Φίλιππο Ιντζάγκι

Ο Ιταλός κεντρικός επιθετικός Φίλιππο Ιντζάγκι (Filippo «Pippo» Inzaghi), γεννήθηκε  στις 9 Αυγούστου του 1973, στη Πιατσέντζα. Έπαιξε ως επιθετικός για αρκετές ιταλικές ομάδες και πέρασε τις πιο σημαντικές περιόδους της συλλογικής του καριέρας με τη Γιουβέντους και τη Μίλαν, κατακτώντας 2 τίτλους Champions League (2003, 2007) και 3 τίτλους της ιταλικής Serie A (1998, 2004, 2011). Ένας από τους Αποτελεσματικότερους Επιθετικούς της Σύγχρονης Ιστορίας του ιταλικού ποδοσφαίρου, είναι ένας από τους Πιο Παραγωγικούς Σκόρερ Όλων Των Εποχών -ο 5^ος στην Ιταλία- με 313 γκολ σε επίσημους αγώνες. Έγινε ο πρώτος επιθετικός που σημείωσε τέρμα σε όλες τις διασυλλογικές διοργανώσεις που είναι δυνατόν να συμμετάσχει μια ευρωπαϊκή ομάδα. Σήμερα είναι ο 4^ος Υψηλότερος Σκόρερ στην ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις με 70 γκολ, πίσω μόνο από τον Ραούλ (Raúl González Blanco), τον Λιονέλ Μέσι (Lionel Messi) και τον Κριστιάνο Ρονάλντο (Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro). Είναι επίσης ο Κορυφαίος Διεθνής Σκόρερ της Μίλαν στην ιστορία του συλλόγου με 43 τέρματα. Κατέχει επίσης το ρεκόρ για τα περισσότερα χατ-τρικ στην Serie A με 10. Σε διεθνές επίπεδο, κέρδισε 57 διεθνείς συμμετοχές για την εθνική ομάδα της Ιταλίας από το 1997 έως και το 2007, σκοράροντας 25 γκολ. Εκπροσώπησε την χώρα του σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα, κατακτώντας την διοργάνωση του 2006, ενώ πήρε επίσης μέρος και στο Euro του 2000, όπου ήταν φιναλίστ.

Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από την τοπική ομάδα όταν ήταν μόλις 18 ετών. Εκεί έμεινε από το 1991 μέχρι το 1995. Δόθηκε δανεικός στην Αλμπινολέφε τη σεζόν 1992/93 και πέτυχε 13 γκολ σε 21 εμφανίσεις. Την αμέσως επόμενη σεζόν παίζει, ως δανεικός πάλι, στη Βερόνα και με 13 γκολ σε 36 εμφανίσεις τη βοηθά να κατακτήσει τη Serie B και συνάμα την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια της Serie A. Συνολικά σε 39 εμφανίσεις με την Πιατσέντζα κατάφερε να σκοράρει 15 φορές. Η Πάρμα φέρνει το καλοκαίρι του 1995 τον νεαρό, τότε, επιθετικό στο Ένιο Ταρντίνι με σκοπό να κάνει μια αξιόλογη πορεία. Δυστυχώς για τους «τζιαλομπλού», αλλά και για τον Ιταλό επιθετικό, σκοράρει μόνο δύο γκολ σε 15 εμφανίσεις και αποχωρεί το επόμενο καλοκαίρι για την Αταλάντα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ένα εκ των 2 γκολ του Ιντζάγκι εκείνη τη σεζόν ήταν εναντίον της παλιάς του ομάδας, της Πιατσέντζα, με τον Ιταλό επιθετικό να ξεσπάει σε κλάματα με την επίτευξη του τέρματος! Τη σεζόν 1996/97 παίρνει μεταγραφή για την Αταλάντα. Εκεί θα σκοράρει 24 γκολ σε 33 εμφανίσεις τελειώνοντας έτσι στη πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος. Σκόραρε εναντίον κάθε ομάδας στο Καμπιονάτο εκείνη τη σεζόν ενώ του απονεμήθηκε και το βραβείο του Καλύτερου Νέου Παίκτη εκείνης της χρονιάς.

