Τζιανλούκα Πεσότο

Ο Ιταλός μέσος ή και αμυντικός Τζιανλούκα Πεσότο (Gianluca Pessotto), γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου του 1970, στη Λατισάνα, μια πόλη κοντά στο Ούντινε, στη βορειοανατολική Ιταλία. Υπήρξε ένας από τους Σημαντικότερους Ιταλούς Ποδοσφαιριστές των τελών της δεκαετίας του 1990 και των αρχών αυτής του 2000. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής του καριέρας με την Γιουβέντους, με την οποία κατέκτησε πολλά εθνικά και διεθνή τρόπαια. Εκπροσώπησε την Ιταλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και στο Euro του 2000, φτάνοντας στο τελικό του τελευταίου τουρνουά. Είχε το παρατσούκλι «Il Professorino» (Ο Καθηγητής) από τους οπαδούς, λόγω των γυαλιών του, που φορούσε πάντοτε εκτός αγωνιστικών χώρων, του ενδιαφέροντός του για τη λογοτεχνία, καθώς επίσης και των σπουδών του, με την απόκτηση πτυχίου νομικής κατά τη διάρκεια της καριέρας του! Επίσης, λόγω της αντοχής του και της ικανότητάς του να τρέχει πολύ γρήγορα, αφού συχνά περιγραφόταν σαν σχεδόν να πετάει στο γήπεδο, κέρδισε το παρατσούκλι-παραφθορά του ονόματός του, «Passerotto» (Το Σπουργιτάκι)! Μετά την απόσυρσή του το 2006, παρέμεινε στη Γιουβέντους ως μέλος του τεχνικού τιμ. Σήμερα είναι ο αθλητικός διευθυντής (Direttore Sportivo) των ακαδημιών της «Κυρίας».

Έμαθε τα μυστικά της μπάλας στις ακαδημίες της Μίλαν, όμως η τεχνική ηγεσία των «ροσονέρι» δεν τον προώθησε ποτέ στην ανδρική ομάδα. Αντιθέτως, τον παραχώρησε στη Βαρέζε, με τα χρώματα της οποίας πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο, τη σεζόν 1989/90. Ανήκε για δύο χρόνια στις «λεοπαρδάλεις», παίρνοντας αρκετό χρόνο συμμετοχής (64 ματς/ένα γκολ). Κατόπιν αγωνίστηκε διαδοχικά στη Μασέζε για τη  περίοδο 1991/92 με 22 παρουσίες και ένα γκολ, τη Μπολόνια για τη σεζόν 1992/93, έχοντας 21 συμμετοχές και ένα τέρμα, τη Βερόνα την 1993/94, με 34 εμφανίσεις και γκολ και στη Τορίνο για τη περίοδο 1994/95, κάνοντας 32 εμφανίσεις και πετυχαίνοντας ένα γκολ, τραβώντας πάνω του τα βλέμματα ισχυρών ιταλικών συλλόγων. Το καλοκαίρι του 1995, λοιπόν, η Γιουβέντους κινήθηκε και τον απέκτησε από τη συμπολίτισσα και αιώνια αντίπαλό της!

Μετά την ένταξή του στη Γιουβέντους το 1995, έγινε αμέσως βασικό μέλος της πρώτης ομάδας. Μαζί με τους Τσίρο Φεράρα (Ciro Ferrara), Μορένο Τοριτσέλι (Moreno Torricelli), Πάολο Μοντέρο (Paolo Montero), Μαρκ Ιουλιάνο (Mark Iuliano), Λιλιάν Τουράμ (Lilian Thuram), Αλεσάντρο Μπιριμτέλι (Alessandro Birindelli), Ιγκόρ Τούντορ (Igor Tudor), Τζιανλούκα Ζαμπρότα (Gianluca Zambrotta), Φάμπιο Καναβάρο (Fabio Cannavaro), Τζόναθαν Ζεμπινά (Jonathan Zebina) και Τζόρτζιο Κιελίνι (Giorgio Chiellini), έφτιαξαν μια απροσπέλαστη γραμμή άμυνας, που για την εποχή της θεωρήθηκε η καλύτερη στον Κόσμο! 

Κατά τη διάρκεια της 12ετούς θητείας του με τον σύλλογο, έως το 2006, όταν και κρέμασε τα παπούτσια του, χρησιμοποιήθηκε σε περισσότερες από 250 αναμετρήσεις σε όλες τις διοργανώσεις, πέτυχε 2 τέρματα και κατέκτησε 5 πρωταθλήματα (1997, 1998, 2002, 2003 και 2005 –ο τελευταίος τίτλος αφαιρέθηκε αργότερα από τη «Κυρία» λόγω της συμμετοχής της στο σκάνδαλο «Calciopoli»), το Κύπελλο του 1995 και 4 Σούπερ Καπ Ιταλίας (1995, 1997, 2002, 2003), καθώς επίσης το Τσάμπιονς Λιγκ του 1996 με τον ίδιο βασικό στον τελικό κόντρα στον Άγιαξ, συν το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της ίδιας χρονιάς. Επίσης, συμμετείχε και στους τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ του 1997, του 1998 και του 2003, χωρίς να γευθεί τη χαρά της νίκης, ενώ σε πάρα πολλές περιπτώσεις διετέλεσε και αρχηγός της «Γηραιάς Κυρίας»!

