Ο Αργεντίνος κεντρικός αμυντικός Πέδρο
Μονζόν (Pedro Damián Monzón), γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1962, στη Γκόγια της επαρχίας Κοριέντες, στην
βορειοδυτική Αργεντινή. Αγωνίστηκε σε διάφορους συλλόγους, αλλά διακρίθηκε με
την Ιντεπεντιέντε, με την οποία απέκτησε 4 τίτλους, συμπεριλαμβανομένου του
Διηπειρωτικού Κυπέλλου του 1984. Με την εθνική ομάδα της Αργεντινής, σκόραρε
ένα γκολ εναντίον της Ρουμανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990. Έγινε ο πρώτος
παίκτης που αποβλήθηκε σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, όταν στο τελικό του 1990,
δέχθηκε απ’ ευθείας κόκκινη κάρτα για ένα μαρκάρισμά του στον (Δυτικο)-Γερμανό
Γιούργκεν Κλίνσμαν (Jürgen Klinsmann), στο 65ο λεπτό του αγώνα. Μετά από 20
λεπτά, τον ακολούθησε ο συμπατριώτης του αμυντικός Όσκαρ Ρουγκέρι (Oscar
Ruggeri). Η Αργεντινή έχασε το παιχνίδι με 1-0. Τελείωσε την καριέρα του όταν
βρέθηκε θετικός σε χρήση κοκαΐνης. Ο εθισμός, του δημιούργησε αρκετά προβλήματα
αργότερα στη ζωή του. Κατάφερε όμως να απεξαρτηθεί με τη βοήθεια ενός πάστορα
και ακολούθησε καριέρα προπονητή.
Πήρε
τα πρώτα του βήματα στην Χουρακάν της Γκόγια, στην γενέτειρά του. Στα 15 του,
αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο Μπουένος Άιρες, όπου πήγε να δοκιμαστεί
σε διάφορους συλλόγους. Το 1977 κατάφερε να μπει για λίγους αγώνες στη τέταρτη
ομάδα της Ροζάριο Σεντράλ, στην οποία έμεινε μέχρι το 1979. Συνέχισε την
προσπάθεια και κέρδισε ένα δοκιμαστικό στην Ιντεπεντιέντε, στον σύλλογο που
πέρασε το μεγαλύτερο και καλύτερο μέρος της καριέρας του. Εντάχθηκε στα
χαμηλότερα τμήματα το 1980 και λίγο αργότερα ανέβηκε στη πρώτη ομάδα.
Έπαιξε
εκεί για 11 χρόνια, με την οποία κατέκτησε 4 τίτλους, 2 πρωταθλήματα
Αργεντινής, το Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό Κύπελλο. Την περίοδο 1980/81, αγωνίστηκε στην Ουνιόν
του Σάντα Φε. Μετά την επιστροφή του, υπήρχαν αρκετά σκαμπανεβάσματα στην
απόδοσή του. Αναμφίβολα, τη μεγαλύτερη βοήθεια την πήρε από τον Κάρλος Μπιλάρδο
(Carlos Bilardo), προπονητή της εθνικής ομάδας της Αργεντινής, ο οποίος τον
ξεκίνησε βασικό στο Κόπα Αμέρικα του 1987.
Όταν
επέστρεψε από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, συνέχισε να αγωνίζεται με την
«Κόκκινη» της Αβεγιανέδα και εντελώς ξαφνικά, την περίοδο 1991/92, έφυγε για
την Μπαρτσελόνα του Κίτο στο Εκουαδόρ. Μετά από έξι μήνες επέστρεψε για
λογαριασμό της Χουρακάν, με την οποία έπαιξε 23 παιχνίδια. Συνέχισε στην Β’ Κατηγορία
με την Κίλμες. Μετά από μια διακοπή κατά το πρώτο εξάμηνο του 1995, εντάχθηκε στην Αλιάνζα της Λίμα στο Περού και
μετά από έξι μήνες επέστρεψε για να ενταχθεί στην Ατλέτικο του Τουκουμάν. Το
δεύτερο εξάμηνο του 1996 μετανάστευσε και πάλι, αυτή τη φορά στη Χιλή, όπου
εντάχθηκε στη Σαντιάγκο Γουόντερερς, όπου και τελείωσε την καριέρα του το 1996,
όταν βρέθηκε θετικός στην κοκαΐνη, σε έλεγχο ντόπινγκ!
Ήταν
μέλος της ομάδας νέων που κατέκτησε το Τουρνουά «Ελπίδες της Τουλόν» στη
Γαλλία, το 1983. Δεν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μέξικο το 1986.
