Μάουρο Ράμος

Ο Βραζιλιάνος κεντρικός αμυντικός Μάουρο Ράμος ντε Ολιβέιρα, περισσότερο γνωστός απλά ως Μάουρο Ράμος (Mauro Ramos de Oliveira), γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου του 1930, στη Πόκος ντε Κάλντας, μια πόλη στα νότια της πολιτείας Μίνας Ζεράις, στη νοτιοανατολική Βραζιλία. Έπαιξε για την Σάο Πάουλο, την Σάντος και την εθνική ομάδα της Βραζιλίας. Θεωρείται ως ένας από τους Καλύτερους Βραζιλιάνους κεντρικούς αμυντικούς Όλων των Εποχών, που επαινέθηκε σε ολόκληρη την καριέρα του για την ικανότητά του στον αέρα και τον καθαρό τρόπο παιχνιδιού του. Διέθετε πλούσια σωματικά προσόντα και ψυχραιμία στο παιχνίδι του. Κέρδισε 22 διεθνείς συμμετοχές με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, μένοντας στον πάγκο στην διοργάνωση του 1954, ενώ το ίδιο έγινε και το 1958, αλλά εκεί στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Το 1962, όμως, στη Χιλή πήρε το αίμα του πίσω! Έκανε το ντεμπούτο του σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου, παίζοντας σ’ όλα τα ματς και το μετάλλιο του Πρωταθλητή Κόσμου το κέρδισε με το σπαθί του, μετά τη νίκη στον τελικό επί της Τσεχοσλοβακίας, όντας μάλιστα και ο αρχηγός της «σελεσάο»!

Έγινε διάσημος ως κεντρικός αμυντικός για την κομψότητα και τον εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας! Ξεκίνησε τη καριέρα του στη Σαντζοανένσε, έναν σύλλογο στη πόλη Μπόα Βίστα και στη συνέχεια πέρασε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του σε δύο από τους μεγαλύτερους συλλόγους της χώρας, στη πολιτεία του Σάο Πάουλο,  τη Σάο Πάουλο, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και τη μεγάλη Σάντος, στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Έκανε το ντεμπούτο του με τη Σάο Πάουλο, στις 21 Μαρτίου του 1948. Στις 11 σεζόν που έμεινε εκεί, κατέκτησε το πολιτειακό πρωτάθλημα (Campeonato Paulista) 4 φορές, το 1948 και το 1949 και στη συνέχεια, το 1953 και το 1957.

Η απόδοσή του, τού επέτρεψε να κάνει το ντεμπούτο του στην  εθνική ομάδα, στα τέλη του 1949. Ονομάστηκε αρχηγός της ομάδας και τελικά έφυγε από τον σύλλογο μετά τη 12^η  σεζόν του εκεί, στα τέλη του 1959, μετά από διαφωνίες με τη διοίκηση του. Οι επίσημες καταγραφές του για τη Σάο Πάουλο, είναι 498 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις (303 νίκες, 2 γκολ), συμπεριλαμβανομένων 340 επίσημων αγώνων (215 νίκες, χωρίς γκολ), εκ των οποίων τα 276 παιχνίδια είναι για το πρωτάθλημα Paulista (187 νίκες). Από άλλες πηγές, επίσημα έχει 444 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις. Εκείνη την εποχή, οι αντίπαλοί του μερικές φορές τον αποκαλούσαν «Martha Rocha» (Μάρθα Ρότσα), αναφερόμενοι στην πρώτη Μις Βραζιλία που εκλέχθηκε το 1954, εξαιτίας του ανέμελου στυλ παιχνιδιού του και την προσοχή που έδινε στην εμφάνιση του και τα ρούχα του!

Στις αρχές του 1960, μεταγράφηκε για 5 εκατομμύρια κρουζέιρος στη Σάντος, τον σύλλογο του νεαρού τότε Πελέ, όπου μαζί με τον Ραούλ Ντοναζάρ (Raul Calvet Donazar), θα συνθέσουν ένα ιδιαίτερα σφιχτό κέντρο της άμυνας. Με τον σύλλογο θα έχει γρήγορα μεγάλες επιτυχίες, κατακτώντας τον πολιτειακό τίτλο  του Σάο Πάολο 5 φορές μεταξύ του 1960 και του 1965. Σε εθνικό επίπεδο, η Σάντος κατέκτησε το Taça Brasil (Κύπελλο Βραζιλίας -ο πρόγονος του πρωταθλήματος της χώρας) για πέντε συνεχόμενες χρονιές, από το 1961 έως το 1965! Αναδείχθηκε τελικά και ως η καλύτερη ομάδα στον κόσμο το 1962 και το 1963, κερδίζοντας 2 χρονιές στη σειρά το Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό Κύπελλο. Οι Βραζιλιάνοι νίκησαν σε 2 συνεχόμενους τελικούς του Κόπα Λιμπερταδόρες τη Πενιαρόλ, το 1962 και τη Μπόκα Τζούνιορς το 1963, ενώ ταυτόχρονα νίκησαν τη Μπενφίκα του Εουσέμπιο (Eusébio da Silva Ferreira) και τη Μίλαν στους αντίστοιχους τελικούς του Διηπειρωτικού! Έφυγε από το σύλλογο το 1967, έχοντας αγωνιστεί σε συνολικά 354 αγώνες (με ένα γκολ).

