Βλογημένος: Ρόμπερτ Ένκε: Μια Ζωή Πολύ Σύντομη

Ο Γερμανός τερματοφύλακας Ρόμπερτ Ένκε (Robert Enke), γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου του 1977, στην Ιένα. Έπαιξε σε κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους, όπως η Γκλάντμπαχ, η Μπενφίκα και η Μπαρτσελόνα, αλλά έγινε ονομαστός και διάσημος στη πατρίδα του, με τα χρώματα του Αννόβερου. Αγωνίστηκε με την εθνική ομάδα της Γερμανίας στο Euro του 2008 και ήταν το φαβορί για να είναι ο βασικός γκολκίπερ των «πάντσερ» στο Μουντιάλ του 2010. Ωστόσο ούτε η μεγάλη καριέρα, ούτε τα χρήματα που κέρδιζε ήταν ικανά να τον κάνουν να νοιώσει καλύτερα, αφού η χρόνια μάχη που έδινε με την κατάθλιψη, επιδεινώθηκε το 2006 όταν και έχασε τη μόλις δύο ετών κορούλα του, Λάρα. Ένα βράδυ, τον Νοέμβριο του 2009, αποχαιρέτησε τη σύζυγό του και την 10 μηνών υιοθετημένη κόρη τους. Τους είπε ότι πηγαίνει στην προπόνηση. Τους είπε ψέματα... Και «έφυγε»…

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιένα, στη πρώην Ανατολική Γερμανία, σε ένα διαμέρισμα στην περιοχή της Lobeda. Ήταν ο νεότερος από τα τρία παιδιά που γεννήθηκαν από τον Dirk Enke, ένα αθλητικό ψυχολόγο, και την Gisela Enke. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, αρχικά παίζοντας ως επιθετικός, πριν γυρίσει τερματοφύλακας, όπου έδειξε το προφανές ταλέντο του. Εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της Καρλ Τσάις της Ιένα, το 1985 ύστερα από μια εντυπωσιακή απόδοση που είχε παίζοντας εναντίον τους, σε έναν αγώνα της εφηβικής ομάδας της SV Ιέναφαρμ. Εντυπωσίασε μέσα από τους μικρούς του συλλόγου, και το 1993, έπαιξε για τη εθνική ομάδα της –ενιαίας πλέον- Γερμανίας κάτω των 15 ετών, εναντίον της Αγγλίας στο στάδιο Γουέμπλεϊ. Το παιχνίδι τελείωσε 0-0, με τον Ένκε να παίρνει πολλούς επαίνους για την απόδοσή του. Στην ηλικία των 17 ετών, υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό του συμβόλαιο με την Καρλ Τσάις Ιένα. Έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο του στις 11 Νοεμβρίου του 1995, εναντίον του Αννόβερου, στη Β’ Κατηγορία. Δεν θα παίξει για τον σύλλογο και πάλι, καθώς υπέγραψε στη Μπορούσια του Μενχενγκλάντμπαχ, το καλοκαίρι του 1996. Πέρασε τις δύο πρώτες του σεζόν εδώ παίζοντας στα κατώτερα πρωταθλήματα και ως αναπληρωματικός του Ούβε Καμπς (Uwe Kamps).

Η ευκαιρία του ήρθε τη σεζόν 1998/99, όταν ο Καμπς υπέστη ρήξη του αχίλλειου τένοντα και ο Φριντλ Ράους (Friedel Rausch) του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του στη Μπουντεσλίγκα, στις 15 Αυγούστου του 1998, σε μια νίκη 3-0 επί της Σάλκε. Τον Ιούνιο του 1999, έφυγε από τη Γερμανία και εντάχθηκε στη Μπενφίκα, στη Πορτογαλία, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο. Έκαναν την εμφάνισή τους κάποιες κρίσεις πανικού και υπήρξαν δεύτερες σκέψεις αμέσως μετά την υπογραφή για την ομάδα του. Συνειδητοποίησε όμως ότι, έχοντας υπογράψει συμβόλαιο, ήταν υποχρεωμένος να το εκπληρώσει. Προπονητής ήταν ο Γιουπ Χάινκες (Jupp Heynckes), ο οποίος τον έκανε αμέσως αρχηγό. Η περίοδός του στην Πορτογαλία ήταν ταραγμένη, καθώς ο σύλλογος άλλαξε μάνατζερ τρεις φορές στις τρεις σεζόν του εκεί και τερμάτισε στη χαμηλότερη ποτέ θέση στο πρωτάθλημα, την 6^η, σε μια παντελώς άτιτλη περίοδο, ενώ ταλανιζόταν και από οικονομικά προβλήματα, με τις πληρωμές των παικτών συχνά να είναι αργοπορημένες.