Η Γιουβεντους το καλοκαίρι του 1997, βγάζει από τα ταμεία της 20 εκατομμύρια ευρώ για να τον φέρει στο Τορίνο. Αυτή θα είναι η 6^η ομάδα του Ιταλού στράικερ σε 7 σεζόν αλλά έμελλε να είναι και αυτή με την οποία θα τον καθόριζε ως παίκτη. Με τους Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο (Alessandro Del Piero) και Ζινεντίν Ζιντάν (Zinedine Yazid Zidane), φτιάχνουν μια τρομερή επιθετική τριπλέτα! Η «Κυρία» κερδίζει το πρωτάθλημα τη σεζόν 1997/98, με τον Ιντζάγκι να πετυχαίνει ένα καθοριστικό χατ-τρικ κόντρα στη Μπολόνια, που έδωσε τον τίτλο τότε. Στο Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της περιόδου, η Γιούβε θα ηττηθεί στον τελικό από τη Ρεάλ Μαδρίτης με 0-1, ενώ πιο πριν στη διοργάνωση θα σκοράρει το πρώτο του χατ-τρικ στη κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση εναντίον της Ντιναμό Κιέβου! Στη Γιουβέντους έμεινε μέχρι το 2001 και μαζί της κατάφερε να κατακτήσει, το πρωτάθλημα της σεζόν 1997/98, το ιταλικό Σουπερ Καπ του 1997 και το UEFA Intertoto Cup το 1999. Σε συνολικά 165 εμφανίσεις, σε όλες τις διοργανώσεις, με τους «μπιανκονέρι» ο Ιταλός επιθετικός σκόραρε 89 γκολ. Με την έλευση του Νταβίντ Τρεζεγκέ (David Sergio Trezeguet) στο Τορίνο, ζήτησε να αποχωρήσει. Η Μίλαν δίνει στη Γιουβέντους 31 εκατομμύρια ευρώ και ο «Πίπο» από «μπιανκονέρο» γίνεται «ροσονέρο».

Αν και στο πρώτο μισό της σεζόν 2001/02 είναι τραυματίας, επιστρέφει και δημιουργεί ένα αχτύπητο δίδυμο με τον Αντρέι Σεφτσένκο (Andriy Mykolayovych Shevchenko)! Την επόμενη σεζόν, η Μίλαν φτάνει στον τελικό του Τσάμπιονς  Λιγκ κόντρα στη Γιουβέντους και κατακτά το τρόπαιο στα πέναλτι. Μάλιστα την ίδια σεζόν, πέτυχε το τρίτο του χατ-τρικ στη διοργάνωση (ρεκόρ) κόντρα στη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, στη φάση των ομίλων ενώ σκόραρε και το νικητήριο τέρμα-πρόκριση κόντρα στον Άγιαξ στα προημιτελικά. Ο «Πίπο» θα τελειώσει τη σεζόν με 12 τέρματα στην Ευρώπη.  Στο πρωτάθλημα τελειώνει με 30 εμφανίσεις και  γκολ αλλά η Μιλάν έρχεται 2^η  πίσω από την Γιουβέντους. Το Νοέμβριο του 2004, υπογράφει επέκταση συμβολαίου με τη Μίλαν για 4 χρόνια αλλά οι τραυματισμοί στο γόνατο από τα τέλη του 2004 μέχρι και τις αρχές του 2006 δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Παρόλα αυτά τη σεζόν 2005/06 (και μετά από τραυματισμό) καταφέρνει να σκοράρει 12 γκολ σε 22 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα! Η σεζόν 2006/07 θα είναι ονειρική για τη Μίλαν αλλά και για τον ίδιο. Οι «ροσονέρι» ενώ δεν τα πήγαιναν καλά στο πρωτάθλημα εξαιτίας τραυματισμών και κυρίως, κακών αποτελεσμάτων, στη κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση παρουσίαζαν ένα εντελώς αλλαγμένο πρόσωπο!

