Μπίλ Νίκολσον

Ο Άγγλος ακραίος επιθετικός ή και μεσοεπιθετικός και αργότερα προπονητής, Μπίλ Νίκολσον (William Edward "Bill" Nicholson), γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1919, στο Σκάρμπορο του βόρειου Γιορκσάιρ. Ένας από τους ελάχιστους στην Ποδοσφαιρική Ιστορία που συνέδεσε την ποδοσφαιρική και προπονητική του καριέρα αποκλειστικά με έναν σύλλογο, την Τότεναμ.  Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές που ανέδειξε ποτέ το Βρετανικό ποδόσφαιρο. Για σειρά ετών ήταν προπονητής των «σπιρουνιών», κατακτώντας το double το 1960/61. Η Τότεναμ εκείνη την περίοδο ήταν η κορυφαία ομάδα της Αγγλίας και με τον Νίκολσον στο πηδάλιο αυτής της λαμπρής ομάδας κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης νικώντας την Ατλέτικο Μαδρίτης με 5-1, γενόμενη έτσι η πρώτη βρετανική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό διασυλλογικό τίτλο. Το 1962 πήρε το κύπελλο Αγγλίας κερδίζοντας τη Μπέρνλι, επαναλαμβάνοντας τον θρίαμβο της το 1967 όταν κέρδισε στον τελικό του Γουέμπλεϊ την Τσέλσι με 2-1. Συνάδελφοι του προπονητές και κατά καιρούς δεκάδες ποδοσφαιριστές του τον χαρακτήριζαν ως τον τζέντλεμαν των αγγλικών γηπέδων. Έναν απόλυτα ειλικρινή άνθρωπο και προπονητή.

Ήταν  το όγδοο από τα εννέα παιδιά της οικογένειας. Εργάστηκε για λίγο σε ένα πλυντήριο μετά την αποχώρηση του από το σχολείο και στην ηλικία των 16 ετών προσκλήθηκε σε δοκιμαστικό από την Τότεναμ, στις 16 Μαρτίου του 1936. Μετά από δοκιμή ενός μήνα, υπέγραψε με μισθό 2 λιρών την εβδομάδα. Υπέγραψε ως κανονικός επαγγελματίας σε ηλικία 18 ετών και έπαιξε μερικά παιχνίδια για την πρώτη ομάδα πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, το 1939. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου είχε προσκληθεί και αγωνίστηκε για αρκετούς συλλόγους συμπεριλαμβανομένης της Νιούκαστλ, όπου έπαιξε σε 19 αγώνες.

Το 1946 επέστρεψε στην Τότεναμ παίζοντας στο κέντρο για δύο περιόδους και στο άκρο της επίθεσης για έξι επιπλέον χρόνια. Ήταν βασικό μέλος της θρυλικής «Push and Run» ομάδας της  Τότεναμ που κέρδισε το πρωτάθλημα της σεζόν 1950/51. Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του για την Αγγλία στις 19 Μαΐου του 1951, εναντίον της Πορτογαλίας στο Γκούντισον Παρκ του Λίβερπουλ, σκοράροντας με την πρώτη επαφή του με τη μπάλα, μετά από μόλις 19 δευτερόλεπτα! Δυστυχώς, αυτή ήταν και η μόνη διεθνής εμφάνισή του, λόγω των τραυματισμών, αλλά και της κυριαρχίας του Μπίλι Ράιτ (Billy Wright), αν και σε πολλές περιπτώσεις έβαλε τον σύλλογο πάνω από τη χώρα του. Είναι ο μοναδικός παίκτης που έχει σκοράρει για την Αγγλία με το πρώτο άγγιγμα του στο διεθνές ποδόσφαιρο και στη συνέχεια δεν έπαιξε ποτέ σε αυτό το επίπεδο ξανά!

Πήρε άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και εντάχθηκε στο προπονητικό επιτελείο της Τότεναμ μετά τη απόσυρσή του ως παίκτης, το 1955. Στη συνέχεια ανέλαβε βοηθός του Γουόλτερ Γουιντερμπότομ (Walter Winterbottom) στο Μουντιάλ του 1958, στην Σουηδία. Στις 11 Οκτωβρίου του 1958, διορίστηκε προπονητής του συλλόγου σε διαδοχή του Τζίμι Άντερσον (Jimmy Άντερσον). Εκείνη την εποχή ο σύλλογος ήταν ο 6^ος  από το τέλος στον βαθμολογικό πίνακα. Εκείνο το απόγευμα, στο πρώτο παιχνίδι υπό την διαχείριση του, η Τότεναμ νίκησε 10-4 την Έβερτον στο White Hart Lane. Αυτό αποτέλεσε νέο ρεκόρ συλλόγου, υπολειπόμενο μόνο από το 13-2 (10-0 στο ημίχρονο) της νίκης στον επαναληπτικό του Κυπέλλου επί της Κρου την περίοδο 1959/60.

