Ο Ρουμάνος επιθετικός μέσος Γκεόργκι Χάτζι (Gheorghe Hagi),
γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1965, στο Σάτσελε, μια κοινότητα στην επαρχία
της Κωστάντζα, στο μυχό της ρουμανικής επικράτειας στη Μαύρη Θάλασσα. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους επιθετικούς
μέσους στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1980 και 1990 και ο Μεγαλύτερος
Ρουμάνος Ποδοσφαιριστής Όλων των Εποχών. Είχε το παρατσούκλι ο «Μαραντόνα των
Καρπαθίων» και θεωρούνταν Ήρωας στη χώρα του, όπου τον αποκαλούσαν «Regele» (Ο Βασιλιάς),
ενώ οι οπαδοί της Γαλατασαράι τον αποκαλούσαν «Comandante» (Ο Διοικητής). Ονομάστηκε
Ρουμάνος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς 7 φορές και θεωρείται ένας από τους Καλύτερους
Ποδοσφαιριστές της γενιάς του. Ως ένας δημιουργικός πλέι μέικερ, ήταν γνωστός
για την ντρίμπλα του, τη τεχνική του κατάρτιση, την πρόβλεψη των φάσεων, την
ακρίβεια της μεταβίβασης και τα τελειώματά του.
Έπαιξε με την Εθνική Ρουμανίας, σε τρία Μουντιάλ, το
1990, το 1994, στο οποίο συμπεριλήφθηκε στην Καλύτερη 11άδα της διοργάνωσης και
το 1998, αλλά και σε 3 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, αυτά του 1984, το 1996 και το
2000. Συνολικά, έκανε 125 διεθνείς εμφανίσεις και είναι ο δεύτερος σε
συμμετοχές πίσω από τον Ντορινέλ Μουντεάνου (Dorinel Munteanu) και είναι , από
κοινού με τον Άντριαν Μούτου (Adrian Mutu), ο πρώτος σκόρερ στην εθνική ομάδα
με 35 γκολ. Σε συλλογικό επίπεδο αγωνίστηκε στη Στεάουα Βουκουρεστίου, τη Γαλατασαράι,
τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Μπαρτσελόνα, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους
λίγους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν και στους δύο Ισπανούς γίγαντες.
Τον Νοέμβριο του 2003, στους εορτασμούς για το Ιωβιλαίο
της UEFA, ήταν ο Χρυσός Παίχτης της Ρουμανίας, από τη Ρουμανική Ποδοσφαιρική
Ομοσπονδία, ως ο Σημαντικότερος Ρουμάνος των τελευταίων 50 ετών. Το 2004,
συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο «FIFA 100», με τους 125 Καλύτερους Εν Ζωή
Ποδοσφαιριστές του Κόσμου, που επιμελήθηκε ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA.
Ξεκίνησε την καριέρα του από την Φαρούλ Κοστάντσα (18
συμμετοχές/7 γκολ), το 1982 και την επόμενη χρονιά μετακινήθηκε στην Σπορτούλ
Στουντεντέσκ. Οι εμφανίσεις του εκεί την 3ετία 1983-1986 (53 γκολ σε 93 ματς), κέντρισαν το ενδιαφέρον της
μεγάλης Στεάουα, που τον απέκτησε, το 1986, αρχικά μόνο για τον τελικό (!!) του
Σουπερ Καπ Ευρώπης κόντρα στη Ντυναμό Κιέβου. Ήταν η χρονιά που η Στεάουα είχε
κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών επικρατώντας με 2-0 στα πέναλτι της
Μπαρτσελόνα και με εύστοχο χτύπημα φάουλ ήταν ο σκόρερ στο 1-0 επί της Ντιναμό
Κιέβου του Όλεγκ Μπλαχίν (Oleh Volodymyrovych Blokhin)!
