Ο Έλληνας μεσοεπιθετικός Τάσος Μητρόπουλος, γεννήθηκε στις
23 Αυγούστου του 1957, στον Βόλο. Έχοντας ξεκινήσει το ποδόσφαιρο από τον Άρη
Πετρούπολης, έχει αγωνιστεί ακόμη στον Εθνικό, τον Ολυμπιακό, με τον οποίο έκανε
και τη μεγάλη καριέρα, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, τον Απόλλωνα Σμύρνης, τον Ηρακλή
και την Βέροια. Το 1997 επέστρεψε στον Ολυμπιακό για να ολοκληρώσει τη
σταδιοδρομία του σε ηλικία 40 ετών και έχοντας αγωνιστεί 21 περιόδους στην
κορυφαία ελληνική κατηγορία, όντας ο Πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που
αγωνίστηκε και στους 3 μεγάλους του Κέντρου. Διακρίθηκε για τη δυναμική του παρουσία, τις
αρχηγικές ικανότητες και την αποτελεσματικότητα στο ψηλό παιχνίδι. Ήταν μέλος
της εθνικής ομάδας που αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και με την
ολοκλήρωση της διοργάνωσης αποσύρθηκε από την εθνική ομάδα, έχοντας 77 διεθνείς
συμμετοχές και 8 τέρματα, αγωνιζόμενος για 16 χρόνια (1978-1994) με τα εθνικά
χρώματα.
Ξεκίνησε την
ποδοσφαιρική του καριέρα από τον Άρη Πετρούπολης, όταν το 1976 πήρε μεταγραφή
για τον Εθνικό Πειραιώς, στον οποίο έμεινε για μια πενταετία, μετρώντας 112
συμμετοχές και 25 γκολ. Αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή και ήταν κάτι ανάμεσα σε
"8άρι" και "10άρι", ενώ πολλές φορές αγωνιζόταν και ως 2ος
επιθετικός. Το πάθος του και η ικανότητα του στο ψηλό παιχνίδι τον είχαν κάνει
περιζήτητο στη μεγάλη κατηγορία, καθώς ήταν και εν ενεργεία διεθνής από το 1978
με την εθνική μας ομάδα. Το καλοκαίρι
του 1981, συμπλήρωσε τη πενταετία του και ενώ Παναθηναϊκός ενδιαφέρθηκε να
εξασφαλίσει την υπογραφή του, ο τότε πρόεδρος των «ερυθρόλευκων», ο Σταύρος
Νταϊφάς κινείται αστραπιαία –«φορτωμένος» άλλωστε από την αρπαγή των Μάικ Γαλάκου
και Γιάννη Κυράστα από τον «αιώνιο» αντίπαλο εκείνο το καλοκαίρι- και με
συνοπτικές διαδικασίες έφερε τον Μητρόπουλο στο λιμάνι. Η μεταγραφή
χαιρετίστηκε από τον τύπο ως «η μεγάλη ρεβάνς του Νταϊφά»!
Ο Μητρόπουλος από την πρώτη στιγμή κάνει καταπληκτικό
δίδυμο με το Νίκο Αναστόπουλο. 25 συμμετοχές στο πρωτάθλημα στην πρώτη του
σεζόν, 5 γκολ και το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό. Η επόμενη σεζόν επιφυλάσσει κι
άλλο πρωτάθλημα, με τον Μητρόπουλο να έχει 28 συμμετοχές και 7 γκολ. Οι δύο
παίκτες γίνονται «κολλητοί» και εκτός αγωνιστικών χώρων. Το δίδυμο
«Αναστό-Μητρό» είναι αχώριστο και δεν αργούν οι φήμες και τα δημοσιεύματα που
τους χαρακτηρίζουν «κλικαδόρους» και «κουμανταδόρους των αποδυτηρίων του
Ολυμπιακού». Τα πρωταθλήματα των περιόδων 1983/84 και 1985/86 πάνε στον
Παναθηναϊκό, ενώ το ενδιάμεσο της περιόδου 1984/85 πάει στον ΠΑΟΚ, με
αποτέλεσμα η αμφισβήτηση να μεγαλώνει προς το πρόσωπο των δύο παικτών. Κάπου
εκεί, στα μέσα της σεζόν 1985/86 έρχεται η πρώτη (μεγάλη) ρήξη με το αφεντικό
της ομάδας, τον Σταύρο Νταϊφά.