Παρά τα προβλήματα αυτά όμως, κέρδισε το θαυμασμό των οπαδών της Μπενφίκα, καθώς και το ενδιαφέρον από ομάδες όπως η Άρσεναλ, η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μετά από το αδιέξοδο στις συνομιλίες του για επέκταση του συμβολαίου του με την Μπενφίκα, αποδέχτηκε την προσφορά της Μπαρτσελόνα και μετακόμισε εκεί με ελεύθερη μεταγραφή τον Ιούνιο του 2002 σε μια συμφωνία τριών ετών. Η ζωή στο Καμπ Νόου αποδείχθηκε δύσκολη για τον Ένκε! Αργότερα επισήμανε τη θέση του τερματοφύλακα στη Μπάρτσα ως τη « … πιο δύσκολη θέση τερματοφύλακα στην Ευρώπη»! Κατέληξε να παίζει δεύτερη επιλογή πίσω από τον Ρομπέρτο Μπονάνο (Roberto Bonano) και στη συνέχεια τον Βίκτορ Βαλντές (Victor Valdes). Το ντεμπούτο του ήταν σημαδιακό, καθώς ο σύλλογος υπέστη έναν ταπεινωτικό αποκλεισμό στο Κύπελλο Ισπανίας από την Γ’ Κατηγορίας Novelda CF, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2002 και είχε επικριθεί από το συμπαίκτη του, τον Ολλανδό Φρανκ ντε Μπουρ (Frank de Boer) δημοσίως ως ο άμεσος υπεύθυνος του αποκλεισμού τους. Μια σύντομη γεύση στη La Liga ήρθε σε μια εμφάνιση 20 λεπτών ως αλλαγή, στην ισοπαλία 2-2 στην Οσασούνα, στις 2 Μαρτίου του 2003. Έπαιξε και σε δύο παιχνίδια για το Champions League, εναντίον της Μπριζ και της Γαλατασαράι, στη φάση των ομίλων.

Την επόμενη σεζόν, ο Φρανκ Ράικαρντ (Frank Rijkaard) αντικατέστησε τον Λουίς φαν Γκάαλ (Louis van Gaal) ως προπονητής, με τον Ένκε να πηγαίνει δανεικός στη τουρκική Φενέρμπαχτσε. Κατάφερε να παίξει ένα και μοναδικό παιχνίδι εκεί, μια τραυματική ήττα 0-3 από την Ιστανμπούλσπορ, στις 10 Αυγούστου του 2003, με τους οπαδούς να κατηγορούν αυτόν για τη πικρή ήττα! Αυτές οι σκηνές που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει αμέσως το σύλλογο και να επιστρέψει στην Ισπανία. Τότε ήταν που ο Ένκε είχε την πρώτη περίοδό του με κατάθλιψη, που τον οδήγησε στην σχεδόν εγκατάλειψη της ποδοσφαιρικής του καριέρας! Μετά από μια τετράμηνη θητεία πίσω στη Μπαρτσελόνα, αλλά έξω από την πρώτη ομάδα, δόθηκε δανεικός στην Τενερίφη τον Ιανουάριο του 2004 και για το υπόλοιπο της σεζόν. Εδώ, απολάμβανε μια ανάκαμψη, με πολύ καλές επιδόσεις, κερδίζοντας την αναγνώριση από τους οπαδούς και άλλους συλλόγους.

