Τζίμι Μέρφι

Ο Ουαλός ακραίος μέσος και αργότερα προπονητής Τζίμι Μέρφι (James Patrick "Jimmy" Murphy), γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1910, στο Πέντρε της νότιας Ουαλίας, μια κωμόπολη ανάμεσα στο Κάρντιφ και το Σουόνσι. Ως ποδοσφαιριστής έκανε πάνω από 200 εμφανίσεις για την Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον και κέρδισε 15 διεθνείς συμμετοχές για την Ουαλία. Αργότερα έγινε προπονητής της εθνικής ομάδας της Ουαλίας. Είναι πιο γνωστός ως μια ισχυρή, επιδραστική προσωπικότητα στους «μπέμπηδες», από το 1946 μέχρι τη δεκαετία του 1970, ως βοηθός προπονητή, πρώτος προπονητής, μάνατζερ της αναπληρωματικής ομάδας και υπεύθυνος των τμημάτων υποδομής του συλλόγου και όλ’ αυτά, επειδή ως χαρακτήρας απεχθανόταν (για την ακρίβεια τα μισούσε) τα φώτα της δημοσιότητας και προτιμούσε να εργάζεται ήσυχα στο παρασκήνιο! Είναι ο άνθρωπος χάρη στον οποίο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ συνεχίζει να υπάρχει και να γράφει την ιστορία της! Μετά την αεροπορική Τραγωδία του Μονάχου, στις 6 Φεβρουαρίου του 1958, ανέλαβε προσωρινά ως προπονητής της Γιουνάιτεντ, μέχρι το τέλος της σεζόν 1957/58, καθοδηγώντας με σιγουριά την ομάδα, μέσα από τη μεγαλύτερη –αγωνιστική και εξωαγωνιστική- κρίση της ιστορίας της! Δεν ήταν στο αεροπλάνο, καθώς την ημέρα που η Γιουνάιτεντ αντιμετώπισε τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι και στην επιστροφή συνέβη η Τραγωδία, αυτός ως προπονητής της Ουαλίας αντιμετώπιζε το Ισραήλ, παίρνοντας την πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 στη Σουηδία.

Γεννήθηκε στο Πέντρε, στη περιφέρεια της Ρόντνα και ως αγόρι, αλλά και ως έφηβος αγωνίστηκε σε διάφορους ερασιτεχνικούς συλλόγους της περιοχής και το 1924 αντιπροσώπευσε την Ουαλία σ’ ένα διεθνές μαθητικό τουρνουά εναντίον της Αγγλίας στο Κάρντιφ. Έγινε επαγγελματίας τον Φεβρουάριο του 1928, όταν εντάχθηκε στη Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον, σε ηλικία 17 ετών. Έκανε το ντεμπούτο του σε μια ήττα 0-1 εκτός έδρας, στο Μπλάκπουλ, στις 5 Μαρτίου του 1930 και έπαιξε ένα ακόμη παιχνίδι πρωταθλήματος κατά τη διάρκεια της πρώτης του σεζόν. Την επόμενη περίοδο, 1930/31, η Γουέστ Μπρομ κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας και την άνοδο από την Β’ κατηγορία, αλλά δεν είχε ακόμη καθιερωθεί στην ομάδα, κάνοντας και πάλι μόλις δύο εμφανίσεις. Έγινε βασικός στην ομάδα κατά την επιστροφή του συλλόγου στην Α’ Κατηγορία και από τη περίοδο 1931/32 έως την 1934/35 εμφανίστηκε σε 149 παιχνίδια πρωταθλήματος και κυπέλλου, βοηθώντας την ομάδα του να επιτύχει τέσσερις συνεχόμενους τερματισμούς στις κορυφαίες 10 θέσεις στη βαθμολογία, συμπεριλαμβανομένης μιας 4^ης θέσης τη σεζόν 1932/33. Τη περίοδο 1934/35 έχασε μόλις ένα ματς όλη τη σεζόν, βοηθώντας την Άλμπιον να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 1935, που ηττήθηκαν 2-4 από τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ. Έπαιξε πάνω από 200 φορές για τη Γουέστ Μπρομ, πριν μεταγραφεί στην Σουίντον το 1939, αλλά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε τη θητεία του στο Σουίντον σχεδόν μόλις είχε αρχίσει. Αγωνιζόταν και στην ουαλική εθνική ομάδα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, κερδίζοντας 15 συμμετοχές.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μιλούσε για το ποδόσφαιρο σε μια ομάδα από τους οπλίτες και ανάμεσα στο κοινό ήταν και ο Ματ Μπάσμπι (Matt Busby). Ήταν τόσο εντυπωσιασμένος από την ομιλία του Μέρφι ώστε, μετά το διορισμό του ως προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έγινε η πρώτη υπογραφή της θητείας του στο σύλλογο! Ο Μέρφι είχε το ρόλο του «επικεφαλής προπονητή» από το 1946 μέχρι το 1955 και έγινε βοηθός προπονητή, το 1955, μετά την κατάκτηση του 3^ου στη σειρά Κυπέλλου Αγγλίας Νέων από τους πιτσιρικάδες της Γιουνάιτεντ! Ήταν ευθύνη του Μέρφι στο σύλλογο να βρίσκει και να εκπαιδεύει τους νέους ποδοσφαιριστές που επρόκειτο να εξελιχθούν στους «Busby Babes» (Μπέμπηδες του Μπάσμπι), η οποία περιελάμβανε τον Ντάνκαν Έντουαρντς (Duncan Edwards) και τον Μπόμπι Τσάρλτον (Bobby Charlton). Πριν από αυτό, οι μεγαλύτερες ομάδες κυρίως αποκτούσαν ποδοσφαιριστές αντί να αναπτύσσουν νέους παίκτες, μέσα από τα τμήματα υποδομών τους. Αντ’ αυτού, ο Μπάσμπι αποφάσισε να αντικαταστήσει σιγά-σιγά τους παλαιότερους και πιο έμπειρους παίκτες στην ομάδα του με ποδοσφαιριστές από τους πιτσιρικάδες του συλλόγου!

