Ο Έλληνας τερματοφύλακας Δημήτρης Ελευθερόπουλος, γεννήθηκε
στις 7 Αυγούστου του 1976, στον Πειραιά. Φανατικός Ολυμπιακός από πιτσιρικάς,
ξεκίνησε στον Αργοναύτη, συνέχισε στους «ερυθρόλευκους, πήγε δανεικός για να
ψηθεί στην Προοδευτική και όταν επέστρεψε, έγινε ένας από πιο πολυσυζητημένους
τερματοφύλακες του σύγχρονου ελληνικού ποδοσφαίρου! Ίσως ο Πιο Ταλαντούχος Έλληνας
Τερματοφύλακας Όλων Των Εποχών, που θα μπορούσε να εξελιχθεί στον Μεγαλύτερο Έλληνα
Γκολκίπερ που πάτησε ποτέ το ποδάρι του στα ελληνικά γήπεδα, αλλά παράλληλα και
μια εκ των πλέον αμφιλεγόμενων αθλητικών προσωπικοτήτων! Τερματοφύλακας με καταπληκτικά ρεφλέξ, ανίκητος στο τετ-α-τετ, τρομερή αίσθηση του χώρου, με αυτοπεποίθηση και παροιμιώδη ψυχραιμία στο παιχνίδι του, ενέπνεε σιγουριά στην άμυνά του,αγωνιζόταν χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, με μοναδικό του ελάττωμα την έλλειψη καλής αντίληψης στις εξόδους. Όμως, συχνά επωμίστηκε βάρος που δεν μπορούσε να σηκώσει και του αποδόθηκαν ολοκληρωτικά ευθύνες που έπρεπε να επιμεριστούν! Σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, όπου το παραμικρό μπορεί να γίνει θέμα, η έντονη προσωπικότητά του και η συνήθειά του να λέει τα πράγματα με το όνομά τους,λειτούργησε τελικά εις βάρος του, παραμένοντας στάσιμος στη καριέρα του, (που για κάποιους τη πήρε ο άνεμος σ’ έναν αγώνα για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Γιουβέντους) και δεν εξελίχθηκε σε αυτό που περίμεναν άπαντες!
Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο από πολύ μικρός, σε ηλικία 7
ετών, στις ακαδημίες του Αργοναύτη Πειραιά, ενώ στη συνέχεια στις ακαδημίες του
Ολυμπιακού Πειραιά, του οποίου υπήρξε οπαδός από μικρό παιδί. Την περίοδο 1994/95
προωθήθηκε στην επαγγελματική ομάδα, χωρίς να συμμετάσχει σε κάποιον αγώνα. Την
επόμενη χρονιά δόθηκε δανεικός στην Προοδευτική, με την οποία αγωνίστηκε
βασικός στη Β΄ Εθνική και στη συνέχεια επέστρεψε στον Ολυμπιακό για 8
περιόδους, κατακτώντας 7 συνεχόμενα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο. Έκανε το
ντεμπούτο του στην Α΄ Εθνική στις 29 Σεπτεμβρίου του 1996 στον εκτός έδρας αγώνα
με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, στη νίκη του Ολυμπιακού με 1-0. Ήταν ο τρίτος
τερματοφύλακας στον Ολυμπιακό στη σεζόν 1995/97 πίσω από τον Φότο Στρακόσια και
τον Αλέκο Ράντο, αλλά οι τραυματισμοί και η κακή απόδοση και των 2
προαναφερομένων έκαναν τον Ντούσαν Μπάγεβιτς να του δώσει μια ευκαιρία. Οι εκπληκτικές
παραστάσεις του, οι οποίες περιελάμβαναν εκπληκτικές αποκρούσεις και μια ιδιαίτερη
ικανότητα στα πέναλτι, τον αναγόρευσαν σε είδωλο για τους οπαδούς των «κόκκινων»,
όντας ένας από τα στηρίγματα της ομάδας στο πρωτάθλημα μετά από δέκα χρόνια
απογοητεύσεων.