Ο Νταϊφάς είναι σκληρός, "κοφτός", θέλει να
'ναι το απόλυτο αφεντικό και δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Το καλοκαίρι του
1985 οι δύο βεντέτες της ομάδας την περίοδο της προετοιμασίας, «εκβιάζουν» τον
Νταϊφά για να αυξήσουν τις αποδοχές τους και απειλούν με αποχή από τις
υποχρεώσεις της ομάδας. Ο Νταϊφάς με το φόβο της λαϊκής κατακραυγής, μιας και ο
κόσμος είχε «στα ουράνια» τους Αναστόπουλο και Μητρόπουλο, υποκύπτει στα
τερτίπια. Μετά από μια κακή χρονιά με τον Αντώνη Γεωργιάδη στον πάγκο, οι 2
παίκτες γνωρίζουν την αμφισβήτηση, όμως κλείνουν τα στόματα των αμφισβητιών
τους όταν παίρνουν τον Ολυμπιακό από το χεράκι και τον οδηγούν στον τίτλο μετά
από μια στείρα τριετία. Ο Αναστόπουλος βγαίνει πρώτος σκόρερ φτάνοντας τα 139
γκολ στην Α' Εθνική και γίνεται ο θρυλικός «Μουστάκιας» του Ολυμπιακού, ένα
ίνδαλμα για όλους τους οπαδούς. Από κοντά και ο Μητρόπουλος, με 21 συμμετοχές
και 4 γκολ, γνωρίζει κι αυτός το δικό του ποσοστό δόξας. Οι εμφανίσεις των δύο
απογείωσαν και τους άλλους παίκτες της ομάδας, καθώς στην ιδανική 11άδα της
σεζόν, ο Ολυμπιακός είχε 5 παίκτες: Νίκος Αναστόπουλος, Τάσος Μητρόπουλος,
Αλέξης Αλεξίου, Στράτος Αποστολάκης και Πέτρος Ξανθόπουλος.
Ο Νταϊφάς, με πρόφαση την ανάγκη εισροής ρευστού στα
ταμεία και με άλλοθι την επιθυμία του Αναστόπουλου να αγωνιστεί στο εξωτερικό,
αποδέχεται την πρόταση της ιταλικής Αβελίνο για την απόκτηση του «Μουστάκια»! Ο
Αναστόπουλος πωλήθηκε αντί 40.000.000 δραχμών στους Ιταλούς, ενώ τόσο ακριβώς
είχε στοιχίσει 6 χρόνια πριν, όταν και αποκτήθηκε από τον Πανιώνιο! Έτσι, τα «αηδόνια»
χώρισαν. Ο Αναστόπουλος, δεν βίωσε από κοντά το φόβο του... υποβιβασμού και δεν
έζησε «από μέσα» τη λαίλαπα Γιώργος Κοσκωτάς. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε μπλεγμένος
σε ένα κυκεώνα χρεών και διαφόρων άλλων καταστάσεων, αλλά ο Τάσος Μητρόπουλος
ήταν εκεί, σαν πραγματικός αρχηγός. Πανηγύριζε τα γκολ του γυρίζοντας το χέρι
του, σα να πετούσε λάσο. Πανηγύριζε έξαλλα, με τις φλέβες να πετάγονται από το
λαιμό του και το πρόσωπο του να κοκκινίζει. Τότε, εκεί, στα δύσκολα, ήταν που
πήρε το παρατσούκλι «Ράμπο»! Ο Αναστόπουλος επέστρεψε το καλοκαίρι του 1989
στην ομάδα και ο κόσμος τους έβλεπε πλέον «ισοϋψείς». Όχι τον «ψηλό» συμπλήρωμα
του «κοντού». 