Η Σάντος που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1960

Τελείωσε τη ποδοσφαιρική του καριέρα στο Μέξικο, αγωνιζόμενος για την Τολούκα, η οποία του πρόσφερε τη σεζόν 1967/68 ένα δελεαστικό συμβόλαιο και με την οποία κέρδισε τον τελευταίο τίτλο της σταδιοδρομίας του, το πρωτάθλημα του Μέξικο. Ο εμβληματικός Ιταλός δημοσιογράφος, Τζιάνι Μπρέρα (Gianni Brera), ο άνθρωπος που άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο αρκετός κόσμος και εισήγαγε νέους όρους στο άθλημα, τον θεωρεί τον Καλύτερο Λίμπερο στην ιστορία του παιχνιδιού.

Έκανε τη πρώτη του συμμετοχή με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας στο πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής, τον πρόγονο του Κόπα Αμέρικα, του 1949, σε ηλικία 19 ετών, κατακτώντας το πρώτο του τρόπαιο. Στη δεκαετία του 1950 ήταν μονίμως η αλλαγή στο κέντρο της άμυνας, πίσω από τον Πινέιρο (João Carlos Batista Pinheiro), τον Μπελίνι (Hilderaldo Luís Bellini) ή τον Ορλάντο (Orlando Peçanha). Ήταν στις αποστολές, αλλά δεν αγωνίστηκε σε κανένα παιχνίδι για τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1954 και του 1958. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, κέρδισε μόνο 8 εμφανίσεις για την εθνική ομάδα σε σχεδόν δέκα χρόνια καριέρας!

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, είχε πάρει και τη θέση αλλά και το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Μπελίνι! Ήταν βασικός και στα 6 παιχνίδια του τουρνουά, σηκώνοντας στο τέλος το τρόπαιο στον ουρανό του Σαντιάγκο, τοποθετώντας το όνομά του στη λίστα των αρχηγών που έχουν σηκώσει Παγκόσμιο Κύπελλο! Παρά το γεγονός ότι εξακολούθησε να καλείται μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, έκανε τη 30^η και τελευταία διεθνή εμφάνιση με τη κίτρινη φανέλα, στις 21 Νοεμβρίου του 1965, σ’ ένα φιλικό αγώνα εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, κατά τη διάρκεια του οποίου αντικατέστησε τον Μπελίνι!

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ανέλαβε προπονητής στην Όρο Γιαλίσκο, μια μεξικάνικη ομάδα που εδρεύει  στην Γκουανταλαχάρα και στη συνέχεια επέστρεψε στην Βραζιλία, τον Νοέμβριο του 1969. Το 1971 διορίστηκε προπονητής της Σάντος, στη θέση του θρυλικού Αντονίνιο (Antônio Fernandes, ‘’Antoninho’’) και κατείχε τη θέση μέχρι τον Απρίλιο του 1972. Το ρεκόρ του ήταν 39 νίκες σε 78 παιχνίδια, χωρίς τίτλο για τον σύλλογο. Μετά από ένα δεύτερο πέρασμα από τη Γιαλίσκο, από τον Φεβρουάριο του 1973 έως τον Μάρτιο του 1974, χωρίς μεγάλη επιτυχία, αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κόσμο του ποδοσφαίρου.

Ο Μάουρο Ράμος, πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου του 2002, θύμα καρκίνου του στομάχου, στην γενέτειρά του, τη Πόκος ντε Κάλντας, σε ηλικία 72 ετών.

Οι 3 Βραζιλιάνοι που ως αρχηγοί, σήκωσαν τα 3 πρώτα Παγκόσμια Κύπελλα (τρόπαια Ζιλ Ριμέ) για την "σελεσάο". Αριστερά ο Μάουρο Ράμος το 1962, στη μέση ο Κάρλος Αλμπέρτο το 1970 και δεξιά ο Χιλντεράντο Μπελίνι το 1958

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

 Επαγγελματική καριέρα

• ·         1947: Clube de Futebol Os Sanjoanenses, ? (?)
• ·         1948–1959: São Paulo Futebol Clube, 498 (2)
• ·         1960–1966: Santos Futebol Clube, 354 (1)
• ·         1967/68: Deportivo Toluca Fútbol Club, ? (?)

Διεθνής

• ·         1948–1965: Βραζιλία, 22 (0)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη São Paulo

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 4 (1948, 1949, 1953, 1957)
• ·         Torneio Rio-São Paulo: 1959

Με τη Santos

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 5 (1960, 1961, 1962, 1964, 1965)
• ·         Κύπελλο Βραζιλίας (Taça Brasil): 5 (1961, 1962, 1963, 1964, 1965)
  
• ·         Copa Libertadores: 2 (1962, 1963)
• ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2 (1962, 1963)
• ·         Torneio Rio-São Paulo: 3 (1963, 1964, 1966)

Διεθνείς

Με τη Βραζιλία

• ·         Copa America: 1949
• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 2 (1958, 1962)
• ·         Copa Roca: 1963