Σάμι Λι

Ο Άγγλος μέσος Σάμι Λι (Samuel "Sammy" Lee) γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1959 στο Λίβερπουλ. Έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, για εννιά χρόνια στη Λίβερπουλ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και του 1980 ως μέσος, με την οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1982, 1983, 1984), 4 Λιγκ καπ (1981 έως και 1984) και 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών (1981, 1984). Αγωνίστηκε ακόμη στις ΚΠΡ, Οσασούνα στην Ισπανία, Σαουθάμπτον και Μπόλτον. Στην εθνική ομάδα έπαιξε 14 φορές και πέτυχε δύο γκολ. Στη συνέχεια έγινε βοηθός προπονητή στη Λίβερπουλ και προπονητής στη Μπόλτον (2005-2007). Σήμερα είναι βοηθός προπονητή στην Κρίσταλ Πάλας.

Γεννημένος στο Λίβερπουλ, μεγάλωσε ποδοσφαιρικά στα τμήματα υποδομής των «Κόκκινων», μετά την ένταξή του σε αυτά από μια μαθητεία, τον Σεπτέμβριο του 1975, κάνοντας το ντεμπούτο του στη πρώτη ομάδα στις 8 Απριλίου του 1978, όταν στο 6^ο λεπτό ενός αγώνα εναντίον της Λέστερ στο Άνφιλντ, αντικατέστησε τον Ντέιβιντ Τζόνσον (David Johnson), καταφέρνοντας μάλιστα να δώσει και τη νίκη στην ομάδα, σημειώνοντας το νικητήριο 3^ο γκολ στο 56^ο λεπτό. Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε μπει στην ομάδα για τις ανάγκες στον ημιτελικό για το Κύπελλο Πρωταθλητριών εναντίον της Ζυρίχης και παρόλο που ο ίδιος δεν είχε παίξει, ο εμβληματικός προπονητής της Λίβερπουλ, ο Μπομπ Πέισλι (Bob Paisley) είχε πει ότι δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό να τον χρησιμοποιήσει, αν απαιτηθεί.

Έγινε τακτικό μέλος της πρώτης ομάδας από το 1980 και μετά και αν και κοντός σε ανάστημα, έφτιαξε μια φήμη για τις εξαιρετικές πάσες του και το αδιάκοπο τρέξιμο με το ασφυκτικό μαρκάρισμα στη μεσαία γραμμή, παράλληλα με ένα αξιοπρεπές σουτ. Στον τελικό του Λιγκ Καπ του 1981, ήταν το επίκεντρο ενός αμφιλεγόμενου περιστατικού που άφησε στους αντιπάλους του παίκτες της Γουέστ Χαμ μια αίσθηση ότι εξαπατήθηκαν. Ο Σάμι Λι είχε βρεθεί στην επίθεση, διεκδικώντας κεφαλιά μέσα στη περιοχή και κατέληξε πεσμένος στο χορτάρι, χωρίς φάουλ. Οι αμυντικοί αμέσως βγήκαν, αφήνοντάς τον εκτεθειμένο σε προφανή θέση οφσάιντ. Στην εξέλιξη της φάσης, ο Άλαν Κένεντι (Alan Kennedy) σκόραρε, με τον Λι ευρισκόμενο πεσμένο μεν, σε εμφανή θέση εκτός παιχνιδιού δε. Ο επόπτης γραμμών, αρχικά σήκωσε τη σημαία, αλλά την κατέβασε, υποδεικνύοντας ουσιαστικά στον διαιτητή να κατακυρώσει το τέρμα, κάτι που τελικά συνέβη παρά τις διαμαρτυρίες των παικτών της Γουέστ Χαμ.

Στον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών εκείνου του έτους εναντίον της Μπάγερν Μονάχου, ζήτησε να μαρκάρει τον εμβληματικό Δυτικογερμανό μέσο Πάουλ Μπράιτνερ (Paul Breitner), τον πιο δυνατό και πιο ικανό ποδοσφαιριστή των Βαυαρών. Έκανε τη δουλειά στην τελειότητα και η Λίβερπουλ πέρασε στον τελικό εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης, την οποία κέρδισε με 1-0 με τον Λι και πάλι βασικό.

