Κάρλος Γκαμάρα

Ο Παραγουανός κεντρικός αμυντικός Κάρλος Γκαμάρα (Carlos Alberto Gamarra Pavón), γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1971, στο Ιπακαράι, μια πόλη στο κεντρικό Διαμέρισμα της Παραγουάης, κοντά στην Ασουνσιόν, δίπλα στην ομώνυμη λίμνη. Αρχηγός της εθνικής ομάδας της Παραγουάης σε διεθνές επίπεδο, παίζοντας στο κέντρο της άμυνας, είναι σήμερα ο 2^ος ρέκορντμαν συμμετοχών στην ιστορία του παραγουάνικου ποδοσφαίρου, έχοντας κάνει 110 διεθνείς συμμετοχές, σκοράροντας 12 γκολ. Το ρεκόρ συμμετοχών του, έσπασε το 2013. Ήταν γνωστός για την ηγεσία του, τη κλάση και τις εξαιρετικές δεξιότητες αντιμετώπισης των αντιπάλων επιθετικών, καθιστώντας τον έναν από τους πιο σεβαστούς αμυντικούς στη Νότια Αμερική. Αντιπροσώπευσε την χώρα του σε 10 μεγάλα τουρνουά και ήταν ο αρχηγός της κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους της καριέρας του. Εμφανίστηκε για την Παραγουάη σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα, αυτά του 1998, του 2002 και του 2006, σε 5 Κόπα Αμέρικα (1993, 1995, 1997, 1999 και 2004) και 2 φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1992 και το 2004, κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο στη διοργάνωση της Αθήνας. Ονομάστηκε Καλύτερος Παραγουανός Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς το 1997 και το 1998 και ήταν μέλος της Ιδανικής 11άδας του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998.

Η μακρόχρονη και σπουδαία καριέρα του ξεκίνησε το 1991 στη Σέρο Πορτένιο, με την οποία αναδείχθηκε πρωταθλητής Παραγουάης το 1992. Συνέχισε στην αργεντίνικη Ιντεπεντιέντε, παίζοντας για λίγο, ξαναγυρίζοντας στην Σέρο.  Το 1995, εντάχθηκε στη βραζιλιάνικη Ιντερνασιονάλ. Με τα άψογα τάκλιν του, την ικανότητά του στο ψηλό παιχνίδι και την ηγετική του παρουσία εντός αγωνιστικού χώρου, κερδίζει τίτλους και ατομικά βραβεία. Ανακηρύσσεται Παραγουανός Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς για το 1997 και το 1998, ενώ στο μεταξύ έρχεται Ευρώπη και γίνεται παίκτης της Μπενφίκα, για την σεζόν 1997/98. Γυρίζει στη Λατινική Αμερική για λογαριασμό της Κορίνθιανς, κατακτώντας το πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1998.

Το 1999, τον αποκτά η Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά μετά τον υποβιβασμό του μαδριλένικου συλλόγου, την περίοδο 1999-2000, επιστρέφει στη Βραζιλία, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Φλαμένγκο. Από την τελευταία, το 2001 τον αποκτά (δανεικό) η ΑΕΚ! Ο Γκαμάρα εξελίσσεται σε αναντικατάστατο στέλεχος της ενδεκάδας των «κιτρινόμαυρων». Η ΑΕΚ, αν και διεκδικεί μέχρι τέλους τον τίτλο του πρωταθλητή, τερματίζει δεύτερη, πίσω από τον Ολυμπιακό. Κερδίζει όμως τους «ερυθρόλευκους» στον τελικό του Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ (2-1), με τον Παραγουανό άσο να είναι από τους καλύτερους της «Ένωσης» και σ’ αυτό το ματς! Αγωνίστηκε σε 24 αγώνες πρωταθλήματος, 8 Κυπέλλου, καθώς και σε 8 ευρωπαϊκά παιχνίδια, πετυχαίνοντας συνολικά ένα τέρμα σ’ όλες τις διοργανώσεις, εναντίον της βουλγαρικής Λίτεξ Λόβετς για το Κύπελλο UEFA, στο οποίο έφτασε μέχρι τη φάση των 16.

Εκεί, αποκλείστηκε από την Ίντερ, η οποία με γνώμονα την εξαιρετική απόδοση που είχε στους μεταξύ τους αγώνες, αλλά και τις εμφανίσεις του, γενικότερα, έσπευσε να τον αποκτήσει την επόμενη χρονιά, το 2002. Στην πρώτη σεζόν, σκόραρε το νικητήριο γκολ στον τελικό του Pirelli Cup (σπόνσορα της Ίντερ) εναντίον της Ρόμα, κάνοντας 14 εμφανίσεις. Η επόμενη σεζόν για το σύλλογο ήταν λιγότερο επιτυχής, καθώς η Ίντερ τερμάτισε τέταρτη στο πρωτάθλημα και ο ίδιος έκανε μόνο 10 εμφανίσεις. Παρέμεινε στην Ίντερ για την περίοδο 2004/05, κερδίζοντας το Κύπελλο Ιταλίας εκείνης της χρονιάς, αλλά μετά από άλλη μια σεζόν, σε μεγάλο βαθμό, στον πάγκο, μεταγράφηκε στη βραζιλιάνικη Παλμέιρας, τον Ιούλιο του 2005. Το 2007, αποφάσισε να επιστρέψει στην Παραγουάη για να τερματίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα, ως παίκτης της Ολίμπια Ασουνσιόν, μισητή αντίπαλο της Σέρο Πορτένιο!

