Μάρκο Ματεράτσι: Μάτριξ

Ο Ιταλός κεντρικός αμυντικός Μάρκο Ματεράτσι (Marco Materazzi), γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου του 1973, στο Λέτσε. Στην αρχή της καριέρας του, έπαιξε με διάφορες ιταλικές ομάδες στην Serie B και την Serie C, αλλά και με την Έβερτον στην Πρέμιερ Λιγκ. Πέρασε δύο περιόδους με την Περούτζια (1995-1998 και 1999-2001) και υπέγραψε στην Ίντερ του Μιλάνου το 2001 για € 10 εκατομμύρια ευρώ. Σε συλλογικό επίπεδο, κέρδισε μια σειρά σημαντικών τίτλων με την Ίντερ, μεταξύ των οποίων 5 σερί πρωταθλήματα της ιταλικής Serie A (2006-2010), ένα Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων FIFA, 4 Κύπελλα Ιταλίας και 4 ιταλικά Σούπερ Καπ. Κέρδισε 41 διεθνείς εμφανίσεις για την Ιταλία από το ντεμπούτο του το 2001 μέχρι το 2008, παίζοντας σε 2 Παγκόσμια Κύπελλα και ισάριθμα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Ήταν από τους βασικούς συντελεστές στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 εναντίον της Γαλλίας, καθώς ο ίδιος σημείωσε το γκολ της Ιταλίας και αργότερα, στην παράταση, χτυπήθηκε με κουτουλιά από τον Ζινεντίν Ζιντάν (Zinedine Zidane), ο οποίος τιμωρήθηκε με κόκκινη κάρτα. Η Ιταλία στη συνέχεια κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο στη διαδικασία των πέναλτι, κατά την οποία ο Ματεράτσι σκόραρε και πάλι.

Μια αμφιλεγόμενη και προκλητική φιγούρα στο ποδόσφαιρο, ήταν γνωστός για το πολύ φυσικό και επιθετικό στυλ παιχνιδιού του ως αμυντικός, καθώς επίσης για το ασφυκτικό μαρκάρισμα και την δυνατή, σκληρή αντιμετώπιση, η οποία οδήγησε στο να προειδοποιηθεί με πάνω από 60 κίτρινες και να τιμωρηθεί με 25 κόκκινες κάρτες σε όλη την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία. Λόγω της ψυχραιμίας του, του σκληρού παιχνιδιού και των βαριών προκλήσεων, έχει συμμετάσχει σε αρκετές φιλονικίες με άλλους παίκτες κατά τη διάρκεια των αγώνων, συγκρινόμενος με τον Πασκουάλε Μπρούνο (Pasquale Bruno), έναν από τους πιο Σκληρούς Παίκτες στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Οι «The Times» τοποθετούν τον Ματεράτσι στο № 45 στη λίστα με τους 50 πιο Δύσκολους Ποδοσφαιριστές στην ιστορία. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2006/07, ο Ματεράτσι ψηφίστηκε ως ο Αμυντικός της Χρονιάς στην ιταλική Serie A.

 Ως παίκτης, είχε περάσει όλη του την εφηβεία προσπαθώντας να πείσει τον προπονητή-πατέρα του ότι ξέρει ποδόσφαιρο και δεν κάνει μόνο για μπάσκετ, καταφέρνοντας να φθάσει στη κορυφή. «Δεν μου προσφέρθηκε όμως τίποτε στο πιάτο. Τα πάντα τα διεκδίκησα και τα κέρδισα με το σπαθί μου, χωρίς να με νοιάζει τι λένε οι υπόλοιποι». Το μόνο που τον νοιάζει και δεν επιτρέπει σε κανέναν είναι -τι ειρωνεία...- να βρίζουν τα μέλη της οικογένειάς του. Έχασε στα 15 χρόνια του τη μητέρα του και δηλώνει ευαίσθητος στο σημείο αυτό: «Δεν τη γνώρισαν και δεν έχουν δικαίωμα να την πιάνουν στο στόμα τους!». Και μολονότι δίνει την εντύπωση του αλητόβιου, είναι οικογενειάρχης. Ο Μίστερ Χάιντ των γηπέδων δίνει τη θέση του στον Δρ Τζέκιλ όταν επιστρέφει στο σπίτι.

