Ο Ισπανός μέσος και αργότερα
προπονητής Βίκτορ Μουνιόθ (Víctor Muñoz Manrique), γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου
του 1957, στη Σαραγόσα. Περισσότερο γνωστός απλά ως Βίκτορ από την εποχή της ποδοσφαιρικής
του σταδιοδρομίας, υπήρξε ένας παίκτης πολυεργαλείο για τους προπονητές του στη
μεσαία γραμμή, αφού μπορούσε να ανταποκριθεί με επιτυχία σε όλες τις θέσεις της.
Αν και βραχύσωμος, διακρίθηκε για τη φυσική του δύναμη και την ταχύτητα. Πέρασε
το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του καριέρας με τη Μπαρτσελόνα,
κερδίζοντας συνολικά 8 σημαντικούς τίτλους και συγκεντρώνοντας το σύνολο των 332
παιχνιδιών και 25 γκολ στην ισπανική La Liga, εκπροσωπώντας επίσης και την Σαραγόσα.
Ισπανός διεθνής, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, εκπροσώπησε την χώρα
σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και 2 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Αργότερα στη προπονητική
του καριέρα διετέλεσε προπονητής στον Παναθηναϊκό και του πιστώνεται η ανάδειξη
του Σωτήρη Νίνη, 17 ετών τότε, προερχόμενου από τις ακαδημίες του συλλόγου.
Φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της
Σαραγόσα, σε ηλικία 19 ετών, κάνοντας ντεμπούτο εναντίον της Μπαρτσελόνα στις
21 Νοεμβρίου του 1976. Αγωνίστηκε για μια πενταετία για τον σύλλογο της Αραγονίας,
έως το 1981 και με τον υποβιβασμό του στη Β’ Κατηγορία, μεταγράφηκε στη
Μπαρτσελόνα, αποτελώντας σημαντικότατο γρανάζι της ομάδας για τα επόμενα 7
χρόνια. Στις 4 Ιουνίου του 1983, σημείωσε το πρώτο γκολ της Μπάρτσα, στη νίκη της
ομάδας στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου και τη νίκη με 2-1 επί της Ρεάλ
Μαδρίτης.
Κατέκτησε ένα Πρωτάθλημα, 2 Κύπελλα
Ισπανίας, ένα ισπανικό Σούπερ Καπ, 2 Λιγκ Καπ Ισπανίας και ένα Κύπελλο
Κυπελλούχων του 1981/82. Το καλοκαίρι του 1988 αποχώρησε από την Μπαρτσελόνα,
με προορισμό την Ιταλία και τη Γένοβα, όπου αγωνίστηκε για δύο χρόνια με τη
Σαμπντόρια. Ήταν ένας από τους πρώτους Ισπανούς που αγωνίστηκαν στην ιταλική
Serie A. Κι εκεί τα πήγε περίφημα, προσθέτοντας στο… παλμαρέ του ένα ακόμη
Κύπελλο Κυπελλούχων, αυτό του 1989/90, καθώς και ένα Κύπελλο Ιταλίας! Το 1990
επέστρεψε στην αγαπημένη του Σαραγόσα και κρέμασε τα παπούτσια του το 1991 ως
παίκτης της σκωτσέζικης Σεντ Μίρεν, μαζί με τον πρώην συμπαίκτης του Στιβ
Άρτσιμπαλντ (Steve Archibald).
Έκανε το ντεμπούτο του στην ισπανική
εθνική ομάδα, στις 25 Μαρτίου του 1981 σε μια φιλική νίκη 2-1 επί της Αγγλίας. Υπήρξε
από τα βασικά στελέχη της «φούρια ρόχα» από το 1981 έως το 1988, έχοντας 60
διεθνείς συμμετοχές και 3 γκολ. Πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μέξικο το
1986, αλλά και σε δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, αυτό του 1984 στη Γαλλία, όπου
έφτασε με την Ισπανία έως τον τελικό, αλλά ηττήθηκε από την οικοδέσποινα Γαλλία
του Μισέλ Πλατινί, και σ’ αυτό του 1988 στην Γερμανία, όπου και ολοκλήρωσε την
διεθνή καριέρα του με τους «φούριας ρόχας».
Το 1995 ξεκίνησε την προπονητική του
καριέρα, από την Μαγιόρκα, την οποία προβίβασε στην Πριμέρα Ντιβισιόν, για να
συνεχίσει το 1997 στην Ντεπορτίβο Λογκρονιές. Το 1998 ανέλαβε τα ηνία της Γέιδα
για τα δύο επόμενα χρόνια, πριν πάει στη Βιγιαρεάλ, την οποία κατάφερε να την
ανεβάσει στα «σαλόνια» του ισπανικού ποδοσφαίρου. Το 2004 κάθισε στον πάγκο της
Σαραγόσα, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο το 2004, έπειτα από ένα
συγκλονιστικό τελικό κόντρα στη Ρεάλ των «γκαλάκτικος» (3-2). Λίγους μήνες μετά
κατέκτησε και το Σούπερ Καπ Ισπανίας νικώντας τη Βαλένθια. Το Μάιο του 2006
έφτασε ξανά με τους «μπλανκίγιος» στον τελικό του «Copa del Rey» απέναντι στην
Εσπανιόλ, έχοντας αποκλείσει τόσο τη Ρεάλ Μαδρίτης, όσο και την Μπαρτσελόνα.
Στον τελικό ηττήθηκε από την Εσπανιόλ με 1-4.