Αποκτήθηκε οριστικά και μέχρι το 1990 που αγωνίστηκε για
τον σύλλογο του ρουμάνικου στρατού, σκόραρε 76 γκολ σε 97 συμμετοχές. Κατέκτησε
μαζί της 3 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα Ρουμανίας (1987, 1988, 1989), αλλά το
Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Έφτασε μέχρι τον τελικό του Πρωταθλητριών του 1989, όμως
υπέκυψε στην ανωτερότητα της Μίλαν (0-4) των Κάρλο Αντσελόττι (1234), Φρανκ
Ράικαρντ (1234), Ρουντ Γκούλιτ(1234) και Μάρκο Φαν Μπάστεν (1234), παρά τα 6
γκολ που πέτυχε ο ίδιος.
Μετά το Παγκόσμιο της Ιταλίας, το 1990, ήρθε η τεράστια
μεταγραφή στην Ρεάλ Μαδρίτης, με το εντυπωσιακό ποσό των 4,3 εκατομμυρίων δολαρίων. Εκεί έμεινε μόλις 2 σεζόν χωρίς να
καταφέρει κάτι το αξιόλογο, πέρα από το ισπανικό Σούπερ Καπ του 1990 (0-1, 4-1
την Μπαρτσελόνα) και έτσι το 1992 πήγε στην Ιταλική Μπρέσια που μόλις είχε
υποβιβασθεί στην 2η κατηγορία!!
Βοήθησε την ομάδα να επανέλθει στα «σαλόνια», ενώ μετά
τις εκπληκτικές εμφανίσεις στο Μουντιάλ των ΗΠΑ, το 1994, αποκτήθηκε από την
Ισπανική υπερδύναμη, την Μπαρτσελόνα. Όμως, λόγω των πολλών σοβαρών
τραυματισμών, είχε σύντομη θητεία κερδίζοντας πάλι μόνο ένα Ισπανικό Σούπερ
Καπ, το 1994 (2-0, 4-5 την Σαραγόσα), ενώ αποχώρησε για την Γαλατασαράι μετά
την απώλεια του κυπέλλου από την Ατλέτικο (0-1) το 1996!!
Στην τουρκική ομάδα έγινε και πάλι ο μεγάλος Χάτζι που
όλοι ήξεραν, «Ο Μαραντόνα των Καρπαθίων», όπως τον αποκαλούσαν. Αγαπήθηκε από
τους φιλάθλους και βοήθησε τα μέγιστα την «Τσιμπόμ» να κατακτήσει 4 συνεχή Πρωταθλήματα (1997,
1998, 1999, 2000) και 2 κύπελλα Τουρκίας (1999 και 2000). Μεγαλύτερη όμως
στιγμή στην καριέρα του ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA το 2000, επικρατώντας στον τελικό της
Άρσεναλ με 4-1 στα πέναλτι, αλλά και του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ αμέσως μετά, με
τη νίκη 2-1 επί της Πρωταθλήτριας Ευρώπης Ρεάλ των Ραούλ (1234), Ρομπέρτο
Κάρλος (1234), Κλοντ Μακελελέ (1234), Λουίς Φίγκο (1234) κ.ά.
Κρέμασε τα παπούτσια του το 2001, στα 36 του χρόνια, έχοντας
συμπληρώσει 483 συμμετοχές στα πρωταθλήματα Ρουμανίας, Ισπανίας, Ιταλίας και
Τουρκίας, σημειώνοντας 225 γκολ.
Πρωτοφόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος το 1983,
στα 18 του χρόνια, εναντίον της Νορβηγίας (0-0) και έως το 2000, όταν και αποσύρθηκε από το
αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, πήρε μέρος σε συνολικά 125
αναμετρήσεις, ενώ έστειλε 35 φορές τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα. Συμμετείχε, σε
τρία Παγκόσμια Κύπελλα, αυτά του 1990 (πέρασε στους “16”), του 1994, στο οποίο διέπρεψε
και δικαίως συμπεριλήφθηκε στην Καλύτερη 11άδα της διοργάνωσης, ενώ πέτυχε και
το γκολ της διοργάνωσης “κρεμώντας” τον
γκολκίπερ της Κολομβίας Όσκαρ Κόρδοβα (Oscar Córdoba) από τα 35 μετρά (!!!) και του 1998, αλλά και σε 3 Ευρωπαϊκά
Πρωταθλήματα, αυτά του 1984, το 1996 και το 2000, όταν σταμάτησε στα
προημιτελικά από την πολύ δυνατή και φιναλίστ Ιταλία από την όποια έχασε με
0-2, με τον Χάτζι να αποβάλλεται στο τελευταίο ματς στην Εθνική! Είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές πίσω από τον
Ντορινέλ Μουντεάνου (Dorinel Munteanu) και επίσης, από κοινού με τον Άντριαν
Μούτου (Adrian Mutu), ο πρώτος σκόρερ στην εθνική ομάδα με 35 γκολ.
Δύο φορές, προανήγγειλε την αποχώρησή του από την εθνική
ομάδα: πρώτα το 1996 (μετά το Euro εκείνης της χρονιάς) και το 1998,
μετά το Μουντιάλ της Γαλλίας. Η αποχώρησή του τη δεύτερη φορά θεωρούνταν
δεδομένη, έως τη συμμετοχή του σε τηλεοπτικό σόου στα μέσα του 1999. Τα
τηλέφωνα της εκπομπής «έσπασαν»: οι φίλαθλοι ζητούσαν επίμονα την επιστροφή του!
Ο ίδιος υποσχέθηκε να αγωνιστεί μόνο εναντίον της Ουγγαρίας για τα προκριματικά
του Euro του 2000: οι
Ρουμάνοι (έπειτα από 17 συναντήσεις και 64 χρόνια) κέρδισαν τους Μαγυάρους με
2-0 και εξασφάλισαν την πρόκρισή τους στην τελική φάση της διοργάνωσης.
Αναδείχτηκε παίχτης της χρονιάς στη Ρουμανία 7 φορές και
τον Νοέμβριο του 2003, στους εορτασμούς για το Ιωβιλαίο της UEFA, ήταν ο Χρυσός
Παίχτης της Ρουμανίας, από τη Ρουμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ως ο
Σημαντικότερος Ρουμάνος των τελευταίων 50 ετών. Το 2004, συμπεριλήφθηκε στον
κατάλογο «FIFA 100», με τους 125 Καλύτερους Εν Ζωή Ποδοσφαιριστές του Κόσμου, που
επιμελήθηκε ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA.
Μετά την απόσυρση ακολούθησε καριέρα προπονητή,
καθοδηγώντας την εθνική Ρουμανίας, το 2001, τη Μπούρσασπορ, τη Γαλατασαράι (32
νίκες- 6 ισοπαλίες- 9 ήττες), όπου αν και κατέκτησε το Κύπελλο διασύροντας την
μισητή Φενερμπαχτσέ με 5-1 αποφάσισε να παραιτηθεί. Το 2005 ανέλαβε την
Τιμισοάρα και εν συνεχεία την Στεάουα. Σήμερα, είναι ιδιοκτήτης και παράλληλα
προπονητής της Βιιτορούλ Κοστάντζα, που μετέχει στην Α' κατηγορία του
ρουμανικού ποδοσφαίρου.
Το γήπεδο της Κωστάντζα πήρε το όνομά του, αλλά η
διοίκηση το άλλαξε όταν υπέγραψε στην Τιμισοάρα! Το 1989, ο Γκεόργκι Χάτζι πλησίασε στον Παναθηναϊκό και συναντήθηκε
με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη ύστερα από ένα φιλικό του Παναθηναϊκού με την εθνική
Ρουμανίας. Η μεταγραφή όμως σκάλωσε γιατί οι Ρουμάνοι, δελεάστηκαν από τις
προσφορές της Γιουβέντους και της Ρεάλ, που τελικά τον απέκτησε. Μάλιστα ο
ίδιος σε συνέντευξη που έδωσε το 2004 δήλωσε: «Ήταν το καλύτερο καλοκαίρι για
μένα το 1987 και συγχρόνως το πιο οδυνηρό. Οφείλω 1 τεράστιο «ευχαριστώ» στον
Γ. Βαρδινογιάννη, που κατέβαλε φοβερές προσπάθειες να με φέρει στην Ελλάδα....
