Βλογημένος: Χούγκο Γκάτι: Ο Τρελός

Ο Αργεντίνος τερματοφύλακας Χούγκο Γκάτι (Hugo Orlando “El Loco” Gatti), γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου του 1944, στο Κάρλος Τεχεδόρ, μια περιοχή βορειοδυτικά στην επαρχία του Μπουένος Άιρες. Έπαιξε στην πρώτη κατηγορία της Αργεντινής για 26 συνεχόμενες σεζόν, κατέχοντας το ρεκόρ των 765 εμφανίσεων. Κατέκτησε 3 πρωταθλήματα, 2 Κόπα Λιμπερταδόρες και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο με την Μπόκα Τζούνιορς, ενώ έπαιξε επαγγελματικά ποδόσφαιρο μέχρι την ηλικία των 44 ετών. Με το παρατσούκλι «El Loco» (Ο Τρελός), αναγνωρίστηκε για το χάρισμά του, το πρωτοποριακό στυλ παιχνιδιού για τη θέση του και την εκκεντρικότητα του. Ο ίδιος εξελίχθηκε σε έναν τερματοφύλακα που βασιζόταν περισσότερο στις εξαιρετικές του τοποθετήσεις παρά στα αντανακλαστικά του. Άφηνε συχνά τη περιοχή του για να λειτουργήσει ως ένας επιπλέον παίκτης μέσα στο παιχνίδι, βοηθώντας κυρίως τους συμπαίκτες του στην άμυνα, αλλά και πολλές φορές στην επίθεση. Σε αντίθεση με τους περισσότερους γκολκίπερ της εποχής του, έκανε εκτεταμένη χρήση των ποδιών του, του κεφαλιού και του στήθους του για να ελέγξει ή να χτυπήσει την μπάλα! Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της «achique», της τεχνικής δηλαδή του τερματοφύλακα του να «παίξει» με τον αντίπαλο παίκτη! Είχε επίσης αξιοσημείωτη επίδοση στις αποκρούσεις πέναλτι, αποκρούοντας 26 εκτελέσεις σε όλη τη σταδιοδρομία του, ρεκόρ στην αργεντίνικη Primera División που μοιράζεται με τον σύγχρονό του Ουμπάλντο Φιλιόλ (Ubaldo Fillol). Ψηφίστηκε παίκτης της χρονιάς στην Αργεντινή το 1982 και κατατάσσεται ως ο 3^ος Καλύτερος Αργεντίνος Τερματοφύλακας του 20^ου Αιώνα σε μια δημοσκόπηση από την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS).

Ήταν ο νεότερος από τα 4 αδέλφια του και κατά τη διάρκεια της εφηβικής του καριέρας, αγωνιζόταν ως σέντερ φορ, το οποίο σύμφωνα με τον ίδιο ήταν ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίζει πώς σκέφτονται και συμπεριφέρονται οι επιθετικοί. Το 1960, σε ηλικία 16 ετών, παρακολούθησε έναν αγώνα της Ρίβερ Πλέιτ, στην οποία αγωνιζόταν ο εμβληματικός Αμαδέο Καρίσο (Amadeo Raúl Carrizo), που θα γινόταν και το πρότυπό του ως τερματοφύλακας! Στη συνέχεια άρχισε να παίζει για την Ατλάντα στις χαμηλές αργεντίνικες κατηγορίες και το ντεμπούτο του στη Primera División ήρθε το 1962, εναντίον της Χιμνάσια ι Εσκρίμα της Λα Πλάτα.

Έπαιξε 38 αγώνες για την Ατλάντα και μετά αποκτήθηκε από την Ρίβερ Πλέιτ. Έπαιξε 77 αγώνες για τους «εκατομμυριούχους» μεταξύ 1964 και 1968, όπου εναλλασσόταν ως η πρώτη επιλογή για τερματοφύλακας με το πρότυπό του, τον Αμαδέο Καρίσο, μέχρι που μεταγράφηκε στη Χιμνάσια ι Εσκρίμα, για την οποία εμφανίστηκε σε 244 αγώνες πρωταθλήματος από το 1969 μέχρι και του 1974. Το 1975, εντάχθηκε στην Ουνιόν της Σάντα Φε, πραγματοποιώντας μια εντυπωσιακή σεζόν με προπονητή τον Χουάν Κάρλος Λορέντσο (Juan Carlos "Toto" Lorenzo).

