Μπέπε Σινιόρι

Ο Ιταλός κεντρικός ή και αριστερός ακραίος επιθετικός Μπέπε Σινιόρι (Giuseppe "Beppe" Signori), γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1968, στο Αλτζάνο της Λομβαρδίας, κοντά στο Μπέργκαμο. Υπήρξε ένας γρήγορος, αριστερός και δεξιοπόδαρος επιθετικός, ο οποίος εξελίχθηκε σ’ έναν παραγωγικό σκόρερ, λόγω του δυνατού και ακριβούς σουτ του. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους της καριέρας του, χρησιμοποιήθηκε ως αριστερός εξτρέμ ή ως δεύτερος επιθετικός, διακρινόμενος για τη τεχνική του, την ακρίβεια στη μεταβίβαση και τον ρυθμό του. Εξαιρετικός σουτέρ στημένων φάσεων, παράλληλα με τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς (Siniša Mihajlović), είναι οι μόνοι δύο παίκτες που έχουν σκοράρει χατ-τρικ από ελεύθερα λακτίσματα στη Serie A. Εκτός από τα γκολ και την ικανότητά του ως ποδοσφαιριστής, ήταν επίσης γνωστός για την ηγεσία του.

Χρηματοδοτήθηκε από τη Diadora και διαφήμιζε παπούτσια που ήταν πολύ μικρά γι' αυτόν, υποστηρίζοντας ότι αυτή η βελτιωμένη αφή ήταν και η αιτία για την ακρίβεια του στο σουτ. Είναι ένας από τους 10 Κορυφαίους Σκόρερ στην ιστορία της Serie A, αν και ποτέ δεν κατέκτησε κάποιο τρόπαιο στο ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο. Σε διεθνές επίπεδο, εκπροσώπησε την Ιταλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, φτάνοντας στον τελικό.

Ξεκίνησε το 1981, από τα τμήματα υποδομής της Ίντερ και επαγγελματικά, το 1984, από την άσημη ΑλμπίνοΛέφε, που τότε συμμετείχε στη Γ’ κατηγορία. Μετά από 2 χρόνια, το 1986, μεταγράφηκε στην Πιατσέντσα, με την οποία αγωνίστηκε για μια 3ετία, έως το 1989, με ενδιάμεσο σταθμό, έναν δανεισμό στην Τρέντο, την περίοδο 1987/88, πάντα στην Γ’ εθνική κατηγορία. Το 1989 «προβιβάζεται» στη Serie B, εντασσόμενος στη Φότζια. Δύο σεζόν αργότερα, πανηγύρισε μαζί της την άνοδο στα «σαλόνια» του ιταλικού ποδοσφαίρου!

 Ντεμπουτάρισε στη Serie A σ’ ένα αγώνα εναντίον της Ίντερ (1-1), συμπαίκτης με μερικούς εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές που τότε διέθετε η Φότζια, όπως τον Φραντσέσκο Μπαϊάνο (Francesco Baiano), τον Νταν Πετρέσκου (Dan Petrescu), τον Ρομπέρτο Ραμπάουντι (Roberto Rambaudi), τους Ρώσους Ιγκόρ Κολιβάνοφ (Igor Kolyvanov) και Ιγκόρ Σαλίμοφ (Igor Shalimov), τον Πασκουάλε Πανταλίνο (Pasquale Padalino) και άλλους και υπό τις οδηγίες του σπουδαίου Τσέχου τεχνικού Ζντένεκ Ζέμαν (Zdeněk Zeman). Παρέμεινε στους «Satanelli» (Σατανέλι -μικροί διάβολοι) ως το τέλος της περιόδου 1991/92, όταν και υπέγραψε στην ομάδα που τον σημάδεψε όσο καμία, τη Λάτσιο!

Υπηρέτησε τα χρώματά των «Λατσιάλι» για 6 συνεχόμενα χρόνια, πετυχαίνοντας για λογαριασμό της 117 τέρματα σε 158 εμφανίσεις, αναδεικνυόμενος 3 φορές πρώτος σκόρερ της Serie A (1993 – 1994 - 1996)! Στις 10 Απριλίου του 1994, στην εντός έδρας νίκη με 3-1 επί της Αταλάντα, σκόραρε χατ-τρικ από στημένες φάσεις και είναι, παράλληλα με τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς (Siniša Mihajlović), είναι οι μόνοι δύο παίκτες που έχουν πετύχει κάτι τέτοιο στη Serie A. Παράλληλα, χάρη στις εμφανίσεις του, περνά και το κατώφλι της εθνικής Ιταλίας. Το 1995, κάποιες φήμες που ήθελαν τους «λατσιάλι» να τον πωλούν στην Πάρμα, εξαγρίωσαν τους φιλάθλους του συλλόγου κι έτσι αποφασίστηκε να παραμείνει. Μετά το τέλος της θητείας του στους Ρωμαίους, την περίοδο 1997/98, πωλήθηκε για ένα αξιοσέβαστο ποσό στη Σαμπντόρια, αφού χρησιμοποιούνταν πιο λίγο από τον τότε προπονητή της Λάτσιο Σβεν-Γκόραν Έρικσον (Sven-Goran Eriksson), όπου έμεινε μόλις 6 μήνες, καθώς έπειτα έγινε κάτοικος Μπολόνια!