Στους ομίλους θα βρεθούν απέναντι σε ΑΕΚ, Άντερλεχτ και Λιλ και δεν θα έχουν πρόβλημα να τερματίσουν πρώτοι με τη μοναδική ήττα να προέρχεται από την Ένωση στο ΟΑΚΑ με 0-1. Μέχρι και τα ημιτελικά, η ομάδα του Καρλο Αντσελότι (Carlo Ancelotti) πάει «τραίνο» στην Ευρώπη χωρίς ήττα! Ο Ιντζάγκι σκοράρει το γκολ της πρόκρισης κόντρα στη Μπάγερν στη Γερμανία κάνοντας το 2-0. Στα ημιτελικά, η Μίλαν αποκλείει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 3-0 στο Σαν Σίρο, ανατρέποντας του 2-3 στο «Όλντ Τράφορντ», στη 2^η μόλις ήττα εκείνη τη σεζόν για τη Γιουνάιτεντ! Φτάνει στον τελικό του ΟΑΚΑ απέναντι στη Λίβερπουλ και με 2 γκολ (τελικό σκορ 2-1),  χαρίζει στην ομάδα του το 7^ο τρόπαιο και τελευταίο μέχρι σήμερα! Παράλληλα «σήκωσε» το βραβείο του MVP του αγώνα.  Η αμέσως επόμενη χρονιά αρχίζει, έτσι όπως τελείωσε για τον ίδιο. Με γκολ σε τελικό! Αυτή τη φορά κόντρα στη Σεβίλλη για το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ στη νίκη με 3-1 των Μιλανέζων. Ο «Πίπο» θα σκοράρει και στον τελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου Συλλόγων στο 4-2 της Μίλαν επί της Μπόκα Τζούνιορς.

Τον Μάρτιο του 2009 θα σκοράρει το πρώτο του χατ-τρικ για εκείνη τη σεζόν κόντρα στην Αταλάντα, ενώ το 2^ο στη σεζόν ήρθε απέναντι στη Τορίνο. Αυτό το χατ-τρικ του χάρισε το ρεκόρ του παίκτη με τα περισσότερα στο Ιταλικό πρωτάθλημα με 10. Ξεπέρασε τους Τζουζέπε Σινιόρι (Giuseppe "Beppe" Signori) με 9, Ερνάν Κρέσπο (Hernán Jorge Crespo) με 8, Ρομπέρτο Μπάτζιο (Roberto Baggio), Μάρκο Φαν Μπάστεν (Marcel "Marco" van Basten) και Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (Gabriel Omar Batistuta) με 7! Τον Νοέμβριο του 2010, θα τραυματιστεί στο γόνατο, με τη διάγνωση να λέει, ρήξη πρόσθιου χιαστού! Παρόλα αυτά, δε το βάζει κάτω και επιστρέφει στους αγωνιστικούς χώρους, στις 14 Μαΐου του 2011 σε ένα ματς της Μίλαν κόντρα στη Κάλιαρι! Θα αποσυρθεί ένα χρόνο αργότερα, με το τελευταίο του παιχνίδι απέναντι στη Νοβάρα και θα κάνει ότι έκανε και σε όλη του τη καριέρα. Θα σκοράρει το νικητήριο τέρμα του αγώνα! Έχει 623 συμμετοχές και 288 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις με όλες τις ομάδες που έχει αγωνιστεί. Είναι ο 4^ος σκόρερ στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ με 70 γκολ, πίσω από τον Λιονέλ Μέσι (Lionel Andrés "Leo" Messi), Κριστιάνο Ρονάλντο (Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro) και Ραούλ (Raúl González Blanco). Έγινε ο πρώτος παίκτης της διοργάνωσης που έχει πετύχει 3 χατ-τρικ (Κόντρα σε Ντιναμό Κιέβου, Αμβούργο και Ντεπορτίβο Λα Κορούνια).

