Βλογημένος: Ραμόν Ντίαζ

Ο Αργεντίνος κεντρικός επιθετικός Ραμόν Ντίαζ (Ramón Ángel Díaz), γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1959, στη Λα Ριόχα, τη πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας στη Δυτική Αργεντινή. Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του από τη Ρίβερ Πλέιτ, στη συνέχεια αγωνίστηκε για μια επταετία στα ιταλικά γήπεδα για τη Νάπολι, την Φιορεντίνα, την Αβελίνο και την Ίντερ. Είχε ένα πέρασμα από την Γαλλία για λογαριασμό της Μονακό, επέστρεψε στη Ρίβερ και έκλεισε την καριέρα του στην Ιαπωνία με την Γιοκαχάμα Μαρίνος, το 1995. Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, φάνηκε στα γήπεδα του κόσμου μαζί με τον Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona), στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων του 1979. Με την εθνική Αργεντινής είχε 24 συμμετοχές και 10 γκολ, σε μια διεθνή καριέρα που διακόπηκε το 1982, ύστερα από μια φημολογούμενη κόντρα του με τον Μαραντόνα, κάτι που ο ίδιος ο Ντιέγκο αρνείται επίμονα. Ως προπονητής έχει εργαστεί στη Ρίβερ Πλέιτ -σε 3 περιόδους κατακτώντας 8 τίτλους-, την Όξφορντ Γιουνάιτεντ, τη Σαν Λορέντζο -πρωταθλητής στη Κλαουσούρα του 2007- τη Κλουμπ Αμέρικα και πολλούς άλλους συλλόγους, κυρίως της Αργεντινής. Για τους οπαδούς της Ρίβερ Πλέιτ (ως παίκτης και προπονητής), αλλά και αυτούς της Σαν Λορέντζο (ως προπονητής), έχει θέση λατρείας! Είχε το παρατσούκλι « El Pelado» (Ο Φαλακρός)!

Ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής της Ρίβερ Πλέιτ, κάνοντας το επαγγελματικό του ντεμπούτο, στις 13 Αυγούστου του 1978, σ’ ένα παιχνίδι που Ρίβερ νίκησε τη Κολόν της Σάντα Φε με 1-0. Σημείωσε το πρώτο γκολ του στις 30 Αυγούστου του ίδιου έτους, σε μια ισοπαλία 1-1 με τη Κίλμες. Έφυγε από τους «εκατομμυριούχους», μετά από 3 χρόνια και 123 παιχνίδια με 57 γκολ, έχοντας κατακτήσει 5 πρωταθλήματα Αργεντινής. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, μεταγράφηκε στη Νάπολι για το ποσό των 1.430.000 δολαρίων. Έκανε ντεμπούτο στις 26 Σεπτεμβρίου του 1982, τη 3^η αγωνιστική της σεζόν, σκοράροντας το πρώτο του γκολ για τους Ναπολιτάνους, στο 68^ο λεπτό, στην εκτός έδρας νίκη με 2-0 επί της Καταντζάρο. Το πρωτάθλημα τελείωσε με την ομάδα στην 10^η θέση, μόλις 2 βαθμούς μακριά από τη ζώνη του υποβιβασμού, με εμφανίσεις σε 25 αγώνες πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας 3 γκολ.

Έφυγε από τους «παρτενοπέι» το καλοκαίρι του 1983, υπογράφοντας στη γειτονική Αβελίνο, όπου έγινε ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Μετά από 24 συμμετοχές και 7 γκολ, τελείωσε την σεζόν 1983/84, λίγο πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Στην περίοδο 1985/86, μετά από 3 χρόνια στους «λύκους», μαχόμενος πάντα τον υποβιβασμό, πετυχαίνοντας 22 γκολ σε 78 παιχνίδια, έφυγε υπογράφοντας στη Φιορεντίνα. Ξεκίνησε και παρέμεινε βασικός στους «βιόλα» καθ' όλη τη διάρκεια της διετούς θητείας του εκεί, συμπαίκτης με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο (Roberto Baggio), αναδείχθηκε και τις 2 σεζόν πρώτος σκόρερ του συλλόγου, τερματίζοντας και σε υψηλές θέσεις στον πίνακα των σκόρερ. Ύστερα από 17 γκολ σε 53 παιχνίδια, μεταγράφηκε στην Ίντερ, την οποία με 12 γκολ σε 33 αγώνες, 2^ος σκόρερ για τον σύλλογο πίσω από τον Άλντο Σερένα (Aldo Sarena), βοήθησε στη κατάκτηση του τίτλου της Serie A’ για τη περίοδο 1988/89. Φλερτάροντας με αρκετούς συλλόγους, μεταγράφηκε στη Γαλλία για λογαριασμό της Μονακό.

Έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα στις 26 Αυγούστου του 1989, στην ήττα 0-2 στη Τουλόν και για την επόμενη διετία, μη έχοντας χάσει τίποτε από την εκτελεστική του δεινότητα, σημειώνοντας 24 γκολ σε 60 εμφανίσεις, βοήθησε τους Μονεγάσκους στη κατάκτηση του γαλλικού Κυπέλλου του 1991 και σε εξαιρετικές πορείες, στη Γαλλία και την Ευρώπη. Στα 32 του, πλέον επέστρεψε μετά από δέκα χρόνια στη πατρίδα και τη Ρίβερ Πλέιτ, που επωφελήθηκε ιδιαίτερα με την εμπειρία του στο εξωτερικό. Σε 17 παιχνίδια του στο Torneo Apertura του 1991, σκόραρε 14 γκολ, με τα οποία αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ, για πρώτη και μοναδική φορά στην καριέρα του παράλληλα με τη κατάκτηση του τίτλου. Ύστερα από 17 γκολ σε 52 παιχνίδια για τη Ρίβερ, έφυγε για την Ιαπωνία και τους Γιοκοχάμα Μαρίνος. Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ για το 1993 και μετά από 2 χρόνια με 52 γκολ σε 75 παιχνίδια, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, το 1995.