Παρά του ότι πίστευε για τη καριέρα του, ότι έμελλε να παραμείνει στα χαμηλότερα πρωταθλήματα, έφυγε από την Τενερίφη για να ενταχθεί στο Αννόβερο και τη Μπουντεσλίγκα, τον Ιούλιο του 2004 με ελεύθερη μεταγραφή σε μια αρχική συμφωνία δύο ετών. Η καριέρα του απολάμβανε μεγαλύτερη επιτυχία και σταθερότητα, καθώς ο ίδιος καθιερώθηκε ως η πρώτη επιλογή του συλλόγου και ψηφίστηκε ως ο Καλύτερος Τερματοφύλακας στο πρωτάθλημα από τους συναδέλφους του επαγγελματίες στο μεγάλο περιοδικό «Kicker»! Μάλιστα προέκυψε και μεγάλο θέμα με τη διαφαινόμενη μεταγραφή του στη Στουτγάρδη! Τον Δεκέμβριο του 2006, ο ίδιος τελείωσε αυτές τις φήμες με την υπογραφή νέου συμβολαίου με το Αννόβερο μέχρι το τέλος της σεζόν 2009/10. Εξελέγη ο αρχηγός της ομάδας από τους συμπαίκτες του για τη σεζόν 2007/08, έναν ρόλο που θα διατηρούσε για το υπόλοιπο της καριέρας του. Κέρδισε πάλι το βραβείο του Καλύτερου Τερματοφύλακα για τη σεζόν 2008/09, η οποία με τραγικό τρόπο θα αποδειχθεί και η τελευταία του στο ποδόσφαιρο! Ο Ρόμπερτ Ένκε έπαιξε 180 φορές για το Αννόβερο συνολικά. Έκανε την τελευταία εμφάνιση της καριέρας του στις 8 Νοεμβρίου του 2009 στην ισοπαλία 2-2 εντός έδρας με το Αμβούργο, μόλις 2 ημέρες πριν από το θάνατό του.

Εκπροσώπησε για πρώτη φορά τη Γερμανία, το 1997, κερδίζοντας μια θέση στη γερμανική εθνική Νέων και διατήρησε τη φανέλα με το № 1 για το υπόλοιπο της σεζόν, παίζοντας 15 φορές συνολικά. Οι εμφανίσεις του έπεισαν τον προπονητή της εθνικής ομάδας Έριχ Ρίμπεκ (Erich Ribbeck) να τον συμπεριλάβει στην αποστολή για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 1999, παρόλο που δεν έπαιξε σε κανένα από τα παιχνίδια. Η διεθνής σταδιοδρομία του, ήλθε σε αδιέξοδο, όταν έφυγε από τη Γερμανία και δεν ξανάπαιξε μέχρι την επιστροφή του στη Μπουντεσλίγκα. Απολάμβανε αυξανόμενη αναγνώριση και ήταν στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, με προπονητή τον Γιούργκεν Κλίνσμαν (Jürgen Klinsmann), χωρίς να αγωνιστεί σε κάποιο παιχνίδι, κατάσταση που διατήρησε και με τον νέο προπονητή Γιοάκιμ Λεβ (Joachim Löw). Έκανε το ανώτερο διεθνές ντεμπούτο του σε μια φιλική ήττα 0-1 από τη Δανία στο Ντούισμπουργκ, στις 28 Μαρτίου του 2007. Επιλέχτηκε για την αποστολή του Euro 2008, όπου ήταν αναπληρωματικός κατά τη διάρκεια του τουρνουά, που είδε τη Γερμανία φιναλίστ.

Με τη διεθνή αποχώρηση του Γενς Λέμαν (Jens Lehmann) μετά το Euro του 2008, ο Ένκε ήταν έτοιμος να πάρει τη θέση του για το Παγκόσμιου Κύπελλο του 2010. Ωστόσο, τον Οκτώβριο του 2008, έσπασε το σκαφοειδές στο αριστερό του χέρι και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, μένοντας εκτός για δύο μήνες. Μετά την επιστροφή του, τον Ιανουάριο του 2009, έγινε και πάλι το № 1 στην εθνική ομάδα. Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2009, ήταν και πάλι εκτός δράσης για αρκετές εβδομάδες. Ο λόγος που δόθηκε από το Αννόβερο, ήταν μια εντερική λοίμωξη, παρόλο που όπως αποκαλύπτεται στο βιβλίο του Ronald Reng «ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΗ: Η τραγωδία του Robert Enke» ότι αυτό ήταν μόνο εν μέρει η αλήθεια και στην πραγματικότητα ήταν η κατάθλιψη που είχε επιστρέψει! Δεν επέστρεψε στο ποδόσφαιρο μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, με αποτέλεσμα να μη κληθεί για ένα φιλικό εναντίον της Χιλής. Αυτό το παιχνίδι στη συνέχεια ματαιώθηκε ως ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπό του! Πέθανε έχοντας κερδίσει 8 πλήρεις διεθνείς συμμετοχές. Η τελευταία διεθνής εμφάνιση του ήρθε στις 12 Αυγούστου του 2009, όταν ο ίδιος κράτησε ανέπαφη την εστία της εναντίον του Αζερμπαϊτζάν.