Την περίοδο 2000/01, όταν αγωνιζόταν στην Περούτζια, είχε πετύχει 12 γκολ, ρεκόρ για αμυντικό στο Καμπιονάτο. Εκείνη η σεζόν ήταν το «εισιτήριό» του για τα αποδυτήρια της Ιντερ, η οποία ξόδεψε 13,3 εκ. για να αποκτήσει τον στόπερ του 1,93 μ., που έχει και πολύ καλό αριστερό πόδι. Μάλιστα στην Περούτζια ήταν αυτός που εκτελούσε τα πέναλτι. Κάποτε, στο πρόσωπό του οι Ιταλοί έβλεπαν έναν τρελό αμυντικό, με βεβαρημένο παρελθόν από πταίσματα, πλημμελήματα και για μερικούς, εγκλήματα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μετά από έναν αγώνα της Ιντερ εναντίον της Βαλένθια, στο Σαν Σίρο για το Champions League, οι παίκτες των «νυχτερίδων» δεν ήταν τόσο ενθουσιώδεις στις αντιδράσεις τους για τη... συνάντησή τους με τον Ματεράτσι. Μπήκαν στα αποδυτήρια άναυδοι από τα ενθύμια που τους είχε αφήσει ο θηριώδης μπακ των «νερατζούρι»: κλωτσιές, αγκωνιές, βρισιές... Και από πάνω τους χαρακτήρισε «παραμυθάδες», όταν παραπονέθηκαν στον διαιτητή για την αγκωνιά που δέχθηκε ο Φερνάντο Μοριέντες (Fernando Morientes Sánchez) στο πρόσωπο!

Ο Ιταλός στόπερ, που φρόντιζε να μη χάνει τη φήμη του σκληρού, διατεινόταν ότι ήταν άδικος ο χαρακτηρισμός «Χασάπης» που του έχουν αποδώσει οι οπαδοί των αντιπάλων ομάδων: «Εντάξει, έχω κάνει κάποια σκληρά φάουλ, αλλά δεν είναι πάνω από πέντε-έξι και, επιπλέον, δεν έχω τραυματίσει κανέναν».  Αυτό βέβαια δεν είναι απόλυτα ακριβές... Μεταξύ άλλων έχει στείλει στα εξωτερικά ιατρεία τον Φίλιπο Ινζάγκι (Filippo "Pippo" Inzaghi), τον Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς (Zlatan Ibrahimović), τον Χουάν Πάμπλο Σορίν (Juan Pablo Sorín -του έσπασε το ζυγωματικό), αλλά και τον Αντρίι Σεβτσένκο (Andriy Mykolayovych Shevchenko), τον οποίο είχε χτυπήσει στα γεννητικά όργανα. Το σύντομο πέρασμά του από την Έβερτον σημαδεύτηκε από τις τρεις κόκκινες κάρτες που είδε σε μία σεζόν... Το πιο χαρακτηριστικό όμως επεισόδιο της καριέρας του -πριν από τη «Θαύμα του Βερολίνου» φυσικά...- συνέβη τον Φεβρουάριο του 2004. Ευρισκόμενος στον πάγκο της ομάδας του, στον αγώνα με τη Σιένα, επιτέθηκε στον (πρώην σέντερ μπακ της ΑΕΚ) Μπρούνο Τσιρίλο (Bruno "Brunillo" Cirillo), γρονθοκοπώντας τον στο πρόσωπο, μέσα στο τούνελ που οδηγούσε στα αποδυτήρια. Ο Τσιρίλο, ακόμα ζαλισμένος και με το χείλος να στάζει αίμα, πλησίασε τους δημοσιογράφους και τις κάμερες: «Θέλω να δείξω σε όλο τον κόσμο ποιος είναι ο Μάρκο Ματεράτσι!».