Η διεθνής σταδιοδρομία του ξεκίνησε με τις μικρές ομάδες της Αργεντινής και ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων το 1979, συμπαίκτης με τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Μάλιστα, με τα 8 γκολ που πέτυχε, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ αυτής της διοργάνωσης. Έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, σκοράροντας εναντίον της Βραζιλίας, στην ήττα με 1-3, στη 2^η φάση της διοργάνωσης. Εκεί τελείωσε και η διεθνής του καριέρα, μόλις στα 23 του χρόνια! Φημολογείται ότι ο ίδιος και ο Μαραντόνα, είχαν εμπλακεί σε μια διαμάχη η οποία στέρησε τη συμμετοχή του στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1986 και του 1990! Ωστόσο, αυτό δεν έγινε δεκτό ποτέ από τον Μαραντόνα και μάλιστα στην αυτοβιογραφία του «El Diego», υποστηρίζει ότι ο ίδιος ήταν αυτός που πίεζε τον τότε προπονητή της Αργεντινής, τον Κάρλος Μπιλάρδο (Carlos Salvador Bilardo), ότι ήθελε τον Ντίαζ και για τις 2 διοργανώσεις! Ολοκλήρωσε τη διεθνή καριέρα του με 22 συμμετοχές και 10 γκολ!

Μετά τη λήξη της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας, υπηρέτησε ως προπονητής τη Ρίβερ Πλέιτ μεταξύ του 1995 και του 2003. Σ’ αυτό το διάστημα οδήγησε την ομάδα στη κατάκτηση του Copa Libertadores του 1996, καθώς και σε 5 τίτλους πρωταθλήματος Αργεντινής, αλλά και του Supercopa Sudamericana! Συνέχισε στην αγγλική Όξφορντ Γιουνάιτεντ της League Two για τη περίοδο 2004/05, αλλά έφυγε λόγω μη καταβολής των δεδουλευμένων. Το 2007 ανέλαβε τη Σαν Λορέντζο, και στη πρώτη του σεζόν με τον σύλλογο, τους οδήγησε στο πρωτάθλημα Clausura του 2007, τον πρώτο τίτλο του συλλόγου σε 6 χρόνια. Το 2008, ανέλαβε τη Κλαμπ Αμέρικα στο Μέξικο, αλλά απολύθηκε στις 10 Φεβρουάριο του 2009. Στις 5 Μαρτίου του 2012, ήταν για λίγο στην Ιντεπεντιέντε και αργότερα εκείνη τη χρονιά ανέλαβε προπονητής της Ρίβερ Πλέιτ για τρίτη φορά. Δύο χρόνια αργότερα, έφυγε για να αναλάβει προπονητής της Παραγουάης. Στις 12 Ιουνίου του 2016, μετά από την αποτυχημένη εμφάνιση στο Copa America Centenario, παραιτήθηκε.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

· 1978–1981: Club Atlético River Plate, 123 (57)
· 1982/83: Società Sportiva Calcio Napoli, 25 (3)
· 1983–1986: Unione Sportiva Avellino 1912, 78 (22)
· 1986–1988: Associazione Calcio Firenze Fiorentina, 53 (17)
· 1988/89: Football Club Internazionale Milano, 33 (12)
· 1989–1991: Association Sportive de Monaco Football Club, 60 (24)
· 1991–1993: Club Atlético River Plate, 52 (27)
· 1993–1995: Yokohama F. Marinos, 75 (52)

Σύνολο καριέρας: 499 (215)

Διεθνής

· 1979: Εθνική Νέων Αργεντινής, 6 (8)
· 1979–1982: Αργεντινή, 22 (10)

Προπονητική καριέρα

· 1995–2000: Club Atlético River Plate
· 2001/02: Club Atlético River Plate
· 2004/05: Oxford United Football Club
· 2007/08: Club Atlético San Lorenzo de Almagro
· 2008/09: Club de Fútbol América S.A. de C.V.
· 2010/11: Club Atlético San Lorenzo de Almagro
· 2011/12: Club Atlético Independiente
· 2012–2014: Club Atlético River Plate
· 2014–2016: Παραγουάη

Τίτλοι

Συλλογικοί

Ως ποδοσφαιριστής

Με τη River Plate

· Πρωτάθλημα Αργεντινής: 5 (1979 Metropolitano, 1979 Nacional, 1980 Metropolitano, 1981 Nacional, 1991 Apertura)

Με την Internazionale

· Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1988/89

Με τη Monaco

· Κύπελλο Γαλλίας: 1990/91

Διεθνείς

Με την Αργεντινή

· Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων: 1979

Προσωπικές Διακρίσεις

· Πρώτος Σκόρερ Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου Νέων: 1979
· Πρώτος Σκόρερ Πρωταθλήματος Αργεντινής: 1991 Apertura
· Πρώτος Σκόρερ Πρωταθλήματος Ιαπωνίας: 1993
· Μέλος Ιδανικής 11άδας της Χρονιάς στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα: 1993

Ως προπονητής