Όλοι θυμούνται εκείνη την αδικοχαμένη γενιά των «κόκκινων διαβόλων» που προοριζόταν για σπουδαία πράγματα αλλά η μοίρα τους επιφύλαξε το χειρότερο παιχνίδι και τους στέρησε τη ζωή σ' εκείνη την αποφράδα 6^η Φεβρουαρίου του 1958. Τα μωρά του Μπάσμπι χάθηκαν στην 3^η αποτυχημένη προσπάθεια απογείωσης του αεροσκάφους, όταν αυτό χρειάστηκε από το Βελιγράδι να κάνει στάση για ανεφοδιασμό στο Μόναχο, έπειτα από την τεράστια επιτυχία με το τελικό 3-3 απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Ο Τζίμι Μέρφι, πάντοτε ταξίδευε με την ομάδα και πάντοτε καθόταν στη διπλανή θέση από τον Μπάσμπι, για να συζητήσουν για το τακτικό κομμάτι και να μοιράζονται τις σκέψεις τους γύρω από το ποδόσφαιρο και τον τρόπο που θα έπρεπε να δουλεύουν οι ποδοσφαιριστές τους. Σ' εκείνο το ταξίδι, ευτυχώς για τον ίδιο αλλά και για τον σύλλογο, δεν είχε πάει. Ο Μέρφι δεν ήταν στην μοιραία πτήση με την αποστολή, καθώς έχοντας παράλληλα την ευθύνη καθοδήγησης της εθνικής Ουαλίας, βρισκόταν σ’ ένα παιχνίδι προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, εναντίον του Ισραήλ, στο Κάρντιφ! Με τη νίκη της Ουαλίας, το ίδιο βράδυ που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πήρε τη πρόκριση για τους ημιτελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι, κατάφερε να την οδηγήσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας!

Έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, τη μόνη αξιόλογη εμφάνισή τους μέχρι το 2016, σε τελική φάση μεγάλου διεθνούς τουρνουά, όπου ηττήθηκαν με 0-1 από τη μετέπειτα τροπαιούχο Βραζιλία, μ’ ένα γκολ του 17χρονου Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, Pelé)! 

«Όταν του είπα ότι ήθελα να πάω μαζί, ο Ματ μου απάντησε πως είχα δουλειά στο Κάρντιφ και πως έπρεπε να βρεθώ κανονικά στην εθνική ομάδα. Έτσι, αποφασίστηκε να ταξιδέψει στο Βελιγράφι ο γυμναστής, Μπερτ Γουάλεϊ» 

είχε αναφέρει ο Μέρφι, που δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνες τις στιγμές, της 6^ης Φεβρουαρίου, όταν εκείνος επέστρεψε από το παιχνίδι της Ουαλίας στο Μάντσεστερ και το Ολντ Τράφορντ, όπου βρήκε τη γραμματέα του Ματ Μπάσμπι, Άλμα Τζορτζ. 

