Τάκης Νικολούδης

Ο Έλληνας κεντρικός μέσος Τάκης (Δημήτρης) Νικολούδης, γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1951, στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο και έγινε ευρύτερα γνωστός αγωνιζόμενος με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, από τον οποίο αποχώρησε το 1976, όταν κατηγορήθηκε για το σκάνδαλο της «Υπόθεσης των Λουλουδιών» για την οποία και αθωώθηκε. Συνέχισε την καριέρα του στην ΑΕΚ, με την οποία κατέκτησε 2 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Ελλάδος, ενώ έφτασε και στα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA την περίοδο 1976/77. Το 1979 μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό, με τη φανέλα του οποίου σκόραρε 11 φορές, κατέκτησε ακόμα 3 τίτλους πρωταθλητή και έναν Κυπελλούχου και το 1982 επέστρεψε στην ΑΕΚ, όπου και έκλεισε την καριέρα του το 1984. Ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, κόσμημα για τα ελληνικά γήπεδα, υπήρξε ένας από τους Σπουδαιότερους Τεχνίτες που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο! Αποτελούσε την ήρεμη δύναμη και τον εγκέφαλο της μεσαίας γραμμής, προσφέροντας ποιότητα στις ομάδες που αγωνίστηκε. Σπουδαίος ποδοσφαιριστής, με φοβερά προσόντα και ένας από τους καλύτερους της γενιάς του! Με την εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε 22 φορές και σκόραρε 4 γκολ και είναι ο άνθρωπος που με το γκολ του, μας χάρισε τη πρώτη πρόκριση σε τελική φάση μεγάλης διεθνούς διοργάνωσης!

Από μικρό παιδί ασχολήθηκε με τον αθλητισμό εντασσόμενος στην αθλητική οικογένεια του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Εκτός του ποδοσφαίρου, δραστηριοποιήθηκε και με το μπάσκετ φτάνοντας να αγωνιστεί μέχρι και την εφηβική ομάδα του Ηρακλή. Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα, τη περίοδο 1968/69, στον Ηρακλή, στον οποίο έμεινε για 8 περιόδους, συμμετέχοντας σε 225 αγώνες του «Γηραιού», σκοράροντας παράλληλα και 31 γκολ. Η καριέρα του στον Ηρακλή στιγματίστηκε όταν το όνομα του ενεπλάκη στην υπόθεση δωροδοκίας που έμεινε γνωστή σαν «Υπόθεση των Λουλουδιών»! Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, πριν τον μονό ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας της 28^ης Μαΐου του 1975, μεταξύ Ηρακλή και Παναθηναϊκού στο Καυταντζόγλειο, ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού και του Ηρακλή, Γιώργος Ροκίδης, ακολουθώντας εντολές του «πράσινου» παράγοντα Αντώνη Μαντζαβελάκη, «πλησίασε» τον κεντρικό αμυντικό Ζαχαρία Χαλιαμπάλια και τον Τάκη Νικολούδη, για να έχουν μειωμένη απόδοση στο ματς.

Ηυπόθεση αυτή ονομάστηκε έτσι, επειδή στις παράνομες συνομιλίες τα χρήματααναφέρονταν ως «λουλούδια» και φερόμενος ως υπαίτιος ήταν και ο Παναθηναϊκόςπου κατηγορήθηκε για δωροδοκία παικτών του Ηρακλή.  Η διοίκηση του Ηρακλή απέκλεισε τους δύοπαίκτες από την αποστολή του αγώνα με την αιτιολογία του «πειθαρχικούπαραπτώματος». Μάλιστα, για εκείνη την διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδος (1974/75),ήταν ο πρώτος Σκόρερ μαζί με τον Μιχάλη Κρητικόπουλο. Η υπόθεση αυτή προκάλεσερήξη στις σχέσεις του με τον Ηρακλή, με τον παίκτη να βρίσκεται σε δυσμένειακαι να μην συμμετέχει στον «ιστορικό» για τον σύλλογο τελικό του ΚυπέλλουΕλλάδος του 1976, όπου ο Ηρακλής -του τεράστιου Βασίλη Χατζηπαναγή- κατέκτησετο τρόπαιο κόντρα στον Ολυμπιακό (2-2 ο καν. αγώνας, 4-4 η παράταση, 6-5 σταπέναλτι)!