Από τότε ξεκίνησε ένα ατελείωτο σίριαλ. Ο Ματεράτσι δήλωσε στον Τύπο «λυπάμαι για ό,τι έγινε, είμαι ήρεμος άνθρωπος, καλός οικογενειάρχης, απλώς είμαι λίγο νευρικός στον αγωνιστικό χώρο». Και στην “Gazzetta dello Sport” ξεσπάθωσε: «Εντάξει, έκανα ένα λάθος... Τραβάω όμως πάνω μου την κακή δημοσιότητα, με βρίζουν σε όλα τα γήπεδα της Ιταλίας, βάζουν πρωτοσέλιδες φωτογραφίες μου με όλα τα τατουάζ σαν να ήμουν τέρας! Όμως δεν έχω σκοτώσει κανέναν και δεν παίρνω ναρκωτικά!». Μία εβδομάδα αργότερα, ο Ματεράτσι και ο Τσιρίλο συμφιλιώθηκαν μπροστά στις κάμερες: «Αισθάνομαι άσχημα, συγχώρεσέ με», είπε ο ένας, «Μα βέβαια, σε συγχωρώ», απάντησε ο άλλος... Η ποδοσφαιρική Ιταλία συγκινήθηκε και πανηγύρισε για την ειρήνη των... γενναίων της, αλλά ο Μάρκο δεν γλίτωσε τη δίμηνη τιμωρία για παντελή απώλεια αυτοέλεγχου...

Η Ιντερ έδειχνε να τον λατρεύει, αλλά ήταν διατεθειμένη να τον πουλήσει το καλοκαίρι του 2006-πριν από το Μουντιάλ, βέβαια... Ο ίδιος ο παίκτης απέρριψε μια πρόταση της ισπανικής Βιγιαρεάλ, ενώ η Μίλαν έφθασε ένα βήμα από το να τον αποκτήσει δανεικό, αλλά αντέδρασαν οι φανατικοί οπαδοί των «ροσονέρι». Οι φανατικοί της Ιντερ, από την άλλη, τον είχαν θεοποιήσει, εν μέρει και για τις φιλοφασιστικές ιδέες του και για τον... ρωμαϊκό τρόπο με τον οποίο πανηγύριζε τα γκολ του. Και σκόραρε αρκετά για αμυντικό, είναι η αλήθεια.

Τον Νοέμβριο του 2005, σε ένα φιλικό ματς στη Μεσίνα με αντίπαλο τη Φινλανδία, ο προπονητής της «σκουάντρα ατζούρα» Μαρτσέλο Λίπι (Marcello Lippi) του είχε δώσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού, παρά τις έντονες αντιδράσεις του κοινού, που θεώρησε σκανδαλώδη την απόφαση αυτή. Όμως έφθασε ο Ιούνιος του Μουντιάλ, ο αγαπημένος του κοινού Αλεσάντρο Νέστα (Alessandro Nesta) τραυματίστηκε και ο Λίπι ήξερε ότι ήρθε η στιγμή της δικαίωσης: γνώριζε ότι ο Ματεράτσι ήταν ένας «φυσικός ηγέτης». Οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν τα παιχνίδια της Ιντερ το γνώριζαν επίσης. Σε μια αναμέτρηση των «νερατζούρι» που είχε διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών είχαν να το λένε: «Μόνον οι φωνές του Ματεράτσι ακούγονταν. Εμψύχωνε τους συμπαίκτες του και τα έβαζε με τους αντιπάλους, σύμφωνα με την παλιά... σχολή των ιταλικών λεκτικών προκλήσεων». Αυτό θα βίωνε και ο Ζινεντίν Ζιντάν (Zinedine Yazid Zidane) στον τελικό του Μουντιάλ, στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, καθώς ο Γάλλος μαέστρος αντέδρασε βίαια...  Ο Ματεράτσι έχει ζητήσει πολλές φορές συγνώμη από τον Ζιζού, ενώ κάποια στιγμή αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την παγκόσμια φήμη που του προσέδωσε το συγκεκριμένο επεισόδιο. Έγραψε ένα βιβλίο -εν είδει αυτοβιογραφίας- που περιστρέφεται γύρω από τη φράση που είπε στον Ζιντάν και προκάλεσε την έκρηξη του Γάλλου, αλλά και τις 249... βερσιόν της, που έχουν παρουσιαστεί στον παγκόσμιο Τύπο.