«Μπήκα μέσα, έβαλα ένα ποτήρι ουίσκι και η Άλμα μου είπε ότι το αεροσκάφος είχε συντριβεί... Εκείνη τη στιγμή ήταν σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος... Μου το ξαναείπε και φώναζε πως εκείνη τη στιγμή δεν το αντιλαμβανόμουν και πως υπήρχαν νεκροί από την ομάδα... Άρχισε να κλαίει... Την τρίτη φορά που το άκουσα, τότε κατάλαβα τι ακριβώς είχε συμβεί... Πήγα στο γραφείο μου και άρχισα να κλαίω, μέχρι η ησυχία αυτή που από πριν προκαλούσε ανησυχία, διακοπεί από τα τηλεφωνήματα και τον χαμό που ακολούθησε» 

έχει περιγράψει ο... αφανής ήρωας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ο Μέρφι είχε χαρακτηριστεί από τον Ματ Μπάσμπι ως η... καλύτερη μεταγραφή του από τη στιγμή που ανέλαβε τους «κόκκινους διαβόλους». Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήρε κοντά του μόλις έπιασε δουλειά στον σύλλογο του Μάντσεστερ και σ' εκείνον στηριζόταν για να εμψυχώνει, να παθιάζει και να δουλεύει στο πνευματικό κομμάτι των ποδοσφαιριστών. Ο Τζίμι Μέρφι ήταν εξαιρετικός στα Mind games και ήξερε να «διαβάζει» τους παίκτες, όμως, προτεραιότητα στις υποχρεώσεις του, είχε το σκάουτινγκ και η παρακολούθηση νεαρών ποδοσφαιριστών. Την επομένη της αεροπορικής τραγωδίας του Μονάχου, ταξίδεψε κι εκείνος στη γερμανική πόλη, όπου στο νοσοκομείο αντίκρισε την ... σπασμένη ομάδα, την αποδεκατισμένη, έμαθε για τα θύματα, γι' αυτούς που ήταν πιο σοβαρά τραυματισμένοι και μίλησε μ' εκείνους που είχαν επιζήσει αλλά έπρεπε να περάσουν κάποιο διάστημα νοσηλευμένοι. 

«Συνέχισε να κρατάς εσύ ψηλά τη σημαία του συλλόγου ...» 

του ψιθύρισε ο Σερ Ματ Μπάσμπι και ο Μέρφι το έκανε πράξη, αφού μετά την αεροπορική Τραγωδία, προσωρινά ανέλαβε ως προπονητής, όσο ο Μπάσμπι ανέρρωνε από τους τραυματισμούς του.

Τα σημαντικότερα λόγια του, ήταν αυτά που είπε στους διοικούντες τη Γιουνάιτεντ όταν εκείνοι, πίστεψαν ότι το καλύτερο για όλους ήταν να «κατέβουν τα ρολά για κάποιο καιρό» δίχως να είναι σίγουρο αν θα ανέβουν και πάλι κάποια στιγμή στο μέλλον! 

«Μη μου λέτε τι δεν μπορούμε να κάνουμε. Όταν ήρθα στην ομάδα δίπλα στον Μπάσμπι, έλεγαν ότι δεν θα τα καταφέρουμε, ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν θα μπορούσε να γράψει ιστορία, ότι δεν θα μπορούσε να γίνει μια από τις σημαντικότερες ομάδες στην Ευρώπη. Κάθε αναθεματισμένη φορά τους βγάζαμε ψεύτες με όσα κάναμε. Οπότε, μη μου λέτε τι δεν μπορούμε να κάνουμε γιατί θα το κάνω»! 

Κόντρα και στην Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, που θεωρούσε ότι η Γιουνάιτεντ δεν θα ήταν δυνατόν να συνεχίσει στις αγωνιστικές της υποχρεώσεις, 13 μέρες αργότερα κατέβασε την ομάδα κανονικά στο παιχνίδι με τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ, όπου συγκροτημένος όσο ποτέ, παρά τα έντονα συναισθήματα και το κλίμα συγκίνησης, παρέταξε 2 επιζώντες της Τραγωδίας, 5 νέα παιδιά από τις ακαδημίες, 2 πιτσιρικάδες που έκαναν ντεμπούτο και τις δύο μεταγραφές του, τον Έρνι Τέιλορ από την Μπλάκπουλ και τον Σταν Κράουθερ από την Άστον Βίλα. Μπροστά σε 60.000 οπαδούς που είχαν βρεθεί στο γήπεδο για να τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων της τραγωδίας, αλλά και να στηρίξουν τον σύλλογο, ήρθε νίκη με σκορ 3-0! Στον τελικό του Κυπέλου, όπου έφτασε η ομάδα, αγωνίστηκε με φανέλες με τον φοίνικα, για να δείξει ότι πράγματι είχε αναγεννηθεί από τις στάχτες της και παρά την ήττα με 0-2 από τη Μπόλτον, ξημέρωνε μια νέα εποχή. Αυτή η εποχή, θα έφτανε στο peak της, 10 χρόνια αργότερα, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