Το κλίμα δεν τον σήκωνε πλέον στη Θεσσαλονίκη κι έτσι, στα 25 του χρόνια, το 1976, έγινε παίχτης της ΑΕΚ, που είχε δείξει ενδιαφέρον να τον αποκτήσει. Αφομοιώθηκε άμεσα στην ομάδα του Φράντισεκ Φάντρονκ (František Fadrhonc) και έγινε αναπόσπαστο μέλος της κεντρικής γραμμής της Ένωσης. Διαθέτοντας υψηλού επιπέδου τεχνικές αρετές σε συνδυασμό με την απίστευτη εγκεφαλική του ικανότητα, παρουσιαζόταν στο γήπεδο σαν παίκτης – ηγέτης που διηύθυνε την ομάδα μαεστρικά παίζοντας πάντα -όπως συνηθίζεται να λέγεται- «με το κεφάλι ψηλά». Όλα τα παραπάνω συνοδεύονταν με ένα τρομακτικά δυνατό σουτ που τον προίκιζε συχνά και με τον ρόλο του εκτελεστή, ιδιαίτερα από εκτελέσεις φάουλ. Τα φάουλ που εκτελούσε ο Νικολούδης δεν είχαν καμιά σχέση με τα φάουλ – “μπανάνα” που βλέπει κανείς συχνά από τεχνίτες παίκτες, αλλά ήταν ευθύβολα και εξαπολύονταν με τρομερή δύναμη, έτσι ώστε πάντα να χαρακτηρίζονται σαν «κεραυνοί»!

Με το δικέφαλο αετό στο στήθος, αγωνίστηκε την επόμενη 3ετία, πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις, έχοντας 95 συμμετοχές και 38 γκολ. Κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1976/77, 1977/78) και το Κύπελλο Ελλάδος του 1978, όταν με τον ίδιο βασικό, έχοντας συμπαίχτες τους Λάκη Νικολάου, Πέτρο Ραβούση, Μίμη Παπαϊωάννου και σκόρερ τους Ντούσαν Μπάγιεβιτς (Dušan Bajević) και Θωμά Μαύρο, κατέκτησε το τρόπαιο, επικρατώντας  στο Στάδιο Καραϊσκάκη με 2-0 του ΠΑΟΚ των Γιάννη Γούναρη, Κώστα Ιωσηφίδη, Άγγελου Αναστασιάδη, Γιώργου Κούδα κ.α.! Η κορυφαία  του στιγμή με τα κιτρινόμαυρα, ήταν η πορεία της ΑΕΚ τη σεζόν 1976/77, που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA. Αρχικά, απέκλεισε στην παράταση τη Δυναμό Μόσχας (2-0, 1-2), ακολούθησε η Ντέρμπι Κάουντι (2-0, 3-2), ενώ στους «16» η ΑΕΚ έδειξε ότι ήταν φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα, όταν άφησε εκτός θεσμού τον ισχυρό και φημισμένο Ερυθρό Αστέρα (2-0, 1-3). Στους «8», με επική ανατροπή στη ρεβάνς της Αθήνας, άφησε έξω την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς (0-3, 3-0, πρόκριση με 7-6 στα πέναλτι) και έφθασε στα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από την μετέπειτα τροπαιούχο Γιουβέντους (1-4, 0-1).

  

