθηκε ως κληρονόμος του τεράστιου Φράνκο
Καούζιο (Franco Causio) στην «σκουάντρα ατζούρα», λόγω του παρόμοιου ρόλο
τους και του ίδιου στυλ παιχνιδιού. Συνέβαλε τα μέγιστα ώστε η «σκουάντρα
ατζούρα» να στεφθεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια το 1982, αγωνιζόμενος βασικός σε όλα
τα παιχνίδια, σκοράροντας ένα γκολ, στην ισοπαλία 1-1 με το Περού στη Φάση των
Ομίλων! Στον τελικό, κέρδισε πέναλτι που απέτυχε να μετατρέψει σε γκολ ο
Αντόνιο Καμπρίνι (Antonio Cabrini).
Ονομάστηκε
μέλος της Ιδανικής 11άδας του τουρνουά για τις επιδόσεις του. Λόγω του ρυθμού, του
ταλέντου, της δημιουργικότητας, της επιρροής του και της τεχνικής του ικανότητας,
του αποδόθηκε το παρατσούκλι «Mara-Zico» καθ’ όλη τη διάρκεια του τουρνουά, αναφορά
στον Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona) και τον Ζίκο (Arthur Antunes Coimbra, “Zico”). Μετά την ολοκλήρωση
του τουρνουά, ο Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, “Pelé”) δήλωσε ο Μπρούνο
Κόντι ήταν ο Καλύτερος Παίκτης του τουρνουά και ότι ήταν ένας από τους Καλύτερους
Παίκτες στον κόσμο.
Συνέχισε
να αποτελεί σημαντικό μέλος της ιταλικής ομάδας καθ' όλη τη δεκαετία του 1980,
αν και η ομάδα δεν κατάφερε να προκριθεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1984. Πήρε
μέρος και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, παίζοντας σε κάθε αγώνα, με την
Ιταλία να αποκλείεται στο γύρο των 16. Αποσύρθηκε από το διεθνές ποδόσφαιρο
μετά το τουρνουά, παράλληλα με την αποχώρηση του εμβληματικού Έντσο Μπέαρτζοτ (Enzo
Bearzot) από τον πάγκο της «σκουάντρα ατζούρα». Συνολικά, χρίστηκε 47 φορές
διεθνής και πέτυχε 5 γκολ για την Ιταλία, μεταξύ 1980 και 1986.
Μετά
τη απόσυρσή του, παρέμεινε στη Ρόμα ως μέλος του τεχνικού τιμ των τμημάτων
υποδομής της. Μετά την αποχώρηση του προπονητή Λουίτζι Ντελνέρι (Luigi Delneri),
ανέλαβε πρώτος κατά τη διάρκεια της σεζόν 2004/05. Δεν διέθετε άδεια προπονητή,
αλλά ήταν μια σεβαστή φιγούρα στο σύλλογο και εκείνη την εποχή, οι νικητές του Παγκοσμίου Κυπέλλου,
είχαν εξαιρεθεί από τη συμμετοχή σε εξετάσεις που απαιτούνταν για να αποκτήσουν
μια επίσημη άδεια προπονητή στη Serie A. Οδήγησε τη Ρόμα στον τελικό του
Κυπέλλου Ιταλίας. Αργότερα έγινε Τεχνικός Διευθυντής (Direttore tecnico) και
είναι σήμερα υπεύθυνος του Τομέα Υποδομών (Responsabile del Settore Giovanile)
του μεγάλου συλλόγου της ιταλικής πρωτεύουσας.
Στις
20 Σεπτεμβρίου του 2012 ήταν ο πρώτος από τους 11 παίκτες που εγκαταστάθηκε στο
Hall of Fame της
Ρόμα. Είναι παντρεμένος με την Λάουρα και έχουν δύο γιους, τον Daniele και τον Andrea,
οι οποίοι είναι και οι δύο επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- 1973–1991: Associazione Sportiva Roma, 304 (37)
- 1975/76: (δανεικός) → Genoa Cricket and Football Club, 36 (3)
- 1978/79: (δανεικός) → Genoa Cricket and Football Club, 32 (1)
Σύνολο καριέρας: 372 (41)
Διεθνής
- 1980–1986: Ιταλία, 47 (5)
Προπονητική καριέρα
- 1991/92: AS Roma baretti (U-19)
- 1992/93: AS Roma primavera (U-20)
- 2005: AS Roma (υπηρεσιακός)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με
την Genoa
- Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Ιταλίας: 1975/76
Με
την Roma
- Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1982/83
- Κύπελλο Ιταλίας: 5 (1979/80, 1980/81, 1983/84, 1985/86, 1990/91)
Διεθνείς
Με
την Ιταλία
- Παγκόσμιο Κύπελλο: 1982
Προσωπικές Διακρίσεις
- Μέλος Ιδανικής Ενδεκάδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1982
- Μέλος του Hall of Fame της A.S. Roma
Κάποια
στοιχεία από το balleto.gr
