Ανδρέας Σταματιάδης

Ο Έλληνας δεξιός ακραίος επιθετικός ή και μεσοεπιθετικός Ανδρέας Σταματιάδης, γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1935, στην Αθήνα. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την ΑΕ Μελανδίας το 1947 και το 1950, σε ηλικία 15 ετών, εντάχθηκε στην ΑΕΚ, την οποία υπηρέτησε για 18 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1968 όταν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σε ηλικία 33 ετών. Με την "Ένωση" κατάκτησε ως ποδοσφαιριστής 2 πρωταθλήματα Α' Εθνικής και 3 κύπελλα Ελλάδας. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους δεξιούς εξτρέμ που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο και παράλληλα ένας παίκτης-θρύλος για την ΑΕΚ! Διακρίθηκε για την άψογη τεχνική του κατάρτιση και την αξεπέραστη ντρίμπλα του, αλλά το μεγάλο του προσόν ήταν η ταχύτητά του, κάτι που του χάρισε και το παρατσούκλι του, «Το Βέλος». Είχε 8 συμμετοχές με τη γαλανόλευκη φανέλα, από το  1954 μέχρι το 1963. Αργότερα έγινε προπονητής, με συνεισφορά ως βοηθός αλλά και ως πρώτος προπονητής στην ομάδα των "κιτρινόμαυρων" της διετίας 1977-1979. Είχε και προπονητικές θητείες στον Ατρόμητο Αθηνών, πρωταθλητής Β' Εθνικής, στο Αιγάλεω με αρκετή επιτυχία και αλλού, ενώ για μία εξαετία (1986-1992), ήταν προπονητής της εθνικής Ελπίδων, την οποία το 1988 οδήγησε στον τελικό του ευρωπαϊκού αντίστοιχου πρωταθλήματος εναντίον της Γαλλίας.

Μικρός πέρασε δύσκολα χρόνια καθώς ήταν φτωχοπαίδι, ο πατέρας ξεριζώθηκε από τη Μικρά Ασία το 1918, ενώ όλη του η ζωή σημαδεύτηκε από ακραίες και άσχημες σκηνές της γερμανικής κατοχής! Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, στα 12 του χρόνια, από την ΑΕ Μελανδίας, το 1947 και τον επόμενο χρόνο (1948) αγωνίστηκε στη Σπάρτα Πετραλώνων, αλλά επειδή δεν είχε υπογράψει ο γενικός γραμματέας του συλλόγου, το δελτίο του τυπικά, θεωρήθηκε άκυρο! Έτσι, το 1950, σε ηλικία 15 ετών, εντάχθηκε στις ακαδημίες της ΑΕΚ, όπου τον πήγε ο τότε προπονητής της Σπάρτα, Σέρτσικας! Σταδιακά, από την τρίτη ομάδα έφθασε στους μεγάλους, συνεργαζόμενος άψογα με τους προπονητές του. Μεγάλο ρόλο στην εξέλιξή του, έπαιξε ο Άγγλος τεχνικός Τζακ Μπίμπι (John Victor "Jack" Beby), προπονητής της Ένωσης από το 1948 έως το 1951. Το 1952, στο ντεμπούτο του εναντίον του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο ήταν κακός, με προπονητή τον Ιταλό Μανιόζι (0-2).

Για την επόμενη 15ετία, έγινε εκ των στυλοβατών της κιτρινόμαυρης ομάδας! Μάλιστα, παραλαμβάνοντας την αρχηγία της ομάδας από τον Γιάννη Κανάκη και μέχρι να έρθει η στιγμή να “παραδώσει” στον Μίμη Παπαϊωάννου, έγινε ο μακροβιότερος Αρχηγός της ΑΕΚ, απόδειξη των ηγετικών ικανοτήτων που διέθετε, του απόλυτου σεβασμού που απολάμβανε από τους κατά καιρούς συμπαίκτες του όπως και της εμπιστοσύνης που έδειχναν στο πρόσωπο του οι εκάστοτε διοικήσεις και προπονητές για την ψυχραιμία, την ευθυκρισία και τον ορθολογισμό του. Στην ΑΕΚ παρέμεινε επί 18 συναπτά έτη, όλη του την επαγγελματική καριέρα, μέχρι το 1968 όταν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σε ηλικία 34 ετών, επειδή ο προπονητής του, Μπράνκο Στάνκοβιτς (Branko Stanković), δεν τον υπολόγιζε. Με την ΑΕΚ είχε 465 επίσημες συμμετοχές στο Πρωτάθλημα όπου σημείωσε 139 γκολ, 267 από τις οποίες με 60 γκολ στο ενεργητικό του από την καθιέρωση της Α’ Εθνικής, ενώ έχει αγωνιστεί με την φανέλα της σε περισσότερους από 600 αγώνες συνολικά, ενώ είναι και ο 9^ος σκόρερ στην ιστορία της! Ήταν ο άνθρωπος-ασίστ, καθώς πολλά γκολ που πετύχαιναν αστέρες της ομάδας όπως ο Μίμης Παπαϊωάννου, ο Κώστας Νεστορίδης, ο Μίλτος Παπαποστόλου, ο Γιάννης Μαρδίτσης κ.ά. προέρχονταν από τα δικά του πόδια.  Το τελευταίο του ματς το έδωσε εναντίον της Βέροιας και τιμής ένεκεν, το πέναλτι που κέρδισε η ομάδα το εκτέλεσε εύστοχα ο Σταματιάδης.