Η ήττα αυτή, αλλά και η κακή πορεία
της Σαραγόσα στο πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν (τερμάτισε 11η με 10
νίκες, 16 ισοπαλίες και 12 ήττες), παρά το ποιοτικό της ρόστερ, οδήγησαν στο
τέλος της συνεργασίας του Μουνιόθ με την ομάδα της Αραγονίας. Λίγους μήνες
αργότερα, στις 8 Οκτωβρίου του 2006, αποδέχθηκε την πρόταση του Παναθηναϊκού,
αντικαθιστώντας τον απολυθέντα Σουηδό Χανς Μπάκε (Hans "Hasse" Backe),
υπογράφοντας διετές συμβόλαιο, όντας ο 18ος προπονητής σε δέκα
χρόνια για το «τριφύλλι». Προς στιγμήν, υπήρξε αντίδραση: οι «πράσινοι»,
μεταμορφωμένοι προς το καλύτερο, έκαναν
πέντε συνεχόμενες νίκες!
Στη συνέχεια, όμως, είδαν ξανά τις
«πληγές» τους να «αιμορραγούν» και τον βασικό τους στόχο, το πρωτάθλημα να…
«κάνει φτερά» από τον Δεκέμβριο, αφού βρίσκονταν πολύ πίσω από τον πρωτοπόρο
Ολυμπιακό λόγω των βαθμολογικών απωλειών τους! Έμειναν για 6 σερί αγωνιστικές
δίχως νίκη (!), έχασαν την αυτοσυγκέντρωσή τους και εν τέλει τερμάτισαν τρίτοι!
Αποκορύφωμα του «μαρτυρίου» τους, ήταν η ήττα που υπέστησαν στον τελικό του
Κυπέλλου στο «Πανθεσσαλικό Στάδιο», από τη Λάρισα, με 1-2! Μπορεί να μην
κατάφερε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση κάποιου τίτλου, όμως
πρόλαβε και σύστησε στο ελληνικό ποδοσφαιρόφιλο κοινό ένα αγόρι 17 ετών, που
προερχόταν από τις ακαδημίες του συλλόγου, χρησιμοποιώντας το στη βασική
ενδεκάδα του «τριφυλλιού» σε πολλά παιχνίδια και δίνοντάς του έτσι την ευκαιρία
να αναδείξει το πλούσιο ταλέντο του: τον Σωτήρη Νίνη!
Επέστρεψε στην Ισπανία τον Ιούνιο του
2007 για να αναλάβει στη Ρεκρεατίβο Ουέλβα, απ’ όπου απολύθηκε το επόμενο
Φεβρουάριο. Για τη σεζόν 2008/09 ανέλαβε προπονητής της Χετάφε, αλλά μετά από
μια κακή σειρά αποτελεσμάτων, απολύθηκε τον Απρίλιο του επόμενου έτους. Τον διαδέχθηκε
ο Μίτσελ (Michel). Στα τέλη Δεκεμβρίου του 2010, μετά από
περισσότερο από ένα χρόνο εκτός ποδοσφαίρου, διορίστηκε προπονητής της ρώσικης
Τέρεκ του Γκρόζνι. Έφυγε μετά από λιγότερο από ένα μήνα, για να αντικατασταθεί
από τον Ρουντ Γκούλιτ (Ruud Gullit).
Επέστρεψε στην προπονητική στις αρχές
Σεπτεμβρίου του 2011, όταν ανέλαβε την ελβετική Νοσατέλ Ξαμάξ συνεχίζοντας την
καριέρα του στη χώρα, με ένα σύντομο πέρασμα στη Σιόν από τον Δεκέμβριο του
2012 μέχρι τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους, προτού επιστρέψει στη Σαραγόσα
την οποία οδήγησε το 2014.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- Real Zaragoza
Επαγγελματική καριέρα
- 1976–1981: Real Zaragoza, 127 (12)
- 1981–1988: Futbol Club Barcelona, 224 (14)
- 1988–1990: Unione Calcio Sampdoria, 48 (2)
- 1990: Real Zaragoza, 4 (0)
- 1991: St Mirren Football Club, 18 (1)
Διεθνής
- 1979/80: Εθνική Ελπίδων Ισπανίας, 7 (2)
- 1979–1983: Ολυμπιακή Ομάδα Ισπανίας, 11 (1)
- 1981–1988: Ισπανία, 60 (3)
Προπονητική καριέρα
- 1995–1997: Real Club Deportivo Mallorca
- 1997/98: Club Deportivo Logroñés
- 1998–2000: Unió Esportiva Lleida
- 2000–2003: Villarreal Club de Fútbol
- 2004–2006: Real Zaragoza
- 2006/07: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος
- 2007/08: Real Club Recreativo de Huelva
- 2008/09: Getafe Club de Fútbol
- 2010/11: Republican Football Club Terek Grozny
- 2011/12: Neuchâtel Xamax Football Club Serrières
- 2012/13: Football Club de Sion
- 2014: Real Zaragoza
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
Με την Barcelona
- Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1981/82
- Πρωτάθλημα Ισπανίας: 1984/85
- Κύπελλο Ισπανίας: 2 (1982/83, 1987/88)
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1983
- Λιγκ Καπ Ισπανίας: 2 (1982/83, 1985/86)
Με την Sampdoria- Κύπελλο Ιταλίας: 1988/89
- Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1989/90 και φιναλίστ 1988/89
Ως προπονητής
Με την Zaragoza
- Κύπελλο Ισπανίας: 2003/04
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 2004