Με τους ροσομπλού αγωνίστηκε σε 156 παιχνίδια, σκοράροντας 76 γκολ, σε όλες τις διοργανώσεις! Το Μάιο του 2003, η διοίκηση της ομάδας είχε αποφασίσει να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του Σινιόρι, όμως λίγες εβδομάδες αργότερα άλλαξε γνώμη και τον κράτησε για ακόμη έναν χρόνο στο Ρενάτο Νταλ΄ Αρα. Τον Απρίλιο του 2004, μετά από έναν τραυματισμό που θα τον άφηνε εκτός δράσης για περίπου ένα μήνα, ο ύψους 1,71 επιθετικός δήλωσε ότι δεν επρόκειτο να αγωνιστεί ξανά σε ιταλική ομάδα και ότι θα αναζητούσε την τύχη του στο εξωτερικό. Το 2015, ήταν ο 8^ος σκόρερ στην ιστορία της Serie A, με 188 τέρματα!

Το ‘πε και το ‘κανε, λοιπόν, αφού έγινε μέλος του Ηρακλή, το καλοκαίρι του 2004. «Είμαι ευτυχής για την ολοκλήρωση της συμφωνίας και ταυτόχρονα ανυπόμονος για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στον Ηρακλή. Θέλω να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για να επιτύχει η ομάδα ό,τι καλύτερο. Έχω ακούσει ότι ο κόσμος του Ηρακλή είναι πιστός και θερμός. Δική μου επιθυμία είναι να τους κάνω ευτυχισμένους και να τους δω να πανηγυρίζουν όσο το δυνατό περισσότερες φορές», υποσχόταν ο 36χρονος τότε άσος λίγο αφ’ ότου εντασσόταν στο ρόστερ του «Γηραιού».

Υποσχέσεις που τελικά δεν κράτησε, μιας και στα μισά εκείνης της αγωνιστικής περιόδου είχε αποτελέσει παρελθόν από τον Ηρακλή και μάλιστα όχι με «βελούδινο» τρόπο, αφού αυτός και η ομάδα έλυσαν τις διαφορές τους στα δικαστήρια. Πήρε μέρος σε μόλις 7 αγώνες, «ματώνοντας» τα αντίπαλα δίχτυα μόνο μια φορά! Προσφορά, σαφώς, αντιστρόφως ανάλογη της μεγάλης αξίας του! Όταν άφησε το «Γηραιό», παρέμεινε για λίγο ακόμα στην ενεργό δράση, πάντα εκτός Ιταλίας,  αφού υπέγραψε στην ουγγρική Σοπρόν, παίζοντας σε 9 αγώνες και σημειώνοντας 3 γκολ. Το 2006, στα 38 του, είπε οριστικώς και αμετακλήτως αντίο στα γήπεδα.

Έλαβε μέρος σε 28 αγώνες του ιταλικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, σημειώνοντας 7 γκολ. Ήταν βασικό στέλεχος των Ιταλών στο Μουντιάλ του 1994, κατά τη διάρκεια του οποίου, πάντως χρησιμοποιούνταν ως… μέσος κι όχι ως φορ! Χρησιμοποιήθηκε στα 6 παιχνίδια που έδωσε η «σκουάντρα ατζούρα», όχι όμως στον τελικό. Δεν πέτυχε κάποιο τέρμα, έδωσε όμως 2 σημαντικότατες ασίστ στον Ρομπέρτο Μπάτζιο (Roberto Baggio), την μια στους ομίλους, στην νίκη με την Νορβηγία και την δεύτερη, στο 87ο λεπτό του προημιτελικού με την Ισπανία.

Στις μέρες μας, απασχολείται ως τηλεσχολιαστής. Παλαιότερα, επίσης, σχολίαζε αγώνες και για το ραδιόφωνο, ενώ εργάστηκε κι ένα φεγγάρι στην Τερνάνα ως διευθυντής ποδοσφαίρου. Το 2011, τ’ όνομά του ενεπλάκη σε έρευνα των ιταλικών αρχών, που τον κατηγορούσαν για συμμετοχή σε οργάνωση που καθόριζε αποτελέσματα αναμετρήσεων της Serie B και της Liga Pro. Μαζί με τον Σινιόρι συνελήφθησαν άλλα 15 άτομα, με τον ίδιο να βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• 1981–1984: Football Club Internazionale Milano

Επαγγελματική καριέρα

• 1984–1986: Unione Calcio AlbinoLeffe, 38 (8)
• 1986–1989: Piacenza Calcio 1919, 46 (6)
• 1987/88: (δανεικός) → Società Sportiva Dilettantistica Trento Calcio 1921, 31 (3)
• 1989–1992: Foggia Calcio, 100 (46)
• 1992–1997: Società Sportiva Lazio, 152 (117)
• 1998: Unione Calcio Sampdoria, 17 (7)
• 1998–2004: Bologna Football Club 1909, 142 (70)
• 2004/05: Γυμναστικός Σύλλογος Ηρακλής Θεσσαλονίκης, 5 (0)
• 2005/06: Football Club Sopron, 10 (3)

Σύνολο καριέρας: 541 (260)

Διεθνής

• 1992–1995: Ιταλία, 28 (7)

 Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Foggia

• Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Ιταλίας: 1990/91

Με την Bologna

• UEFA Intertoto Cup: 1998

Διεθνείς

Με την Ιταλία

• Παγκόσμιο Κύπελλο: φιναλίστ το 1994

Προσωπικές Διακρίσεις

• Πρώτος Σκόρερ Ιταλικού Πρωταθλήματος: 3 (1992/93, 1993/94, 1995/96)
• Πρώτος Σκόρερ Ιταλικού Κυπέλλου: 2 (1992/93, 1997/98)
• Καλύτερος Παίκτης Ιταλικού Πρωταθλήματος από τους Αναγνώστες του Ιταλικού περιοδικού «Guerin Sportivo» (Guerin d'Oro): 1993
• Εθνικό Βραβείο Επιτευγμάτων Καριέρας «Gaetano Scirea»: 2004

ΠΗΓΗ: balleto.gr