Υπήρξε για μια εξαετία, μεταξύ 1996 και 2002, υπό τις οδηγίες των Αρίγκο Σάκι Arrigo Sacchi (1996), Τσέζαρε Μαλντίνι (Cesare Μαλντίνι, 1996-1998), Ντίνο Τζοφ (Dino Zoff, 1998-2000  και Τζιοβάνι Τραπατόνι (Giovanni Trapattoni, 2000-2002), χρησιμότατο στέλεχος της εθνικής Ιταλίας, συμπληρώνοντας 22 διεθνείς συμμετοχές, σκοράροντας ένα γκολ. Πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 όπου η Ιταλία είχε αποκλειστεί από την οικοδέσποινα και μετέπειτα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γαλλία, στη διαδικασία των πέναλτι, στα προημιτελικά. Βοήθησε αποφασιστικά τη «σκουάντρα ατζούρα» να φθάσει στον τελικό του Euro του 2000, όταν σκόραρε πέναλτι στη διαδικασία, στον ημιτελικό επί της Ολλανδίας. Αντιμετώπισε τη Γαλλία, όντας ο ίδιος βασικός σε όλη τη διάρκεια του σπουδαίου αυτού παιχνιδιού και ήταν αυτός που έκανε τη πάσα στο γκολ του Μάρκο Ντελβέκιο (Marco Delvecchio! Ωστόσο, έφυγε ηττημένος από το γήπεδο (1-2).

Ο Τζιανλούκα Πεσότο, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν και ο πιο προικισμένος τεχνικά ποδοσφαιριστής, εντούτοις υπήρξε ένας ιδιαίτερα κινητικός, αξιόπιστος, εργατικός, ακούραστος, μαχητικός, πειθαρχημένος, τακτικά έξυπνος και ευέλικτος παίκτης, χρησιμότατος στους προπονητές του, αφού ήταν σε θέση να παίξει από πλάγιος μπακ ή εξτρέμ, μέχρι και κεντρικός αμυντικός ή ακόμα και σαν ένας μέσος με εύρος κινήσεων και στις 2 πτέρυγες,  ένας -κυριολεκτικά- πολυθεσίτης πολυτελείας. Ήταν αριστεροπόδαρος, προτιμώντας να παίζει στην αριστερή πλευρά του γηπέδου, όπου ήταν γνωστός για την ικανότητά του να μαρκάρει τους αντιπάλους, να κερδίζει την κατοχή και στη συνέχεια να ξεκινά επιθέσεις. Χρησιμοποιήθηκε ως κεντρικός αμυντικός σε ορισμένες περιπτώσεις, λόγω της συνέπειας του, της ευαισθητοποίησης και της ικανότητάς του στα προσωπικά μαρκαρίσματα.

Έπειτα από 11 χρόνια στη Γιουβέντους και αμέσως μετά την απόσυρση του, στις 27 Μαΐου του 2006, πήρε πόστο στην «Κυρία» ως team manager. Όμως, ένα μήνα ακριβώς αργότερα πήδηξε από το μπαλκόνι του 4^ου ορόφου των γραφείων του συλλόγου, καθώς είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο "Calciopoli"! Όπως ο ίδιος κρατούσε ένα κομπολόι, πιστεύεται ότι ήταν απόπειρα αυτοκτονίας στον απόηχο του σκανδάλου “Calciopoli” που οδήγησε τον σύλλογο στο να του αφαιρεθούν 2 τίτλοι Serie A και υποβιβάστηκε στη Serie B για πρώτη φορά στην ιστορία τους! 

Επέζησε, αφού έδωσε πολύμηνη μάχη για τη ζωή του και για καλή του τύχη, αποκαταστάθηκαν όλες οι σωματικές βλάβες που είχε υποστεί, δηλαδή πολλαπλά κατάγματα και εσωτερική αιμορραγία που τον απειλούσαν ακόμα και με ολική παραλυσία! Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του έγινε γνωστό ότι έπασχε από κατάθλιψη και η αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο επιδείνωσε την κατάστασή του, ενώ το ροζάριο που βρέθηκε στα χέρια του κατά την πτώση, αύξησε τις υποψίες περί αυτοκτονίας, κάτι που διέψευσε ο ίδιος αρκετούς μήνες αργότερα! Πλέον εργάζεται κανονικά για στην Γιουβέντους ως υπεύθυνος Ακαδημιών, ενώ στο παρελθόν διετέλεσε και γενικός διευθυντής του συλλόγου.

Είναι παντρεμένος με την Reana και έχει δύο κόρες, Benedetta και Federica.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1989–1991: Varese Calcio Società Sportiva Dilettantistica, 64 (1)
• ·         1991/92: Società Sportiva Dilettantistica Massese, 22 (1)
• ·         1992/93: Bologna Football Club 1909, 21 (1)
• ·         1993/94: Hellas Verona Football Club, 34 (3)
• ·         1994/95: Torino Football Club, 32 (1)
• ·         1995–2006: Juventus Football Club, 243 (2)

Σύνολο καριέρας: 416 (9)

Διεθνής

• ·         1996–2002: Ιταλία, 22 (1)

 Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Juventus

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 4 (1996/97, 1997/98, 2001/02, 2002/03) και επιλαχών: 3 (1995/96, 1999–2000, 2000/0101
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 1994/95 και φιναλίστ: 2 (2001/02, 2003/04)
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 4 (1995, 1997, 2002, 2003) και φιναλίστ: 2 (1998, 2005)
• ·         UEFA Champions League: 1995/96 και φιναλίστ: 3 (1996/97, 1997/98, 2002/03)
• ·         Ευρωπαϊκό Super Cup: 1996
• ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1996
• ·         UEFA Intertoto Cup: 1999

 Διεθνείς

Με την Ιταλία

• ·         Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: φιναλίστ το 2000

 Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Βραβείο Επιτευγμάτων Καριέρας "Gaetano Scirea": 1995

Τιμές

• ·         Ιππότης 5^ης Κλάσης / μέλος του Τάγματος της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας: 2000

Στοιχεία από το balleto.gr