Βλογημένος: Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς

Ο Γιουγκοσλάβος σέρβικης καταγωγής κεντρικός μέσος, Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς (Vladimir Jugović), γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου του 1969, στο Μιλούτοβατς, μια μικρή πόλη στη κεντρική Σερβία, κοντά στο Τρστένικ. Έπαιξε σε όλη τη σταδιοδρομία του για πολλούς κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους, όντας ένας από τους Καλύτερους Σέρβους Όλων των Εποχών και ένας από τους Καλύτερους Μέσους που φάνηκαν στα ευρωπαϊκά γήπεδα τη δεκαετία του 1990. Ένας ποδοσφαιριστής πολυεργαλείο, με ποικιλία προσόντων, ιδιαίτερα κινητικός, με θαυμάσια τεχνική κατάρτιση και αντίληψη, διακρίθηκε όχι μόνο για τις αμυντικές του αρετές, αφού ξεκίνησε ως δεξιός μπακ, αλλά και τις επιθετικές του, φεύγοντας σε ταχύτατες αντεπιθέσεις! Διακρίθηκε επίσης, για το ομαδικό του πνεύμα, την ικανότητά του στις ασίστ, την σταθερή απόδοση, αλλά και τα ηγετικά του προσόντα. Με παλμαρέ γεμάτο τίτλους, σε συλλογικό επίπεδο, κατέκτησε 2 φορές το Champions League με τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου και Γιουβέντους και σε διεθνές, εκπροσώπησε τη Γιουγκοσλαβία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και στο Euro του 2000.

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη γενέτειρά του, τη Τρστένικ. Εκεί εντοπίστηκε από τα «λαγωνικά» του πανίσχυρου Ερυθρού Αστέρα του Βελιγραδίου, οι οποίοι και τον έφεραν στην ομάδα. Λίγο αργότερα δόθηκε δανεικός στη Ραντ, σύλλογο της σερβικής πρωτεύουσας, για να «ψηθεί». Απέκτησε τις απαιτούμενες «παραστάσεις», επέστρεψε στους «ερυθρόλευκους» και όταν οπ Λιούπκο Πέτροβιτς (Ljubomir "Ljupko" Petrović) έγινε προπονητής του Ερυθρού Αστέρα, καθιερώθηκε στο βασικό σχήμα του. Με τον ιστορικό σύλλογο του Βελιγραδίου, έμελλε να χαρεί και τους πρώτους τίτλους της καριέρας του! Κατέκτησε 2 πρωταθλήματα Γιουγκοσλαβίας, το 1991 και το 1992, το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1991, όντας βασικός στον τελικό με τη Μαρσέιγ και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της ίδιας χρονιάς, όταν και ανακηρύχθηκε ως ο Πολυτιμότερος Παίκτης του τελικού (MVP), στη νίκη με 3-0 κόντρα στη χιλιάνικη Κόλο-Κόλο! Η φήμη του ξεπέρασε πλέον τα γιουγκοσλαβικά σύνορα και αρκετοί μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι ενδιαφέρθηκαν για την απόκτησή του, με τη «μάχη» να τη κερδίζει τελικά η Σαμπντόρια, το 1992.

Έπαιξε τον πρώτο αγώνα του στη Serie A, στις 6 Σεπτέμβριο του 1992, σε μια ισοπαλία 3-3, εντός έδρας με τη Λάτσιο. Ανήκε για 3 σεζόν στη «Σαμπ», λάμποντας στον αγωνιστικό χώρο, συμμετέχοντας σε 81 ματς, με 18 γκολ, κατακτώντας το ιταλικό Κύπελλο του 1994. Ακολούθησε το πιο μεγάλο βήμα στη καριέρα του, παίρνοντας μεταγραφή για τη Γιουβέντους. Έπαιξε το πρώτο παιχνίδι του με την «Γηραιά Κυρία» στη νίκη με 4-1 εντός έδρας επί της Κρεμονέζε στις 27 Αυγούστου του 1995, παιχνίδι στο οποίο σκόραρε και το πρώτο του γκολ για την Γιούβε, αυτό του 1-0. Στα δύο χρόνια που έμεινε στο «Ντέλε Άλπι» ήταν βασικότατος, παίζοντας σε 77 παιχνίδια με 10 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, εκ των οποίων 56 αγώνες με 8 γκολ για το πρωτάθλημα. Πανηγύρισε το ιταλικό Σούπερ Καπ του 1995, το δεύτερο Τσάμπιονς Λιγκ της καριέρας του, το 1996, με τον ίδιο να ευστοχεί στο τελευταίο και καθοριστικό χτύπημα, χαρίζοντας το τρόπαιο στους «μπιανκονέρι» εναντίον του Άγιαξ, άλλο ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο την ίδια χρονιά και το ιταλικό πρωτάθλημα του 1997, ενώ έπαιξε και στον χαμένο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 1997!

Ακολούθησαν οι μονοετείς μα επιτυχημένες θητείες του, πρώτα στη Λάτσιο, με 27 παιχνίδια και 2 γκολ, κατακτώντας μαζί της το Κύπελλο Ιταλίας, φτάνοντας και στον τελικό του Κυπέλλου UEFA, όπου ηττήθηκε από την Ίντερ και κατόπιν στην Ατλέτικο Μαδρίτης με 17 παιχνίδια και 3 τέρματα. Επέστρεψε στην Ιταλία, το 1999, για λογαριασμό της Ίντερ, τη φανέλα της οποίας φόρεσε για δύο περιόδους, σε 39 παιχνίδια με 3 γκολ, «πιάνοντας» σχετικά καλή απόδοση. Συνολικά στο ιταλικό πρωτάθλημα είχε 203 συμμετοχές και 31 γκολ. Συνέχισε για 2 σεζόν στη Μονακό (19 συναντήσεις) και ύστερα αγωνίστηκε διαδοχικά στην αυστριακή Αντμίρα Βάκερ, τη περίοδο 2003/04, έχοντας 25 ματς με 2 γκολ και στη γερμανική Άαλεν, για τη σεζόν 2004/05, με 19 παιχνίδια και 2 τέρματα, κρεμώντας με τα χρώματά της τα παπούτσια του, στο τέλος της σεζόν.

Αναδείχθηκε δευτεραθλητής Ευρώπης με την εθνική Ελπίδων της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, το 1990. Χρίσθηκε 41 φορές διεθνής με τη Γιουγκοσλαβία, σκοράροντας 3 γκολ. Έκανε ντεμπούτο με τους «πλάβι» στις 8 Αυγούστου του 1991, εναντίον της Τσεχοσλοβακίας. Συμμετείχε με τα χρώματά της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και στα 4 παιχνίδια βασικός, αποκλειόμενος στους 16 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 πάλι βασικός και στα 4 ματς, αποκλειόμενος στα προημιτελικά. Το τελευταίο του διεθνές παιχνίδι, ήταν στις 13 Φεβρουαρίου του 2002, εναντίον του Μέξικο.

Από το 2005, όταν και κρέμασε τα παπούτσια του, παραμένει κοντά στο ποδόσφαιρο με τις ιδιότητες του σκάουτερ ταλέντων και του σχολιαστή αγώνων για την σέρβικη τηλεόραση.