«Κάποια μέρα τον πετύχαμε σε ένα δωμάτιο του νοσοκομείου στο Μόναχο, να κλαίει γοερά και να θρηνεί για τους ποδοσφαιριστές που δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά και θαύμαζε τόσο πολύ, έχοντας δει το ταλέντο με το οποίο ήταν ευλογημένοι...». 

Αυτά τα λόγια ανήκουν στον Μπόμπι Τσάρλτον και την αυτοβιογραφία του, στο κομμάτι όπου αναφερόταν στον Τζίμι Μέρφι. Τέτοιος χαρακτήρας ήταν ο βοηθός του Μπάσμπι, που ξεσπούσε κρυφά, δίχως να τον αντιληφθεί κανείς, μαζεύοντας όμως δυνάμεις για να δείξει «βράχος» μπροστά στους υπόλοιπους και να φέρει εις πέρας την αποστολή της επιβίωσης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. 

«Είναι απορίας άξιο αυτό που πετύχαμε με τόσο άπειρους ποδοσφαιριστές έπειτα από τέτοια τραγωδία, αλλά το κάναμε διότι όλοι είχαν στην καρδιά τους την ομάδα και ήθελαν το καλό της»

είχε δηλώσει ο Μέρφι, ο οποίος έμεινε στο «Ολντ Τράφορντ» μέχρι το 1971, παρά το γεγονός πως είχε προτάσεις από την Άρσεναλ, την Γιουβέντους και την εθνική ομάδα της Βραζιλίας (!). Εκείνος, δεν ήθελε και δεν μπορούσε να σκεφτεί τον εαυτό του μακριά από την αγαπημένη του Γιουνάιτεντ. Ήταν ταπεινός, δυνατός, με πνεύμα αξιοζήλευτο απ' όπου μπορούσες να αντλήσεις έμπνευση, αλλά δεν ήταν αυτός που ήθελε να καθοδηγεί και να βγαίνει μπροστά. Είχε τις ικανότητες να το κάνει, αλλά μένοντας μακριά από τα φώτα.

Παρέμεινε ως βοηθός προπονητής, δεν επέλεξε ποτέ να γίνει πρώτος προπονητής του συλλόγου, λόγω του μίσους που έτρεφε για τα φώτα της δημοσιότητας, αφού κυριολεκτικά, λάτρευε να εργάζεται στο παρασκήνιο, αλλά και ποτέ δεν φιλοδοξούσε να υποκαταστήσει τη δουλειά του προπονητή. Από το 1973,ξεκίνησε δραστηριότητα σκάουτινγκ για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, κατά τη διάρκεια της προπονητικής βασιλείας του Τόμι Ντόχερτι (Tommy Docherty), όταν έφερε για  υπογραφές τους εξτρέμ Στιβ Κόπελ (Steve Coppell) και Γκόρντον Χιλ (Gordon Hill). 

«Όταν με προσέλαβαν στη Γιουνάιτεντ και συνάντησα τόσο τον Ματ, όσο και τον Τζίμι, κατάλαβα από πως ο τελευταίος ήταν ένας άνθρωπος πολύ δεμένος συναισθηματικά με τον σύλλογο. Ήθελε να βλέπει συνεχώς νέα παιδιά από τις ακαδημίες να παίρνουν χρόνο συμμετοχής στην πρώτη ομάδα και μου το επισήμανε» έχει σχολιάσει ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον για τον άνθρωπο που ουσιαστικά αναγέννησε τους «κόκκινους διαβόλους».

Αν κάτι έχει μείνει στην ιστορία, είναι ο λόγος του, για την ανάγκη να συνεχίσει να υπάρχει η ομάδα και να γράψει την ιστορία που όλοι ονειρεύονταν και δεν έπρεπε να στερήσει η τραγωδία του 1958.