Μεταξύ 1993 και 1996, έκανε 14 εμφανίσεις για την εθνική ομάδα Νέων της Ιταλίας, σκοράροντας 3 γκολ. Μαζί της κατέκτησε κέρδισε το αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1994. Κέρδισε τη πρώτη διεθνή συμμετοχή του για την ανδρική ομάδα στο Tournoi de France, εναντίον της Βραζιλίας, στις 8 Ιουνίου του 1997, υπό τον Τσέζαρε Μαλντίνι (Cesare Maldini). Σκόραρε το πρώτο του γκολ για την Ιταλία στις 18 Νοεμβρίου του 1998, σε μια φιλική ισοπαλία 2-2 εναντίον της Ισπανίας. Υπήρξε ένας πιστός «στρατιώτης» της «σκουάντρα ατζούρα» με 57 εμφανίσεις και 25 γκολ. Έπαιξε κατά σειρά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, το Euro του 2000, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της Ιταλίας στους προκριματικούς για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και του Euro του 2004, όμως έχασε τη τελευταία διοργάνωση εξαιτίας τραυματισμού. Έκανε την τελευταία του διεθνή εμφάνιση στις 8 Σεπτεμβρίου του 2007, σε μια ισοπαλία 0-0 εναντίον της Γαλλίας στο Μιλάνο. Σήμερα, είναι 6^ος Υψηλότερος Σκόρερ στην ιστορία της Ιταλικής εθνικής ομάδας, μαζί με τον Αντόλφο Μπαλοντσιέρι (Adolfo Baloncieri) και τον Αλεσάντρο Αλτομπέλι (Alessandro Altobelli).

«Δεν είναι Ιντζάγκι ο οποίος είναι ερωτευμένος με τα γκολ. Είναι τα γκολ που είναι ερωτευμένα μαζί του»

- Emiliano Mondonico.

Ο Φίλιππο Ιντζάγκι ήταν ένας ευφυής, εξαιρετικά γρήγορος και οπορτουνιστής παίκτης, με εξαιρετικές αντιδράσεις και μια ψηλόλιγνη, λεπτή σωματική διάπλαση. Αν και δεν ήταν πολύ προικισμένος τεχνικά, ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τη μεγάλη ικανότητά του στο να επωφελείται από την παραμικρή απροσεξία των αντιπάλων του, την εξαιρετική αίσθηση της θέσης στην περιοχή και την ικανότητά του μπροστά στο τέρμα. Έκανε ένα καλό όνομα για τον εαυτό του, λόγω του στυλ παιχνιδιού του και την τάση να λειτουργεί με απίστευτη εκτελεστική δεινότητα, κυρίως μέσα στη περιοχή. Αυτές οι ιδιότητες, σε συνδυασμό με την ικανότητά του στο τελείωμα των φάσεων, τόσο με το κεφάλι όσο και τα πόδια, τον έκαναν έναν από τους πιο Παραγωγικούς Επιθετικούς των Τελευταίων Δεκαετιών. Είχε χαρακτηριστεί ως ένας παίκτης που αγωνιζόταν οριακά στη γραμμή οφσάιντ. Όταν για πρώτη φορά κλήθηκε στην ιταλική εθνική ομάδα, οι άλλοι Ιταλοί παίκτες έμειναν έκπληκτοι με την έλλειψη τεχνικής κατάρτισης, αλλά έγινε αποδεκτός, επειδή σκόραρε πολύ συχνά, με οποιονδήποτε τρόπο, από οποιανδήποτε θέση, απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Ο Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruyff), όταν κλήθηκε να περιγράψει αυτό το contrast, είπε:  «Κοιτάξτε, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι καλός σε όλα. Όμως, είναι απλά ΠΑΝΤΑ στη σωστή θέση.» Οι φίλοι του, του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «Super Pippo», το ιταλικό όνομα για τον χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων της Walt Disney του «Σούπερ Βλάκα».

Από πλευράς τακτικής, ήταν γνωστός για την ικανότητά του να παίξει οριακά στην άκρη της περιοχής, ενώ η ομάδα του επιτίθονταν, για να κερδίσει την παγίδα του οφσάιντ, κάτι  που οδήγησε τον Σερ Άλεξ Φέργιουσον (Sir Alex Ferguson) να πει γι’ αυτόν «Αυτό το παλικάρι πρέπει να έχει γεννηθεί οφσάιντ.» Αν και στο παρελθόν, λόγω ακριβώς αυτής της έλλειψης του σε αξιοσημείωτες τεχνικές δεξιότητες, η δύναμη του στον αέρα και η μεγάλη ικανότητα στο συνεχές σκοράρισμα, είχε αρχικά επικριθεί από κάποιους, χαρακτηρίζοντάς τον ως επιθετικό περιορισμένων δυνατοτήτων ή ως έναν «τυχερό» παίκτη, καθώς και εγωιστή για τη μη συμμετοχή του στη δημιουργία φάσεων για τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Κατηγορήθηκε πολύ εύκολα, παράλληλα όμως έχει επαινεθεί από σχεδόν όλους τους προπονητές του αλλά και τους συμπαίκτες του για την τρομερή παραγωγικότητά του στο σκοράρισμα. Ο ίδιος, αλλά και άλλοι, αποδίδουν την επιτυχία του, εκτός από την τεχνική του ικανότητα, στην ευχέρεια των προσωπικών κινήσεων, την ποδοσφαιρική του ευφυΐα και την αποφασιστικότητα. Λόγω του ευκαιριακού του στυλ παιχνιδιού,συχνά συγκρίθηκε με τον Πάολο Ρόσι (Paolo Rossi) σε ολόκληρη την καριέρα του,στην διάρκεια της οποίας συχνά θεωρήθηκε επιρρεπείς στους τραυματισμούς.