Παρά την κακή απόδοση της εθνικής ομάδας στο Κόπα Αμέρικα του 1987, ήταν από
τους λίγους που διακρίθηκαν και επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Αργεντινή στους
Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, υπό την τεχνική διεύθυνση του Κάρλος Πατσαμέ
(Carlos Pachamé).
Παρά
τον αποκλεισμό στους προημιτελικούς, ο Κάρλος Μπιλάρδο, τον κάλεσε για το Κόπα
Αμέρικα του 1989 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, όπου σκόραρε στον αγώνα με
την Ρουμανία. Έγινε ο πρώτος παίκτης που αποβλήθηκε σε τελικό Παγκοσμίου
Κυπέλλου, όταν ο διαιτητής Ενγκάρντο Κοντεσάλ (Edgardo Codesa)l του έδωσε απ’
ευθείας κόκκινη κάρτα, για ένα μαρκάρισμα στον (Δυτικο)-Γερμανό Γιούργκεν
Κλίνσμαν (Jürgen Klinsmann), στο 65ο λεπτό του αγώνα. Μετά από 20 λεπτά,
τον ακολούθησε ο συμπατριώτης του αμυντικός Όσκαρ Ρουγκέρι (Oscar Ruggeri). Η
Αργεντινή έχασε το παιχνίδι με 1-0. Πολλοί αναλυτές του ποδοσφαίρου ονομάζουν
την φάση ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των πεσιμάτων του Κλίνσμαν.
Σε
μια συνέντευξη του, το 2004, ο Κλίνσμαν είπε ότι το φάουλ του άφησε μια βαθιά
πληγή στην κνήμη του, μήκους 15 cm! Ο Μονζόν ζήτησε συγγνώμη για αυτή τη φάση,
την οποία και χαρακτήρισε ως την « …πιο θλιβερή στιγμή στην καριέρα μου!»
παράλληλα με το ότι έγινε ο πρώτος που αποβλήθηκε σε τελικό. Μετά το Παγκόσμιο
Κύπελλο, δεν ξανακλήθηκε στην εθνική ομάδα. Συνολικά έπαιξε σε 15 παιχνίδια με
την «Αλμπιτσελέστε»
Με
την οικονομική του κατάσταση σε επισφαλή θέση λόγω του εθισμού του, ζούσε σε
μια συγκεκριμένη εγκατάσταση στο Σαραντί. Με την βοήθεια του πάστορα Χούγκο
Χιμένεζ (Hugo Aníbal Giménez), αναγνώρισε δημόσια τον εθισμό του στα ναρκωτικά,
κάτι το οποίο τον βοήθησε να ξαναχτίσει τη ζωή του. Συνεργάστηκε με την Άρσεναλ
του Σαραντί, αναλαμβάνοντας θέση στα τμήματα υποδομής του συλλόγου. Κατάφερε να
ξεπεράσει τα προβλήματα με τα ναρκωτικά και να εδραιώσει τον εαυτό του ως
προπονητής.
Έχει
προπονήσει διάφορους συλλόγους στο Μέξικο και το Εκουαδόρ, καθώς και ως
υπεύθυνος τμημάτων υποδομής σε συλλόγους στο Μεξικό και την Αργεντινή. Είχε μια
σύντομη περίοδο ως προσωρινός προπονητής της Ιντεπεντιέντε. Στον Ισημερινό, είχε τιμωρηθεί για 2 μήνες, όταν
προπονούσε την Ολμέδο, επειδή επιτέθηκε σ’ έναν διαιτητή. Στη συνέχεια έγινε
προπονητής της ομάδας νέων στη μεξικάνικη Βερακρούζ, πριν αναλάβει ως πρώτος
προπονητής της ομάδας, από την οποία απολύθηκε το 2007. Το 2008 επέστρεψε στην
Αργεντινή για να αναλάβει προπονητής της Τσακαρίτα Τζούνιορς.
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)Επαγγελματική καριέρα
- 1980–1991: Independiente, 199 (8)
- 1980/81: Unión de Santa Fe, 7 (0)
- 1992: Barcelona SC, 10 (1)
- 1992/93: Huracán, 23 (0)
- 1993/94: Quilmes, 41 (1)
- 1995: Alianza Lima, ? (?)
- 1995/96: Atlético Tucumán, 16 (0)
- 1996: Santiago Wanderers, ? (?)
Σύνολο καριέρας: 296 (10)
Διεθνής
- 1987–1990: Αργεντινή, 15 (1)
Προπονητική καριέρα
- 2004: Independiente (interim)
- 2005: Potros
- 2005: Olmedo
- 2006: Veracruz
- 2008: Chacarita Juniors
- 2010: Juventud Antoniana
- 2011– : San Martín de Tucumán
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Independiente
- Πρωτάθλημα Αργεντινής: 2 (Metropolitano 1983, Primera División 1989)
- Copa Libertadores: 1984
- Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1984