Το "Θαύμα του Βερολίνου" ...

Στη σελίδα 21 είναι το... ψαχνό: «Οταν του τράβηξα τη φανέλα και μου είπε θα σ' τη δώσω μετά αν τη θέλεις, του απάντησα: Προτιμώ την πόρνη την αδελφή σου». Ο θηριώδης στόπερ παραδέχτηκε με ειλικρίνεια ότι αυτό το βιβλίο ήταν «διαφημιστική απαίτηση» και όχι προσωπική ανάγκη και ήταν χαρούμενος επειδή τα έσοδα πήγαν στη UNICEF. Επίσης δηλώνει ευχαριστημένος που υπάρχουν πλέον τόσα βιντεοπαιχνίδια εμπνευσμένα από το επεισόδιο με τον Ζιντάν. Η εμπορική εκμετάλλευση της «κουτουλιάς» είναι για τον ίδιο κάτι φυσιολογικό. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που τον βοηθά στις φιλανθρωπικές του κινήσεις -τότε πρωτοστατούσε στην ανέγερση ενός ορφανοτροφείου στην Τανζανία... Όμως οι αντιδράσεις στη συμπεριφορά του Ματεράτσι, που προκάλεσε το πιο απρόβλεπτο τέλος στη μεγάλη καριέρα του Ζινεντίν Ζιντάν, άργησαν πολύ να σταματήσουν. Μάλιστα, η πιο εντυπωσιακή ήρθε, δια στόματος Ρεϊμόντ Ντομενέκ (Raymond Domenech). Ο τότε προπονητής της Εθνικής Γαλλίας, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Parisien: «Σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, σκοράρει το μοναδικό γκολ της ομάδας του, προκαλεί την αποβολή του καλύτερου αντίπαλου παίκτη και ευστοχεί στη διαδικασία των πέναλτι. Ότι κι αν μου πείτε για τον Αντρέα Πίρλο (Andrea Pirlo), κατά την άποψή μου ο Ματεράτσι ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης του τελικού! Στον αγωνιστικό χώρο, ένας παίκτης που εκμεταλλεύεται τα αδύναμα σημεία του αντιπάλου του και τον αποσταθεροποιεί, λειτουργεί θετικά για την ομάδα του. Εγώ λέω μπράβο στον Ματεράτσι!».

Το κορμί του είναι γεμάτο από τατουάζ με τα ονόματα της συζύγου του, Ντανιέλα, και των τριών παιδιών του (του Τζανμάρκο, του Ντάβιντε και της Άννα). Επιπλέον, μια εικόνα από το Μουντιάλ του 2006, συνέβαλε ακόμα περισσότερο στην «εξανθρώπισή» του στα μάτια των «τιφόζι»: στο ημίχρονο του αγώνα με την Τσεχία, η Ντανιέλα -μια γυναίκα απλή, καμία σχέση με το πρότυπο της μοντέλας που παντρεύεται ποδοσφαιριστή- άλλαζε πάνες στη μικρή Άννα στις εξέδρες του Φολκσπαρκστάντιον του Αμβούργου... Πώς εξήγησε ο ίδιος τις αλληλοσυγκρουόμενες εικόνες που χαρακτηρίζουν τη ζωή του; Από την πρώτη του απάντηση σε μια συνέντευξή του στην ισπανική El Pais δίνει τη δική του διάσταση στο φαινόμενο: «Απλώς έχω αποκτήσει αρνητική εικόνα, επειδή ο κόσμος με φοβάται. Αλλά είμαι καλό παιδί και κάθε πρωί πίνω το γάλα μου...».