Καλοκαίρι του 1992. Στο παλμαρέ του Μητρόπουλου, 3
πρωταθλήματα (1981/82, 1982/83 και 1986/87) και 2 κύπελλα Ελλάδος (1989/90 και
1991/92). Η περιπέτεια Σαλιαρέλη έχει τελειώσει και στο τιμόνι έχει επιστρέψει
«ο πρόεδρος των τίτλων», ο Σταύρος Νταϊφάς, με αντιπρόεδρο τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Και έρχεται η ώρα κάποιων αποφάσεων! Οι «Αναστό – Μητρό» στα 34-35 τους θα ήταν
«τοτέμ» για τους νεότερους και πρόβλημα για τον προπονητή. Ο τότε προπονητής
άλλωστε, ο Όλεγκ Μπλαχίν (Oleh Volodymyrovych Blokhin), δείχνει σαφή προτίμηση
στους συμπατριώτες του Όλεγκ Προτάσοφ (Oleh Valeriyovych Protasov), Γιούρι Σάβιτσεφ
(Yuri Nikolayevich Savichev) και Γκενάντι
Λιτόφτσενκο (Hennadiy Volodymyrovych Lytovchenko) και με πρόφαση πως « …
δε χωράνε στα πλάνα του προπονητή» αλλά και την « … προχωρημένη ποδοσφαιρική
ηλικία», οι παίκτες αποδεσμεύονται! Ο Νίκος Αναστόπουλος, που - στα ντουζένια
του - είχε απορρίψει προτάσεις από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, υπέγραψε στον Ιωνικό
Νικαίας και –φυσικά- έγινε δεκτός μετά βαΐων και κλάδων στη Νίκαια, παρά τα 34
χρονάκια του!
Ο Τάσος Μητρόπουλος, σε χρόνο ρεκόρ τα βρίσκει με τον
τότε πρόεδρο της ΑΕΚ, Δημήτρη Μελισσανίδη, που μάλλον έψαχνε τρόπο να
«εκδικηθεί» τον Ολυμπιακό για τη μεταγραφή του Ντανιέλ Μπατίστα και υπογράφει
συμβόλαιο ενός έτους! Στον κόσμο του Ολυμπιακού, δεν «κάθησε» καλά αυτή η
«μεταγραφή», αλλά το επιχείρημα - δια στόματος του ιδίου - ότι σε αντίθεση με
τον Αναστόπουλο, που είχε «φτιαχτεί» οικονομικά και μέσω Αβελίνο, αυτός (ο
Μητρόπουλος) είχε κάνει κακή διαχείριση των χρημάτων του και είχε πλέον ανάγκη
από ένα καλό συμβόλαιο. Έρχεται λοιπόν η αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ
για το Super Cup, πρώτη «επίσημη» εμφάνιση του Μητρόπουλου εναντίον του
Ολυμπιακού. Αποθεώνεται από όλο το γήπεδο με τους οπαδούς του Ολυμπιακού να
φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του! Χωρίς πολλές-πολλές αντιδράσεις λοιπόν, ο
Μητρόπουλος κάνει μια καλή χρονιά στην ΑΕΚ με 26 συμμετοχές και 6
καθοριστικότατα γκολ, βοηθώντας τη να κατακτήσει το 2ο σερί
πρωτάθλημα της. Ο κόσμος γενικά δε του κράτησε κακία γιατί αφ' ενός αναγνώριζε
ότι το πρόβλημα του ήταν βιοποριστικό, αφ' ετέρου γιατί θεωρούσε ότι ο Μητρόπουλος
εκδιώχθηκε από τον Νταϊφά.