Κατέκτησε μαζί της, ως ποδοσφαιριστής, 2 πρωταθλήματα (1962/63, 1967/68) και μάλιστα στο πρωτάθλημα του 1961/62, η ΑΕΚ ηττήθηκε από τον Πανιώνιο, έχασε τον τίτλο στα μπαράζ από τον Παναθηναϊκό και κατηγορήθηκε για εσκεμμένα μειωμένη απόδοση, ενώ την επόμενη χρονιά που κέρδισαν τους πράσινους στο μπαράζ τίτλου, οι ποδοσφαιριστές του «τριφυλλιού» κατηγορήθηκαν για τον ίδιο λόγο! Κατέκτησε επίσης και 3 κύπελλα Ελλάδος. Το 1955/56, νικώντας 2-1 τον Ολυμπιακό, το 1963/64, άνευ αγώνα, μετά τα επεισόδια στον ημιτελικό μεταξύ Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού και το 1965/66, πάλι χωρίς αγώνα, επειδή ο φιναλίστ Ολυμπιακός δεν κατέβηκε στον τελικό, ως ένδειξη διαμαρτυρίας επειδή η ΕΠΟ δεν έκανε δεκτό το αίτημά του για μετάθεση του τελικού στο ξεκίνημα της επόμενης αγωνιστικής περιόδου, για να μπορέσει να προετοιμαστεί καλύτερα για το ερχόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών.  Μάλιστα τότε οι Πειραιώτες τάχθηκαν υπέρ της Καβάλας, που δεν αγωνίστηκε στον ημιτελικό με την ΑΕΚ, επειδή ήθελαν ο αγώνας να γίνει στην έδρα της, με βάση έναν κανονισμό της εποχής που έλεγε πως αν σε ζευγάρι ημιτελικού γύρου, η μία από τις 2 ομάδες προερχόταν από τη Βόρεια Ελλάδα, τότε αυτόματα οριζόταν γηπεδούχος! Η ΑΕΚ δεν το δέχθηκε με την αιτιολογία ότι ο κανονισμός αυτός αφορούσε μόνο τις ομάδες της Θεσσαλονίκης και όχι όλες ανεξαιρέτως της Βόρειας Ελλάδας.

Το ντεμπούτο του για την εθνική ομάδα της Ελλάδας, πραγματοποιήθηκε στις 8 Μαρτίου του 1954, στην εκτός έδρας νίκη με 2-0 επί του Ισραήλ για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954. Είχε 8 συμμετοχές με τη γαλανόλευκη φανέλα. Η τελευταία του συμμετοχή, ήταν στις 27 Νοεμβρίου του 1963, σε μια εκτός έδρας φιλική ήττα 1-3 από τη Κύπρο, στον πρώτο διεθνή αγώνα και μάλιστα ως αρχηγός της, του εμβληματικού Μίμη Παπαϊωάννου!

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, συνέχισε να υπηρετεί το ποδόσφαιρο και την αγαπημένη του ΑΕΚ. Την πενταετία από το 1974 έως το 1979, εργάστηκε ως βοηθός προπονητή στην ΑΕΚ, αρχικά του Φράντισεκ Φάντρονκ (František Fadrhonc) και στη συνέχεια των Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι (Zlatko "Čik" Čajkovski) και Φέρεντς Πούσκας (Ferenc Puskás Bíró), ενώ δύο φορές χρειάστηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του και ως πρώτος. Η αρχή έγινε το 1977 για δύο αγωνιστικές, τη 3^η και τη 4^η, καθώς και για 11 αγωνιστικές, από την 24^η έως την 34^η, πριν το τέλος της περιόδου 1978/79, όταν αντικατέστησε στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου τον Πούσκας, για να διατηρήσει την ομάδα στην κορυφή, κάτι που τελικά επετεύχθη, ενώ παράλληλα έφτασε και στον τελικό του Κυπέλλου.