Ήταν παντρεμένος με την πρώην αθλήτρια του μοντέρνου πένταθλου Teresa Reim και είχε μια κόρη, τη Lara, η οποία γεννήθηκε με ένα ελάττωμα στη καρδιά εκ γενετής (σύνδρομο δυσπλασίας αριστερού μέρους καρδιάς). Έχασε πλήρως την ακοή της από τα βαριά φάρμακα κατά των καρδιακών προβλημάτων της. Το κοχλιακό εμφύτευμα που της τοποθετήθηκε, ύστερα από χειρουργική επέμβαση ήταν επιτυχές, αλλά η μικρούλα πέθανε λόγω επιπλοκών από τα ελαττώματα της καρδιάς της. Τον Μάιο του 2009, υιοθέτησαν ένα κοριτσάκι, την Leila. Ζούσε με την οικογένειά του σε μια μικρή φάρμα στο Empede, κοντά στο Neustadt am Rübenberge, μέχρι το θάνατό του το Νοέμβριο του 2009. Μαζί με τη σύζυγό του είχαν εμπλακεί σε διάφορες εκστρατείες των δικαιωμάτων των ζώων και είχαν πολλά κατοικίδια. Ο ίδιος δάνεισε το πρόσωπό του στη PETA για την εκστρατεία της ενάντια στη βιομηχανία γούνας.

Την νύχτα της 10ης Νοεμβρίου του 2009, στην ηλικία των 32 ετών, ο Ρόμπερτ Ένκε, αυτοκτόνησε όταν στάθηκε μπροστά από ένα περιφερειακό τρένο εξπρές σε ισόπεδη διάβαση στην Eilvese, στο Neustadt am Rübenberge. Η αστυνομία επιβεβαίωσε το γεγονός από ένα σημείωμα αυτοκτονίας που βρήκε, αλλά δεν δημοσιοποίησε περαιτέρω στοιχεία. Η χήρα του, η Τερέζα, αποκάλυψε ότι ο σύζυγός της υπέφερε από κατάθλιψη για 6 χρόνια και παρακολουθούνταν από ψυχίατρο. Μετά το θάνατο της κόρης του, της Lara, αγωνίστηκε για να αντιμετωπίσει την απώλεια, αλλά δεν τα κατάφερε.

Πολλοί οπαδοί του Ανόβερου πήγαν στο σπίτι του για να αποθέσουν λουλούδια. Η Μπαρτσελόνα κράτησε ενός λεπτού σιγή πριν από το παιχνίδι της εκείνη τη νύχτα και σε πολλούς διεθνείς αγώνες το επόμενο Σαββατοκύριακο έγινε το ίδιο αφιέρωμα. Ως ένδειξη σεβασμού, η γερμανική εθνική ομάδα ακύρωσε το φιλικό αγώνα της εναντίον της Χιλής, το οποίο είχε προγραμματιστεί για τις 14 Νοεμβρίου. Ενός λεπτού σιγή κρατήθηκε επίσης σε όλα τα παιχνίδια της Μπουντεσλίγκα κατά τη διάρκεια των αγώνων της 21^ης και 22ας Νοεμβρίου του 2009, αλλά και στα παιχνίδια της Μπενφίκα στο Κύπελλο Πορτογαλίας. Στις 15 Νοεμβρίου του 2009, σχεδόν 40.000 άνθρωποι γέμισαν την «AWD-Arena» του Ανόβερου για το μνημόσυνο του. Το φέρετρο του, καλύφθηκε από λευκά τριαντάφυλλα και μεταφέρθηκε από 6 συμπαίκτες του. Θάφτηκε στο Neustadt, έξω από το Ανόβερο, δίπλα στον τάφο της κόρης του. Ως περαιτέρω ένδειξη σεβασμού από την πρώην ομάδα του, οι παίκτες του Ανόβερου εμφανίζονταν με το № 1 σε έναν κύκλο στο στήθος τους, στις φανέλες τους, κάτι που εγκρίθηκε από την Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, για το υπόλοιπο της σεζόν 2009/10.