».
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- · 1978–1980: Suporter Spirit Club Farul Constanța
- · 1980/81: Luceafărul București
- · 1981/82: Suporter Spirit Club Farul Constanța
Επαγγελματική καριέρα
- · 1982/83: Suporter Spirit Club Farul Constanța, 18 (7)
- · 1983–1987: Fotbal Club Sportul Studenţesc București, 108 (58)
- · 1987–1990: Fotbal Club Steaua București, 97 (76)
- · 1990–1992: Real Madrid Club de Fútbol, 64 (16)
- · 1992–1994: Brescia Calcio, 61 (14)
- · 1994–1996: Futbol Club Barcelona, 36 (7)
- · 1996–2001: Galatasaray Spor Kulübü, 132 (59)
Σύνολο καριέρας: 516 (237)
Διεθνής
- ·
1983–2000:
Ρουμανία, 125 (35)
Προπονητική καριέρα
- · 2001: Ρουμανία
- · 2003/04: Bursaspor Kulübü Derneği
- · 2004/05: Galatasaray Spor Kulübü
- · 2005/06: Fotbal Club Politehnica Timișoara
- · 2007: Fotbal Club Steaua București
- · 2010/11: Galatasaray Spor Kulübü
- · 2014– : Fotbal Club Viitorul Constanța
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Steaua București- · Πρωτάθλημα Ρουμανίας: 3 (1986/87, 1987/88, 1988/89)
- · Κύπελλο Ρουμανίας: 2 (1986/87, 1988/89)
- · Ευρωπαϊκό Super Cup: 1986
Με την Real Madrid
- · Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1990
Με την Brescia
- · Αγγλο-Ιταλικό Κύπελλο: 1993/94
Με την Barcelona
- · Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1994
Με την Galatasaray
- · Πρωτάθλημα Τουρκίας: 4 (1996/97, 1997/98, 1998/99, 1999–2000
- · Κύπελλο Τουρκίας: 2 (1998/99, 1999–2000)
- · Σούπερ Καπ Τουρκίας: 2 (1996, 1997)
- · Κύπελλο UEFA: 1999–2000
- · Ευρωπαϊκό Super Cup: 2000
Ως προπονητής
Με τη Galatasaray
- · Κύπελλο Τουρκίας: 2004/05
Προσωπικές Διακρίσεις
- · Πρώτος Σκόρερ Ρουμάνικου Πρωταθλήματος: 2 (1985, 1986)
- · Πρώτος Σκόρερ Κυπέλλου Πρωταθλητριών: 1987/88
- · Καλύτερος Ποδοσφαιριστής στη Ρουμανία: 7 (1985, 1987, 1993, 1994, 1997, 1999, 2000)
- · Μέλος Ιδανικής 11άδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1994
- · Μέλος Επιλέκτων FIFA: 1998
- · Χρυσός Παίχτης της Ρουμανίας, από τη Ρουμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ως ο Σημαντικότερος Ρουμάνος των τελευταίων 50 ετών: 2003
- · Μέλος της λίστας «FIFA 100», με τους 125 Καλύτερους Εν Ζωή Ποδοσφαιριστές του Κόσμου, που επιμελήθηκε ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA: 2004[34]
- · Χρυσό Παπούτσι ως ένας Θρύλος του Ποδοσφαίρου: 2015
- · Καλύτερος Προπονητής στη Ρουμανία: 2015