Η καλύτερη φίλη του Ματεράτσι είναι μια καλλιτέχνις που κάνει τατουάζ στη Μόντσα, η Αλεσάντρα. Περνούν ώρες ολόκληρες μέχρι να επιλέξουν το επόμενο σχέδιο που θα κοσμήσει το σώμα του. Η πιο τελευταία  δημιουργία είναι το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου (ύψους 28 εκ.) στον δεξιό του μηρό. Το σώμα του, που πλέον μοιάζει με... ταπετσαρία, καλύπτεται επίσης από τα εξής τατουάζ:

• ·         Κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης είναι γραμμένα τα ονόματα Μάρκο και Ντανιέλα, διανθισμένα με λουλούδια

• ·         Στο δεξί μέρος του στέρνου υπάρχει ένας Ινδιάνος αρχηγός

• ·         Στο δεξί μπράτσο ένας Βίκινγκ και από κάτω ινδιάνικα φτερά και τα μονογράμματα Μ και D (Μάρκο και Ντανιέλα)

• ·         Στον αριστερό ώμο ένα αστέρι

• ·         Στο αριστερό μπράτσο ένας ήλιος πλαισιωμένος αριστερά και δεξιά από δύο σαύρες. Από κάτω υπάρχει μια ιαπωνική επιγραφή των σαμουράι.

• ·         Λίγο πάνω από τον αριστερό αγκώνα το νούμερο της φανέλας του, το 23, ανάμεσα σε δύο Μ (τα αρχικά του ονόματός του).

• ·         Κάτω από το «Μ 23 Μ», υπάρχει η ισπανική λέξη -φετίχ για τον Ματεράτσι- «la cueva» (η σπηλιά), που συμβολίζει το ενωμένο σύνολο

• ·         Στην εσωτερική πλευρά του ενός μπράτσου έχει το όνομα του μεγάλου γιου του (Τζανμάρκο) και στο άλλο μπράτσο το όνομα του μικρότερου (Ντάβιντε), ενώ το όνομα της κόρης του, Αννα, είναι αποτυπωμένο στην πλάτη του.

 PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1990/91: Associazioni Calcio Riunite Messina 1947
• ·         1991–1993: Tor di Quinto

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1993/94: Sport Club Marsala 1912, 25 (4)
• ·         1994/95: Trapani Calcio, 13 (2)
• ·         1995–1998: Associazione Calcistica Perugia Calcio, 47 (7)
• ·         1996/97: (δανεικός) → Carpi Football Club 1909, 18 (7)
• ·         1998/99: Everton Football Club, 25 (2)
• ·         1999–2001: Associazione Calcistica Perugia Calcio, 51 (19)
• ·         2001–2011: Football Club Internazionale Milano, 209 (19)
• ·         2014–2016: Chennaiyin Football Club, 7 (0)

Διεθνής

• ·         2001–2008: Ιταλία, 41 (2)
  

 Προπονητική καριέρα

• ·         2014–        : Chennaiyin Football Club

 Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Με την Internazionale

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 5 (2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10)
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 4 (2004/05, 2005/06, 2009/10, 2010/11)
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 4 (2005, 2006, 2008, 2010)
• ·         UEFA Champions League: 2009/10
• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων FIFA: 2010

 Διεθνείς

Με την Ιταλία

• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 2006
  

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Αμυντικός της Χρονιάς για τη Serie A: 2007
• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας της Χρονιάς από την Ένωση Ευρωπαϊκού Αθλητικού Τύπου: 2006/07

Ως προπονητής

Με τη Chennaiyin

• ·         Πρωτάθλημα Ινδίας: 2015

Τιμές

• ·         Ιππότης 4^ης Κλάσης / Αξιωματικός του Τάγματος της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας: 2006

Πολλά στοιχεία από το ethnos.gr και η παραπομπή στο sombrero.gr