Σε λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα, έγραψε ιστορία, όταν κέρδισε το πρωτάθλημα και το κύπελλο της περιόδου 1960/61, το πρώτο "double" του 20^ου Αιώνα. Κέρδισαν τα πρώτα 11 παιχνίδια τους και πέτυχαν 115 γκολ σε 42 παιχνίδια. Την περίοδο 1962/63, έγραψε πάλι ιστορία, όταν η Τότεναμ έγινε η πρώτη βρετανική ομάδα που κέρδισε ένα σημαντικό ευρωπαϊκό διασυλλογικό τρόπαιο, νικώντας την Ατλέτικο Μαδρίτης 5-1 στο Ρότερνταμ, στις 15 Μαΐου του 1963, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Το 1967 κέρδισε το 3^ο Κύπελλο Αγγλίας σε επτά χρόνια, νικώντας την Τσέλσι στον πρώτο τελικό μεταξύ ομάδων του Λονδίνου. Ακολούθησαν το Λιγκ Καπ του 1971 και του 1973 και το Κύπελλο UEFA το 1972.

Όλο και πιο απογοητευμένος με το ποδόσφαιρο, κυρίως ως προς τους μισθούς των παικτών και την επιδημία του χουλιγκανισμού, παραιτήθηκε τον Αύγουστο του 1974, αμέσως μετά την ήττα τον τελικό του Κυπέλλου UEFA από την Φέγενορντ. Έφυγε με μεγάλη αξιοπρέπεια και σεβασμό από όλους στον σύλλογο και θεωρείται μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία της Τότεναμ.

Πέρασε ένα χρόνο ως σύμβουλος στη Γουέστ Χαμ. Όταν ο Κιθ Μπέρκινσοου (Keith Burkinshaw) ανέλαβε την Τότεναμ το 1976, ένα από τα πρώτα αιτήματα του ήταν η επαναφορά του Νίκολσον στο White Hart Lane ως σύμβουλος. Οι  γνώσεις και την εμπειρία του ήταν πολύτιμες και έδειξε ότι είχε ακόμα την ικανότητα να διακρίνει νέους καλούς παίκτες συστήνοντας αρκετούς, συμπεριλαμβανομένων του Γκράχαμ Ρόμπερτς (Graham Roberts), του Τόνι Γκάλβιν (Tony Galvin), του Γκάρι Μάμπατ (Gary Mabbutt) και κυρίως του Γκλεν Χοντλ (Glenn Hoddle). Το 1991, του απονεμήθηκε ο τίτλος του προέδρου της Τότεναμ. Ονομάστηκε Ιππότης το 1975. Το 1999, μια από τις οδούς που οδηγούν προς το White Hart Lane ονομάστηκε «Bill Nicholson Way» προς τιμήν του. Το 2001, ο σύλλογος έπαιξε έναν αγώνα προς τιμήν του εναντίον της ιταλικής Φιορεντίνα. Το 2003 εγκαταστάθηκε στο Hall of Fame του αγγλικού ποδοσφαίρου σε αναγνώριση των επιτυχιών του ως προπονητής.

Ο Μπίλι Νίκολσον πέθανε στο Χερντφορνσάιρ στις 23 Οκτωβρίου του 2004, μετά από μια μακροχρόνια ασθένεια.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• 1938–1955: Tottenham Hotspur Football Club, 314 (6)

Διεθνής

• 1951: Αγγλία, 1 (1) 

Προπονητική καριέρα

• 1958–1974: Tottenham Hotspur Football Club 

Τίτλοι

Με την Tottenham Hotspur

Ως παίκτης (p) και προπονητής (m)

• Πρωτάθλημα Αγγλίας Β’ Κατηγορίας: 1950 (p)
• Πρωτάθλημα Αγγλίας: 1951 (p), 1961 (m)
• Κύπελλο Αγγλίας: 1961 (m), 1962 (m), 1967 (m)
• Λίγκ Καπ Αγγλίας: 1971 (m), 1973 (m)
• Τσάριτι Σιλντ: 1951 (p), 1961 (m), 1962 (m)
• Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1963 (m)
• Κύπελλο UEFA: 1972 (m) στον ημιτελικό το 1973 (m) και φιναλίστ το 1974 (m)
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: στον ημιτελικό το 1962 (m)