Έχασε σχεδόν όλη τη σεζόν 1997/98 λόγω ενός σοβαρού
τραυματισμού στο γόνατο, η οποία επιδεινώθηκε από έναν επίμονο τραυματισμό στον
ώμο του. Αυτό, δεν εμπόδισε μια λαμπρή επιστροφή στη σεζόν 1998/99, με τον
Ολυμπιακό να φτάνει στα προημιτελικά του Champions League για πρώτη φορά και ο
ίδιος επιλεγεί ως ο Καλύτερος Τερματοφύλακας στην διοργάνωση. Στις 23 Οκτωβρίου
του 2001, η απόκρουσή του σε εκτέλεση πέναλτι του Ρουντ Φαν Νίστελροϊ (Rutgerus
Johannes Martinus "Ruud" van Nistelrooy) σε αγώνα με τη Μάντσεστερ
Γιουνάιτεντ, στο 65ο λεπτό του αγώνα στο Ολντ Τράφορντ, έμεινε στην
ιστορία, αφού ήταν το μοναδικό αποτυχημένο που είχε εκείνη τη χρονιά ο Ολλανδός
διεθνής παίκτης. Το 2003 έχασε τη θέση του στον Ολυμπιακό και ταυτοχρόνως έπαψε
να υπολογίζεται και για την εθνική ομάδα, χάνοντας την ευκαιρία να αγωνιστεί
στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 2004 στην Πορτογαλία. Ακολούθησε
τον Ιανουάριο του 2004 η απομάκρυνσή του από τον Ολυμπιακό.
Το 2004 δοκίμασε να αγωνιστεί στο εξωτερικό, στο ιταλικό
πρωτάθλημα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Έμεινε πέντε περιόδους, έως το 2009 και
αγωνίστηκε σε τρεις ομάδες του καμπιονάτο, τη Μεσίνα, την Άσκολι και τη Σιένα.
Το 2005 αποκτήθηκε από τη Μίλαν, αλλά μετά τη θερινή προετοιμασία και τα φιλικά
του καλοκαιριού, δόθηκε δανεικός στη Ρόμα για μία χρονιά, χωρίς να πάρει μέρος
σε κανέναν αγώνα πρωταθλήματος, παρά μόνο στο κύπελλο. Το 2009 αποφάσισε να επαναπατριστεί και
εντάχθηκε στον ΠΑΣ Γιάννινα, που επανήλθε στην Α΄ Εθνική. Το 2010 υπέγραψε στον
Ηρακλή Θεσσαλονίκης και το καλοκαίρι του 2011 στον Πανιώνιο με τον οποίο
ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα στις 21 Δεκεμβρίου του 2011.
Τις μεγαλύτερες επιτυχίες του με το εθνόσημο τις πέτυχε
με τις μικρές εθνικές, όντας βασικός σε όλες τις βαθμίδες τους. Κλήθηκε για
πρώτη φορά στην Παίδων στα 15 του και μετά στην Νέων, κατακτώντας τη 3η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1995 στην
χώρα μας. Με την Εθνική Ελπίδων, έφτασε το 1998 στον τελικό του Ευρωπαϊκού
Πρωταθλήματος στο Βουκουρέστι, τερματίζοντας στη 2η θέση, ύστερα από
την ήττα 0-1 από την Ισπανία. Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική Ανδρών σε
ηλικία 23 ετών, στις 5 Φεβρουαρίου του 1999, σε φιλικό αγώνα με το Βέλγιο (1-0)
στη Λάρνακα. Το 1999 αγωνίστηκε σε 3 ακόμα φιλικά της εθνικής και το 2000 σε
έναν επίσημο και σε 2 φιλικούς αγώνες. Για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου
του 2002, αγωνίστηκε σε 3 αγώνες, έχοντας εξαιρετική απόδοση στα δύο ματς με τη
Γερμανία, αλλά έχασε τη θέση του μετά την κόντρα του με τον τότε προπονητή,
Βασίλη Δανιήλ, ο οποίος τον κατηγόρησε πως έφερνε γυναίκες στο ξενοδοχείο που
είχε καταλύσει η ομάδα! Ο τελευταίος του διεθνής αγώνας ήταν με τη Φινλανδία
εκτός έδρας, όπου η Ελλάδα γνώρισε τη συντριβή με 1-5, στον πρώτο αγώνα του Ότο
Ρεχάγκελ (Otto Rehhagel) στον πάγκο της. Συνολικά υπήρξε 12 φορές διεθνής.
Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του ως προπονητής την περίοδο
2012/13 στον Πανιώνιο, ενώ την επόμενη χρονιά (2013/14) βρέθηκε στην Κύπρο και
την ΑΕΚ Λάρνακας. Τον Ιανουάριο του 2015 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του
Ολυμπιακού Βόλου, έχοντας ως άμεσο συνεργάτη του τον άλλοτε συμπαίκτη του στον
Ολυμπιακό Πειραιά και τις εθνικές ομάδες, Στέλιο Βενετίδη, θέση από την οποία
αποχώρησε τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Τον Σεπτέμβριο του 2015 ανακοινώθηκε η
πρόσληψή του από τον Πανθρακικό έχοντας ξανά ως άμεσο συνεργάτη τον Στέλιο
Βενετίδη, αποχώρησε όμως τον Ιανουάριο του 2016, για να αναλάβει τη Βέροια.
Τον Σεπτέμβριο του 2016 ανέλαβε
τον Αστέρα Τρίπολης, θέση από την οποία αποχώρησε τον Φεβρουάριο του 2017. Το
καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ανακοινώθηκε η έναρξη της συνεργασίας του με την
Κέρκυρα, αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία του συλλόγου για την περίοδο 2017/18.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1994–2004: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 152 (0)
- · 1995/96: (δανεικός) → Αθλητικός Όμιλος Προοδευτική Νεολαία, 30 (0)
- · 2004/05: Associazioni Calcio Riunite Messina, 10 (0)
- · 2005/06: Associazione Calcio Milan, 0 (0)
- · 2006: Associazione Sportiva Roma, 0 (0)
- · 2006/07: Ascoli Picchio Football Club 1898, 14 (0)
- · 2007–2009: Associazione Calcio Siena, 14 (0)
- · 2009/10: Πανηπειρωτικός Αθλητικός Σύλλογος Γιάννινα, 16 (0)
- · 2010/11: Γυμναστικός Σύλλογος "O Ηρακλής Θεσσαλονίκης", 28 (0)
- · 2011: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης, 12 (0)
Σύνολο καριέρας: 276 (0)
Διεθνής
- · 1999-2001: Ελλάδα, 12 (0)
Προπονητική καριέρα
- · 2012/13: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης
- · 2013/14: Αθλητική Ένωση Κίτιον (ΑΕΚ) Λάρνακας
- · 2015: Αθλητικός Σύλλογος Ολυμπιακός Βόλου 1937
- · 2015/16: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πανθρακικός
- · 2016- : Γυμναστικός Αθλητικός Σύλλογος Βέροια
Τίτλοι
Με τον Ολυμπιακό
- · Πρωτάθλημα Ελλάδος: 7 (1996/97, 1997/98, 1998/99, 1999-2000, 2000/01, 2001/02, 2002/03)
- · Κύπελλο Ελλάδος : 1998/99 και φιναλίστ 2000/01
Με τη Ρόμα
- · Κύπελλο Ιταλίας: φιναλίστ 2005/06
Διεθνείς
Με την Εθνική Ελπίδων της Ελλάδας
- · Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ελπίδων: φιναλίστ το 1998.