Παρά το γεγονός ότι ήταν ήδη διάσημος πριν από την άφιξή του στην Μπόκα Τζούνιορς, ήταν σε αυτόν τον σύλλογο όπου έγινε θρύλος και είναι η Μπόκα ο σύλλογος αυτός που ιστορικά συνδέθηκε μαζί του με τον περισσότερο χρόνο της επαγγελματικής του καριέρας! Ο Γκάτι έπαιξε συνολικά 381 αγώνες πρωταθλήματος και 47 αγώνες στο Κόπα Λιμπερταδόρες για τους «Χεϊνέσες», από το 1976 μέχρι την απόσυρσή του, το 1988. Είναι ο τερματοφύλακας με τις περισσότερες εμφανίσεις στην ιστορία της Μπόκα Τζούνιορς και ο 2ος συνολικά παίκτης, πίσω από τον Ρομπέρτο Μούζο (Roberto Mouzo), ο οποίος έπαιξε σε 396 αγώνες πρωταθλήματος!

Το ντεμπούτο του με την Μπόκα, έγινε στις 15 Φεβρουαρίου του 1976, κατακτώντας την ίδια χρονιά το πρωτάθλημα Μετροπολιτάνο και το πρωτάθλημα Νασιονάλ στην Αργεντινή, αλλά και το Κόπα Λιμπερταδόρες του 1977! Στον τελικό της υπέρτατης διασυλλογικής διοργάνωσης της Νοτίου Αμερικής, έσωσε το κρίσιμο τελευταίο πέναλτι στη διαδικασία, εκτελεσμένο από τον Βαντερλέι (Vanderley) της βραζιλιάνικης Κρουζέιρο. Τον επόμενο χρόνο, η Μπόκα κέρδισε και πάλι το Κόπα Λιμπερταδόρες, ενώ στη συνέχεια νίκησε τη Μπορούσια του Μενχενγκλάντμπαχ στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Κέρδισε το τρίτο του πρωτάθλημα Μετροπολιτάνο το 1981. Για περίπου 30 χρόνια, μέχρι το 2009, είχε το αήττητο ρεκόρ στο Λιμπερταδόρες, διατηρώντας καθαρή την εστία του για 767 αγωνιστικά λεπτά!

Η δεκαετία του 1980 ήταν μια δύσκολη περίοδος για την Μπόκα και ο Γκάτι είχε περιόδους αδράνειας κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Ο τελευταίος του αγώνας, ήταν στις 11 Σεπτεμβρίου του 1988, ημέρα κατά την οποία ένα λάθος από τον ίδιο κόστισε στη Μπόκα την ήττα. Ήταν πλέον αναπληρωματικός μετά από αυτό, και ποτέ δεν έπαιξε επίσημο ματς και πάλι. Έπαιξε επαγγελματικά μέχρι την ηλικία των 44 ετών και αγωνίστηκε στην Α’ Κατηγορία της Αργεντινής για 26 σεζόν, κατέχοντας το ρεκόρ των 765 εμφανίσεων! Είχε επίσης αξιοσημείωτη επίδοση στις αποκρούσεις πέναλτι , αποκρούοντας 26 σε όλη τη σταδιοδρομία του, ένα ρεκόρ στην αργεντίνικη Primera División, που μοιράζεται με τον τεράστιο Ουμπάλντο Φιλιόλ (Ubaldo Matildo Fillol)! Ψηφίστηκε Παίκτης της Χρονιάς στην Αργεντινή το 1982, στα 38 του χρόνια (!!!) και κατατάσσεται ως ο 3^ος Καλύτερος Αργεντίνος και 7^ος Λατινοαμερικάνος τερματοφύλακας του 20ου Αιώνα, από τον Διεθνή Οργανισμό Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου! Στις 24 Ιανουαρίου του 1984, ένας φιλικός αγώνας μεταξύ της Μπόκα Τζούνιορς και της Χιμνάσια ι Εσκρίμα, διοργανώθηκε προς τιμή του!