Στο τέλος της χρονιάς, ο Νταϊφάς έχει αποχωρήσει και έχει
αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Σωκράτης Κόκκαλης. Επιθυμία όλων, να αποκατασταθεί η
αδικία. Ο Αναστόπουλος επιστρέφει στο λιμάνι, ο Μητρόπουλος όμως λέει ότι θέλει
εγγυημένο χρόνο συμμετοχής, γιατί μόνο αγωνιζόμενος ως βασικός θα έχει τύχη να
είναι με την εθνική ομάδα στο Μουντιάλ. Οι διοικούντες τον Ολυμπιακό, αρνούνται
και οι συζητήσεις σταματούν εκεί. Ο Μελισσανίδης του ανανεώνει το συμβόλαιο για
άλλο ένα χρόνο και ο τότε προπονητής της ΑΕΚ Ντούσαν Μπάγεβιτς, του υπόσχεται
χρόνο συμμετοχής. Ο κόσμος του Ολυμπιακού, τον βάζει "στο μάτι" όταν
έπειτα απ' τον περιβόητο αγώνα με τα... σβησμένα φώτα, ο Μητρόπουλος ισοφαρίζει
σε 1-1 και φεύγει "σφαίρα" για τα επίσημα πανηγυρίζοντας έξαλλα για
να αφιερώσει το γκολ στο Δημήτρη Μελισσανίδη. Η σεζόν περνάει, το συμβόλαιο του
Μητρόπουλου τελειώνει, ο ίδιος θα παίξει στο - καταστροφικό για την Ελλάδα -
Μουντιάλ των Η.Π.Α. που τόσο ήθελε, η ΑΕΚ τον ευχαριστεί για τις υπηρεσίες του
και τον αφήνει ελεύθερο. Και κάπου εκεί εμφανίζεται ο Γιώργος Βαρδινογιάννης!
Έπειτα από εισήγηση του καλού του φίλου και γιατρού του Παναθηναϊκού, Αργύρη
Μήτσου - που θεωρούσε ότι ο τσαμπουκάς του Μητρόπουλου θα' χε ευεργετικά
αποτελέσματα στα αποδυτήρια – του λέει « … Έλα στον Παναθηναϊκό»! Ο
Μητρόπουλος, υπογράφει μονοετές συμβόλαιο και στις πρώτες του δηλώσεις στάζει
μέλι για τον Παναθηναϊκό και τον πρόεδρο του. Ο ίδιος ο Βαρδινογιάννης δηλώνει
πως « … έφερε τον Τάσο Μητρόπουλο στον Παναθηναϊκό για να τον τιμήσει για την
προσφορά του στο Ελληνικό ποδόσφαιρο»!
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού όμως, δεν είδε με καθόλου καλό
μάτι το θέμα «Μητρόπουλος στον Παναθηναϊκό»! Ιδιαίτερα οι οργανωμένοι, τον
«κράζουν» όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Ώσπου μια μέρα, σε ένα παιχνίδι Κυπέλλου
με τον Απόλλωνα Αθηνών, ο προπονητής του Παναθηναϊκού, Χουάν Ραμόν Ρότσα, τον
ρίχνει σαν βασικό στο παιχνίδι και ο Μητρόπουλος ζει τον εφιάλτη! Ανελέητο
κράξιμο απ' όλο το γήπεδο, χειρότερο ακόμα κι απ' όταν έπαιζε με τη φανέλα του
Ολυμπιακού! Λυγίζει και σε κακή κατάσταση λέει στο Ρότσα στο ημίχρονο « … βγάλε
με, δε πάει άλλο»... Ο Ρότσα όντως τον κάνει αλλαγή, ο Μητρόπουλος ζητάει
ακρόαση απ' τον Βαρδινογιάννη που ζητάει αποδέσμευση! Από τον Δεκέμβρη συνέχισε
στον Απόλλωνα Αθηνών, στον οποίο έκανε μια καλή χρονιά με 13 συμμετοχές και 1
γκολ, βοηθώντας τον μάλιστα να κερδίσει την έξοδο του στο Κύπελλο UEFA. Έπαιξε
άλλες δύο «φουλ σεζόν», τη 1995/96 για λογαριασμό του Ηρακλή Θεσσαλονίκης (8
συμμετοχές / 1 γκολ), ενώ τη σεζόν 1996/97 είχε μια "γεμάτη" χρονιά
στη νεοφώτιστη Βέροια με 29 συμμετοχές και 6 γκολ, το ένα εκ των οποίων στο
νικηφόρο για τη Βέροια 1-0 επί του Ολυμπιακού! Την επόμενη σεζόν, η διοίκηση
Κόκκαλη, με τη σύμφωνη γνώμη του Ντούσαν Μπάγεβιτς, του δίνει την ευκαιρία να