Η εθνική Παραγουάης είναι το άλλο μεγάλο κεφάλαιο της καριέρας του Κάρλος Γκαμάρα, της οποίας υπήρξε για σειρά ετών ο αρχηγός της. Το πρώτο διεθνές παιχνίδι του ήταν εναντίον της Βολιβίας, στις 27 Μαρτίου του 1993, (2-1). Η πρώτη του μεγάλη διοργάνωση, σε διεθνές επίπεδο, ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998, στο οποίο η Παραγουάη αποκλείστηκε στους 16, από την μετέπειτα τροπαιούχο Γαλλία. Έπαιξε και στα τέσσερα παιχνίδια της Παραγουάης, συγκεντρώνοντας μεγάλο σεβασμό για τις αμυντικές του ικανότητες, χωρίς μάλιστα να παραχωρήσει ούτε ένα φάουλ! Η FIFA τον ονόμασε μέλος της Ιδανικής 11άδας της Διοργάνωσης. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία, η Παραγουάη αποκλείστηκε πάλι στους 16, με τον Γκαμάρα να παίζει όλα τα παιχνίδια και πάλι χωρίς να παραχωρήσει ούτε ένα φάουλ!

Κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο τουρνουά ποδοσφαίρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004, χάνοντας 1-0 από την Αργεντινή στον τελικό. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, ήταν ο πρώτος παίκτης στο τουρνουά που σκόραρε αυτογκόλ, ύστερα από εκτέλεση φάουλ του Ντέιβιντ Μπέκαμ (David Beckham) στο εναρκτήριο αγώνα της ομάδας του εναντίον της Αγγλίας, (0-1). Το αυτογκόλ σημειώθηκε μετά από μόλις τρία λεπτά και έγινε το γρηγορότερο σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία, μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, που «έσπασε» από τον Βόσνιο Σεάντ Κολάσινατς (Sead Kolašinac) σκοράροντας μόλις μετά από δύο λεπτά, στον αγώνα Βοσνίας Ερζεγοβίνης - Αργεντινής στη φάση των ομίλων.

Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την εθνική ομάδα της Παραγουάης. Έπαιξε το τελευταίο του διεθνές παιχνίδι στις 7 Οκτωβρίου του 2006, εναντίον της Αυστραλίας, στο πλαίσιο ενός φιλικού αγώνα πραγματοποιήθηκε στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας. Ήταν ο ρέκορντμαν συμμετοχών στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, με 110 παρουσίες το διάστημα 1993-2006, ρεκόρ που καταρρίφθηκε το 2013 από τον Πάουλο ντα Σίλβα (Paulo da Silva). Πέτυχε και 12 τέρματα. Συμμετείχε και σε πέντε Κόπα Αμέρικα (1993 – 1995 – 1997 – 1999 - 2004)!

Πλέον είναι διοικητικό στέλεχος της Ρούμπιο Νιού, ομάδας της Α’ κατηγορίας του πρωταθλήματος της Παραγουάης.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• 1991/92: Club Cerro Porteño, 35 (2)
• 1992/93: Club Atlético Independiente, 8 (0)
• 1993–1995: Club Cerro Porteño, 49 (2)
• 1995–1997: Sport Club Internacional, 59 (5)
• 1997: Sport Lisboa e Benfica, 13 (0)
• 1998/99: Sport Club Corinthians Paulista, 31 (3)
• 1999–2000: Club Atlético de Madrid, 32 (1)
• 2000/01: Clube de Regatas do Flamengo, 4 (1)
• 2001/02: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (AEK), 24 (0)
• 2002–2005: Football Club Internazionale Milano, 27 (0)
• 2005/06: Sociedade Esportiva Palmeiras, 33 (2)
• 2007: Club Olimpia, 25 (1)

Σύνολο καριέρας: 340 (17)

Διεθνής

• 1992–2004: Εθνική Ελπίδων/Ολυμπιακή Ομάδα Παραγουάης, 17 (6)
• 1993–2006: Παραγουάη, 110 (12)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Cerro Porteño

• Πρωτάθλημα Παραγουάης: 2 (1990, 1992)

Με την Internacional

• Πολιτειακό Πρωτάθλημα Πόρτο Αλέγκρε (Campeonato Gaúcho): 1997

Με την Corinthians

• Πρωτάθλημα Βραζιλίας (Campeonato Brasileiro): 1998
• Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 1999

Με την Flamengo

• Πολιτειακό Πρωτάθλημα Ρίο ντε Τζανέιρο (Campeonato Carioca): 2001
• Διαπολιτειακό Κύπελλο Βραζιλίας (Copa dos Campeões): 2001

Με την AEK

• Κύπελλο Ελλάδος: 2002

Με την Inter

• Κύπελλο Ιταλίας: 2005

Διεθνείς

Με την Παραγουάη

• Ολυμπιακοί Αγώνες: Ασημένιο Μετάλλιο -2η θέση το 2004 στην Αθήνα

Προσωπικές Διακρίσεις

• Παίκτης της Χρονιάς για την Παραγουάη: 2 (1997, 1998)
• Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1998
• Καλύτερος Αμυντικός της Χρονιάς από την Νοτιοαμερικάνικη Συνομοσπονδία (CONMEBOL): 1998 
• Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος: 2005
• Καλύτερος Αμυντικός της Χρονιάς Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος (Bola de Ouro): 2005

ΠΗΓΗ: balleto.gr