Με την εθνική ομάδα της Αργεντινής, κέρδισε 18 συμμετοχές, μέσα σε μια δεκαετία, που αναλύονται σε 10 νίκες, 3 ισοπαλίες και 5 ήττες, σε 4 από αυτούς ως αρχηγός. Το διεθνές ντεμπούτο του ήταν στις 13 Αυγούστου του 1967, εναντίον της Παραγουάης, μια ισοπαλία 1-1 στην Ασουνσιόν. Ήταν μέλος της ομάδας που συμμετείχε στο Παγκόσμιου Κύπελλο του 1966, χωρίς να έχει παίξει πρώτα κάποιο διεθνή αγώνα, αναπληρωματικός του Αντόνιο Ρομά (Antonio Roma). Μετά τη 2^η συμμετοχή του, στην ήττα 1-3 από τη Χιλή, σ’ ένα φιλικό στις 8 Νοεμβρίου του 1967, στο Σαντιάγκο, χρειάστηκαν περίπου 8 χρόνια για μια 3^η ευκαιρία! Η Αργεντινή δεν προκρίθηκε το 1970 και για το 1974 δεν επιλέχτηκε στην ομάδα. Η επιστροφή έγινε το 1975, για το Κόπα Αμέρικα αυτής της χρονιάς.

Ήταν βασικός κατά τη διάρκεια πολλών φιλικών αγώνων πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, υπό τον Σεζάρ Λουίς Μενότι (César Luis Menotti), αλλά έμεινε έξω από την ομάδα που συμμετείχε στη τελική φάση, ύστερα από έναν σοβαρό τραυματισμό που υπέστη σ’ έναν αγώνα εναντίον της Τεμπερλέι, υπέρ του Ουμπάλντο Φιλιόλ. Ωστόσο, μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει, ότι δεν συμμετείχε κατ’ επιλογή, ως αντίδραση στο δικτατορικό καθεστώς στη πατρίδα του! Ο τελευταίος διεθνής αγώνας του ήταν στις 5 Ιουνίου του 1977. Έχει επίσης ένα αρνητικό ρεκόρ, καθώς είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία της «αλμπιτσελέστε» που εκδιώχθηκε από την εθνική! Το περιστατικό συνέβη στις 9 Ιουνίου του 1976, στο Μοντεβιδέο, για έναν αγώνα εναντίον της Ουρουγουάης στο Σεντενάριο. Σ’ έναν άλλο αγώνα εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, στο παγωμένο Κίεβο, χρησιμοποίησε ένα μπουκάλι κονιάκ κοντά στα δοκάρια για να ανακουφίσει το κρύο!

Ήταν ο πρωτοπόρος στο επαγγελματικό πρωτάθλημα της Αργεντινής, ως ο πρώτος που τοποθέτησε διαφήμιση στη φανέλα! Προσωπική διαφήμιση, ξεχωριστή από της ομάδας, ή στην περίπτωση του περίφημου απορρυπαντικού «Jet», το 1978, διαφήμιση είχε μόνο αυτός, όχι η ομάδα! Μια εταιρεία ηλεκτρονικών παιχνιδιών και το εστιατόριο «Παπαράτσι» διαφημίζονταν στη φανέλα του, ενώ η Μπόκα είχε άλλους χορηγούς. Μετά, και για περίπου δύο σεζόν είχε την ίδια διαφήμιση με την υπόλοιπη ομάδα, μέχρι που το 1984 η Μπόκα δεν βρήκε σπόνσορα, αλλά αυτός βρήκε μια τράπεζα να διαφημίζεται στη φανέλα του. Δίχασε τον κόσμο της Μπόκα, όταν εξέφρασε την υποστήριξή του για τον πρόεδρο Ραούλ Αλφονσίν, καθώς οι οπαδοί της Μπόκα Τζούνιορς είναι παραδοσιακά Περονιστές. Συνέχισε να εμπλέκεται με το ποδόσφαιρο, μετά την αποχώρησή του ως παίκτης, γράφοντας σε διάφορες στήλες τις απόψεις του που έχουν προκαλέσει αρκετές αμφιλεγόμενες καταστάσεις κατά καιρούς. Από το 2010 ζει στην Ισπανία και συνεργάζεται με διάφορα μέσα ενημέρωσης. κυρίως το «Punto Pelota». Από το 2012 συνεργάζεται με πολλές ποδοσφαιρικές εκπομπές και σόου στην Αργεντινή.