Τη περίοδο 2012/13, ξεκίνησε τη προπονητική του καριέρα από την νεανική ομάδα της Μίλαν. Ανέλαβε προπονητής της πρώτης ομάδας, στις 9 Ιουνίου του 2014, αντικαθιστώντας τον Κλάρενς Ζέεντορφ (Clarence Seedorf). Αντικαταστάθηκε στο τέλος της περιόδου από τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς (Siniša Mihajlović). Από τις 7 Ιουνίου του 2016 οδηγεί τη Βενέτσια.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

 Εφηβική καριέρα

• ·         1982–1985: San Nicolò
• ·         1985–1991: Piacenza Calcio 1919

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1991–1995: Piacenza Calcio 1919, 39 (15)
• ·         1992/93: (δανεικός) → Unione Calcio AlbinoLeffe, 21 (13)
• ·         1993/94: (δανεικός) → Hellas Verona Football Club, 36 (13)
• ·         1995/96: Società Sportiva Dilettantistica Parma Calcio 1913, 15 (2)
• ·         1996/97: Atalanta Bergamasca Calcio, 33 (24)
• ·         1997–2001: Juventus Football Club, 120 (57)
• ·         2001–2012: Associazione Calcio Milan, 202 (73)

Σύνολο καριέρας: 466 (197)

Διεθνής

• ·         1993–1996: Εθνική Νέων Ιταλίας, 14 (3)
• ·         1997–2007: Ιταλία, 57 (25)

Προπονητική καριέρα

• ·         2013/14: Associazione Calcio Milan Primavera
• ·         2014/15: Associazione Calcio Milan
• ·         2016–      : Venezia Football Club,

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Piacenza

• ·         Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Ιταλίας: 1994/95

Με τη Juventus

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1997/98
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1997
• ·         UEFA Intertoto Cup: 1999

Με τη Milan

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 2 (2003/04, 2010/11)
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 2002/03
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 2 (2004, 2011)
• ·         UEFA Champions League: 2 (2002/03, 2006/07)
• ·         Ευρωπαϊκό  Super Cup: 2 (2003, 2007)
• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων: 2007

Διεθνείς

Με την Ιταλία

• ·         Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων: 1994
• ·         Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: φιναλίστ το 2000
• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 2006

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Καλύτερος Νέος Παίκτης της Χρονιάς στην ιταλική Serie A: 1997
• ·         Πρώτος Σκόρερ στη Serie A: 1996/97
• ·         Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) του Τελικού του 2007 UEFA Champions League
• ·         Κορυφαίος Ιταλός Σκόρερ Όλων των Εποχών στις Ευρωπαϊκές Διασυλλογικές Διοργανώσεις
• ·         Κορυφαίος Σκόρερ της Μίλαν Όλων των Εποχών στις Ευρωπαϊκές Διασυλλογικές Διοργανώσεις
• ·         Βραβείο Επιτευγμάτων Καριέρας "Gaetano Scirea": 2007
• ·         Μέλος του Hall of Fame της A.C. Milan

Τιμές

• ·         Ιππότης 5^ης Κλάσεως/Μέλος του Τάγματος της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας: 2000
• ·         Ιππότης 4^ης Κλάσεως/Αξιωματικός του Τάγματος της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας: 2006

Στοιχεία από το bet-planet.gr και η παραπομπή από το contra.gr