Πήρε το πρώτο μετάλλιο πρωταθλητή το 1982 και βοήθησε τη Λίβερπουλ να διατηρήσει το Λιγκ Καπ, με το ίδιο να επαναλαμβάνεται το 1983 και το 1984, το τελευταίο εκ των οποίων να είναι επίσης η χρονιά της κατάκτησης του 4^ου Κυπέλλου Πρωταθλητριών από τον σύλλογο. Έπαιξε σε κάθε παιχνίδι στη πορεία προς τον τελικό και σκόραρε ένα γκολ στο πρώτο παιχνίδι του ημιτελικού στο Άνφιλντ εναντίον της Ντιναμό Βουκουρεστίου.

Τραυματισμοί που τον βρήκαν στις αρχές του  1985, τον υποχρέωσαν να παλέψει για να ανακτήσει τη θέση του, κάτι που με τον Γιαν Μέλμπι (Jan Mølby) πλέον στην ομάδα, δεν υπήρχε πλέον περίπτωση να συμβεί. Έφυγε από τον σύλλογο τον Αύγουστο του 1986, όταν και εντάχθηκε στη  Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς. Συνέχισε για μια τριετία στην Οσασούνα, στην Ισπανία, όπου επανασυνδέθηκε με τον πρώην συμπαίκτη του στη Λίβερπουλ, τον Μάικλ Ρόμπινσον (Michael Robinson), για να ακολουθήσουν η Σαουθάμπτον και η Μπόλτον πριν αποσυρθεί από το παιχνίδι το 1991.

Ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον (Sir Bobby Robson) έδωσε στον  Σάμι Λι τη πρώτη από τις 14 διεθνείς συμμετοχές του, όπου και πάλι σκόραρε, στη νίκη με 3-0 επί της Ελλάδας για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1984, στις 17 Νοεμβρίου του 1982.

Το 1993, μπήκε στο προπονητικό επιτελείο του Γκρέιαμ Σούνες (Graeme Souness) πρώην αρχηγού του στη Λίβερπουλ, θέση που διατήρησε και μετά την παραίτηση του Σούνες, δίπλα στους Ρόι Έβανς (Roy Evans) και Ζεράρ Ουγιέ (Gerard Houllier). Παράλληλα, από το 2001 ανέλαβε θέση δίπλα στον Σβεν-Γκόραν Έρικσον (Sven-Goran Eriksson). Αργότερα το Σεπτέμβριο του 2005, ανέλαβε βοηθός του Σαμ Αλαρντάις (Sam Allardyce) στη Μπόλτον, αντικαθιστώντας τον ως πρώτος τον Απρίλιο του 2007. Απολύθηκε τον Οκτώβριο του 2007, για να γίνει βοηθός προπονητή του Ράφα Μπενίτεθ (Rafa Benitez) στην Λίβερπουλ στις 16 Μαΐου 2008.

Tο 2012 επέστρεψε στη Μπόλτον, για να διοριστεί  επικεφαλής της Ακαδημίας της. Στις 27 Ιουνίου του 2014, συμφώνησε να αφήσει τη Μπόλτον και συνέχισε στη Σαουθάμπτον από τη οποία έφυγε στο τέλος του Ιουνίου το 2016. Ανακοινώθηκε βοηθός του Σαμ Αλαρντάις στην εθνική  Αγγλίας, ρόλο που άφησε τον Δεκέμβριο του 2016, μετά το διορισμό του Γκάρεθ Σαουθγκέιτ (Gareth Southgate) ως εθνικού προπονητή. Τον Ιανουάριο του 2017, διορίστηκε ως βοηθός του Σαμ Αλαρντάις στη Κρίσταλ Πάλας.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• 1975/76: Liverpool

Επαγγελματική καριέρα

• 1976–1986: Liverpool, 197, (13)
• 1986/87: Queens Park Rangers, 30 (0)
• 1987–1990: Osasuna, 28 (0)
• 1989–1990: (δανεικός) → Southampton, 2 (0)
• 1990/91: Bolton Wanderers, 4 (0)

Σύνολο καριέρας: 261 (13)

Διεθνής

• 1982–1984: Αγγλία, 14 (2)

Προπονητική καριέρα

• 2007: Bolton Wanderers
• 2008: Liverpool (υπηρεσιακός)
• 2012: Bolton Wanderers (joint caretaker)

Τίτλοι

Με τη Liverpool

• Πρωτάθλημα Αγγλίας: 4 (1981/82, 1982/83, 1983/84)
• Λιγκ Καπ Αγγλίας: 4 (1980/81, 1981/82, 1982/83, 1983/84)
• FA Charity Shield: 3 (1979, 1980, 1982)
• Κύπελλο Πρωταθλητριών: 2 (1980/81, 1983/84)