Στα 28 του, τον 1979, μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό, στον οποίο παρέμεινε έως το 1982, σκοράροντας 11 γκολ σε 70 αγώνες. Επιπλέον, αγωνίστηκε και σε 10 αγώνες Κυπέλλου και 4 για τις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις. Στην 3ετή παρουσία του, με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος, κατέκτησε τα 3  πρώτα πρωταθλήματα της επαγγελματικής εποχής του ποδοσφαίρου μας (1979/80, 1980/81, 1981/82) και μια φορά το Κύπελλο Ελλάδος, το 1981.  Στις 11 Μαΐου του 1980, ουσιαστικά χάρισε στον Ολυμπιακό τον πρώτο επαγγελματικό τίτλο της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς με δικό του γκολ, νίκησε στο Καραϊσκάκη 1-0 τον Παναθηναϊκό, οδηγώντας το πρωτάθλημα σε αγώνα μπαράζ, που έγινε  στο Βόλο και ο Ολυμπιακός νίκησε με 2-0 τον Άρη Θεσσαλονίκης! Στις 21 Ιουνίου του 1981, με προπονητή τον Κάζιμιρ Γκόρσκι (Kazimierz Klaudiusz Górski), τον Νικολούδη βασικό και με συμπαίχτες τους Νίκο Σαργκάνη, Βαγγέλη Κουσουλάκη, Τάκη Λεμονή, Μάικ Γαλάκο κ.α., κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος, νικώντας με 3-1 τον ΠΑΟΚ, στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Το 1982, επέστρεψε στην ΑΕΚ, προσθέτοντας στο παλμαρέ του την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος της περιόδου 1982/83. Συνολικά, με την κιτρινόμαυρη φανέλα, κατέγραψε 134 συμμετοχές στο Πρωτάθλημα σημειώνοντας 41 γκολ ενώ είχε και 21 συμμετοχές στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, σημειώνοντας 3 γκολ. Τον Δεκέμβριο του 1983, επέστρεψε και στη Θεσσαλονίκη, στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, με τον οποίο αγωνίστηκε μέχρι τον Δεκέμβριο του 1984, έχοντας συμπληρώσει με την ομάδα της Θεσσαλονίκης 20 συμμετοχές με 4 γκολ. Στην ομάδα των «Ποντίων» είχε συμπαίκτη και τον αδελφό του Γρηγόρη και οι δυο τους συνέβαλαν στην διατήρηση της ομάδας στην Α’ εθνική μετά το κάκιστο ξεκίνημα της αρχής της περιόδου 1983/84. Στη συνέχεια, αγωνίστηκε με την φανέλα του Λεβαδειακού στο Πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, μέχρι το καλοκαίρι του 1986 οπότε σήμανε η ώρα της αποχώρησης του από την ενεργό δράση. Είναι 12^ος  στην λίστα συμμετοχών στην Α’ Εθνική με 453 συνολικά συμμετοχές.

Υπήρξε μέλος της εθνικής Ελπίδων, η οποία το 1971 κατέκτησε το 4^ο Βαλκανικό Κύπελλο, ενώ με την εθνική Ενόπλων πήρε την 3^η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1972. Έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Ελλάδος, στις 7 Απριλίου του 1971, στην εντός έδρας φιλική ήττα με 0-1 από την Βουλγαρία, αγωνιζόμενος συνολικά 22 φορές και σκοράροντας 4 γκολ. Επί σειρά ετών αρχηγός της Εθνικής, αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας των προκριματικών, που με προπονητή τον Αλκέτα Παναγούλια, τερμάτισε πρώτη μπροστά από Ουγγαρία, Σοβιετική Ένωση και Φιλανδία. Η κορυφαία του στιγμή με τη γαλανόλευκη φανέλα, έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1979, όταν στο 26^ο λεπτό του αγώνα, μετά από άψογη συνεργασία του με τον Γιώργο Δεληκάρη, απέναντι στην Σοβιετική Ένωση, σκόραρε το 1-0 και με αυτό σαν τελικό αποτέλεσμα, η ελληνική εθνική ομάδα προκρίθηκε, για πρώτη φορά στην ιστορία της, σε τελική φάση μεγάλης διεθνούς διοργάνωσης, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία, διοργάνωση στην οποία αγωνίστηκε στον  μοναδικό αγώνα που η εθνική πήρε βαθμό, το 0-0 με την μετέπειτα Πρωταθλήτρια Δυτική Γερμανία.

Ζει μόνιμα στην Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια ασχολείται με επιχείρηση γηπέδων ποδοσφαίρου 5Χ5 στην συμπρωτεύουσα.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1969-1976: Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «Ο Ηρακλής», 229 (30)
• ·         1976-1979: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ), 95 (38)
• ·         1979-1982: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 70 (11)
• ·         1982-1983/84α: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ), 36 (2)
• ·         1983/84β-1984/85α: Μορφωτικός Γυμναστικός Σύλλογος Απόλλων Καλαμαριάς, 20, (4)
• ·         1984/85β-1986: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Λεβαδειακός,? (?)

Διεθνής

• ·         1971-1980: Ελλάδα, 22 (4)

Τίτλοι

Με τον Ηρακλή

• ·         Κύπελλο Ελλάδος: 1975/76

Με την AEK

• ·         Πρωτάθλημα Ελλάδος: 2 (1977/78, 1978/79)
• ·         Κύπελλο Ελλάδος: 2 (1977/78, 1982/83)

Με τον Ολυμπιακό

• ·         Πρωτάθλημα Ελλάδος: 3 (1979/80, 1980/81, 1981/82)
• ·         Κύπελλο Ελλάδος: 1980/81

ΠΗΓΕΣ: evrytanika.gr - kitrinomavro.gr