«Εκείνα τα παιδιά τα ήξερα καλύτερα απ' όλους. Εγώ τα ανακάλυψα και τα ανέθρεψα στο χορτάρι. Ήμουν εκεί, μαζί τους, από το πρωί μέχρι το βράδυ, με ήλιο, βροχή και χιόνι. Με άφησαν να πλάσω τις ζωές τους. Κι εκείνοι το ανταπέδωσαν. Και σε εμένα και στον σύλλογο, με τις ικανότητές τους, το πάθος τους και τώρα με τη ζωή τους... Δεν έχει να κάνει μονάχα με την τιμή της μνήμης τους. Έχει να κάνει με την ανάγκη να δείξουμε στον κόσμο ποιοι είμαστε. Να δείξουμε ότι δεν θα μας λυγίσει αυτή η τραγωδία. Γιατί αυτό που θα είμαστε στο μέλλον, θα έχει αναδειχθεί από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε σήμερα...».

Παντρεύτηκε τη σύζυγό του Γουίνι το 1934 και είχε 6 παιδιά, την Πατρίτσια (γεν. το 1936), τον Τζον (γεν. το 1939), τον Φίλιπ (γεν. το 1941), τον Τζίμι Τζούνιορ (γεν. το 1942), τον Νίκολας (γεν. το 1948) και την Αν (γεν. το 1949). Ο Τζίμι Μέρφι πέθανε στις 14 Νοεμβρίου του 1989, σε ηλικία 79 ετών στο Μάντσεστερ. Προς τιμήν του η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θέσπισε το βραβείο «Jimmy Murphy - Νέος Παίκτης της Χρονιάς», που δίνεται στον καλύτερο παίκτη της ομάδας Νέων του συλλόγου την προηγούμενη σεζόν. Απονεμήθηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι, μετά το θάνατο του Μέρφι, με τον Λι Μάρτιν (Lee Martin) να κερδίζει το εναρκτήριο βραβείο.

Στις 23 Μαρτίου του 2009, μια μπλε πινακίδα τοποθετήθηκε στο πατρικό σπίτι της οικογένειας του, στην οδό Treharne στο Πέντρε. Απεικονίστηκε από τον ηθοποιό Philip Madoc στην ταινία του 2000 «Best», που αναφέρεται στον πιο ταλαντούχο ποδοσφαιριστή που εμφανίστηκε ποτέ στο Νησί και από τον David Tennant στη  ταινία «United», παραγωγής του «BBC Two» το 2011, η οποία επικεντρώνεται στους «Busby Babes» και το αεροπορικό Δυστύχημα του Μονάχου.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1928–1939: West Bromwich Albion Football Club, 204 (0)
• ·         1939: Swindon Town Football Club, 4 (0)

Διεθνής

• ·         1933–1938: Ουαλία, 15 (0)

Προπονητική καριέρα

• ·         1956–1964: Ουαλία

·         Οι ρόλοι του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

• ·         1946-1955: Επικεφαλής προπονητής (Chief coach)
• ·         1946-1964: Μάνατζερ της αναπληρωματικής ομάδας (Reserve team manager)
• ·         1946-1969: Πλήρης απασχόληση scouting (Full-time scout)
• ·         1955-1971: Βοηθός προπονητής (Assistant manager)
• ·         1958: Μάνατζερ (Manager) - ανέλαβε για 5 μήνες προσωρινός μετά την αεροπορική Τραγωδία του Μονάχου.
• ·         1971-1973: Υπέυθυνος τμήματος scouting (Scouting office clerk)
• ·         1973-1977: Πλήρης απασχόληση scouting (Full-time scout)
• ·         1977-1989: Μερικής απασχόλησης scouting (Part-time scout)

 

Τίτλοι

Ως προπονητής

Με τη Manchester United

• ·         Πρωτάθλημα Αγγλίας: 5 (1951/52, 1955/56, 1956/57, 1964/65, 1966/67)
• ·         Κύπελλο Αγγλίας: 2 (1947/48, 1962/63)
• ·         FA Charity Shield: 5 (1952, 1956, 1957, 1965, 1967)
• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1967/68
• ·         The Central League: 3 (1946–47, 1955–56, 1959–60)
• ·         Κύπελλο Αγγλίας Νέων: 6 (1952/53, 1953/54, 1954/55, 1955/56, 1956/57, 1963/64)

Η  πηγή για τμήματα του κειμένου και η παραπομπή στο gazzetta.gr