Το 1979, μετά τη θητεία του στην ΑΕΚ, ανέλαβε προπονητής στον Ατρόμητο Αθηνών, με τον οποίο κατέκτησε τον τίτλο της Β' Εθνικής Κατηγορίας, ενώ στα τέλη της περιόδου 1979/80, κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο του Αιγάλεω, διατηρώντας τον σύλλογο στην Β’ Κατηγορία. Την επόμενη σεζόν, 1980/81, διεκδίκησε με το «Σίτι» την άνοδο στην Α' Εθνική, την οποία όμως δεν εξασφάλισε τελικά, καθώς ηττήθηκε, 0-1 στη παράταση, από τη Ρόδο του Μιχάλη Μπέλλη, σε αγώνα μπαράζ στο γήπεδο του Ηρακλείου Κρήτης, τον Ιούνιο του 1981. Την περίοδο 1981/82, ήταν προπονητής στον Διαγόρα Ρόδου, αλλά το καλοκαίρι του 1982 επέστρεψε στο Αιγάλεω. Η ομάδα των δυτικών προαστίων, κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα Νότου (1982/83) και προβιβάστηκε στην Α' Εθνική. Εργάσθηκε επίσης στη Ρόδο, τα Τρίκαλα, τη Λαμία, την Αναγέννηση Καρδίτσας, τη Χαλκίδα και τον Αχαρναϊκό. Το ματς που τον έχει σημαδέψει ως σήμερα προπονητικά, έγινε το 1984 και είναι η νίκη της Λαμίας, της οποίας ήταν τεχνικός, επί της… ΑΕΚ με 1-0 για το κύπελλο Ελλάδος!

Υπήρξε επίσης ο προπονητής της εθνικής Ελπίδων της πατρίδας μας για μία εξαετία, από το 1986 έως το 1992, την οποία το 1988, οδήγησε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ελπίδων, όπου έχασε τον τίτλο από την Γαλλία με 0-0 εντός και 0-3 εκτός! Από το 1992 εργαζόταν για την ΑΕΚ, στα τμήματα υποδομών της, ενώ για αρκετά χρόνια υπήρξε ο Διευθυντής των τμημάτων αυτών, θέση από την οποία αποχώρησε το 2013, όταν και αντικαταστάθηκε από τον Άκη Ζήκο.

Πάντα απέφευγε τις αντιπαλότητες και τις ρήξεις. Στο νου του πάντα είχε το πώς να εκτελέσει καλύτερα τα καθήκοντά του. Κέρδισε την εκτίμηση του φίλαθλου κόσμου, ανεξαρτήτως συλλογικής προτίμησης, για την υψηλής ποιότητας αγωνιστική του παρουσία και προσφορά,  λαμβάνοντας έτσι το διαβατήριο για να περάσει στο πάνθεο των σπουδαίων παικτών της ιστορίας του ποδοσφαίρου μας, αλλά και της ΑΕΚ!

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές  (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1950-1968: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ), 267 (60)

 Διεθνής

• ·         1954-1963: Ελλάδα, 8 (0)

Προπονητική καριέρα

• ·         1974-1979: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ) (βοηθός)
• ·         1977: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ)
• ·         1979: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ)
• ·         1979/80: Α.Π.Σ. Ατρόμητος Αθηνών
• ·         1980/81: Αθλητικός Όμιλος Αιγάλεω
• ·         1981/82: Γυμναστικός Σύλλογος Διαγόρας Ρόδου
• ·         1982/83: Αθλητικός Όμιλος Αιγάλεω
• ·         1986-1992: Εθνική Ελπίδων Ελλάδας

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την ΑΕΚ

• ·         Πρωτάθλημα Ελλάδας: 2 (1962/63 και 1967/68)
• ·         Κύπελλο Ελλάδας: 3 (1955/56, 1963/64 και 1965/66)

Ως προπονητής

Με την ΑΕΚ

• ·         Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1978/79

Με την Εθνική Ελπίδων

·         Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα: φιναλίστ το 1988

Οι πηγές του κειμένου στο kitrinomavro.gr, στο balleto.gr και τα evrytanika.gr