Βλογημένος: Μπερντ Χολτσενμπάιν

Ο (Δυτικο)-Γερμανός αριστερός ακραίος επιθετικός, Μπερντ Χολτσενμπάιν (Bernd Hölzenbein), γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1946 στο Ντερν της Έσσης, κοντά στην Φρανκφούρτη. Έγινε διάσημος μέσα από τη καριέρα του στην εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας, βασικός στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, όντας μάλιστα ο παίκτης που κέρδισε το πέναλτι από το οποίο ισοφάρισαν οι Γερμανοί τον τελικό, με τον Πάουλ Μπράιτνερ (Paul Breitner), για να κερδίσουν τελικά το παιχνίδι με το γκολ του Γκερντ Μίλερ (Gerd Müller). Σε συλλογικό επίπεδο, πέρασε σχεδόν τη ολόκληρη την επαγγελματική του καριέρα στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης, για την οποία παραμένει μέχρι και σήμερα ο Κορυφαίος Σκόρερ στην ιστορία της. Αργότερα, στα ύστερα της καριέρας του είχε θητείες σε συλλόγους στην Βορειοαμερικάνικη Λίγκα, κλείνοντας τη καριέρα του στη Γερμανία το 1986. Μεταγωνιστικά, αφιερώθηκε στην Άιντραχτ, ως σκάουτερ αλλά και μέχρι αντιπρόεδρός της.

Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην πατρίδα του, με την TuS Ντερν και την 1^η Ιουλίου του 1966 μεταγράφηκε στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Έκανε το ντεμπούτο του στην Μπουντεσλίγκα, στις 4 Νοεμβρίου του 1967, στο πλαίσιο της 12^ης αγωνιστικής, σε μια ισοπαλία 1-1 με το Αμβούργο. Υπηρέτησε τον σύλλογο, μέχρι την απόσυρσή του απ’ το επαγγελματικό ποδόσφαιρο το 1981, έχοντας σημειώσει 160 γκολ σε 420 αγώνες για την Άιντραχτ στην Μπουντεσλίγκα και 201 σε όλες τις διοργανώσεις, κάτι που τον κατατάσσει Κορυφαίο Σκόρερ στην ιστορία της μέχρι και σήμερα και στις 2 περιπτώσεις. Κατέκτησε μαζί της 3 φορές το γερμανικό Κύπελλο, το 1974, το 1975 και το 1981, καθώς επίσης και το Κύπελλο UEFA της περιόδου 1979/80.

Υπήρξε συμπαίκτης του Γκερντ Μίλερ στους Φορτ Λαουτερντέιλ Στράικερς, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο τέλος της καριέρας του, στην Βορειοαμερικάνικη Λίγκα. Αγωνίστηκε, επίσης, για τους Μέμφις Αμέρικανς και τους Μπάλτιμορ Μπλαστ, σε ποδόσφαιρο σάλας.

Τελείωσε την καριέρα του το 1986 στη Γερμανία, παίζοντας λίγα παιχνίδια μαζί με τον Κλάους Τοπμέλερ (Klaus Toppmöller) για την FSV Σαλμρόρ, πριν κρεμάσει τα παπούτσια του στην FC Ράιν-Μάιν και αρχίζοντας να λειτουργεί ως βοηθός του Χόρστ Έσε (Horst Heese) στην Βικτόρια Ασάφενμπουργκ.

Σε διεθνές επίπεδο, σκόραρε 5 γκολ σε 40 εμφανίσεις για τη Δυτική Γερμανία από το 1973 έως και το 1978. Ένα από τα διεθνή γκολ του ήταν αυτό της ισοφάρισης (2-2) στο 90^ο λεπτό εναντίον της Τσεχοσλοβακίας, στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1976, αγώνα που έχασε τελικά η Δυτική Γερμανία με 3-5 στα πέναλτι.

Το 1988, επέστρεψε στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης, στο ρόλο του αντιπροέδρου, απολαμβάνοντας μια αυξημένη φήμη, λόγω των ιδιαίτερων ικανοτήτων του στην ανακάλυψη νέων ταλέντων. Θεωρήθηκε ως ο κύριος αρχιτέκτονας πίσω από την αγωνιστική άνοδο της Άιντραχτ, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κυρίως λόγω της προσθήκης παικτών όπως ο Ούβε Μπάιν (Uwe Bein), ο Άντονι Γιεμπόα (Anthony Yeboah) και ο Αντρέας Μέλερ (Andreas Möller), που ήταν δικές του εισηγήσεις. Αυτό το τρίο, μαζί με τον κεντρικό αμυντικό Μάνφρεντ Μπιντζ (Manfred Binz) και τον τερματοφύλακα Ούλι Στάιν (Uli Stein), ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από το κυνήγι του τίτλου της περιόδου 1991/92, που χάθηκε εξαιτίας ενός κακού αποτελέσματος την τελευταία αγωνιστική της εν λόγω περιόδου. Υπηρέτησε ως σκάουτερ την Άιντραχτ Φρανκφούρτης έως το 2004.

Από τις 23 Ιανουαρίου του 2013, μια εικόνα του κοσμεί έναν από τους δώδεκα «Πυλώνες της Αρμονίας» στο σταθμό του μετρό «Willy-Brandt-Platz» στη Φρανκφούρτη. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2014,μαζί με τον «διόσκουρό» του στην Άιντραχτ και την εθνική, τον Γιούργκεν Γκραμπόφσκι (Jürgen Grabowski), τιμήθηκε ως μέλος του Τάγματος της Αξίας της Έσσης από τον Πρωθυπουργό του κρατιδίου Volker Bouffier. Σήμερα, είναι ο επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ του συλλόγου, ζει στο Gravenbruch, ένα προάστιο του Neu-Isenburg. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.