αποκαταστήσει το όνομα του και να κλείσει την καριέρα του: Σε ηλικία 40 ετών, ο
Μητρόπουλος επέστρεψε στον Ολυμπιακό και έκλεισε την καριέρα του με μια
συμμετοχή στο Champions League, στον τελευταίο αγώνα του ομίλου, στο εντός
έδρας 2-2 με τη Ρόζενμποργκ! Έπαιξε συνολικά 477 παιχνίδια και σημείωσε 99 γκολ
στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Έχει αγωνιστεί στην εθνική Ελπίδων το διάστημα 1977 με
1978 σημειώνοντας 4 γκολ, το πρώτο εκ των οποίων στις 21 Σεπτεμβρίου του 1977
σε φιλικό με τη Ρουμανία (1-1). Χρίστηκε για πρώτη φορά διεθνής με την εθνική
ομάδα των Ανδρών στις 11 Ιανουαρίου του 1978, στην εκτός έδρας φιλική νίκη με
2-0 επί της Κύπρου. Το πρώτο του γκολ με το εθνικό συγκρότημα, το σημείωσε στις
17 Οκτωβρίου του 1984 εναντίον της Πολωνίας σε αγώνα εκτός έδρας για τα
προκριματικά του Μουντιάλ του 1986 (1-3). Ήταν μέλος της εθνικής ομάδας που
αγωνίστηκε στο Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ, αγωνιζόμενος και στους τρεις αγώνες
που έδωσε η Ελλάδα. Με την ολοκλήρωση της διοργάνωσης αποσύρθηκε από την εθνική
ομάδα, όντας την εποχή εκείνη πρώτος σε συμμετοχές (συνολικά 77), μαζί με τον
Δημήτρη Σαραβάκο (ο οποίος τον ξεπέρασε σημειώνοντας μία ακόμη συμμετοχή
μερικούς μήνες αργότερα), επιτυγχάνοντας 8 τέρματα.
Παρέμεινε σε πόστο στον Ολυμπιακό και μετά το πέρας της
καριέρας του. Πάντοτε στο τεχνικό τιμ, ειδικά επί πρώτης θητείας Τάκη Λεμονή
είχε αναβαθμιστεί σε βοηθός προπονητή, ενώ αργότερα μπήκε στον πολιτικό στίβο,
ως υποψήφιος βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία και εξελέγη δημοτικός σύμβουλος
στον Πειραιά. Είχε πολυετή σχέση, χωρίς να παντρευτεί, με την ηθοποιό Έλενα Ναθαναήλ. Στις 8 Νοεμβρίου του 2010
παντρεύτηκε με την –επίσης– ηθοποιό Νένα Χρονοπούλου.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1976-1981: Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς, 112 (25)
- · 1981-1992: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 242 (51)
- · 1992-1994: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ), 56 (6)
- · 1994: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος, 1 (0)
- · 1994/95: Γυμναστικός Σύλλογος Απόλλων Σμύρνης, 13 (1)
- · 1995/96: Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «Ο Ηρακλής», 8 (1)
- · 1996/97: Γυμναστικός Αθλητικός Σύλλογος Βέροια, 29 (6)
- · 1997/98: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 0 (0)
Σύνολο καριέρας: 461 (90)
Διεθνής
- · 1977/78: Εθνική Ελπίδων Ελλάδας, (4)
- · 1978-1994: Ελλάδα, 77 (8)
Τίτλοι
Με τον Ολυμπιακό Πειραιώς
- · Πρωτάθλημα Ελλάδος: 3 (1981/82, 1982/83 και 1986/87)
- · Κύπελλο Ελλάδας: 2 [1989/90, 1991/92 (μετείχε σε 8 από τους 14 αγώνες της διοργάνωσης, όχι όμως στον διπλό τελικό]
- · Σούπερ Καπ Ελλάδος: 1987
- · Πρωτάθλημα Ελλάδος: 2 (1992/93, 1993/940
Με τον Παναθηναϊκό
- · Πρωτάθλημα Ελλάδος: 1994/95
